Αλλιώς μας τα ’λεγες παπά,
πριν σε χειροτονήσουν.
(παροιμία)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ
ΓΙΑΝΝΗ 57
Βλέποντας και
κάνοντας
Έχω χρόνια που
έκοψα την… κακή συνήθεια του διαβάσματος βιβλίων. Γλίτωσα, έτσι, από πολλούς
ενοχλητικούς συγγραφείς, οι οποίοι μου έκλεβαν τον χρόνο μου. Προσαρμόστηκα όσο
γίνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Όμως, καμιά φορά, όταν βαριέμαι να δω άλλο
τηλεόραση ή την περιπλάνηση στο διαδίκτυο, ξεπέφτω πάλι και μπορεί να καταφύγω
για λίγο στο ξεφύλλισμα κάποιου εντύπου, περιοδικού ή εφημερίδας. Ακόμα και
διαφημιστικά φυλλάδια διαβάζω, διότι, αν δεν έχεις χρήματα, ο καπιταλισμός μπορεί να μην σου
επιτρέπει να αγοράζεις, αλλά σου επιτρέπει να κοιτάζεις… (και να ξερογλείφεσαι, επίσης…)
Τελευταία, διαβάζω
κάποια προεκλογικά φυλλάδια κομμάτων, παρατάξεων, υποψηφίων, τα οποία είχα
μαζέψει στις περσινές απανωτές εκλογές και, ευτυχώς, δεν πέταξα στην ανακύκλωση.
Το τι ανακυκλώνουν από οράματα, προοπτικές, και υποσχέσεις δεν περιγράφεται.
Γαρνιρισμένες προτάσεις με άφθονα θα (τα θα είναι σαν τις τηγανητές πατάτες και πάνε
με όλα τα πιάτα) δίνουν λύσεις για όλα τα προβλήματα και δια πάσαν νόσον…
Κοντεύουν να περιλάβουν στις λύσεις τους ακόμα και το «δήλιον πρόβλημα»! Λογικά το λύνουν κι αυτό…
Τι πλούτος! Τι
φαντασία! Τι ευρηματικότητα! Τι με κοιτάς που γέρασα, διαβάζοντας προγράμματα!
Τι είνι ου κάβ’ρας κι τι είνι του ζ’μί τ’!... Τι παραμύθια! Ο Άντερσεν, οι αδελφοί
Γκριμ, η Σεχραζάτ, οι φημισμένοι παραμυθάδες και αυτή ταύτη η Χαλιμά με τις χίλιες
και μια νύχτες της ωχριούν και αποδεικνύονται τραγικά ερασιτέχνες. Οι
κοκκινοσκουφίτσες, οι πρασινοσκουφίτσες και οι γαλαζιοσκουφίτσες δεν παίζονται!
Κι άντε να σωθούμε εμείς τα κατσικάκια απ’ τον κακό λύκο!...
Εδώ ακριβώς
ξεκινάει το γέλιο. Αντιπαραβάλλοντας
προγράμματα και πεπραγμένα ως τώρα δεν σου μένει κάτι άλλο εκτός από το να
γελάς. Τουλάχιστον, όταν δεν εξοργίζεσαι… «Τι είχες
Γιάννη; Τι είχα πάντα». Βλέπεις ότι όλα είναι ίδια ή περίπου ίδια. Δεν
θα αποφύγω, όμως, να δημοσιοποιήσω για μελλοντική χρήση μια προσωπική άποψη,
ύστερα από μια προσωπική παρατήρηση. Όλα κι όλων τα προγράμματα πρακτικά συνοψίζονται,
συγκλίνουν, συναντώνται (τρία τα ρήματα από σ, δηλαδή σσς!... και ξαναδηλαδή
σαουριάστε!...) και καταλήγουν σε τρεις λέξεις: «βλέποντας και κάνοντας». Αυτό είναι
το σίγουρο κι εκ των προτέρων βέβαιο. Τα υπόλοιπα εντάσσονται στην τακτική: «να σας εξαπατήσομεν…». Μόνο μια φράση δικαιούνται, για να συμπληρώνουν το βλέποντας και
κάνοντας, κι αυτή η φράση είναι: «Με εμάς δεν θα
πλήξετε!» ή «προτιμήστε να σας κοροϊδεύουμε
εμείς και όχι οι άλλοι!» ή «ήθελές τα κι έπαθές τα!» Υπαναχωρώ και τους επιτρέπω,
