Οι
Μαρκελεσιώτες θέλουμε το μεγάλο Μαρκελέσι…
Θα
πηγαίναμε να καταλάβουμε τα Βραγκιανά, αλλά δεν το κάνουμε για τρεις λόγους:
Πρώτον, ποιος πάει να πολεμήσει σε τέτοια ζέστα… δεύτερον, δε θέλουμε να
ρίξουμε το μέσο υψόμετρο του τόπου μας
και τρίτον (και σπουδαιότερον), θα μας τριβαλιάσουν οι Βραγκιανίτες, αφού είναι
περισσότεροι.
Οι Αμερικανοί θέλουν τη μεγάλη Αλβανία…
Καλά κάνουν να θέλουν, μέχρι που κάποτε να διαβάσουν ιστορία και να δουν τι πόρο πήραν...
όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες… Τον ίδιο πόρο θα πάρουν κι αυτοί. Θα έρθει κι η σειρά τους… Νομοτέλεια! θα χάσει…
Οι
Γερμανοί θέλουν τη μεγάλη Μακεδονία…
Επειδή
είμαι καφετζής και λέω ό,τι θέλω, θα… σερβίρω και μια ανάλυση προς χρήσιν
παντός ενδιαφερομένου. Η Γερμανία έχασε δυο παγκόσμιους πολέμους και κέρδισε κι
απ’ τους δυο. Στον τρίτο παγκόσμιο που διεξάγεται ήδη, αλλά με άλλον τρόπο και
ευτυχώς χωρίς όπλα ακόμη, φαίνεται να κερδίζει, γι’ αυτό στο τέλος θα χάσει…
Ευρωπαίοι, να ξέρετε ότι στο δούλεμα «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» δεν ξανατσιμπάμε. Μην περιμένετε πια την αντίστασή μας, τώρα που μας τελείωσαν προσωρινά και τα ΟΧΙ. Ποτέ δε θα πω την πατρίδα μου «προτεκτοράτο» και «ψωροκώσταινα». Κι αν τώρα γονατίσαμε από δικά μας λάθη και τη δική σας βοήθεια, βγάλτε απ’ τον νου σας ότι θα γίνουμε λαός προσκυνημένων…
Μακεδονικά
απ’ το βόρειο τμήμα του πρώτου μέρους
που πνίξανε τις δεκαφτά με την κυρά Φροσύνη;» (δημοτικό τραγούδι)
Και πού να δεις τι
πνίξανε στις Πρέσπες! Εκεί πνίγηκαν πολλά πράγματα, αντί να πνιγούν κάποια άλλα
που έπρεπε…
Να αποξηρανθούν
πάραυτα όλες οι λίμνες!... Αν είναι σε κάθε λίμνη να κλείνουμε και μια συμφωνία
και να τα κάνουμε θάλασσα, καλύτερα να
στεγνώσουν το συντομότερο. Όχι, άλλες λιμνοθάλασσες!
Πριν γίνει αυτό, ένα
ελικόπτερο παρακαλώ, να πάει ο Καμμένος να πετάξει από ένα στεφάνι στην κάθε
λίμνη, ελπίζοντας να μπερδευτεί μια φορά και να πηδήσει κι ο ίδιος. Πάνο, στη
λίμνη Στεφανιάδας πέτα και κάνα τσουβάλι ψαροτροφή, γιατί ο δήμαρχός μας δεν
ενδιαφέρεται για τα ψάρια της. Προτιμά τις ποταμίσιες πέστροφες.
Άντε, ρε Πάνο, πήγαινε κι άμα γυρίσεις θα σου πω τον μύθο του ψεύτη βοσκού, μπας και καταλάβεις ότι πια κανέναν δεν μπορείς να κοροϊδέψεις. Βγάλ’ τα πέρα μόνος σου με τους λύκους!... Για τα προβατάκια σου μην ανησυχείς, είναι σε ασφαλές μαντρί… Εκεί τους κάνει τώρα διαπαιδαγώγηση ο Φίλης και μαθαίνουν ότι «η Μακεδονία δεν ήταν ελληνική… έγινε ελληνική». Έχει και τον Ζουράρι για τη μετάφραση…
Ο Κωστάκης, έξι
χρόνια τον έκανε πρωθυπουργό αυτή η χώρα, μια πρόταση με έξι λέξεις δεν μπόρεσε
να πει επί του θέματος. Έκανε, λέει, γραπτή βαρυσήμαντη δήλωση την τελευταία
μέρα! Κάνας Κουμουτσάκος την έγραφε κι αυτός πάλευε με τα κουμούτσια και τα
κοψιδομπούκουνα. Σερβιτόρος! Άλλη μια σόδα, παρακαλώ! Έχει τους κύκλους του για
να μιλάνε. Το στόμα του το έχει μόνο για να τρώει…
Κωστάκη, φάγε, πίε και ευφραίνου! Τους τη φέραμε των Σκοπιανών. Τώρα, θα λένε το μακεδονήσι βορειομακεδονήσι…
Από κάπου δίδονται εντολές…
Εκτελούνται μεταφορές βουλευτών από κόμμα σε κόμμα…
Αγνοούνται οι εντολές του λαού. Για άλλα τους ψήφιζε και σε άλλα τον πήγαν…
Βλέπουμε τις γελοιότητες, αλλά τελικά οι γελοίοι δεν είναι για γέλια.
Η Ελλάδα σε κώμα για μια φορά ακόμα…
Ποτέ άλλη φορά δεν
είδαμε τόσους πολλούς να μας δουλεύουν, ταυτίζοντας το ατομικό τους συμφέρον με
το εθνικό συμφέρον και με ύφος
περισπούδαστο που ξεχειλίζει προοδευτιλίκι (πώς αλλιώς, ως εθνίκι, να
αντιμετωπίσω τον Καρανίκα;), επιστρατεύουν κάθε αρλούμπα, επιχειρώντας να μας
εξηγήσουν τη στάση τους, να δικαιολογήσουν, δηλαδή, την κωλοτούμπα.
Διαφώνησες, κύριε,
με το κόμμα σου; Βγαίνεις δημόσια και εξηγείς γιατί διαφώνησες. Γίνεσαι
ανεξάρτητος, ψηφίζοντας αυτά που συμφωνούν με τις αρχές και τις θέσεις του
κόμματος και για τις οποίες σε ψήφισαν οι έρμοι ψηφοφόροι του ή παραιτείσαι. Στις επόμενες εκλογές
πήγαινε σ’ όποιο κόμμα σου αρέσει…
Πού τέτοιες ευαισθησίες! Μη δίνεις, όμως, σημασία! Εμένα και του απλού λαού διαφεύγει βλέπεις ότι εσύ σκέφτεσαι το εθνικό συμφέρον και ότι καθοδηγείσαι από τη συνείδησή σου. Συνείδηση επικαλούνται και οι ασυνείδητοι…
· Ανακοινώνουμε πώς πάτε στον Σύριζα:
ΑΝΕΛπιστα πάτε και με τους ΑΝΕΛ, είτε ως ΑΝόητοι ΕΛληνες, είτε ως ΑΝεύθυνοι ΕΛληνες, είτε ως ΑΝαντάμ παπαντάμ ΕΛαφρόμυαλοι…
· Ανακοινώνουμε πώς πάτε στη Νέα Δημοκρατία:
Προχωράτε τοίχο τοίχο, πάτε σαν την πάπια στα λιβάδια και μόλις βρείτε τον ΓΑΠ τον ρωτάτε κι όταν σας δείξει τον δρόμο, πηγαίνετε ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Στην είσοδο σας περιμένει ο ΝΑΠ και θα σας οδηγήσει στο γραφείο της Φώφης. ΚΙΝδυνος Απλής Λογικής ο νέος τίτλος του κόμματος…
Συμπέρασμα: Το Ποτάμι είναι σαν την ομάδα αίματος Ο αρνητικό. Δίνει παντού και δεν παίρνει από πουθενά. Σύντομα από Ποτάμι θα γίνει Ξερολάγκαδο…
Όχι,
άλλο δηλητήριο!
Στα χρόνια της
κρίσης πολιτικοί και πολίτες έπρεπε να παραμερίσουν διαφορές και αντιθέσεις, να
συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο ειδικού σκοπού, για να ξεφύγει η πατρίδα μας από τη
δεινή θέση της πολύπλευρης και πολύμορφης χρεωκοπίας. Αντί αυτού, ποιος να
μπήξει πιο βαθιά το μαχαίρι, για να επικρατήσει του αντιπάλου. Κι όλα τα
μαχαίρια καρφωμένα στο σώμα της δύσμοιρης Ελλάδας.
Πολιτικοί και λαός μοιράζονται κατ’ αναλογίαν
την ευθύνη.
Πήραμε το μονοπάτι
της καταστροφής και θα το περπατήσουμε ως το τέλος, εκτός κι εμφανιστεί
απρόσμενα στην τραγωδία μας ο από
μηχανής θεός… Με τον τρόπο που
λειτουργούμε μόνο να καταστραφούμε μπορούμε.
Πολιτική είναι
πρωτίστως να ασκείς πολιτική παιδεία στον λαό. Ποιος, όμως, να τη δώσει; Ας
θυμηθούμε λίγα περιστατικά.
Εκλογές προέδρου δημοκρατίας: Υποψήφιος ο Δήμας και δια στόματος Χαϊκάλη, μέσω
Λαζόπουλου, πληροφορείται ο λαός ότι πήγαν να τον χρηματίσουν, για να τον
ψηφίσει. Και το κατήγγειλε στο Αλ Τσαντίρι που ήταν και το σωστό… Τι να
μπλέκουμε τώρα εισαγγελείς στα ποδάρια μας! Δε ρώτησε, όμως, κανένας τον
Παυλάκο: Μήπως πλήρωναν και κάποιοι άλλοι, για να μην ψηφίσεις;
Τι να υποθέτει
μετά, Παυλάκο, ο λαός; Ότι κάθε πολιτικός παίρνει θέση ανάλογα με το πόσα
παίρνει; Όλα στη διατίμηση! Να το, Παυλάκο, το δηλητήριο!
Μετακινήσεις βουλευτών: Σιγά, παιδιά,
μην τσιουγκρίσετε και ξεμείνουμε από πατέρες του έθνους… Θα πεις, σιγά την
απώλεια!... Με τέτοιους πατέρες χίλιες φορές προτιμότερο να μείνουμε ορφανά.
Αντιπρόσωποι του λαού να σου πετύχουν! Καλά τα λέει ο Αρκάς: «Ένας βουλευτής
δυο πράγματα δεν μπορεί να παραδώσει: την έδρα του και μαθήματα
ηθικής». Όποιος ξεφεύγει του κανόνα και μπορεί να το κάνει, είναι
πραγματικός πολιτικός και όχι μολυβένιο στρατιωτάκι.
Όσοι φεύγουν απ’ το
κόμμα μας, είναι αποστάτες. Όσοι έρχονται από άλλα κόμματα στο δικό μας, είναι αγωνιστές.
Έτσι η Βουλή από βάθρον δημοκρατίας
μετατρέπεται σε βάραθρον δημοκρατίας.
(Ε, όχι και βόθρον που λέτε
ορισμένοι. Εντάξει, μια μυρωδιά την έχει, αλλά είναι πολύ τραβηγμένο).
Χάρης, Θεοχάρης, Θεοχαρόπουλος: Αυτά είναι καινούρια ανώμαλα παραθετικά επιθέτου… Τρία
ονόματα, δυο πολιτικοί, κανένας σοβαρός! Βίοι παράλληλοι κι αντίθετοι!
Ο μεν Χάρης
Θεοχάρης συμφωνούσε με τη Μεγάλη Πρέσπα, διαφωνούσε με τη Μικρή Πρέσπα και
τελικά συμφώνησε με τη βέσπα που του
έταξε ο Κυριάκος. Μην κοιτάτε παλιά που δεν τσιμπούσαμε και φωνάζαμε «καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη». Θεοχάρη, ξέρεις από βέσπα;
Ο δε Θεοχαρόπουλος κατήγγειλε ότι του τάζανε καρέκλα, για
να τον κρατήσουν στο Κινάλ (ως τώρα πώς τον κρατούσαν;), ενώ εκεί που πάει δεν
του έταξαν ούτε σκαμπό. Πήγαν και να τον δωροδοκήσουν, αλλά ο Θανάσης βράχος
ηθικής πήρε τη Δημάρ του κι έφυγε… Σιγά τη μετακόμιση! Ένα γαϊδουροφόρτωμα
είναι όλη κι όλη η Δημάρ. Άμα έχεις πνευματικό καθοδηγητή τον Κουβέλη, πώς να
μη γίνεις γραφικός!
Παπακώστα: Συγνώμη να ουρμηνέψου νια
στιγμή του Μήτσιου: Μήτσιου, να φουράς νια ταμπέλα π’ να γράφει «ουδιμία σχέση έχου μι όργια κι μι όρνια». Αλλιώς,
πας χαμένος με τέτοιες συνωνυμίες.
Συνιχίζουμι μι τ’ν
Παπακώστα. Απαρατήθ’κι, λέει, γιατί κιντυνεύει η ζουή τ’ς. Υπουργός προυστασίας
τ’ πουλίτη, αλλά δε μπουρεί να προυστατέψει τουν ιαυτό τ’ς. Γλέπιτι αυτό του
υπουργείου προυστατεύει πουλίτις, όχι υπουργούς. Σαν ξανθιά που ’νι, σκέφ’κι
(δεν ξέρου μι ποιον τρόπου) ότι άμα γένει πουλίτ’ς, θα τυγχάνει προυστασίας. Ου
προυθυπουργός δεν έκανι απουδικτή τ’ν απαραίτηση. Πού να βρει άλλου θηρίου να
τρώιτι μι τ’ Γιρουβασίλη. Απού τότι πο’ ’φυβγι η Ζουή, αλουνίζει χουρίς
αντίπαλου η Όλγα.
Θυμηθείτε τώρα άλλα παρόμοια συμβάντα και προπαντός να θυμάστε όλους αυτούς τους μετακινούμενους αγύρτες, για να τους στείλετε στα σπίτια τους και όχι ξανά στη Βουλή. Ποτέ!... Καλά θα ’ταν να τιμωρούσατε και τα κόμματα που τους υποδέχονται, αλλά πολλά χαλεύω…
Μήτσιος, Σέλιπος και Τσιάκαλος σε γεύμα
εργασίας
Στο προηγούμενο Καφενείο έγινε αναφορά για
τη συνάντηση αυτή. Μείναμε στο πουλί που κιλαηδούσι
κι έλιγι… Σήμερα η συνέχεια για
το θέμα χωρίς πολλές λεπτομέρειες, γιατί
του π’λί δεν ήθελε να πει και πολλά, δεν ξέρω γιατί…
Του π’λί έλιγι: «Εγώ ήρθα στο τραπέζι για να
φάω ψίχουλα. Σε τραπέζι πολιτικών μόνο οι τριμμόψ’χις μένουν. Άλλωστε, το
ξέρετε κι εσείς πως οι πολιτικοί ψίχουλα δίνουν πάντα στον λαό». Στο γεύμα αυτό μόνο ο Γιάννης Τσιάκαλος έτρωγε, αλλά δε μιλούσε, επειδή
κάθε φορά που του έδιναν τον λόγο είχε το στόμα γεμάτο και δεν μπορούσε να
κρίνει… Ο Μήτσιος δεν έβανε γλώσσα μέσα
κι ο Σέλιπος απαντούσε στις ερωτήσεις του Μήτσιου. Κάποια στιγμή μπαΐλ’σι ου
Σέλιπους κι είπι: «Καλύτιρα να ’μαν καλατζής παρά βασιλιάς, καταλαβαίνου τι
τραβάν οι υπουργοί μι σένα». (Σέλιπε, πάλι δε γλύτωνες απ’ τον Μήτσιο. Θα σε
ρώταγε, γιατί δε χρησιμοποιείς στουρνάρια απ’ τον Πεταλά κι από ποιο μέταλλο
γίνονται τα χαλκώματα).
Ο Σέλιπος είπε εν συντομία, να μη φοβάστε
τους Ρωμαίους ούτε τους Ρωμιώτες παρά μόνο το ρωμέικο το μυαλό σας κι ότι στη
μεγάλη ανάγκη θα μας βοηθήσουν οι Ρώσοι απ’ το Ρώσση Πετρίλου.
Κλείνουμε έτσι με το θέμα αργιθεάτικου
ενδιαφέροντος που σας χρωστούσα, ώστε να χρωστάω μόνο στον μπακάλη, στον
μανάβη, στον φούρναρη και στην εφορία.
Τους πήρε το ποτάμι, τους πήρε ο ποταμός,
στις εκλογές θα πέσει κλάμα
και οδυρμός
και ο λαός θα γίνει ο μέγας τιμωρός…
26/1/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου