Ο
Αίσωπος, ο οποίος έζησε κατά την αρχαιότητα,
θυμάστε φαντάζομαι ότι είχε ένα εργοστάσιο που έβγαζε μύθους. Οι
δουλειές πήγαιναν καλά, μέχρι που πήγε
κάποτε στους Δελφούς απεσταλμένος του βασιλιά Κροίσου, για να πάρει
χρησμό από το μαντείο. Μένοντας για λίγο εκεί κι όπως ήταν πανέξυπνος σαν τους
Τριζολιώτες, κατάλαβε ότι οι ιερείς μετά της Πυθίας ήταν επιστήμονες στον μύθο
και στο ψέμα και μπροστά τους δεν έπιανε μία. Ζορίστηκε κι αποφάσισε (γιατί
ήταν και αποφασιστικός σαν τους Κουμπουριανίτες) να τους αποκαλύψει. Οι ιερείς
κατάλαβαν ότι τους κατάλαβε, του στήσανε μια προβοκάτσια (δεν ήταν και κουκουές
ο Αίσωπος, παρότι δούλος, για να την καταλάβει), με την οποία τον ενοχοποίησαν
και με συνοπτικές διαδικασίες τον δίκασαν και τον έριξαν σε κάποιον γκρεμό του Παρνασσού, μιας και το
στεφάνι το τριζολιώτικο ήταν μακριά και δεν είχε ούτε τότε καλή συγκοινωνία η
Αργιθέα, λόγω μη προχώρησης της σήραγγας Τυμπάνου…
(αυτά παθαίνει όποιος κάνει παρέα με βασιλιάδες…).
Το εργοστάσιο του Αίσωπου πέρασε από τότε στο κράτος και τη λειτουργία
του ανέλαβαν και αναλαμβάνουν ως σήμερα διάφοροι πολιτικοί που είναι ειδικά
εκπαιδευμένοι, γιατί υπάρχουν και πολιτικοί που είναι εντελώς ακατάλληλοι να το
λειτουργήσουν. Η πορεία του εντυπωσιακή. Σήμερα είναι μια εύρωστη βιομηχανία με
έντονα ανοδικούς δείκτες. Εκτός των μύθων, προχώρησε και σε παραγωγή νέων
προϊόντων (παραμύθια, ψέματα, υποσχέσεις, ελπίδες, όνειρα, οράματα και
παροράματα για αόμματους), τα οποία γίνονται ανάρπαστα και πουλιούνται σε κάθε
χωριό και πόλη αυτής της χώρας. Κρίμα
που δεν έχω τα σχετικά γραφήματα γραμμής και ραβδογράμματα να σας τα
παρουσιάσω, γιατί τα δάνεισα στον Τσακαλώτο να τα χρησιμοποιήσει κι αυτός, για
να παρουσιάσει τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Πιστεύει ότι θα τον
βοηθήσουν προεκλογικά και μετεκλογικά, όταν προσπαθήσει να φάει τον Τσίπρα.
Αυτό δε με νοιάζει, ας τον φάει!
Και ήλθεν η ώρα να
αναρωτηθώμεν… Είναι η ικανότης των πολιτικών που οδήγησεν εις αυτήν ταύτην την
πρόοδον ή είμεθα ημείς οι οποίοι καταναλίσκομεν (αμάσητα εδώ που τα λέμε) τα εν λόγω προϊόντα, δεδομένου ότι η
κατανάλωσις προκαλεί και καθοδηγεί την παραγωγήν;
Μικρή αγγελία για μεγάλη ευκαιρία: Ζητούνται νέες και νέοι με αρνόδοντο ή νέοι γέροι που βρίσκονται στην εφηβεία των γηρατειών για την προώθηση, πώληση ή και εμπορία των παραπάνω προϊόντων. Εξασφαλισμένο εισόδημα και λαμπρό μέλλον. Η καλύτερη λύση στην κρίση. Δε χρειάζονται και ιδιαίτερα προσόντα. Το θράσος αρκεί. Γίνε ένας επιτυχημένος...
ελπιδοπωλητής και ονειροπόλος ονειροπώλης! Γίνε τώρα, εύκολα και γρήγορα, ο Άντερσεν και η Χαλιμά του χωριού σου!Βιογραφικά
Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις
(χωρίς τον ΦΠΑ). Τούτου δοθέντος, νομίζουν όλοι ότι και μια φωτογραφία τους
είναι καμιά πεντακοσαριά λέξεις, οπότε
χρειάζονται άλλες πεντακόσιες, για να συμπληρωθεί η χιλιάδα (χωρίς ΦΠΑ κι εδώ,
άλλωστε ποιος τον πληρώνει άμα μπορεί να μην τον πληρώσει...). Κάθονται, λοιπόν,
και γράφουν. Έτσι γίνεται το βιογραφικό. Ως κείμενο επικοινωνίας, πρέπει να
είναι προσεγμένο, γιατί παρουσιάζεις τον εαυτό σου…
Είναι
υποκειμενικόν το κείμενον αυτό, φωνάζει
κατακόκκινος από θυμό ένας αντικειμενικός, γι’
αυτό το έγραψα με κόκκινο. Τον ηρέμησα και συνεχίζω…
Θέλεις
δουλειά; Βιογραφικό! Θέλεις να παντρευτείς; Βιογραφικό μαζί με αντίγραφο του Ε9
να δει η πεθερά τι περιουσία έχεις, για να δώσει, πάντα με επιφύλαξη, την
τελική έγκριση. Θέλεις να είσαι υποψήφιος; Μην το συζητάτε! Εδώ έτσι και δεν κυκλοφόρησες βιογραφικό, πας άγραφος… Τώρα, στην Αργιθέα και στην
τοπική πολιτική σκηνή δε βοηθάει και πολύ. Αν ως τώρα δεν έγινες γνωστός σε μια
τόσο μικρή περιοχή ή είσαι γνωστός αλλά δεν έχεις μεγάλο σόι, συμπεθέρους και
κουμπάρους, κανένα βιογραφικό δε σε βοηθάει. Σε κάθε περίπτωση είναι απόφαση
του υποψήφιου τι θα κάνει, πώς θα προβάλει την υποψηφιότητά του και πόσα θα
ξοδέψει για την προβολή του.
Αν αποφασιστεί
βιογραφικόν, παίρνεις τον στυλόν και γράφεις το μακρύ σου και το κοντόν για τον
δικόν σου εαυτόν. Χρειάζεται πολλή προσοχή, γιατί τα πιο πολλά προεκλογικά
βιογραφικά αποκαλύπτουν τα τρωτά σου σημεία αντί των θετικών κι αντί να σε βοηθήσουν, σε χαντακώνουν.
Άμα έχεις λεφτά, κάποιος
φιλόλογος θα σου γράψει κανένα κείμενο. Τόσοι άνεργοι είναι που αναγκάζονται να
κάνουν φροντιστήρια με εξευτελιστικές τιμές και που δε συμπληρώνουν μηνιαίο
εισόδημα όσο αυτό που παίρνει ας πούμε ο τοπικός πρόεδρος Στεφανιάδας ή Φουντωτού
ή Μεσοβουνίου ή ……………….. (βάλτε εσείς το χωριό).
Κι ένας καλός δικηγόρος μπορεί να σας βοηθήσει, αλλά μακριά απ’ τον
Μήτσιο! Μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα…
Αν
έχεις ψήφους, κάποιος αρχηγός θα φροντίσει να σου γράψει ένα βιογραφικό, για να
υποστηρίξει ότι αποτελείς, μαζί του εννοείται, την τελευταία ελπίδα του τόπου…
Άλλο που εγώ μάλλον βλέπω την Αργιθέα να καταποντίζεται ως άλλη Ατλαντίδα και
μόνο η πανύψηλη κορυφή της Φσιόκας θα μαρτυρεί στους επερχόμενους την ύπαρξή
της. Κι αυτό, γιατί δεν ψήφισαν οι Αργιθεάτες την τελευταία ελπίδα. Αλλά και ποιος ακούει τη φωνή ενός καφετζή; Ποιος
νοιάζεται τι θέλει να πει ένας καφετζής;
Οι ανάγκες των ανθρώπων δημιουργούν τα
επαγγέλματα… και οι εκλογές ανοίγουν κάποιες δουλειές. Σας το ξαναείπα στο πρώτο
Καφενείο, ξαναδιαβάστε το όσοι το ξεχάσατε! Δικαιολογίες δε θα γίνονται δεκτές…
Ανακοίνωση: Τώρα το
κόκκινο δεν
είναι από θυμό, αλλά για να φαίνεται τ’ αλάργα.
Αναλαμβάνω την σύνταξη βιογραφικών,
προεκλογικών συνθημάτων, λόγων, αντίλογων, δηλώσεων, δελτίων τύπου, καταλόγων
ψηφοφόρων σας κατά ομάδες (σίγουροι, πιθανοί, κίβδηλοι, ύποπτοι). Αναλαμβάνω
και τα ψυχοχάρτια σας καθώς και το σημείωμα για τα ψώνια σας. Παραθέτω ένα
υπόδειγμα βιογραφικού, δείγμα της δουλειάς μου:
«Γεννήθηκα στο
Αετοχώρι μια μέρα του Οκτωβρίου (έτος δε λέω, μην κάνετε καμιά αφαίρεση και
δείτε ότι δεν είμαι νέος), αλλά κανένας δε φανταζόταν ότι μια μέρα θα έσωνα την Αργιθέα,
γιατί όλοι είχαν
στον νου τους
να μάσουν βελάνια, για να ξεχειμάσουν τα πρόβατά τους και δεν
έδωσαν σημασία στο σπουδαίο για την περιοχή γεγονός.
Έμαθα τα πρώτα γράμματα, μικρά και κεφαλαία, στο
σχολείο του Αετοχωρίου (αν δε μάθαινα, μαλλιά βιογραφικό θα
διαβάζατε) από δασκάλους που, για να μάθω εγώ, καταλαβαίνετε πόσο σπουδαίοι ήταν. Όταν
σπατάλωσα καμπόσο, έφυγα σια κατ’ Μπζάκια, Καρδίτσες, Λαμίες, όπου έμαθα τα
δεύτερα γράμματα και προπαντός ότι υπάρχουν και γράμματα που δεν τα μαθαίνεις
ποτέ, αλλά πρέπει πάντα να προσπαθείς και να δέχεσαι να
διδάσκεσαι κι απ’ τα πιο ταπεινά πράγματα που σε περιβάλλουν.
Από μικρός ανέπτυξα πλούσια δράση.
Ήξερα πού έχει φωλιά το κάθε πουλί, έφκιανα σιουρίστρες από φράξους και
ασφεντάμια και ταυτόχρονα ασχολήθηκα με το σπορ του γιδοβοσκού. Μου αρέσει να
κινούμαι στη φύση, ασχολούμαι με το κυνήγι και λόγω της αγάπης μου για το
περιβάλλον, όταν γυρνάω απ’ το κυνήγι, μοιράζω στην Κρανιά ή στο Πετράλωνο σε
διερχόμενους φυλλάδια διαφόρων οικολογικών οργανώσεων. Φαντάζομαι δεν είναι η
πρώτη φορά που γνωρίζετε διχασμένη προσωπικότητα.
Τελευταία, με πλάκωσαν κάτι οράματα
απροσδιορίστου αιτίας και περιεχομένου να αγωνιστώ και να σώσω τον τόπο μας.
Ζητώ, λοιπόν, την ψήφο σας. Σας διαβεβαιώνω ότι κανένας δε θα σας κατηγορήσει,
αν με ψηφίσετε. Άλλωστε, δε θα είναι η πρώτη φορά που ψηφίζετε ΛΑΘΟΣ…».
Παρατάξεις
Ας μην κλεινόμαστε! Ας πάμε στο κλεινόν άστυ!
Πρωτεύουσα της χώρας είναι. Να μην ξέρουμε ποιος θα αλλάζει τους καμένους
λαμπτήρες και θα ελέγχει τις παιδικές χαρές; Να μην ξέρουμε τις παρατάξεις που
θα παραταχθούν για να αντιπαραταχθούν;
«Αθήνα
ψηλά»
η παράταξη του Μπακογιάννη. Μπορούσε να την ονομάσει και «Ψηλά στην Κωστηλάτα»
ή «Ψηλά κι αγνάντευε» (μη γελάς, πονηρέ!...).
Ο Γερουλάνος την ονόμασε «Αθήνα είσαι
εσύ». Είσι κι φαίνισι, Γιρουλάνου, π’ θα μη πεις κι Αθήνα!... Σι
πρόσβαλα ιγώ;
Ο Ηλιόπουλος τη λέει «Ανοιχτή Πόλη». Κάνας σύριζας πρέπει να
’ναι αυτός, υποθέτω απ’ τα συμφραζόμενα. Μπορούσε, όμως, να την πει και «Χωριό
δίχως σ’κλιά» ή «Μπάτε, σκύλοι, αλέστε» ή ακόμη «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
Τέλος, ο Σοφιανός έχει τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Από εκλάκτιση δεν ξέρω πώς τα πάει. Συσπείρωση, συσπείρωση, μαζώχτηκε
κουβαράκι, κοντεύει να πάθει λεπτοσπείρωση…
Πάμε
Μπζάκι…
─ Ω, πατέρα!
─ Ουαίει!
─ Ιδώ είν’ του
Μπζάκι;
─ Ιδώ, πιδί
μ’, ιδώ.
─ Ορέ Μπζάκι!
Μπράβου Μπζάκι!
Θυμάστε την τραγωδία «Επτά
επί Θήβας» του Αισχύλου; Ξεχάστε την! Έγινε τώρα «Επτά επί Μπζάκι» και να ιδούμε.
Κι από ονόματα, απορώ πώς δε θα μπερδευτούν οι ψηφοφόροι! Νέα
Ελπίδα, Νέα Πορεία (νέα ταλαιπωρία), τι Νέα απού ’κείθι, τα Νέα τ’ς
Αλιξάντρας κι πάει λέγουντας. Άλλη παρτίδα παρατάξεων η Πνοή Δημιουργίας (πώς δεν την ονόμασαν Τελευταία Πνοή;), Δίπλα στους Πολίτες ( ε, όχι και
πολίτες οι Μπζακιώτις!) κι έχουμε καιρό ακόμη. Δίνου κι ένα όνουμα δουριάν, δε
θέλου τίπουτα, για μια πιθανή παράταξη: «Φεύγει
ου Κ’τσός, έρχιτι ου παράλυτους».
Συμπέρασμα: Θα υποφέρουν οι Μουζακιώτες,
μέχρι να τελειώσουν οι εκλογές…
Σποραδικοί
πυροβολισμοί αλλά όχι άσκοποι
Οι
πυροβολισμοί δεν είναι άσκοποι. Έχουν σκοπό ν’ ανάψει το γλέντι, υποστήριξε σε
δίκη ο αείμνηστος Μπολγούρας απ’ το Λεοντίτο. Έτσι μας το μετέφεραν οι παλιότεροι
που μας διηγούνταν κι ακούγαμε ιστορίες και γεγονότα του τόπου μας, τότε που
στην κοινωνία συνυπήρχαν οι γενιές και δε διαχωρίζονταν ιδρυματικά, όπως
σήμερα, σε ΚΑΠΗ, παιδικούς σταθμούς και τμήματα νεολαίας, ενώσεις γυναικών,
παραρτήματα μουστακαλήδων ή εξωραϊστικούς ομίλους.
Έχουν σκοπό οι
πυροβολισμοί, ακόμη κι αν διαταράσσουν μερικές φορές την κοινή ησυχία ή μόνο
την ησυχία κάποιων... (έβαλα κι αποσιωπητικά, για να χειροτερέψω το
υπονοούμενο).
1ος πυροβολισμός
Ο Μενέλαος της
Σπάρτης είχε την ωραία Ελένη. Την πήρε ο Πάρης, που τον έλεγαν έτσι επειδή
έπαιρνε (ούτε εφορία να ’τανε) και μετά
ακολούθησε ο τρωικός πόλεμος.
Ο Μενέλαος της Μπουκοβίτσας είχε την
ωραία ιδέα να ξαναγίνει το γεφύρι Κοράκου και δεν μπορεί κανείς να την πάρει.
Παίρνεται η ιδέα και η γνώση; Αν ήταν προβατίνες και παχείς,
υπήρχε ένας σχετικός κίνδυνος, αλλά οι Στεφανιώτες ιδέες δεν έκλεβαν ποτέ κι
απέφευγαν τις γνώσεις. Επομένως, γλυτώνουμε τον πόλεμο, αν και είμαστε έτοιμοι
να εκστρατεύουμε εναντίον όποιου επιχειρεί να κλέβει διατυπωμένες ιδέες. Φτάνει
πια! Έχομεν την λογοκλοπήν, την λογοπλοκήν και την
διαπλοκήν, τελευταία και την λογοπώλησιν, όμως δεν θα επιτρέψομεν και την
ιδεοκλοπήν…
2η σπαλιώρα και με πολύ κρότο
Είχα γράψει το παραπάνω κείμενο,
όταν έπεσα πάνω σε δυο επιστολές που έγραψε ένα νέο κορίτσι, η Ιωάννα Γ. Δήμου
από τα Κουμπουριανά, και απευθυνόταν
στον δήμο μας.
Η πρώτη
επιστολή το 2006 με θέμα: «Διάσωση, συντήρηση και ανάδειξη
μνημείων της Αργιθέας»
αναφέρεται στη διάσωση του μοναδικού, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας, μνημείου
στην περιοχή Συκιάς Πετρωτού, του γνωστού
ως «τελωνείου»
και την ανακατασκευή της γέφυρας Κοράκου. Η δεύτερη επιστολή το 2018 έχει ως
θέμα: «Αποκατάσταση βλαβών, διάσωση και συντήρηση της γέφυρας Πετρωτού, ανεξαρτήτως
του έργου διαχείρισης των υδάτων του
Αχελώου». Οι επιστολές δεν
έκαναν μόνο απλή αναφορά, αλλά περιείχαν προτάσεις και συνοδεύονταν από
φωτογραφικό υλικό.
Με ιδιαίτερη χαρά είδα τις επιστολές της Ιωάννας, τις οποίες εννοείται ότι
δε γνώριζα, ώστε να τη συμπεριλάβω στην αναφορά μου σε πρόσφατο
σχετικό κείμενό μου για το Κορακογιοφύρι. Η χαρά μου δεν
έχει να κάνει με την υποστήριξη της αναγκαιότητας διάσωσης των μνημείων μας εκ μέρους
της (ειδικά αυτών που είναι ακόμα όρθια), όσο με την αισιοδοξία που προσδίδει η
ενασχόληση ενός νέου κοριτσιού με αυτά τα πράγματα. Όταν υπάρχουν νέοι της
επόμενης γενιάς από τη δική μας που έχουν παρόμοιες ευαισθησίες και δράση, μπορούμε
να ελπίζουμε. Αυτούς τους νέους πρέπει να αναζητήσουμε και να
ενθαρρύνουμε να αναλάβουν τις τύχες του τόπου μας.
Ιωάννα, τα συγχαρητήριά μου και να θυμάσαι κάτι απ’ τον καφετζή: Χίλιες ιδέες να έρθουν που θα βοηθήσουν τον τόπο μας κι ας
μην είναι καμία δική μας.
3ος πριόβολος
Τελικά, δεν τη
γλιτώνουμε την ανάπτυξη. Θα μας αναπτύξουν, θέλουμε δε θέλουμε. Ανάπτυξη με το
ζόρι. Θέλεις να μείνεις υπανάπτυκτος και δεν μπορείς. Με τόσους αναπτυξιολόγους
γύρω μας, αναπτύσσεται ένα αναπτυξιακό κλίμα και πνέει ένας αναπτυξιακός αέρας
που θα μας απογειώσει.
─ Πετάει ο
καφετζής;
─ Πιτάει, λέει;
Πιτάει κι παραπιτάει, αερόπλανου γένιτι…
Το Πάσχα και
στις εκλογές, όσοι ανεβείτε στα χωριά μας, φωτογραφίστε τα για να τα θυμάστε… Μετά τις εκλογές μπαίνουμε στον χρυσούν αιώνα της Αργιθέας. Θα γίνουν
τόσα έργα που δε θα τη γνωρίζετε. Θα ρωτάτε να βρείτε πού είναι το σπίτι σας.
Δε θα μπορείτε να ξεχωρίσετε το Παρίσι απ’ το Τσιοκαρίσι… Πέρασαν αυτοί καλά κι εμείς
καλύτερα… (Τι χαλεύει αυτή η κόκκινη
πρόταση εδώ; Ποιος κυβερνάει επιτέλους αυτό το Καφενείο;)
4ος βρόντος
Δε μας έφτανι
ου Μπακουϊάνν’ς μι τ’ν «Αθήνα ψηλά» βγήκι κι ένας θ’κός μας φεϊσμπουκάς κι
έγραψι: «Να πάμε την Αργιθέα ψηλά». Πόσου απάν’, αρέ παλληκάρι μ’; Έχει πλάκα
να μας βάλ’ς να κουβαλάμι τα Βραγκιανά στου Βουτσικάκι. Τ’ς Βραγκιανίτις π’ θα
φιουκουπούν απ’ του κρύου δεν τ’ς λουγαριά’εις;
Είχα κι ιγώ στου πρόγραμμα μ’ να
φκιάσου νια τρύπα στ’ς Ρέντις να βάλου έναν γρύλου τρανό να σ’κώσου Δέντρου –
Λαγκαδάκια κανιά ’κατουστή μέτρα (παραπάν’ δε γένιτι), αλλά για να του λες,
μπουρεί να το ’χουν κι άλλις παρατάξεις στου πρόγραμμα τ’ς.
Άλλους λέει να πάμι τ’ν Αργιθέα μπρουστά. Πιδιά,
κανουνίστι μ’ αυτές τ’ς μανούβρις! Μας έβγαλιταν τα σ’κώτια. Απάν’ ου ένας,
μπρουστά ου άλλους, χάθ’κι να πείτι να
τραβήσουμι πέρα απάν’ κι όθι λαγαρίσουμι;
Ρουτάτι κι ικειόν τουν απού πέρα
απ’ τ’ γέφυρα Καταφυλλίου, π’ δεν τ’ράει τουν θ’κό τ’ του δήμου κι
στινουχουριότι για τουν θ’κό μας. Συμφουνάει μι του πέρα απάν’;
Τελευταίος πυροβολισμός (Τι να κάνουμε
πεντάσφαιρη ήταν η καραμπίνα)
Τα βλήματα δε λύνουνε προβλήματα!
Ελπίδα…
Τώρα, σαν
τελειώσετε το διάβασμα, γυρίστε πάλι στην αρχή! Ξανακοιτάξτε το μοναστήρι του
Κώστη! Αιώνες στέκει εκεί «στον κόρφο του βουνού, σαν καλωσύνη που
κρύβεται». Πόσοι άνθρωποι να πέρασαν εκεί ως τώρα, για να προσκυνήσουν και
να παρηγορηθούν; Πόσα μάτια δάκρυσαν από πόνο κι ευγνωμοσύνη μπροστά στις
ιστορημένες εικόνες του; Πόσα χρόνια «κοιμάται
απέξω ο καλόγερος που το ζωγράφισε»;
Όμως, η ανθισμένη κουτσουπιά στο πλάι του διαλαλεί τη ζωή που συνεχίζεται και
πως δεν υπάρχουν ποτέ «τελευταίες
ελπίδες» παρά μόνο η μία μόνιμη και
σταθερή ΕΛΠΙΔΑ. Αυτή που διαρκώς
ανανεώνεται και προσαρμόζεται σε τόπους και ανθρώπους.
6/4/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου