ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 34 - Αλλόκοτα κι αλλοπρόσαλλα

Ούτε από λόξα ούτε για δόξα,

για την ευθύνη υπογράφω,

όλα τα κείμενα που γράφω…

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

 

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  34

 

Κατανοώ που δε με κατανοείτε…

  Μια μέρα μού ήρθε ένα Ες Εμ Ες χειρότερο κι από Ες Ες. Τα κείμενά σου είναι πληκτικά, έγραφε… Ευτυχώς, δεν είχα μαζί μου (την είχα στο άλλο παντελόνι) τη συγγραφική μου ευαισθησία. Θα πληγωνόταν ανεπανόρθωτα... Είχα, όμως, μαζί μου την αετοχωρίτικη ευστροφία και κόλλησα στα γρήγορα ένα κατά πριν το πληκτικά και διόρθωσα το κατάπτυστο μήνυμα. Τώρα, λέει: Τα κείμενά σου είναι καταπληκτικά!!! (έβαλα κι τρία θαυμαστικά. Παραπάν’ ήθιλι, αλλά δεν ίθιλα να φανού υπιρβουλικός).
  Κατάλαβα! Μι διάβασι, λέου, δε μι κατάλαβι κι πήγα αδιάβαστους ή ποιος ξέρει τι ήθιλι να γράψου για να τ’ αρέσει κι άρα τ’ αρέσουν αυτά π’ δεν αρέσουν σι μένα. (Τώρα, όπους τα ’γραψα ούτι ιγώ καταλαβαίνου τι γράφου…). Αν θέλιτι αυθιντική ιρμηνεία, όθι δε μι καταλαβαίνιτι, να παίρνιτι τηλέφανου του Αχιλλέα, του μάγου τ’ς φυλής. Κι ιγώ τουν Αχιλλέα ρουτάου, άμα έχου ανθιβουλίις για τα γραφτά μ’.
  Όταν μαγειρεύεις (εγώ μόνο καμιά κονσέρβα ανοίγω), απ’ αυτούς που τρώνε το φαγητό σου κάποιοι λένε ότι είναι αρμυρό και κάποιοι ανάλατο. Έχουν και οι δυο δίκιο, γιατί τοποθετούνται με βάση τη σχέση που έχουν με το αλάτι. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν γράφεις. Οι αναγνώστες σου τοποθετούνται με τη δική του κριτική ο καθένας και είναι αυτό απολύτως κατανοητό. Στήνεις μια ιδιότυπη επικοινωνία μαζί τους. Αυτό σου δημιουργεί μια ευθύνη.  Γι’ αυτή ακριβώς την ευθύνη υπογράφω κάθε κείμενό μου. Ούτε από λόξα ούτε για δόξα. Αυτό κάνουν και πρέπει να κάνουν, όσοι επιλέγουν να γράφουν δημόσια. Όλα τα κείμενά μου τα υπαγορεύει αποκλειστικά η… σκούφια μου. Αυτό για ενημέρωση προς πιθανούς ευφάνταστους ερμηνευτές των προθέσεων. Η ανάγνωση δεν είναι υποχρεωτική. Μάλιστα, εν όψει του Πάσχα, ήδη απέσυρα και τις μηνύσεις που είχα κάνει σε εκείνους που δε με διαβάζουν.
 

«Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε;»

  Πού να φανταζόταν ο Χρόνης Μίσσιος ότι ο παραπάνω τίτλος βιβλίου του θα γινόταν έμπνευση για «ημερήσια διαταγή» περιφερειακής διευθύντριας λειτουργίας καταστημάτων Μάι Μάρκετ! Να χαμογελάτε… τους είπε. «Θέλ’ς, δε θέλ’ς, πιε, παπά, βουϊδόζ’μου!»
  Να χαμογελάτε… γιατί έχετε δουλειά, γιατί πληρώνεστε στην ώρα σας και  παίρνετε 300 ευρώ, που είναι 300% περισσότερο σε σχέση με το μηδέν! Ατσίδα στα μαθηματικά η διευθύντρια!… Ιγώ ρώτ’σα του Μάκη Φρύδα που ’νι μαθηματικός, πλήρουσα κι δυο πινηντάρια τσίπ’ρου, για να μ’ δώκι ’ν απάντηση, κι μου ’πι  ότι του 300% του μηδινός είνι πάλι μηδέν (σκέτου μηδέν, όχι μηδέν στου πηλήκιου πο’ ’λιγι ου άλλους αστέρας, ου στουχαστής, ου ΓΑΠ).
  Τους τράβηξε κι ένα καθηκοντολόγιο πώς να διαφημίζουν τα προϊόντα, τους έριξε και... την απειλή του μυστικού επισκέπτη και την αγωνία αν θα ανταποκριθούν επιτυχώς. Τι είπις, μουρή, μπιπ! μπιπ! μπίπ! μπιμ! μπιπ! (τα παρατεταμένα κορναρίσματα είναι τ’ Κώστα Τσιάκαλου κι τ’ Θανάση Καραγιώργου. Πώς να τα δημοσιεύσουν αυτά που έγραφα;).
  Τώρα καταλαβαίνω γιατί, όταν πας σ’ αυτά τα σούπερ μάρκετ, σε πλακώνουν οι υπάλληλοι στη διαφήμιση προϊόντων: «Έχουμε αυτό σε προσφορά, κύριε. Πάρτε το, να μη μας πάρει και μας σηκώσει, έχουμε οικογένειες, κύριε…».
  Θυμάμαι ένα προσωπικό περιστατικό. Πήγα σε κατάστημα της αλυσίδας και αρχίζει η πωλήτρια να μου προτείνει να αγοράσω διάφορα.
─ Κυρία μου, εγώ ήρθα να πάρω λίγο θυμιάμα…
─ Σας βλέπω στα λάδια κι εμείς έχουμε προσφορά σήμερα το…
─ Θέλω λάδι και τα κοιτάζω, έχουμε λίγο ακόμη στο σπίτι, φτάνει για μια σαλάτα, αλλά με τι την αγοράζεις τη ντομάτα; Έτσι, αποφασίσαμε να το βάλουμε στο καντηλάκι και με την ευκαιρία που θ’ ανάψουμε και κάνα δυο καρβουνάκια να ζεσταθούμε, λέμε να βάλουμε και λίγο θυμιάμα να κάψει για το καλό…
─ Σας καταλαβαίνω, κύριε, αλλά σας πληροφορώ ότι έχουμε και το χαβιάρι σήμερα σε προσφορά, το παραδοσιακό κατσιαμάκι και τη μαύρη τρούφα…
─ Μαύρη ζωή  που κάνουμε  κι εμείς  οι αγοραστές  κι εσείς  οι πωλητές… Πήξαμε στον τραχανά και στην αστακομακαρονάδα χωρίς αστακό. Μη φοβάστε, κυρία! Δεν είμαι εγώ ο μυστικός επισκέπτης που φοβάστε…
  Καλά εσύ… πέθανες νωρίς, αείμνηστε Χρόνη Μίσσιο, και με συγχωρείς που παραλλάζω τον τίτλο του άλλου βιβλίου σου «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Έτσι, δεν πρόλαβες να δεις την εγκύκλιο της διευθύντριας, η οποία είναι συνδικαλίστρια και αριστερή, τρομάρα της!... Μόνο που δε σκέφτηκε να καρφώσει από δυο οδοντογλυφίδες μέσα από τα χείλη των εργαζόμενων, για να επιτύχει το διαρκές χαμόγελό τους. Θα τους αφιερώσω κι ένα παλιό τραγούδι τους αχάριστους κι αγνώμονες… Άκου, να μη χαμογελάνε!
  Τριακόσια ευρώ το μήνα
  παίρνω τζιβαέρι μου!
  Πες της μάνας σου πως θέλω,  (κολλάτε εδώ και το αχ, αμάν κάνα δυο φορές!)
  να σε κάνω ταίρι μου…  (γεια σου, Πάνο Τούντα και Κώστα Ρούκουνα!)
  Κυρία διαφτύντρια, ιγώ π’ χαζουγιλάου συνέχεια θα μ’ δίνιτι τίπουτα ή ντζιάπα ξιτσιαουλιάζουμι;
 

 Ν’ αλλάξει σελίδα ο τόπος

  Το διάβασα κι αυτό σε ένα βιογραφικό. Ήρθε να συμπληρώσει το «να πάει ο τόπος μπροστά» και «να πάμε την Αργιθέα ψηλά». Θα πεις και τι να γράψει ο άλλος στο βιογραφικό, πόσις γίδις τσαγκαδεύ’καν; Αλλά κι ιγώ στου Καφινείου ή θα σχουλιάσου ή θα του κλείσου κι θα πάου να γένου δημουτικός σύμβουλους, για να σώσου τουν τόπου! Αναρωτιέμαι, βέβαια, αν ο τόπος είναι τόμος για ξεφύλλισμα ή  μπακαλοδεύτερο που γράφουμε τα βερεσέδια κι αλλάζουμε συνέχεια σελίδα, γιατί  είναι απλήρωτα τα προηγούμενα  και τα πάμε εκ μεταφοράς στην επόμενη…
  Πλάκα θα ’χει να γυρίσει ο τόπος σελίδα και να βρεθεί το Μαρκελέσι στον Λάκκο τον βραγκιανίτικο, το Σπαρτήσι στη Μιρμιτζάλα και το Καταφύλλι αποπέρα στ’ Αυλάκι. Το  χειρότερο  να γυρίσει  σελίδα  και  στα  Πετρίλια. Εκεί  να  δεις  μπέρδεμα,  δε  θα ξέρουμε ποιο είναι το ζερβό και ποιο το προσήλιο.
  Ο υποψήφιος λέει ότι τώρα είναι η ώρα, τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες (μαζί με τα  κεράσια, τα χαμοκέρασα και τα σκάμνια)… Τραβάει και μια διάγνωση ότι η Αργιθέα χρειάζεται ανθρώπους με πραγματική διάθεση για προσφορά και με ανιδιοτελή κίνητρα (θα φέρουμε καμιά πεντακοσαριά από Ιαπωνία)… Το ζήτημα είναι, τι να κάνεις αυτούς που δεν έχουν διάθεση και τους ιδιοτελείς; Δεν είναι κι ο Πολάκης κοντά για να τους θάψει.
  Υπόσχεται ότι θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, με στόχο την ευημερία της περιοχής μέσω έντιμου αγώνα. Δηλαδή, ως τώρα δεν τον έδιναν τον εαυτό τους ή έδιναν τον χειρότερο και κρατήσανε τον καλό για την κατάλληλη ώρα;
  Τέλος πάντων… Δεν μπορώ να ξέρω τι εαυτό δίνει ο καθένας σε έντιμο ή ανέντιμο αγώνα.  Δεν ξέρω τι έχει περισσότερο ο τόπος κουρουμπλιές ή Κουρουμπλήδες, αλλά τη ρημάδα την ευημερία είμαι σε θέση να την αναγνωρίσω όταν έρθει, όπως και πολλοί άλλοι Αργιθεάτες…
 

Άλλο το ένα κι άλλο το δύο (το άλλο)

  Άλλο ιδιο-τελής κι άλλο ανιδεο-τελής…
  Άλλο υπερηχογράφημα και άλλο υπερεχωγράφημα…
  Άλλο η δέση κι άλλο για δέσιμο…
  Άλλο το γνέψιμο κι άλλο το γνέσιμο…
  Άλλο το βήξιμο κι άλλο το… φτέρνισμα (δεν τιριάζει, τιριάστι του μαναχοί σας!)…
 

Όχι, άλλα βιογραφικά!…

Ν’ αναστηθεί ο Πλούταρχος, με τρόπο να το πει,

πως βίοι είναι παράλληλοι και βίοι γραφικοί…

  Όχι, άλλους βίους!... Μας έγινε ο βίος αβίωτος... Το τι βιώσαμε και τι βιώνουμε δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μόνο οι βιολόγοι το γνωρίζουν.
  Τώρα κατάλαβα τι θα πει βιοπαλαιστής. Αυτός που παλεύει με τα βιογραφικά.

Ένας βίος την ημέρα είναι τρόμος και φοβέρα.

Βρήκες βίο; κάνε πέρα και με τρόπο αναμέρα!

  Μόλις κλείσουν οι παρατάξεις, θα γλιτώσουμε απ’ τα βιογραφικά. Τα ερωτήματα, όμως, που θα σας θέσω αμέσως μετά για τα βιογραφικά, δεν τα γλιτώνετε και καλά θα κάνετε να τα απαντήσετε στον εαυτό σας πριν ψηφίσετε…
  Ου Μήτσιους δεν έγραψι βιουγραφικό. Γιατί, Μήτσιου; Πού θα ξέρουμι αν έχ’ς κι ισύ κάνα όραμα; Καλά καλά δεν ξέρουμι κι αν γιννήθ’κις, αν έκλαψις φόντα γιννήθ’κις ή αν σ’ έβαλαν σι θιρμουκοιτίδα… (θερμοκοιτίδα στα Βραγκιανά! Καλά, δε βλέπει ένας να με διορθώσει που γράφω τέτοια χαζομάρα; Όλη η περιοχή  Βραγκιανών θερμοκοιτίδα είναι…).
 

Παρατάξεις… εις παράταξιν

  Πέναλτι είναι αυτό που σφυρίζει ο διαιτητής και παράταξη είναι αυτή που θα ανακηρύξει ο δικαστής. Κι όποιος δεν το πιστεύει είναι άπιστος, λέγεται δε λέγεται Θωμάς… Στη συνέχεια οι παρατάξεις θα σας μοιράσουν το πρόγραμμά τους, για το πώς θα κυβερνήσουν τον δήμο κι όποιος τους πιστεύει είναι αφελής. Επιεικώς…
  Το ίδιο θα συμβεί και στα τοπικά συμβούλια και προέδρους χωριών. Όλοι θα σας υλοποιήσουν τα άυλα οράματά τους. Το όραμα είναι σαν τη βλακεία. Έτσι και μπει σε κίνηση, τίποτε δεν μπορεί να τη σταματήσει. Όπως δε σταματάνε οι στούρνες στη βούλια τη στεφανιώτικη και στις υπόλοιπες αργιθεάτικες χαλάβρες.
  Μόλις βάλουν σε εφαρμογή τα προγράμματά τους, θα ξεκινήσει η μεταμόρφωση του τόπου. Το ευτύχημα είναι πως το μαγικό τους ραβδί δεν είναι σαν της Κίρκης να μας μεταμορφώσει κι εμάς σε γουρούνια, αλλά μεταμορφώνει το μυαλό κάποιων υποψηφίων, ώστε να μας βλέπουν πρόβατα.
  Το Καφενείο για να σας βοηθήσει στην επιλογή σας (ποτέ δε θα σας υποδείξει ποιον να ψηφίσετε για δήμιο… με συγχωρείτε, για δήμαρχο ήθελα να πω) προχώρησε στη σύσταση επιτροπής φιλολόγων, οι οποίοι θα αξιολογήσουν τα προγράμματα των παρατάξεων, επειδή τα προγράμματα αυτά είναι στην πραγματικότητα εκθέσεις ιδεών. Οι φιλόλογοι θα μας πουν για το περιεχόμενο, την πειστικότητα των επιχειρημάτων, την ορθογραφία και τη σωστή χρήση των κομμάτων και παράλληλα την πλήρη αποδυνάμωση των κομματόσκυλων (οι κόκκινες λέξεις απ’ αλλού ξέπεσαν εδώ. Σε όποιον λείπουν να έρθει να τις πάρει…).
  Η επιτροπή αποτελείται από έγκριτους φιλόλογους που είναι συγγενείς μου και φίλοι, αλλά, δια το αδιάβλητον, δεν αποκαλύπτω τα ονόματά τους. Μη σας κακοφαίνεται και αμφισβητείτε το αδιάβλητον!  Όσοι κάνουν επιτροπές, με συγγενείς και  φίλους δεν τις κάνουν; Απλώς, όταν δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα, τις καταργούν.
  Ο καφετζής, επίσης, θα σας αποκαλύψει, γιατί δεν είναι προγράμματα τα προγράμματά τους. Επειδή θα τους λείπουν τρία βασικά πράγματα… Αν τα γράψω τώρα, θα προσαρμοστούν και δεν το θέλω. Όταν κυκλοφορήσουν τα φυλλάδιά τους, δεσμεύομαι να σας τα παρουσιάσω.
  Ως καφετζής, ξέρω ότι αυτό που βλέπετε εσείς στους τοίχους του Καφενείου για ταπετσαρία, δεν είναι ταπετσαρία. Είναι προγράμματα, διακηρύξεις, ανακοινώσεις κομμάτων και παρατάξεων… Φέτος θα μπει μία ακόμη στρώση…
  Θα ήθελα να τελειώσω αυτό το κείμενο με την ίδια λέξη που το άρχισα. Δε θα με χάλαγε καθόλου η νικήτρια παράταξη να μην έβγαινε στην ψηφοφορία, αλλά στα πέναλτι.

Τι σε μέλει εσένανε...

Τι σε μέλει εσένανε, ποιος θα βγει στου Μπζάκι

και αν θα ψηφίσει η Αθήνα εγγονό του Μητσοτάκη;

  Στο τριακοστό Καφενείο αναφέρθηκα σε παρατάξεις της Αθήνας και του Μουζακίου. Αρκετοί μου έκαναν κριτική, λέγοντας ότι δε μας μέλει εμάς για τις παρατάξεις άλλων δήμων. Γι’ αυτούς που έκαναν την κριτική τους καλόπιστα, θα εξηγήσω  σήμερα γιατί το έκανα. Για τους κακόπιστους και για να ξεμπερδεύω απ’ την αρχή λέω: «έτσι ήθελα».
  Τις παρατάξεις της Αθήνας τις έγραψα, για να δείτε ότι εκεί κάνουν λάθη ακόμη μεγαλύτερα απ’ τα δικά μας. Πρωτεύουσα και στα λάθη η Αθήνα, αλλά το κακό είναι μακριά μας και δε μας επηρεάζει. 
  Μας επηριάζει, όμους, του Μπζάκι. Γειτουνικός δήμους είνι. Να μην ξέρουμι μι ποιον θα τσακώνουμαστι; Πας να τσακουθείς στου δήμου Νιβρουκουπίου; Μέχρι να πας, θα σ’ πιράσουν τα νεύρα. Μι τ’ Νιβρόπουλη κάτι θα γένιτι, άμα φκιάσουμι τ’ γαλαρία Φραμένου... (θα διώξουμι κι ιφκουλότιρα τ’ς Πιτριλιώτις, άμα τ’ φκιάσουμι).
  Πάντους, μι τ’ς Μπζακιώτις γλέπου να τα τσιουγκράμι, ειδικά όταν μπιρδέψουμι του σύνθημα κι του παρασύνθημα «αέρας – αφεντικό».
  Εκτός αυτού, κατεβαίνει υποψήφιος και ο φίλος Γιώργος Καραβίδας, απ’ την Οξυά. Την επιτυχία του μόνο οι πολίτες του δήμου Μουζακίου μπορούν να εξασφαλίσουν και όχι οι προσωπικές μου ευχές. Την επιτυχία, όμως, του σπουδαιότερου αγώνα του εύχονται πολλοί περισσότεροι άνθρωποι απ’ αυτούς που θα τον ψηφίσουν…
  Νομίζω έδωσα εξηγήσεις και στο αρχικό ερώτημα με τον ίδιο τρόπο απαντώ:

Τι σε μέλει εσένανε, τι λέω και  γράφω εγώ

και αν είμαι απ’ τ’ Μπουκουβίτσα ή από το Θερινό,

Κνισιβίτης, Μπσουβουνιώτης ή από το Πετρωτό;

 

Θέλω ν’ ανέβω στ’ Άγραφα…

  Ανέβα, αλλά αν δεν το ’χ’ς να ψηφί’εις τουν Καρδαμπίκη, κάτσι αυτού που ’σι!... Το Καφενείο, εντελώς απροκάλυπτα, παίρνει θέση εκεί που δεν του πέφτει λόγος. Ο κάθε Αγραφιώτης ξέρει από μόνος του τι θα κάνει, αλλά να μην τους πεις και ποιο είναι το σωστό; Μετά τις εκλογές θα θέσω σε λειτουργία το κινητόν κυτίον παραπόνων, για όσους μετανιώσουν…
  Έβαλε ο Αλέξης στο πρόγραμμά του για την υγεία έναν ιδιώτη γιατρό που θα τον πληρώνει ο δήμος, για να περιέρχεται στον δήμο όπου υπάρχει ανάγκη, για να κάνει αιμοληψίες και εμβολιασμούς και αντέδρασε, λέει, η Λαϊκή Επιτροπή Αγράφων. Καταγγέλλει την αντιλαϊκή πολιτική που ξεκληρίζει τη δημόσια υγεία και οδηγεί στην εμπορευματοποίησή της. Τώρα, πόσοι ιδιώτες γιατροί υπάρχουν στα Άγραφα συνολικά, δεν αναφέρει η επιτροπή. Ούτε οπλίτες γιατροί δεν έρχονται πια ή έρχονται με το ζόρι κι όταν απολύονται περνάει κάνας χρόνος, μέχρι να ξανάρθει άλλος και τα ιατρεία παραμένουν κλειστά. Η επιντροπή, όμως, δεν τα βλέπει αυτά ή τα παραβλέπει, αλλά δε διαμαρτύρεται (ευτυχώς) για τους ιδιώτες νεκροθάφτες της περιοχής ούτε και για τις ξεματιάστρες που ασκούν την ιατρικήν εκεί…
  Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης εθεάθη μια μέρα να προσπαθεί να γκρεμίσει με βαριοπούλα το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο  Φουσιανών… Όποιος γκρεμίζει ένα νοσοκομείο, Αλέξη, ανοίγει ένα νεκροταφείο, Αλέξη… Θα σταματήσω να σε υποστηρίζω, όχι γι’ αυτό που έκανες, αλλά γι’ αυτό που δεν έκανες να μας βάλεις κι ένα κίνητρο υποστήριξης. Τάξε για μετά τις εκλογές ένα αρνί ψημένο στ’ Τζιλή τη βρύση, αουπάν’ απ’ τα Φ’σιανά, για να μη σε ματακαταγγείλω στην επιτροπή ότι μας κατευθύνεις και στις ψησταριές ιδιωτών… 
 

Εργατική πρωτομαγιά και Μάης των ανέργων

  Τώρα, γιατί συνεχίζουμε να γιορτάζουμε τη μέρα της εργατικής πρωτομαγιάς με τόση ανεργία είναι ένα ερώτημα. Η εργασία έγινε ανάμνηση για  πολλούς  ανθρώπους,  έγινε  στόχος  για  άλλους,  έγινε η αναζήτησή της αιτία φυγής στο εξωτερικό, κυρίως για το δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας, δηλαδή τους νέους. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της πατρίδας μας σήμερα, που θα προκαλέσει και γιγαντώσει όλα τα άλλα. Ήδη μια γενιά βιώνει τα πέτρινα χρόνια και τα τραγικά αδιέξοδα.
  Ας το παλέψει η νέα γενιά. Ας αναζητήσει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδας μας τη λύση κι ας αποφασίσει να αγωνιστεί εδώ. Τότε θα φανούν πάλι τα άνθη κι οι καρποί αυτού του αγώνα…                                                 
 

4/5/2019