Αγραφιώτικα
Στον
γειτονικό μας δήμο, των ευρυτανικών Αγράφων, τρία είναι σήμερα τα φλέγοντα
ζητήματα που απασχολούν την περιοχή. Οι ανεμογεννήτριες, αν ο Κατσαντώνης
λεγόταν Γαντζούδης κι αν θα βγάλουν γυναίκα δήμαρχο.
Τις ανεμογεννήτριες τις ανέλαβε με
στενό μαρκάρισμα ο Ηλίας Προβόπουλος (πώς έχουμε εμείς τον Μενέλαο για τα
γιοφύρια...), άνθρωπος δραστήριος με ανυπέρβλητη αγάπη για τη φύση και τα βουνά
μας, φίλος της Αργιθέας και των Αργιθεατών. Μαζί δε γνωριζόμαστε, παρότι ο
ίδιος λέει πως ξέρει όλα τα ζώα των Αγράφων (ια τ’ράτι, να του διατύπουσα καλά
αυτό του τιλιφταίου;)... Όμως, παρακολουθώ από χρόνια άρθρα του σε εφημερίδες
και περιοδικά, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που προβάλλουν τις μικρές πατρίδες μας και τις ομορφιές της ελληνικής
φύσης.
Μη σας
ξεγελάει, όμως, με το «ακτήμων» που λέει την
ιστοσελίδα του... Έχει γιατάκια ο Ηλίας σε κάθε βουνό και στρουγκοκαλύβα, κτήμα
του όλη η φύση... Πολλές φορές κοιμάται πότε στο Τρίδεντρο και πότε στο Βελισδόνι
(το ίδιο είναι, απλώς δοκιμάζω τις γεωγραφικές σας γνώσεις περί των Αγράφων) στο
«πλατανόσπιτο». Ε, δεν πρέπει και να
πληρώσει ΕΝΦΙΑ; Ακτήμων είσαι, όταν είσαι μέσα στην κτίση;
Μαζί με πολλούς άλλους Αγραφιώτες, ο Ηλίας αντιστέκεται στις ανεμογεννήτριες σε βαθμό που οι εταιρείες αιολικής ενέργειας σκέφτονται να τον ανακηρύξουν... μέγα ευεργέτη. Τώρα, γιατί ο Ηλίας και οι άλλοι δε θέλουν τις... ευεργετικές επιδράσεις των ανεμογεννητριών στα Άγραφα, ρωτήστε τον ή διαβάστε τον!
Κατσαντώνης ή Κατσεγαντζούδης; Άλλη διαμάχη αυτή! Δημοτικός σύμβουλος εναντίον δημάρχου! Ήταν ή δεν ήταν απ’ τους Γαντζουδαίους ο Κατσαντώνης; Βρε παιδιά, συνεχίστε την ιστορική σας έρευνα, αλλά να μην πληρώνει τη φαγωμάρα σας ο Κατσαντώνης. Κάτστε καλά!...
Εμείς οι Αργιθεάτες να ξέρετε, ό,τι κι αν αποδειχτεί, τον Κώστα Γαντζούδη απ’ τα Πετρίλια δε σας τον δίνουμε. Μπορούμε να σας δώσουμε πεντέξι Πετριλιώτες, να σας τους φέρουμε κι ως τα Τρία Σύνορα, αλλά τον Κώστα ξεχάστε τον!... Κουντά θα μας χαλέψιτι κι τουν Πάνου Ζιώγα απ’ του Βλάσι, π’ σας τουν πήραμαν απ’ τ’ Ασπρόρεμα. Άιτι, σας δίνουμι κι για τουν Πάνου πέντι Βλασιώτις κι ένα καζάνι τσιγαρίδις... Κι μην αστουχάτι ότι είμαστι Βόρεια Άγραφα... Καταλαβαίνιτι, μας στηρίζουν κι ούλις οι υπιρδυνάμεις. Έχει μιγάλη πέραση του βόρεια φέτου...
Δημαρχίνα στ’ Άγραφα; Ανακοίνωσε υποψηφιότητα η Χρύσα Σουλιώτη. Βρε μπελά που κονομήσαμε, Αλέξη! Παλεύεται να κοντράρεις προεκλογικά γυναίκα; Βάλε να τρώγεται με τον Θόδωρο Μπαμπαλή κι εσύ κοίτα τη δουλειά σου! Το Καφενείο δεν μπορεί να κρύψει τη συμπάθεια στον φίλο Αλέξανδρο Καρδαμπίκη (δεν είναι να λέμε Αλέξη τώρα, για ευνόητους και ανόητους λόγους), αλλά είναι υπόθεση των ανθρώπων του δήμου Αγράφων ποιον θα επιλέξουν. Απλώς, με τον Καρδαμπίκη θα το ’χα σίγουρο το καταφύγιο για πολιτικό άσυλο, αν με πάρουν στο κυνήγι οι Αργιθεάτες...
Αναδουλειές…
Σήμερα
δεν έχω κανέναν πελάτη στο Καφενείο. Το τελευταίο διάστημα, παρά την ανάπτυξη
που ήρθε, παρουσιάζεται μια κάμψη, ελπίζω παροδική. Φέρνω γύρα στο μαγαζί,
αλλάζω τη διάταξη των τραπεζιών, αναγκάζομαι να ξεσκονίζω τα καθίσματα (όταν
έχεις πελάτες κάθονται και τα ξεσκονίζουν αυτοί), σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω
και φιλοσοφώ. Έτσι κάνουν στις αναδουλειές όλοι οι επαγγελματίες.
Ο
κουρέας, ας πούμε, λέει: Θεούλη μου, τι τους ήθελες τους φαλακρούς; Χελώνες θα
κουρεύουμε εμείς; Ο δάσκαλος αναρωτιέται γιατί να παράγει άλλα τούβλα, αφού
σταμάτησε η οικοδομική δραστηριότητα στη χώρα. Ο αγρότης δυσανασχετεί γιατί,
εκτός απ’ την παγωνιά, την ακαρπία και το χαλάζι, του κοτσάρισαν κι ένα
υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης, ως φορέα...
ολικής καταστροφής της παραγωγής και δεν ξέρει τι να κάνει: Να σπείρει και μετά να θερίσει ή να θερίσει χωρίς να σπείρει;
(και να ζει με επιδοτήσεις)...
Οι
καφετζήδες τα ’χουμε με τους γιατρούς που τρομοκρατούν τον κόσμο, λέγοντας πως
πειράζουν οι καφέδες και τα τσίπρα (του σουστό είνι να μην ψηφίζιτι
Τσίπρα, όχι να μην πίνιτι απού κάνα τσίπρου...).
Η ψήφος βλάπτει, όχι η ψηφοφορία... Όπως λέμε, δεν πειράζει η τεχνολογία αλλά η χρήση της. Και οι
βλαμμένοι βλάπτουν, παρότι δε βλάπτονται... Άρα στην υγειά σας και τον νου σας!
Παρόμοιους προβληματισμούς έχει συνολικά κι ο λαός. Καλοτυχίζουμε τους
αρχαίους Αιγύπτιους που είχαν μεν δέκα πληγές, αλλά μόνο έναν φαραώ να τους
τυραγνάει. Γιατί, μεγαλοδύναμε, χάθηκε να ρίχνεις και σε μας μύγες, ακρίδες,
μπακακάκια κι γκαστρουμένις κουτιρίτσις; Τι τους ήθελες τους πολιτικούς; Μύγες
και ακρίδες θα τα παλεύαμε με αροξόλ, αεροζόλ, αμονιαζόλ, Τριζόλ, με κάτι τέλος
πάντων, τους πολιτικούς πώς να τους παλέψουμε; Έχουμε τόσες πολλές αμαρτίες και
μας έστειλες κατακέφαλα όλα τα άλαλα και τα μπάλαλα;
Άνθρωποι είμαστε, ξεχνάμε ότι εμείς τα επιλέγουμε… Σταθερά δε μας
διαφεύγει, επίσης, ότι κάθε καλό σημαίνει παρουσία
Θεού και κάθε κακό απουσία Θεού;
Ιδεολογικοεπικοινωνιακή
συμβολικοενδυματολογία
Αυτός
είνι τίτλους! Τρόμαξα να τουν σουμπουλιάσου. Είμι σίγουρους ότι δε θα
δυσκουλιφτίτι να τουν διαβάσιτι. Ου ΓΑΠ δε θα μπόρ’γι μι τίπουτα, αλλά ου ΓΑΠ
δε διαβάζει τα Καφενεία. Ας αφήκουμι τώρα του Γιώργου να πάμι στου θέμα κι θα
τουν βρούμι παρικάτ’.
Η ιδεολογικοεπικοινωνιακή
συμβολικοενδυματολογία είναι κλάδος της μόδας που άπτεται
της πολιτικής και σκοντάπτεται της λογικής. Ό,τι θέλω λέω, κατανοήστε
με κι αν με παρακολουθήσετε, θα καταλάβετε.
Ο
Έλλην (ζήτω, ο Έλλην!...) την ιδεολογία του, συνήθως, την έχει στο μπρελόκ με
τα κλειδιά. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν ξέρει και τι σημαίνει ή ποιο είναι το
περιεχόμενό της. Δεν έχει σημασία! Σάμπως μάθαμε ποτέ πώς γίναμε στο Μαρκελέσι
Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί; Την ιδεολογία και να μην
ξέρεις τίποτε, την κολλάς όπως τις ιώσεις.
Ακούς …ισμός από δω, …σμός από εκεί, όλο και σε κάποιον …σμό θα καταλήξεις, αν
και ο καλύτερος …σμός, είνι ου ζ’μός απ’ του στιφάτου.
Ο
Έλλην (ξαναζήτω, ο Έλλην!...) θα επικοινωνήσει την ιδεολογία του με
ενδυματολογικούς συμβολισμούς. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις ως τρόπο ζωής και
συμπεριφοράς, αλλά είναι εύκολο να το παρουσιάσεις με την εμφάνισή σου. Σήμερα,
για να δείξεις άνθρωπος της νέας εποχής, πρέπει να είσαι επιμελώς αξούριστος,
να έχεις το πουκάμισο απ’ έξω απ’ το παντελόνι και από πάνω το σακάκι (τον σάκο,
αργιθεάτικα). Παλιά, αν σε έβλεπαν με το πουκάμισο απ’ έξω, σου φώναζαν: Πώς είσι έτσι ουρέ, σα μπλάρι μαστουρ’κό!... Το έλεγαν αυτό, γιατί οι Τζουμερκιώτες
μαστόροι που έχτισαν τα χωριά μας, είχαν στα μουλάρια τους ένα σκληρό πανί που
κάλυπτε τα καπούλια τους.
Παραφράζοντας το γνωστό «Στην Ελλάδα ό,τι
δηλώσεις είσαι» μπορούμε να πούμε: «Στην Ελλάδα
ό,τι ντυθείς, δηλώνεις και τι είσαι»... Ας κάνουμε στο παρελθόν αναδρομές,
για να θυμηθούμε και λίγες
ενδυματολογικές επιδρομές... Πάντα υπήρχε αυτό,
αλλά θα περιοριστούμε απ’ τη μεταπολίτευση και μετά. Όποιος θέλει ψάχνει και
ακόμα παλιότερα.
Όταν
έπεσε η χούντα, λίγο αργότερα, έγινε μόδα να φοράνε στρατιωτικά τζάκετ, για να
συμβολίσουν, λέει, τη συμφιλίωση του λαού με τον στρατό!... Αργότερα μας ήρθε
το ζιβάγκο (ήρθε κι ο Αντρέας, χόρτασε ο κόσμος κρέας), οι μουστάκες, τα μούσια
και ο μούσι σοσιαλισμός. Οι συντηρητικοί πολιτικοί κόντρα ξύρισμα, κοστουμάκι,
γραβάτα και σκαρπίνι και μόνο στις
χαλαρές στιγμές παπούτσια περιπάτου και
τσιμπούσε ο λαός, που είχε παπούτσια τρύπια και άνευ
πάτου. Οι κουκουέδες είχαν αποκηρύξει το τζιν ως αμερικανικό προϊόν
(έτρωγες διαγραφή, αν σε τσάκωναν με τέτοιο ρούχο), οπότε τον καπιταλίστα τον
ξεχώριζες εύκολα.
Τα
τελευταία χρόνια χαρακτηρίστηκαν απ’ το κασκόλ του Γιώργου (δε σας είπα θα τον ξαναβρούμε
τον ΓΑΠ; Χάνεται ο κάλπικος παράς;). Έμπαινες στο καφενείο, μέτραγες κασκόλ και
ήξερες αμέσως πόσους πασοκτζήδες έχει το χωριό. Τώρα, είμαστε στους συριζαίους
που δε φοράνε γραβάτα. Άνθρωποι της δουλειάς, με σηκωμένα μανίκια (τα
καρανίκια), εμποδίζονται απ’ τη γραβάτα. Τι δουλειά κάνουν; Μας δουλεύουν...
Τι κρύβουν, συνήθως, όλα αυτά; Ένα τεράστιο δήθεν. Κι απ’ τους δήθεν ό,τι και να παράγεται είναι, επίσης, δήθεν...
Μόδα και
σκλάβοι της μόδας
Φέτου
στ’ μόδα είνι τα τσουράπια μι τρία χράδια απάν’ στου καλάμι κι μι παρδαλό τσουραπόσκ’νου.
Ινδύκνιτι να φουριόντι μι γουρνουτσάρ’χα Αντίντας. Για τ’ς καλές μέρις να
βάνιτι τσαρούχια ταλατίνια (Μινέλαγι, δείξι ποια λέου!)... Κι απ’ τα πουδάρια
στου κιφάλι... Ου τσιαμπάς να ’νι καλουχτιν’σμένους κι προυπαντός να μην έχει
ψείρις...
Συγχαίρω μεν τον εαυτό μου για τον πρόλογο υψηλών νοημάτων του παρόντος
περί μόδας κειμένου, λυπάμαι δε για τον κόπο σας, όσους τελικά θα το διαβάσετε
ολόκληρο. Δεν έχετε να κάνετε τίποτε καλύτερο; Αλλά, όπως πάντα, τα θέλετε και
τα παθαίνετε...
Η μόδα
είναι μια αόρατη δύναμη (παντοδύναμη) που σκλαβώνει και κατευθύνει σε μεγάλο
βαθμό πολλούς ανθρώπους. Ορίζει συμπεριφορές που καμιά φορά οδηγούν και στη
γελοιοποίηση. Ιδίως, όταν την ακολουθούν «νεανίζοντες» ηλικιωμένοι και
εμφανίζονται κατά την παροιμιακή έκφραση «σαν γάιδαροι
με σέλα». Αντί να πάει ο άλλος να κάνει κάναν ιατρικό έλεγχο,
προτιμά να δώσει τα χρήματα στον ράφτη για να κάνει σακάκι σταυροκουμπωτόν και πεθαίνει και τον πάνε στον άλλο
κόσμο σταυροκουπωτόν, επειδή δε ρύθμισε τη
χοληστερίνη του.
─ Καλά, ρε Γιάννη, πού πας μ’ αυτό το παντελόνι;
μου είπε ένας γνωστός μου.
─ Τι έχει του παντιλόνι μ’, αρέ Κώστα; Γλέπ’ς
π’θινά κανιά τρύπα, κανιά λέρα,
είνι χαλασμένου του φιρμάρι;
─ Όχι, δεν είναι τίποτε απ’ αυτά, αλλά είναι
παλιομοδίτικο. Τσέπες είναι αυτές; Το χρώμα δεν το βλέπεις;
─ Για στάσ’ λίγου, Κώτσιου! Τι έχουν οι τσέπις μ’;
Ικειό πο’ ’χουν είνι π’ δεν έχουν τίπουτα μέσα. Παλιότιρα είχαν κι κάνα
φράγκου. Κι του χρώμα του γλέπου. Άμα δεν είχι χρώμα θα του ’γλιπα; Νια χαρά
χρώμα γαζανό έχει, σουβαρό, τι θέλ’ς να ’νι;
─ Είσαι εκτός εποχής, είσαι εκτός μόδας, να το
ξέρεις και κάνε όπως θέλεις.
─ Κι ισύ είσι ικτός λουγικής. Αστόχ’σις μ’
φαίνιτι π’ γκιζέραγαμαν μι τρύπια παντιλόνια, μπάλουμα απάν’ στου μπάλουμα,
αλλού έλ’πι λαγκιόλι κι αλλού μάνα... Πιρπάταγι ου άλλους κι φαίνουνταν απού
μακριά τα μπαλώματα στου παντιλόνι τ’ σαν τα αλάρμ απ’ τ’ αμάξια...
Προς τους νέους
Παιδιά
μου, είστε νέοι και είστε ωραίοι, γιατί είστε στην ώρα σας.
Ωραίοι θα είστε πάντοτε, αρκεί να κάνετε αυτά
που ταιριάζουν στην κάθε περίοδο της ζωής σας. Την ομορφιά στη μορφή σας την
καθορίζει και την αποτυπώνει η καλοσύνη του εσωτερικού σας κόσμου. Αυτά που
γράφω εδώ, μην τα παρεξηγήσετε!
Είναι
πολύ δύσκολο σε μας τους παλιότερους, που περπατήσαμε με τρύπια ρούχα και
παπούτσια, να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν να πηγαίνει κάποιος και να αγοράζει
τρύπιο παντελόνι λόγω μόδας. Εύχομαι, βέβαια, ποτέ να μην αναγκαστείτε να τα
φορέσετε λόγω ανάγκης. Ούτε είναι κακό να προσαρμόζεστε στο καινούριο, αλλά μη
γίνεστε και σκλάβοι κανενός μόδιστρου. Ποτέ στην άμετρη υπερβολή!
Η μόδα
επιβάλλεται και παρεμβαίνει πια εκτός των ρούχων και στο σώμα σας αλλά και στον
τρόπο σας και στις επιλογές σας. Δε λέω για τα μαλλιά σας. Αφήστε τα ακούρευτα,
κουρέψτε τα, παίξτε μαζί τους, μέχρι ν’ αρχίσουν αυτά... να παίζουν με σας. Η
ανίκητη «μόδα» του ασπρίσματος και της φαλάκρας έρχεται νομοτελειακά. Τα
σκουλαρίκια με το ανεξέλεγκτο τρύπημα του σώματος και πολύ χειρότερα η
ανεξίτηλη δερματοστιξία (τατουάζ) φανερώνουν ή είναι υποταγή. Σε ποιους, άραγε,
αόρατους εντολοδόχους; Δικαιολογήστε με που πάντα σ’ εμένα θυμίζουν το τρύπημα
στις μύτες των γουρουνιών, να τους περάσουν σύρματα για να μη σκάβουν και
χαλάνε τον τόπο ή τον χαλκά στη μύτη της αρκούδας, που έσερνε υποταγμένη από
χωριό σε χωριό ο αρκουδιάρης. Και κάτι ακόμα. Δεν είναι η μόδα καινούριο φρούτο
της εποχής σας και ευκαιρία για οποιονδήποτε να σας κάνει την εύκολη κριτική.
Όλες οι εποχές είχαν τις μόδες τους, τις προσαρμογές τους αλλά και τις υπερβολές τους...
─ Τι χαζομάρες λες στα παιδιά; Νομίζεις δεν τα ξέρουν αυτά; Πού ζεις;
─ Θ’κή μ’ δ’λειά... Κι ισένα τι σι π’ράζει; Πάντα, ως δάσκαλος, είχα το προνόμιο να συνομιλώ μαζί τους και να ζω από κοντά τον αγώνα τους και τις αγωνίες τους... Εσύ, όμως, γιατί το διάβασες το τελευταίο; Δε βλέπεις που είναι προς τους νέους;
Ανακοίνωση
Ου Μήτσιους ανακοινώνει
ότι απού μιθαύριου Καθαρή Διφτέρα αρχ’νάει η νηστεία... Μη ρουτάτι πού το
’μαθι, δε σας λέου...
Ου
Μήτσιους ανακοινώνει, επίσης, ότι σε 57 μέρες 8 ώρες και 19 λεπτά θα κατατεθούν
στο Πρωτοδικείο οι υποψηφιότητες για τις εκλογές και ότι ορισμένοι υποψήφιοι
στις 26 Μαΐου θα αποκρέψουν την εξουσία...
Τέλος,
ου Μήτσιους ανακοινώνει ότι
εύχομαι προς
όλους σας
ΚΑΛΗ
ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Κι ιπειδή έχου λίγο αρκά ακόμα στ’ σιλίδα, σας ιπισυνάπτου κι ένα σκίτσου τ’ Αρκά,
αλλά να ξέριτι δεν αρκεί ου Αρκάς… 9/3/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου