ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 23 - Είπαμε ψέματα πολλά, ας πούμε και μια αλήθεια

Όταν είμαι απών,

δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν.

Αριστοτέλης

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  23

Εκλογές, Εκ - λογάρες

Στα χωριά θα γίνουν πάλι εκλογές δημοτικές,
για να βγούνε οι δημάρχοι κι οι δημοτικές αρχές.
Θα προσέλθουμε στις κάλπες, δεκαεννέα του Μαΐου,
από την αρχή της μέρας μέχρι δύσεως ηλίου.

Για να δούμε τι θα γίνει και σ’ αυτές τις εκλογές,
θα ’ναι ο δήμαρχος καλός ή θα είναι κουκουές;
Πάντα πρώτη η Αργιθέα είναι στα πολιτικά
και φωτιές έχουνε πάρει ολονών τα κινητά.

Κάπως έτσι, αγαπητοί μου, φίλοι, άγνωστοι, γνωστοί,
εμφανίστηκαν ως τώρα υποψήφιοι πολλοί.
Δύο να ’ναι Αργιθεάτες, τρία κόμματα θα κάνουν
και με πείσμα θα βαρέσουν την κυβέρνηση να πάρουν.

Όλοι οι δημότες φκιάνουν χωριστούς συνδυασμούς,
μα συμβαίνει να ’ναι αυτοί πιο πολλοί κι απ’ τους σταυρούς.
Δήμαρχος, λοιπόν, θα βγει και θα πάρει εξουσία,
όποιος πείσει με τα λόγια και με τη διπλωματία.

Δρόμους, γέφυρες, ποτάμια, ιατρεία και σχολεία,
τάζουνε χωρίς ντροπή, με μεγάλη ευκολία.
Λένε για δημόσια έργα χρήσιμα, κοινοτικά,
αλλά υπόσχονται ρουσφέτια μυστικά κι ατομικά.

Κάποιος μου έταξε εμένα στο χωριό να με διορίσει.
Πήγε, βέβαια, πλαγίως τον σταυρό μου να ψωνίσει.
Και την τσιούμα απ’ το βουνό άλλος είπε θ’ αφαιρέσει,
για να έχει τον χειμώνα ήλιο και το Μαρκελέσι.

Υποψήφιος πριν μέρες είπε πως αν βγει αυτός,
θα περάσει στην Πλαούρα δρόμος άσφαλτος, καλός.
Σίγουρα, αυτό δεν είναι άλλο τίποτε από ψέμα,                
μα όπως το πάνε φέτος θα μας φέρουνε και τρένα!

Όλα αυτά ποιος τα πιστεύει; Πρέπει να ’ναι παλαβός
και να λέει ευχαριστώ που θα περπατάει πεζός.
Ούτε γάιδαροι δε θα ’ναι μέσο μεταφορικό,
γιατί μάλλον θα ζητήσουν και αυτοί γερό μισθό.

Λένε ψέματα πολλά, όσα είναι τα μαλλιά τους,
ώσπου νά βγουν στην αρχή και να γίνει η δουλειά τους.
Για να είναι ο δήμαρχός μας τίμιος και πιο καλός,
πρέπει για τα παραπάνω να ’ναι λίγο καραφλός.

Ούτως ώστε, απ’ όσα λέει να ’ναι αλήθεια τα μισά,
να πιστεύουμε πιο λίγα και να ζούμε μια χαρά.
Τέτοια γίνονται και άλλα στα χωριά, στην Αργιθέα
κι απ’ το Καφενείο τώρα θα μαθαίνετε τα νέα.

  Οι στίχοι είναι απόσπασμα, όπως και κάποιοι άλλοι στο 4^ο Καφενείο, από  ποίημα που γράφτηκε το καλοκαίρι του 1978 λίγο πριν τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς. Τότε ήμουν δόκιμος ανθυποκαφετζής και χωρίς δικαίωμα ψήφου. Σαράντα χρόνια μετά, με λίγες προσαρμογές στο σήμερα, περιγράφει (με τις αναγκαίες υπερβολές της σάτιρας) τα συμβαίνοντα στις τοπικές εκλογές. 

Χρίσματα κι επιχρίσματα

  Έχω το Χρίσμα!... Από τότε που βαπτίστηκα από τον σεβάσμιο παπα-Κώστα Κωστακιώτη και τον νονό μου Αποστόλη Τζαναβέλη απ’ τα  Κουμπουριανά. Λέτε γι’ αυτό να συμπαθώ ιδιαίτερα τους Κουμπουριανίτες, ακόμα και τους Κισσαίους;

–Τι λες τώρα; Όλοι οι Κουμπουριανίτες  Κισσαίοι είναι...

–Το ξέρω; Απλώς το λέω, για να τους βάλω να ψάχνουν ποιος Κουμπουριανίτης δε λεγόταν κάποτε Κίσσας.

  Με την ευκαιρία ένα ευχαριστώ στον Αποστόλη Κίσσα (αν και δεν τον ξέρω) για το συγκινητικό τηλεφώνημά του πριν λίγες μέρες και το οποίο έδειξε σε μένα, ακόμη μια φορά, την ευθύνη που έχουμε όσοι γράφουμε δημόσια. Μια καλημέρα και στον Γιάννη Κίσσα στ’ Δραγώι που μένει μόνιμα εκεί και συνοδεύει ο τόπος. Γιάννη, βάλε και καμιά φωνή να κόψουν τον κατήφορο τα γ’ρούνια! Είμαι καρτέρι στη λογγά. 

  Όταν το κυρίως θέμα είναι της πλάκας, κάθεσαι όσο πιο πολύ μπορείς στον πρόλογο. Όμως, ακούς και κάποιους να σου φωνάζουν (με το δίκιο τους): «Προχώρα βρεεεεε ή  κάνε επίλογο, μας ζάλισες!...».  

  Συνεχίζουμε!... Πάμε στα χρίσματα των υποψηφίων των αυτοδιοικητικών εκλογών. Στα κομματικά επιχρίσματα, γιατί έχουν και χρώματα τα άτιμα και σου βάφουν την Αργιθέα πότι μι λουλάκι, πότι μι ρ’ζάρι ή στου καρύδι, πότι μι καραμπουϊά πράσινη και σου κάνουν την Ελλάδα κουρελού πολύχρωμη… Καταλαβαίνεις και πόσο αυτοδιοίκηση είναι μετά και δεν μπορείς... 

να συγκρατήσεις τη χαρά σου, αλλά καπάκι σου ’ρχεται η απορία: Τι δουλειά έχουν τα κόμματα με την τοπική αυτοδιοίκηση;

  Πηγαίνοντας προς τις εκλογές θα ακούσουμε διάφορα. Είναι στο χέρι των υποψηφίων να ξεκαθαρίσουν πώς θα σταθούν απέναντι στο φαινόμενο, είναι στην κρίση των ψηφοφόρων αν θα δεχθούν ή θα τιμωρήσουν  αυτή την κατάσταση. Ας ξεκαθαρίσουμε, όμως, κάτι: δεν είναι κακό ένα κόμμα ή κόμματα να δηλώσουν στήριξη σε έναν υποψήφιο, ο υποψήφιος είναι κακό να επιχειρεί και να παίρνει το λεγόμενο κομματικό χρίσμα. Ο στόχος του τότε είναι προφανής. Θέλει να μαντρώσει το κομματικό κοπάδι, θέλει να αναγκάσει να τον στηρίξουν άτομα του χώρου που δε  θα τον ήθελαν ούτε ζωγραφιστό ως υποψήφιο, θέλει να εκβιάσει τους πεινώντες και διψώντες για ρουσφέτι  ή τις ανάγκες ανθρώπων (ειδικά όταν πρόκειται  για χρίσμα του κυβερνώντος κόμματος ή αυτού που ετοιμάζεται να κυβερνήσει).

  Θα ανακοινώνονται χρίσματα και στηρίξεις από κόμματα και πρόσωπα, θα ακολουθούν διαψεύσεις, κανείς με σιγουριά δε θα γνωρίζει ποια  είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα. Οι διαψεύσεις στην πολιτική είναι σχεδόν διαβεβαιώσεις λένε και εξαρτάται με τον τρόπο που γίνονται. Και κάτι ακόμα: «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον». Το βράδυ των εκλογών θα καταλάβουμε όλοι τι πραγματικά συνέβη. Το χρώμα του υποψηφίου θα είναι αδιάψευστος μάρτυρας και ποιος μας κορόιδευε ή όχι. Οι υποψήφιοι ας δηλώσουν εγκαίρως με ξεκάθαρο τρόπο προς τα κόμματα και μέσα επικοινωνίας τη θέση τους.

  Για να βοηθήσω, λοιπόν, τους υποψηφίους, τους δίνω μια φόρμα δήλωσης, για να τους κάνω… δηλωσίες:

Προς κόμματα, αποκόμματα, πετσοκόμματα, χαλκεία και χαλκώματα…

Ευχαριστώ για την στήριξη που μου παρέχετε, αλλά αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας (τι σόι δηλωσίας χωρίς το βδελυγμίας) το χρίσμα σας, γιατί προτιμώ να με χρίσουν οι συμπολίτες μου με την ψήφο της ελεύθερης βούλησής τους.

  Προσωπικά, δεκάρα δε δίνω για τα επιχρίσματα και τους επιχρισμένους. Ποτέ δεν ήταν αυτό το κριτήριο των επιλογών μου. Όπως δε θα καταδεχόμουν ποτέ να συμφωνήσω να χρωματίζει ο οποιοσδήποτε  τον τόπο μου… 

Ψάχνω κόμμα να ταιριάζει με του καφετζή τα θέλω

  Με τη σημερινή κυβέρνηση συμφωνώ μόνο σε ένα… Δε φοράω γραβάτα… Όμως, η αντιπολιτευτική οργή μου με έβαλε αρκετές φορές σε σκέψη να πάω στον τσάρκο απ’ τα κατσίκια  και να πάρω μια γραβάτα που έχω εκεί για να κρεμάω μπάτσα και να τη φορέσω.
  Με την αντιπολίτευση συμφωνώ με όλα όσα λέει, αλλά διαφωνώ με όλα όσα θα κάνει όταν γίνει κυβέρνηση.

  ΠΑΜΕ στο Κουκουέ… Έχω διαφορές ως προς τις έννοιες φράξια και προβοκάτσια, αλλά συμφωνώ απολύτως με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

  Με το Κινάλ (καλό όνομα για σκ’λί) δεν ξέρω αν συμφωνώ ή διαφωνώ, γιατί και το Κινάλ δεν ξέρει αν έχει ή δεν έχει θέσεις. Με μπερδεύει κι ο Μαλέλης… Σταμάτα, Σταμάτη!

  Στο Ποτάμι έμειναν μόνο οι ασπρίτσες, καμιά πέστροφα και τα μπακακάκια. Απ’ αυτά μόνο τα μπακακάκια λένε: Θοδωράκη, βρεκεκέξ, Σταύρο μας, κοάξ, κοάξ, όποιος έμεινε είναι βλάξ!
  Φτάνω στην Ένωση του Λεβέντη. Τώρα, αν είναι ένωση, κένωση ή εκκένωση, δεν ξέρω. Μου αρέσει, όμως, το προεκλογικό τους σύνθημα: Τους ζυγούς λύσατε!

  Ένα ποίημα αφιερωμένο στον πρόεδρο:

Βασίλη μ’, τα ματάκια σου πώς είναι τσιμπλιασμένα;

Βάλε κάνα κολλύριο ή βάλε κάνα υπόθετο…

  Δεν έχει ομοιοκαταληξία, όμως, δεν μπορώ να πάω και κόντρα στην ιατρική επιστήμη που έδωσε την συνταγή.

  Έχει κι κάτι άλλα κόμματα κι σκαλουκόμματα, αλλά πρέπει, ικτάκτους, να πάου στου Μήτσιου…
 

Μήτσιο, γιατί δεν;

  Όταν θέλεις να κάνεις σοβαρή αντιπολίτευση λες: Μήτσιο, δε σε ψηφίζω, γιατί δε μου αρέσει η φάτσα σου. Αυτό είναι ένας σοβαρός λόγος. Σίγουρα σοβαρότερος απ’ το να λες: Μήτσιο, γιατί δεν έφκιασες το Μουσείο Αχελώου; (το πιστεύει ακόμα αυτός) ή Μήτσιο, γιατί δεν έφκιασες τη Σκάλα Ανθηρού;
  Καλά σου λένε, Μήτσιο!... Ένα σκαλί τον χρόνο να έφκιανες θα την είχες τελειώσει τη σκάλα…
  Η πλάκα είναι ότι την κριτική τού την κάνουν Βραγκιανίτες φεϊσμπουκάδες, οι οποίοι δεν ξέρουν άλλον δρόμο στην Αργιθέα, εκτός από τον δρόμο που πάει για το χωριό τους, αλλά τους πήρε ο πόνος για τη Σκάλα Ανθηρού!...
  Πάντως, Μήτσιο, κακώς δεν έφκιασες και το Μουσείο… Αν το είχαμε, θα βάζαμε μέσα αυτές τις σπουδαίες τοποθετήσεις, δίπλα ακριβώς απ’ τα καφόμπρικα του Κωσταντάρα και τον τρουβά του Κώστα Σπόρου…

 Θέλουμε δημόσια ψησταριά

   Η δημοτική αρχή αποφάσισε να εντάξει στον προγραμματισμό έργων της την ανακατασκευή – ανάπλαση  της πλατείας στη Στεφανιάδα. Η είδηση εξόργισε τους Στεφανιώτες και αντέδρασαν έντονα δια των εκπροσώπων τους, αλλά και ο λαός προχώρησε, με μια ογκώδη συγκέντρωση, σε δυναμικό συλλαλητήριο, στο οποίο καταγράφηκε η αντίθεσή του με συνθήματα και  με ειδικό ψήφισμα διαμαρτυρίας.

·       Δε θέλουμε πλατείες, ψημένες πλάτες θέλουμε!
·       Κάτω τα χέρια απ’ την πλατεία μας, μη χάσουμε την πελατεία μας!  
·       Θα σας φύβγει η ιδέα να μας φκιάσιτι πλατέα!... (υπαινιγμός ευθείας απειλής)
·       Φκιάστε τώρα ψησταριά με αυτόματα σουφλιά!
·       Μάθε το, Λάμπρο Τσιβόλα, εμάς μας νοιάζει η μπριζόλα!

  Στο ψήφισμα ζητάνε αντί πλατείας να γίνουν ισοδύναμα έργα (τη λέξη ισοδύναμα κάνας συριζαίος την κάρφωσε στο κείμενο) που έχει ανάγκη το χωριό. Απαιτούν την κατασκευή δημόσιας ψησταριάς (πρώτη στην Ελλάδα) με όλον τον εξοπλισμό και πλήρως αυτοματοποιημένη. Θέλουν, επίσης, να κατασκευαστεί ένα διθέσιο παγκάκι, κάτω απ’ το ιστορικό πουρνάρι πίσω απ’ την εκκλησία, όπου γίνονται οι εκλογικές και ψηφοθηρικές ζυμώσεις, για να μην ξεροσταλιάζουν οι χρήστες του χώρου... Εντύπωση, όμως, προκάλεσε η απαίτηση για κατάργηση του εξωτερικού φωτισμού του χωριού. «Δε θέλουμι φώτα τ’ νύχτα, για να μας γλέπουν φόντα γυρνάμι μι του κλιμμένου τραβώντα. Σέλφι μι τ’ απουσπάσματα κι τ’ς χουρουφυλάκοι θα βγάνουμι;» έλεγαν σχετικά. Στεφανιώτικη πλατεία, νταουρλιός και φασαρία…

  Ιδιαίτερα μαχητικοί εμφανίστηκαν οι Ρωμιώτες. Φώναζαν περισσότερο από τους κατοίκους του κέντρου. Κατάφεραν γι’ αυτό να γραδώσουν στο ψήφισμα και το αίτημά τους για επίλυση του προβλήματος της συγκοινωνίας τους με το ιστορικό και εμπορικό κέντρο της κοινότητας με αστική γραμμή, ή με προαστιακό τρένο, ή με κυλιόμενες σκάλες, ή ακόμη και με κοινοτικά σαμαρωμένα γαϊδούρια που θα περιφέρονται και θα μπορεί να χρησιμοποιεί ο κάθε πολίτης για τις ανάγκες του.

  Οι Αετοχωρίτες αδιαφόρησαν και δε συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. Η στάση τους, ωστόσο, δεν είναι ανεξήγητη. Η άποψή τους είναι σταθερή και ξεκάθαρη. Από πίτα που δεν τρως τι σε μέλει κι αν καεί…

  Τα μνημεία μας αφανίζονται, οι πλατείες ανακαινίζονται. Δεν είμαι αντίθετος στα έργα, αλλά δεν μπορώ και να σιωπήσω στην πραγματικότητα που συνιστά πρόκληση. Ας πούμε πως τα δικά μου προτάγματα είναι  διαφορετικά. Δεν μπόρεσα ποτέ να δεχτώ ότι η διευρυμένη κοινότητα παλιότερα προχώρησε στην κατασκευή γραμμής ηλεκτροδότησης στη λίμνη Στεφανιάδας, για τις ανάγκες ενός πάρτι τον χρόνο, και αδιαφόρησε να συνεχίσει τη γραμμή ως το μοναστήρι του Κώστη, όπου υπάρχουν και σπίτια ή δε φρόντισαν να πάνε έναν υποτυπώδη δρόμο στο Κοζιοκάρι και στο Τσιοκαρίσι, έστω να μπορούν να πάνε προσκυνητές στα σπίτια τους οι καταγόμενοι από εκεί. Πιστεύω ότι αρκετοί ήθελαν και θα είχαν προλάβει να τα συντηρήσουν. Ρωτάτε και τον Άλκη Τσιατσιάνη… Κάτι σχετικό θα ξέρει να σας πει… 

Κύκλοι και στην Αργιθέα… Μη μου τους κύκλους τάραττε!

  Όλα τα ’χαμε στην Αργιθέα, τώρα μας ήρθαν και οι κύκλοι. Άκου, κύκλοι! Είπαμε να παίζουμε τους πολιτικούς, αφού δε μάθαμε τσιλίκα και φίτσιο, αλλά να βάζουμε και στον τόπο μας φρούτα που παράγονται στα κομματικά θερμοκήπια, που αναπαράγονται στις υλακές κομματόσκυλων, για να καταναλώνονται από παντοειδή μηρυκαστικά, πάει πολύ. Η αόριστη επίκληση κύκλων δεν περιποιεί τιμή για τη δημοκρατία μας. Η δημοκρατία κατονομάζει με ευθύνη, δεν κατασκευάζει ανύπαρκτους κι αόρατους εχθρούς.

   Γύρω μας οι λιγοστοί Αργιθεάτες, που γνωρίζονται με τα μικρά τους ονόματα,  βαφτίζονται κύκλοι για τις ανάγκες του παιγνίου και συνωμοτούν εις βάρος της πατρίδας…  Νέο ύφος, νέο ήθος!... Έρμη, πατρίδα, με τους κύκλους σου!...

  Ας κρατήσουμε μακριά απ’ τον τόπο μας αυτές τις απόψεις. Ο καθένας να λέει καθαρά αυτό που έχει να πει, αλλιώς να σιωπά. Στην Αργιθέα κύκλοι είναι οι κύκλιοι χοροί της, τα αλώνια της, τα ολόγιομα φεγγάρια της, άντε και τα κουτσ’πόφ’λλα της.

Δεν είμεθα οι άνθρωποι των λόγων αλλά των έργων! Θα σας εξαφανίσομεν!

12/1/2019