ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 36 - Γράμματα, προγράμματα, για γέλια και για κλάματα

Αυτά είναι τα θάματα,

αρχίσανε τα τάματα;

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  36

Είδατε πουθενά προγράμματα;

  Είχα δεσμευτεί πως, όταν οι παρατάξεις κυκλοφορήσουν τα προγράμματά τους, θα σας αποκαλύψω γιατί δεν είναι προγράμματα αυτά που περιγράφουν τα προεκλογικά τους φυλλάδια. Προς το παρόν προσπαθώ να ανακαλύψω, ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής, αν υπάρχουν τέτοια προϊόντα στην προεκλογική αγορά. Θέλω να πιστεύω ότι...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 35 - Παρατάξεις, αναταράξεις κι ανακατατάξεις

Μην τους είδατε, τους απαντήσατε,

απ’ τα βιογραφικά τους τούς γνωρίσατε;

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  35

Κυριακή κοντή γιορτή, παρατάξεις στον κατή

  Την Κυριακή του Θωμά το βράδυ έληξε η προθεσμία κατάθεσης υποψηφιοτήτων για τις τοπικές, δημοτικές, περιφερειακές εκλογές. Τρεις… και το λουρί της μάνας! Και δώρο οι ευροεκλογές. «Ω, ρε, πράμα που σαλεύει και τον μουστερή γυρεύει!» Όλα δωρεάν, δεν πληρώνετε τίποτε!... (θα τα πληρώσετε μετά μαζεμένα).

  Ο κυρίαρχος λαός (θα σας έλεγα τώρα…) θα εκλέξει τους άρχοντες. Οι άρχοντες είναι χρήσιμοι, για να τους λέμε τα κάλαντα. Αν  δεν τους έχουμε, σε ποιους θα τα λέμε, στους φουκαράδες, σ’ αυτούς που δεν έχουν βραδιάς δείπνο;

  Απ’ τη Δευτέρα το πρωί, με ανακούφιση, διαβάζουμε ονόματα υποψηφίων και θα αρχίσουμε να σχεδιάζουμε ποιους θα σταυρώσουμε και ποιους θα μουντζώσουμε. Μετά τις εκλογές θα...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 34 - Αλλόκοτα κι αλλοπρόσαλλα

Ούτε από λόξα ούτε για δόξα,

για την ευθύνη υπογράφω,

όλα τα κείμενα που γράφω…

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

 

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  34

 

Κατανοώ που δε με κατανοείτε…

  Μια μέρα μού ήρθε ένα Ες Εμ Ες χειρότερο κι από Ες Ες. Τα κείμενά σου είναι πληκτικά, έγραφε… Ευτυχώς, δεν είχα μαζί μου (την είχα στο άλλο παντελόνι) τη συγγραφική μου ευαισθησία. Θα πληγωνόταν ανεπανόρθωτα... Είχα, όμως, μαζί μου την αετοχωρίτικη ευστροφία και κόλλησα στα γρήγορα ένα κατά πριν το πληκτικά και διόρθωσα το κατάπτυστο μήνυμα. Τώρα, λέει: Τα κείμενά σου είναι καταπληκτικά!!! (έβαλα κι τρία θαυμαστικά. Παραπάν’ ήθιλι, αλλά δεν ίθιλα να φανού υπιρβουλικός).
  Κατάλαβα! Μι διάβασι, λέου, δε μι κατάλαβι κι πήγα αδιάβαστους ή ποιος ξέρει τι ήθιλι να γράψου για να τ’ αρέσει κι άρα τ’ αρέσουν αυτά π’ δεν αρέσουν σι μένα. (Τώρα, όπους τα ’γραψα ούτι ιγώ καταλαβαίνου τι γράφου…). Αν θέλιτι αυθιντική ιρμηνεία, όθι δε μι καταλαβαίνιτι, να παίρνιτι τηλέφανου του Αχιλλέα, του μάγου τ’ς φυλής. Κι ιγώ τουν Αχιλλέα ρουτάου, άμα έχου ανθιβουλίις για τα γραφτά μ’.
  Όταν μαγειρεύεις (εγώ μόνο καμιά κονσέρβα ανοίγω), απ’ αυτούς που τρώνε το φαγητό σου κάποιοι λένε ότι είναι αρμυρό και κάποιοι ανάλατο. Έχουν και οι δυο δίκιο, γιατί τοποθετούνται με βάση τη σχέση που έχουν με το αλάτι. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν γράφεις. Οι αναγνώστες σου τοποθετούνται με τη δική του κριτική ο καθένας και είναι αυτό απολύτως κατανοητό. Στήνεις μια ιδιότυπη επικοινωνία μαζί τους. Αυτό σου δημιουργεί μια ευθύνη.  Γι’ αυτή ακριβώς την ευθύνη υπογράφω κάθε κείμενό μου. Ούτε από λόξα ούτε για δόξα. Αυτό κάνουν και πρέπει να κάνουν, όσοι επιλέγουν να γράφουν δημόσια. Όλα τα κείμενά μου τα υπαγορεύει αποκλειστικά η… σκούφια μου. Αυτό για ενημέρωση προς πιθανούς ευφάνταστους ερμηνευτές των προθέσεων. Η ανάγνωση δεν είναι υποχρεωτική. Μάλιστα, εν όψει του Πάσχα, ήδη απέσυρα και τις μηνύσεις που είχα κάνει σε εκείνους που δε με διαβάζουν.
 

«Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;»

  Πού να φανταζόταν ο Χρόνης Μίσσιος ότι ο παραπάνω τίτλος βιβλίου του θα γινόταν έμπνευση για «ημερήσια διαταγή» περιφερειακής διευθύντριας λειτουργίας καταστημάτων Μάι Μάρκετ! Να χαμογελάτε… τους είπε. «Θέλ’ς, δε θέλ’ς, πιε, παπά, βουϊδόζ’μου!»
  Να χαμογελάτε… γιατί έχετε δουλειά, γιατί πληρώνεστε στην ώρα σας και  παίρνετε 300 ευρώ, που είναι 300% περισσότερο σε σχέση με το μηδέν! Ατσίδα στα μαθηματικά η διευθύντρια!… Ιγώ ρώτ’σα του Μάκη Φρύδα που ’νι μαθηματικός, πλήρουσα κι δυο πινηντάρια τσίπ’ρου, για να μ’ δώκι ’ν απάντηση, κι μου ’πι  ότι του 300% του μηδινός είνι πάλι μηδέν (σκέτου μηδέν, όχι μηδέν στου πηλήκιου πο’ ’λιγι ου άλλους αστέρας, ου στουχαστής, ου ΓΑΠ).
  Τους τράβηξε κι ένα καθηκοντολόγιο πώς να διαφημίζουν τα προϊόντα, τους έριξε και...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 33 - Ήρθε Λαμπρή και Πασχαλιά και το Χριστός Ανέστη

Σαν τη Λαμπρή

την Πασχαλιά

να ’ναι η ζωή σας όλη…

(καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  33

Δεύτε λάβετε φως!

  Σήμερα το βράδυ κόψτε το τελευταίο ποδάρι της Σαρακοστής, ετοιμαστείτε και ξεκινήστε για την εκκλησία με τη λαμπάδα σας στο χέρι.

«Δεύτε λάβετε φως, εκ του ανεσπέρου φωτός…».

Λάβετε το φως της ανάστασης, της χαράς, της ελπίδας, το φως της νίκης που διαλύει τα σκοτάδια. Δεν υπάρχει σκοτάδι…  Σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός, αλλά το φως τώρα είναι εδώ… Εδώ κι «ο νικητής του θανάτου».

«Δεύτε λάβετε φως… και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών».

«Μέρα Λαμπρή, μέρα γιορτή, μέρα λουλουδιασμένη,

κάθε Λαμπρή και Πασχαλιά που ο θάνατος πεθαίνει...». 

Χρήσιμες ανακοινώσεις

  Εν όψει του Πάσχα, σε σύσκεψη του δημοτικού συμβουλίου με την αστυνομία, την πυροσβεστική, το λιμενικό και άλλες αρχές, πάρθηκαν αποφάσεις για την ασφαλή κίνηση στους δρόμους της Αργιθέας και την αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων.

  Όσοι ανεβείτε αυτές τις μέρες στην Αργιθέα καλά είναι να έχετε υπ’ όψιν ότι:

1. Ο δρόμος απ’ το γεφύρι το λιασκοβίτικο μέχρι γέφυρα Kοράκου μονοδρομείται τις ώρες αιχμής της κυκλοφορίας. Η ροή θα εναλλάσσεται ανά ώρα, ώστε να προπάτε να πίνετε κι έναν καφέ στον Κοντογιάννη στο Λιάσκοβο ή στον Παπαϊάννη στη Συκιά.

2. Καλά είναι στην πρώτη γαλαρία να κάνετε τον σταυρό σας. Το ίδιο συνιστάται σε Στουρνέα, Σκάλα Ανθηρού, Σκάλες τριζολιώτικες και σε 97 ακόμη σημεία της περιοχής. Συνιστάται να αποφεύγετε εντελώς το Τριζόλ, εκτός και είστε Τριζολιώτες.

3. Η οδός Μακρυβούνι – Αετοχώρι – Μάραθος δεν έχει διαγράμμιση, γιατί ξεμείναμε από μπογιά. Υπάρχουν κακόπιστοι που υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει και οδός…

4. Σε πολλά επικίνδυνα σημεία δεν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες, αφού δήμος, νομός και περιφέρεια παίζουν τις κουμπάρες.

5. Να φοράτε ζώνες στο αυτοκίνητο, στα παντελόνια σας και να μην είστε αλαζόνες!

6. Αν δε βάλετε μυαλό ούτε εμείς έχουμε να σας βάλουμε…

7. Να κρατάτε τις αποστάσεις και προπαντός τον λόγο σας! 

Ο φανός

  Τυχεροί που θα κάνετε Λαμπρή στην Αργιθέα. Τσούξτε φωτιά στο φανό και κάψτε:...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 84 - Ζωή ζαλικωμένη ζόρια

 Έως πότε πενθήσει η γη

και πας ο χόρτος του αγρού ξηρανθήσετε

από κακίας των κατοικούντων εν αυτή;(Ιερεμίας)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  84

Πόλεμος…

  Μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία η ανθρωπότητα χρειαζόταν κι έναν πόλεμο, για να συμπληρωθούν τα τρία κακά της μοίρας της. Βέβαια, τα κακά είναι πολύ περισσότερα και πώς να τα περιγράψεις όλα; Είναι και διαφορετικά από τόπο σε τόπο, από εποχή σε εποχή κι οπωσδήποτε στις επιπτώσεις τους. Όμως, έχουν κι ένα κοινό στοιχείο: όλα ταλαιπωρούν τους ανθρώπους και βάζουν στη ζωή τους ζόρια…

  Ζωή ζαλικωμένη ζόρια… Κάθε άνθρωπος αλλά και κάθε λαός κουβαλά τα δικά του ζαλίκια στην πορεία του βίου του…

  Πόλεμος… Η ζωή δεν είναι πια στα ζόρια είναι… ζωή στα ζάρια…

  Ο πόλεμος είναι το απόλυτο κακό, διότι φέρνει όλα τα κακά μαζεμένα. Το ξέρουν αυτό όλοι οι άνθρωποι. Τότε, ποιοι κάνουν τον πόλεμο και γιατί; Αυτή η ερώτηση δεν απαντήθηκε ποτέ πειστικά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ίσως, επειδή η ανθρωπότητα δε διδάχτηκε ποτέ από την ιστορία της. Ίσως, επειδή ο καθένας ξεκινά την ιστορία από το σημείο που τον βολεύει κι ανάλογα την ερμηνεύει και την επικαλείται, ώστε  να υπηρετούνται οι επιδιώξεις του.

  Έχει πολλές μορφές ο πόλεμος. Όμως, την πιο αποκρουστική του μορφή την έχει όταν γίνεται με όπλα, τα οποία σκορπίζουν αδιακρίτως τον θάνατο, τη συμφορά, τον αβάσταχτο πόνο, το μίσος, την προσφυγιά, την πείνα, την καταστροφή…

  Τέτοιος είναι κι ο πόλεμος που ξέσπασε πρόσφατα. Αυτός είναι που πρέπει να σταματήσει τώρα. Όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για όσο το δυνατόν λιγότερο κακό... 

Θουκυδίδεια παγίδα

  Κάθε σημαντική ανθρώπινη πράξη, ατομική ή συλλογική, καθοδηγείται από ομολογημένα και ανομολόγητα αίτια τα οποία διαμορφώνουν σκοπούς και στόχους. Ακολουθεί ο σχεδιασμός, η υποστήριξη (για νομιμοποίηση) από κάποια ιδέα, αφήγημα ή παραμύθι (διαλέξτε όποιο θέλετε!) κι απομένει η εκτέλεση…

  Τα ίδια ισχύουν και για τον πόλεμο. 

  Θέλουμε και μια αφορμή, ρεεεεε! Θα μας τη δώσετε ή θα την κατασκευάσουμε; Η συνταγή λέει: αίτιον – αφορμή – γεγονός – αποτελέσματα (θετικά, αρνητικά). Γίνεται πόλεμος χωρίς αφορμή; Δε θέλουμε να τον κάνουμε απρόκλητον… Είναι πολύ προκλητικόν… 

  Λένε ότι το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια. Σωστά!... Αυτό είναι μια αληθινή…

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 32 - Ανέγνων, έγνων, κατέγνων

Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως,

ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως.

Μέγας Βασίλειος

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  32

Ιουλιανός και Μέγας Βασίλειος

  Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, ο επονομαζόμενος και Παραβάτης ή Αποστάτης, ζήτησε κάποτε από τον Μέγα Βασίλειο κείμενα να ενημερωθεί για τον χριστιανισμό. 

  Όταν τα διάβασε απάντησε:  

«Ανέγνων, έγνων, κατέγνων» δηλαδή: διάβασα, κατάλαβα, καταδίκασα

  Τότε  κι ο Μέγας Βασίλειος ανταπάντησε:

«Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως, ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως»

δηλαδή: διάβασες, αλλά δεν κατάλαβες, αν καταλάβαινες, δε θα καταδίκαζες

  Πόσες φορές να επαναλαμβάνεται αυτό από τότε κι ως τις μέρες μας, σε όλους τους τόπους κι από διαφορετικούς ανθρώπους; Η υπεροπτική βεβαιότητα, βιαστική κι επιπόλαια, δεν αφήνει τη συνετή αμφιβολία να κάνει προσεκτικότερες αναγνώσεις, ώστε να κρατιέται μια απόσταση απ’ τις απόλυτες κι εγωιστικά αμετακίνητες θέσεις.  

  Πόσες φορές νομίζουμε ότι τα καταλαβαίνουμε όλα και απορρίπτουμε καταδικάζοντας τους συνανθρώπους μας κι άλλες τόσες νιώθουμε να μη μας καταλαβαίνουν οι άλλοι και να μας αδικούν;  

  Οι παρανοήσεις γεννούν τις παρεξηγήσεις. Τουλάχιστον, ας το γνωρίζουμε αυτό κι ας πορευόμαστε με τα λάθη μας,  αρκεί να έχουμε τη διάθεση  να τα διορθώνουμε, όταν τα καταλαβαίνουμε. 

Μάγκες, πιάστε τα γιοφύρια!

Μάγκες, πιάστε τα γιοφύρια και μην κάνετε παν’γύρια!

Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται και γέφυρας πεσούσης πας ανήρ παινεύεται.

(νεογνωμικά Αργιθέας – Ραδοβυζίου)

  Πάνω στη βράση, που κολλάει και το σίδερο, ήρθε και η πρόταση φορέα του Υπουργείου Παιδείας για ευρωπαϊκή και παγκόσμια ημέρα πέτρινων γεφυριών.

  Η πρόταση με βρίσκει αντίθετο (σκασίλα σας), αλλά,  ως καφετζής που βγάζω το ψωμί μου απ’ αυτό το Καφενείο, αρπάζω την ευκαιρία. Οι Σπυρελιώτες με τη γιορτή καρυδιού και οι Βλασιώτες με τη γιορτή τσιγαρίδας δε γλύτωσαν τον σχολιασμό. Γιατί να τον γλυτώσουν οι γεφυρογιορτάζοντες;

  Στην αρχή οι ευχές: Να τα χαίρεστε τα γιοφύρια σας! Στεριωμένα! Πέτρα να μη ραΐσει! Συνεχίζουμε το ρεπορτάζ…

  Χαιρετίζουμε την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να ασχοληθεί με τα πέτρινα γεφύρια. Σου λέει το υπουργείο: «Τόσα χρόνια παράγουμε τούβλα. Τι καταλάβαμε; Ας αρχίσουμε... 

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 31 - Αινίγματα και υπαινιγμοί

…καιρός του σιγάν

και καιρός του λαλείν…

Εκκλησιαστής

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  31

Αινίγματα

Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν τηγάνι κι από γύρω σαν τηγάνι. Τι είναι;    

  Απάντηση: το τηγάνι

Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν τηγάνι κι από γύρω σαν τηγάνι. Τι είναι;    

  Απάντηση: ο καραπαπάς (μεγάλο μπρίκι)

Μαύρα καλ’μαύχια, κινούργιοι καλουέροι. Τι είν’; 

Απάντηση: καινούργιος συνδυασμός

Άμα βλέπω δεν το βλέπω και το βλέπω όταν δεν βλέπω. Τι είναι;

  Απάντηση: το όνειρο. Αν το βλέπει πολιτικός, είναι όραμα. 

Έχω τρία βόδια: Το ένα τρώει και ποτέ δε χορταίνει. Το άλλο κοιμάται και ποτέ δεν ξυπνά. Το τρίτο φεύγει και ποτέ δε γυρνά. Τί είναι;

Δεν είναι σωστό που η σκέψη σας πήγε αμέσως στους  υποψήφιους δημάρχους, διότι  η σωστή απάντηση είναι: η φωτιά, η στάχτη, ο καπνός

Είνι ξανθός κι αξούριστους μι γένια κι μι μπστάκια, έχει τα ψήφια στη σειρά κι σι πουλλές αράδις. Τι είναι; 

─ Το βρήκαμε! Το βρήκαμε! Αυτός είναι ο Μήτσιος…

─ Βουλουμένου γράμμα διαβάζιτι… Βιάζιστι κιόλα! Ποιος Μήτσιους; Είναι η ρόκα του καλαμποκιού με τα σπυριά της σε σειρές.

Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν τηγάνι κι από γύρω σαν τηγάνι, τι είναι;                                                                                                                                

Απάντηση:  άλλος ένας καραπαπάς 

Αινιγματική και η φωτογραφία

  Δέντρο είναι κι αυτό, μην απορείτε! Υπό ειδικές συνθήκες φωτισμού (θερμοκρασίας και πιέσεως θα πρόσθετε ο Πάνος Στάθης, που αναλύει τα φυσικά φαινόμενα) δίνει αυτό το αποτέλεσμα. Θυμίζει τα χρυσά στεφάνια βελανιδιάς, τα οποία βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας στη Μακεδονία. Καταλαβαίνετε μετά, πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσετε τον χρυσό από τον μπρούτζο ή ακόμη και απ’ τον χρυσίζοντα τενεκέ. Ίσως αυτό να υπαινίσσεται και η φωτογραφία… 

Αγωνιστές και νεοαγωνιστές

  Πώς καταντήσαμε έτσι τη γλώσσα μας; Πώς αδειάσαμε τις λέξεις απ’ το περιεχόμενό τους, απ’ το σημαίνον και το σημαινόμενο και βάζουμε αυθαίρετα κάθε φορά αυτό που μας βολεύει ως νόημα, σημασία, ιδέα και εικόνα και έτοιμοι πάντα να τ’ αλλάξουμε «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…»; Τι να πεις και του Καβάφη τώρα, τι να πεις και στους φιλόλογους που μου στείλανε τον δραγάτη διαμαρτυρόμενοι, γιατί μπήκα στα χωράφια τους;

  Ας διαμαρτύρονται! Τι ξέρουν οι φιλόλογοι απ’ τη νέα προσέγγιση της γλώσσας; Εδώ επαναπροσδιορίζουμε το αυτονόητο, οι λέξεις θα γλύτωναν; Για παράδειγμα...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 30 - Αισώπειοι και προεκλογικοί μύθοι

Αργιθέα: ο τόπος που έβλεπε

τις τελευταίες ελπίδες να περνούν.

(γιατί από τρένα δεν έβλεπε)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  30

Έναν μύθο θα σας πω

Ο Αίσωπος, ο οποίος έζησε κατά την αρχαιότητα,  θυμάστε φαντάζομαι ότι είχε ένα εργοστάσιο που έβγαζε μύθους. Οι δουλειές πήγαιναν καλά, μέχρι που πήγε  κάποτε στους Δελφούς απεσταλμένος του βασιλιά Κροίσου, για να πάρει χρησμό από το μαντείο. Μένοντας για λίγο εκεί κι όπως ήταν πανέξυπνος σαν τους Τριζολιώτες, κατάλαβε ότι οι ιερείς μετά της Πυθίας ήταν επιστήμονες στον μύθο και στο ψέμα και μπροστά τους δεν έπιανε μία. Ζορίστηκε κι αποφάσισε (γιατί ήταν και αποφασιστικός σαν τους Κουμπουριανίτες) να τους αποκαλύψει. Οι ιερείς κατάλαβαν ότι τους κατάλαβε, του στήσανε μια προβοκάτσια (δεν ήταν και κουκουές ο Αίσωπος, παρότι δούλος, για να την καταλάβει), με την οποία τον ενοχοποίησαν και με συνοπτικές διαδικασίες τον δίκασαν και τον έριξαν  σε κάποιον γκρεμό του Παρνασσού, μιας και το στεφάνι το τριζολιώτικο ήταν μακριά και δεν είχε ούτε τότε καλή συγκοινωνία η Αργιθέα, λόγω μη προχώρησης της σήραγγας Τυμπάνου… (αυτά παθαίνει όποιος κάνει παρέα με βασιλιάδες…).

  Το εργοστάσιο του Αίσωπου πέρασε από τότε στο κράτος και τη λειτουργία του ανέλαβαν και αναλαμβάνουν ως σήμερα διάφοροι πολιτικοί που είναι ειδικά εκπαιδευμένοι, γιατί υπάρχουν και πολιτικοί που είναι εντελώς ακατάλληλοι να το λειτουργήσουν. Η πορεία του εντυπωσιακή. Σήμερα είναι μια εύρωστη βιομηχανία με έντονα ανοδικούς δείκτες. Εκτός των μύθων, προχώρησε και σε παραγωγή νέων προϊόντων (παραμύθια, ψέματα, υποσχέσεις, ελπίδες, όνειρα, οράματα και παροράματα για αόμματους), τα οποία γίνονται ανάρπαστα και πουλιούνται σε κάθε χωριό και πόλη αυτής της χώρας.  Κρίμα που δεν έχω τα σχετικά γραφήματα γραμμής και ραβδογράμματα να σας τα παρουσιάσω, γιατί τα δάνεισα στον Τσακαλώτο να τα χρησιμοποιήσει κι αυτός, για να παρουσιάσει τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Πιστεύει ότι θα τον βοηθήσουν προεκλογικά και μετεκλογικά, όταν προσπαθήσει να φάει τον Τσίπρα. Αυτό δε με νοιάζει, ας τον φάει!

  Και ήλθεν η ώρα να αναρωτηθώμεν… Είναι η ικανότης των πολιτικών που οδήγησεν εις αυτήν ταύτην την πρόοδον ή είμεθα ημείς οι οποίοι καταναλίσκομεν (αμάσητα εδώ που τα λέμε)  τα εν λόγω προϊόντα, δεδομένου ότι η κατανάλωσις προκαλεί και καθοδηγεί την παραγωγήν;

   Μικρή αγγελία για μεγάλη ευκαιρία: Ζητούνται νέες και νέοι με αρνόδοντο ή νέοι γέροι που βρίσκονται στην εφηβεία των γηρατειών για την προώθηση, πώληση ή και εμπορία των παραπάνω προϊόντων.  Εξασφαλισμένο εισόδημα και λαμπρό μέλλον.  Η καλύτερη λύση στην κρίση. Δε χρειάζονται και ιδιαίτερα προσόντα. Το θράσος αρκεί.  Γίνε ένας επιτυχημένος...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 29 - Λιτός βίος με ολιγαρκή αφθονία γέλιου

Αλλιώς λογάριαζε ο γάιδαρος

κι  αλλιώς ο γαϊδουριάρης.

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  29

Ζήτω η αρλούμπα!

  Ζήτω η κάθε σαχλαμάρα που απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις της δημιουργικής ασάφειας!... (πιείτε ένα τσίπουρο, μονοκοπανιά άσπρο πάτο, θα σας διευκολύνει στην κατανόηση!...).

  Ζήτω ο λιτός βίος της ολιγαρκούς αφθονίας! Ζήτω και στον γάιδαρο του χότζα που ψόφησε, πάνω που έμαθε να μην τρώει! Ζήτω ο Σύριζας που μας έδειξε τους δρόμους του ρυζιού δια των γεμιστών, του λαχανόρυζου και του πιλαφιού μέσω του προγράμματος «βράσε ρύζι». 

  Λιτός βίος σημαίνει να βράζεις τα αυγά και να τα ξεβράζεις (ανακάλυψη που πήρε πρόσφατα νόμπελ τρελής επιστήμης) και να τα βάζεις για κλώσημα σε κότα κατά προτίμηση επίσης ξεβρασμένη. 

  Καιρός, όμως, τώρα να προμηθευτείτε εγκαίρως και τον σύγχρονο οδηγό μαγειρικής Κυριάκου – Φώφης με πρωτότυπες συνταγές που θα σας καταπλήξουν…

  Ζήτωσαν οι πολιτικοί τσελεμεντέδες γενικώς!

Αλληλοθαυμαζόμενοι εκλαμπρότατοι…

  «Οι άνθρωποι βρίσκονται σε ακατάπαυστη κίνηση, σαν μανιακοί. Άλλοι τρέχουνε από δω, άλλοι από εκεί. Άλλοι κάνουνε λογής – λογής συνέδρια και συζητάνε περί ανέμων και υδάτων, άλλοι μαζεύονται κι αλληλοθαυμάζονται κι αλληλομισούνται  σε σωματεία, σε συλλόγους, σε εταιρείες…». Αυτά έγραφε ο Φώτης Κόντογλου. Σας θυμίζουν τίποτε;

  «Σκότωμα τον Καραϊσκάκη, ότι δεν είναι κόλακας του Μαυροκορδάτου, δεν είναι ποταπός καθώς εκείνοι οπού τον κολακεύουν… και οι άλλοι του όμοιοι, οπού τον θυμιατίζουν και τους θυμιατίζει, τον λένε "Εκλαμπρότατον" και τους λέγει "Γενναιότατους", πού αγωνίστηκαν αυτείνοι, οι φίλοι σου οι Γενναιότατοι;» αναφέρει στα Απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης.

  Αυτά επαναλαμβάνονται και σήμερα σε μια διαρκή πορεία ανταγωνισμού και σύγκρουσης των ανθρώπων, στις σχέσεις των οποίων εναλλάσσονται η συμμαχία με  την αντιπαλότητα, η περιστασιακή φιλία με την υποβόσκουσα έχθρα. Ειδικά στην κάθε προεκλογική περίοδο...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 28 - Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εάν μισούνται ανάμεσό τους,

δεν τους πρέπει ελευθεριά.

Διονύσιος Σολωμός

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  28

Εθνική εορτή

  Του Ευαγγελισμού μεθαύριο… Πώς να προσπεράσεις αυτή τη μέρα της διπλής γιορτής και διπλής χαράς που γιορτάζουμε οι Έλληνες όπου γης; Για τούτο επετειακός και ο σημερινός τίτλος με τον αιώνιο στίχο από τον Εθνικό Ύμνο μας.                                   

Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

  Θυμόμαστε και τιμάμε την απόφαση των προγόνων μας, που πήραν τον δρόμο του χρέους και της θυσίας με το συγκλονιστικό σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» και τον τιτάνιο αγώνα τους. Στρέφουμε ευλαβικά τη σκέψη μας και την ψυχή μας στις ηρωικές μορφές τους, που με το αίμα και το δάκρυ τους εξαγόρασαν την πολυτίμητη  ελευθερία μας και προσφέρουμε το λιβανωτό της ευγνωμοσύνης μας.

  Κάθε τόπος αυτής της πατρίδας είναι μαρτυρικός και δίνει την ξέχωρη μαρτυρία του. Πώς να χωρέσει ο σημερινός νους τα δρώμενα των Ελεύθερων Πολιορκημένων  κι εκείνον τον χορό της Σουλιώτισσας στα βράχια του Ζαλόγγου και του Σέλτσου;

  Αυτή τη μαρτυρία θα δίνουμε σταθερά κι εμείς, ως ελεύθεροι Έλληνες, κατά την ιστορία μας, όπως την κατέγραψε ο λαός μας στη συλλογική του μνήμη, στα τραγούδια του και...

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 16 - Παραδίδουμε ή προδίδουμε την παράδοση;

 Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις…

Απόστολος Παύλος

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  16 

  «Σήμερα ο άνθρωπος έχει την ιδέα πως λευτερώθηκε από πολλά πράγματα που τον μποδίζανε, τάχα, να είναι ελεύθερος. Πέταξε λοιπόν από πάνω του, μαζί με τ’ άλλα, και την παράδοση και βρέθηκε σ’ ένα χάος. Αυτό το χάος το λέγει ελευθερία…».

Φώτης Κόντογλου 

Άλλο ΠΑΡΑΔΟΣΗ κι άλλο… παράδοση άνευ όρων

  Όταν λέμε «παράδοση», εννοούμε όλα αυτά που παραδίδονται και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά. Είναι το σύνολο των στοιχείων του πολιτισμού που κληρονομεί κάθε γενιά και που με τη σειρά της θα μεταβιβάσει στην επόμενη. Κάθε λαός είναι και φορέας της παράδοσής του. Η παράδοση κάθε λαού είναι τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Είναι ο πολιτισμός μας, οι ρίζες μας, η ιστορία μας, είναι ο τρόπος μας, είναι η μνήμη κι η ψυχή του τόπου μας… 

─ Καφιτζή, αυτά τα ξέρουμι! Έχ’ς τίπουτα άλλου να μας πεις; Πλύνι τα καφόμπρικα σ’ κι μη μας παρασταίν’ς του δάσκαλου…

─ Τα ξέρουμι, αλλά τι κάνουμι; Θα παραδώσουμι ιμείς παράδοση ή παραδόθ’καμαν ντιπ άνευ όρων, π’ λέν’ κι οι γραμματ’σμένοι; Τ’ απαράτ’σαμαν ούλα: τα τραγούδια μας, τα ιθίματα, τα γιουρτάσια… Πώς ξέπισαμαν έτσι;

─ Ισύ ξέπισις π’ δε θέλ’ς να προυσαρμουστείς μι τ’ νέα ιπουχή. Άλλαξι ου κόσμους, καφιτζηηηηή!… Τιχνουλουγία! Παγκουσμιουποίηση! Κουρκουτσιόβουλους γένιτι, πάρ’ του χαμπέρι!...

─ Ουλουένα άλλαζι ου κόσμους, αλλά κράταγι αυτά που ’ταν να κρατήσει… Δεν απαράταγι τα θ’κά τ’, για να κάνει τα ξένα. Ούτι τα χάλαγι. Ιμείς κι αυτά π’ κρατάμι τα χαλάμι σήμιρα… Χαλάμι κι τα ξένα. Θέλει σιβασμό η παράδουση κι να σέβισι κι τ’ν παράδουση τ’ αλλ’νού…

  Του χρέους μαναχά θα παραδώκουμι ιμείς στα πιδιά μας…

 

Το Καφενείο ενδιαφέρεται για την ΠΑΡΑΔΟΣΗ

  Τι το περάσατε το Καφενείο υπουργείο Πολιτισμού ή Παιδείας; Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ είναι το πολικό αστέρι του προσανατολισμού μας, που δείχνει σταθερά τον δρόμο της κοινωνικής και εθνικής μας αυτογνωσίας. Όποιος δε θέλει να το παρακολουθεί, ας απολαμβάνει την απόλυτη ελευθερία του «δεν ξέρω που πηγαίνω». Χωρίς να βαστώ ταχτική σειρά, όλο και κάποιο... 

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 17 - Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!

…ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι κι οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι…
Κωστής Παλαμάς

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  17
 
Πάψετε πια...

Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,
τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε
κι αφήστε το πηδάλιο στης τρικυμίας τα χέρια:
το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!
Κώστας Ουράνης 

Πρόσεξε πώς σε δουλεύουν, κατεβαίνουν για ν’ ανέβουν

  Όταν δεν μπορείς να επιλέξεις την ένταση της τρικυμίας, για να την προσαρμόσεις στις αντοχές σου, φρόντισε τουλάχιστον να επιλέξεις τον καλύτερο καπετάνιο και τιμονιέρη.

  Εσύ όμως επιμένεις: Όχι στους άξιους, ναι στους καταφερτζήδες!

                                           Όχι στους έντιμους, ναι στους αετονύχηδες!

  Έχεις, βέβαια, τα δίκια σου. Οι πολιτικοί έχουν τον τρόπο να σε πείθουν. Σου πουλάνε τη σιγουριά με τόση τέχνη που πληρώνεις προκαταβολικά (ψηφίζεις δηλαδή) κι ας μη βλέπεις τι αγοράζεις. Όταν το καταλαβαίνεις, είναι πια αργά…

  Λέει ο πολιτικός:

Κατεβαίνω στον πολιτικό στίβο!... (Όλεεεεε!... εμείς, μαζί σου, αθληταρά!... εμείς). Πρόσεξε, Κώστα Τσιάκαλε, μη σου φύγει το θ από τον αθληταρά και πέσουμε σε καμιά γκάφα!

Κατεβαίνω στον αγώνα!... (Δέσι καλά τα παπούτσια, μην πατή’εις κάνα κουρδόνι κι πιδικλουθείς!)

Κατεβαίνω στην πολιτική μάχη!... (Τ’ς κιαρατάδις τ’ς ουχτροί!... Θα βάλουμι τα στήθια μας μπρουστά στ’ς σφαίρις, ιμείς τα βλήματα, για να σι προυστατέψουμι να μην κ’τσιουμπάει τ’ ανύχι σ’. Ζούμι, στη Βουλή για να σι ιδούμι!)

Κατεβαίνω για βουλευτής!... (Κατέβα!... Τόσα παραϊλά μπαίνουν τώρα στη Βουλή, γιατί να μην μπεις κι εσύ;)

Κατεβαίνω για δήμαρχος!... (Απάγαλια στα σκαλουπάτια, μην ξιαγλιστρί’εις π’θινά κι του πάρ’ς κουρδουκυλώντα τουν κατήφουρου! Τήρα καλά πού πατάς!)

  Έτσι είναι ο πολιτικός. Κατεβαίνει, κατεβαίνει, κατεβαίνει, εσύ τον παρακολουθάς που κατεβαίνει κι ολοένα χαμηλώνεις και σκύβεις το κεφάλι για να τον βλέπεις και τότε δίνει ένα σάλτο και σου ανεβαίνει στο σβέρκο… Με γεια σ’! Και σ’ άλλα με υγεία! Κουτσαπήδα τώρα να τουν γκριμί’εις απού ψ’λά σ’!

  Είναι όλοι οι πολιτικοί έτσι; Όχι! Κατηγορηματικά, όχι! Υπάρχουν οι καλοί, οι έντιμοι, οι ικανοί… Ευθύνη όλων μας και καθενός ξεχωριστά να τους ανακαλύψουμε, να τους στηρίξουμε και να εμπιστευθούμε σ’ αυτούς τις τύχες του τόπου μας και της πατρίδας μας (η σοβαρή παράγραφος τελείωσε, πάμε παρακάτ’).

  Καλός πολιτικός είναι σίγουρα κι ο πεθαμένος πολιτικός. Είδατε, όταν πεθαίνει ένας πολιτικός, πόσο καλά λόγια λένε όλοι και προπαντός εκείνοι που μέχρι τότε τον έβριζαν και τον στόλιζαν με όλα τα… κοσμητικά επίθετα; Ο Μιχαλακόπουλος (που διετέλεσε και πρωθυπουργός) πέθανε στην εξορία και αυτοί που τον εξόρισαν του έκαναν κηδεία «δημοσία δαπάνη». Ε, ρε, τι έχω διαβάσει στο βιβλίο «Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ» του Κυριάκου Σιμόπουλου! (Του Σιμόπουλου είπα, που πετάχτηκες χαρούμενος, μόλις άκουσες Κυριάκος. Μπουρεί ου θ’κός ου Κυριάκους να γράψει βιβλίου; Δε θα του πούλ’γι ου Άδουνις, άμα έγραφι;)

  Τέλος, οι καλύτεροι πολιτικοί και οι πλέον ακίνδυνοι είναι εκείνοι που…

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 27 - Σαρακοστιανά κι αρτύσιμα

Φωτογραφία Σπύρου Μελετζή

Τ’ δ’λειά π’ θέλ’ς να κάν’ς,

του βράδυ να τ’ ’νειρεύισι...

Μπαρμπα-Σπύρος Ζουμπουρλής

από Ανθηρό

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  27

 

Όλα είναι μια ιδέα

   Η πρόσφατη εξέλιξη σχετικά με την ανακατασκευή της Γέφυρας Κοράκου στάθηκε η αφορμή για τον σημερινό υπότιτλο: «Τ’ δ’λειά π’ θέλ’ς να κάν’ς, του βράδυ να τ’ ’νειρεύισι...». Νομίζω ότι καλύτερο δε θα ταίριαζε για την περίσταση. Τι έλεγε με τη φράση αυτή ο αείμνηστος μπαρμπα-Σπύρος Ζουμπουρλής; Έλεγε ότι ο δημιουργός πρέπει να έχει συνεχώς στον νου του και να σχεδιάζει με μεράκι τη δουλειά που σκέφτεται να κάνει, ακόμη και στα όνειρα του ύπνου του. Λόγια σοφά και με την αξία που έχει ο απλός λόγος των ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας.

  Έτσι είναι. Όλες οι πράξεις μας, όλες οι δράσεις μας ξεκινούν από τις ιδέες. Χωρίς αυτές δε γίνεται τίποτε. Η αναζήτηση, η φαντασία, η αμφιβολία, η υπόθεση, η παρατήρηση που ακολουθούνται  με τις κατάλληλες πράξεις είναι οι δρόμοι και οι προϋποθέσεις της προόδου.

  Κάπως έτσι, σήμερα θέλω να σταθώ και σε μια ιδέα, την πατρότητα της οποίας νομίζω δικαιούται ο δικός μας Μενέλαος Παπαδημητρίου (θιασώτης της απ’ τη δεκαετία του 80), που την ενστερνίστηκαν  κι άλλοι άνθρωποι, άλλοι την άκουσαν αδιάφορα, άλλοι περίεργα κι άλλοι τη χλεύασαν. Πρόκειται για την ιδέα της ανακατασκευής του Κορακογιοφυριού. Η αρχική ιδέα...