αν θέλουν, να χρησιμοποιούν και τις τρεις
φράσεις…
Σταματήστε τα αφηγήματα, όπως λέτε τις (υποτίθεται)
πολιτικές προτάσεις σας. Προσγειωθείτε στην αλήθεια και την ανάγκη του
πραγματικού. Κανένα πρόγραμμά σας δεν μπορεί να περιλαμβάνει τη λύση
προβλημάτων έκτακτων, άγνωστων, αλλά πολύ πιθανών γεγονότων (σεισμών, λιμών,
λοιμών, κορονοϊών και κατακλυσμών), επειδή κανένας δεν μπορεί να τα προβλέψει
και ουδείς γνωρίζει τι θα κληθεί να διαχειριστεί στο αόρατο μέλλον. Ο καθένας
σας θα κριθεί με βάση τη λύση αυτών των προβλημάτων κι όχι με τα αφηγήματα των
προγραμμάτων, των θέσεων και των προθέσεων…
Για να σας
προφυλάξω από την αμετροέπεια, η οποία κάποια στιγμή θα σας εκθέσει, σημειώνω
και τα παρακάτω κι όποιος θέλει τα διαβάζει, αλλιώς κάποια στιγμή θα πάει… αδιάβαστος
και θα γελούν μαζί του κι όλα τα κατσίκια (παρδαλά και μονόχρωμα), τα οποία θα
γλιτώσουν απ’ τον λύκο (ας μην πω δεύτερη φορά κακό λύκο κι έχω τίποτε ντράβαλα
με τους οικολόγους!).
·
Όποιοι πήραν την εντολή να κυβερνούν χώρα,
περιφέρεια, δήμο, ας το κάνουν με αποφάσεις και δράσεις. Δεν είναι η δουλειά τους να μας
λένε τι κάνουν και τι λένε οι της αντιπολίτευσης. Τους βλέπουμε και τους ακούμε
μόνοι μας…
·
Όποιοι
είναι στην αντιπολίτευση
δεν χρειάζεται να
μας λένε τι
κάνει και τι λέει η κυβέρνηση. Κι αυτό το καταλαβαίνουμε. Θέλουμε να
ακούμε τις προτάσεις τους και να μας λένε τι θα έκαναν αυτοί, αν ήταν στην
κυβέρνηση.
Και το σπουδαιότερο
για πολιτικούς αλλά και πολίτες:
Το δύσκολο δεν είναι να κάνεις αντιπολίτευση. Το δύσκολο
είναι να κάνεις εκείνο, το οποίο θα βοηθάει αυτόν που κυβερνά να καταλαβαίνει
ότι δεν τα κάνει πάντα κι όλα σωστά…
Χειρισμοί…
Ήταν μια φορά μια μακρινή χώρα. Κάποτε της είπαν και την επιδοτούσαν να
ξεριζώσει τα αμπέλια της, να ξεπουλήσει τις αγελάδες της, να χαλάσει τα ξύλινα
καΐκια της τα ψαράδικα, να σταματήσει τις καλλιέργειές της. Την επιδοτούσαν
ακόμα και για γιδοπρόβατα που δεν
υπήρχαν. Της έδωσαν να σπαταλήσει και κάποια χρηματικά πακέτα. Έτσι, χωρίς να
το καταλάβει, από διατροφική υπερδύναμη που μπορούσε να είναι, βρέθηκε να
ζητιανεύει, για να αγοράζει κρεμμύδια Αιγύπτου, πατάτες Τουρκίας και λαχανάκια
Βρυξελλών…
Τότε της είπαν να βάλει φωτοβολταϊκά στους εύφορους κάμπους της και ανεμογεννήτριες στα βουνά, όπου βοσκούσαν
παλιότερα χιλιάδες ζώα, για να παράγει
ηλεκτρικό ρεύμα…
Τώρα
«Όπου λαλούν οι κόρακες, σωπαίνουνε τ` αηδόνια»…(παροιμία)
Χρησμοί…
«Οι ΚΑΕ εστί ΛΑΕ…» Αυτό
είπε η Πυθία και σπάγανε το κεφάλι τους οι ιερείς του μαντείου να καταλάβουν τι
στον κόρακα λέει αυτή η καρακάξα. Βάλανε και ήπιανε 40 μόστρες τσίπ’ρα, μέχρι
που ένας κατάλαβε τον χρησμό και έτσι θα ενημερώσουμε την αργιθεάτικη αμφικτυονία.
Βοήθησε πολύ κι ο
Γιάννης Θέος, ειδικός περί την αρχαιολογία, αν και όπως είπε δεν είναι δύσκολο
να ερμηνεύσεις τους αρχαίους, τους νέους είναι το δύσκολο.
ΚΑΕ είναι οι Kαινοτόμες Αειφορικές Επενδύσεις
ΛΑΕ είναι
οι Λαιμητόμες Αειφορικές Επενδύσεις
Είχε και
συμπληρωματικό χρησμό η Πυθία που έλεγε: «δεν θα σας σώσουνε μωρέ!»
Γίγαντας… ο Νάννος!
Το θέμα των αιολικών έθεσε στον πρωθυπουργό ο
δήμαρχος του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα, Παναγιώτης Νάννος κι εκείνος είπε: «Δεν μπορώ να φανταστώ μεγάλες εγκαταστάσεις αιολικών χωρίς τη
σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας».
Κυριάκου, τι πίν’ς να κιράσουμι, αλλά να ξέρ’ς δεν τ’ αστουχάμι αυτό που
’πις. Γι’ αυτό το ’βαλα μι γαλάζια κι χουντρά γράμματα…
Έχει πλάκα να μας σώσει ο Κυριάκος, όταν
οι αντιπρόεδροι στο κόμμα του, Άδωνις
και Χατζηδάκης, είναι υπέρ των εναντίων
μας…
Δημώδη άσματα και σοφές παροιμίες
«Όποιος αέρα κυνηγά, αέρας τονε παίρνει» (παροιμία
χρησμός)
Ακούω τα ελάτια να βογκούν και τις οξιές να
τρίζουν
βλέπω ψηλά στις ράχες μας οι φτερωτές γυρίζουν…(δημώδες για κοιμισμένους δήμους και
ξύπνιους δήμιους)
−Τι έχετε δόλια Άγραφα και είστε μαραμένα;
Μην είν’ τα χιόνια σας βαριά και τα νερά σας κρύα;
−Θα σας έλεγα
τώρα, αλλά… Ειδικά εσάς που κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε…
«Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε!»
(κι άλλη παροιμία)
Απορία: Πώς ένας λαός με τόσες σοφές
παροιμίες κάνει τόσες και τέτοιες βλακείες;
Κάηκε… (καημένος χρησμός από άσμα
πυρκαγιάς)
«Από μια απροσεξία,
κάηκε μια συνοικία.
Κάηκε κι ένα
σχολείο», μαθητές κλάψανε δύο (κι
αυτοί από χαρά)
«Κάηκε και μια
δασκάλα, που ήταν άσπρη σαν το γάλα».
(δεν πειράζει
έχουμε κι άλλες δασκάλες κι ας μην είναι τόσο άσπρες!...)
Θα καούν και τα
βουνά από τα αιολικά.
Κάηκε κι ένα βανάκι δίπλα απ’ το Βουτσικάκι…
(τι φωνάζουνε κάτι ρεμάλια εδώ
παρακάτω και δεν μπορώ να τελειώσω το τραγούδι;)
Είναι στημένοοο!... Είναι στημένοοο!... Είναι στημένοοο!...
Ρεμάλια, ρεμάλια, αλλά με έβαλαν κι εμένα στην υποψία!... Διό θεσμοθετώ
κι εγώ (ώσπερ η Κεραμέως τον δάσκαλο
εμπιστοσύνης) τον ανακριτή του
διαβόλου. (Τι μαναχά συνήγουρου θα να ’χει ου διάουλους; Αλλά, για να ’χει,
φαίνιτι ου συνήγουρους είνι διαουλίτιρους απ’ του διάουλου!...)
Ως ανακριτής λοιπόν ερωτώ, ρωτώ και ξαναρωτώ:
Τι απέγινεν με αυτήν την ιστορίαν;
Ποίον το έτος πρώτης κυκλοφορίας του οχήματος αυτού; (βανακίου)
Ήτο ασφαλισμένον το βανάκιον, εις ποίαν εταιρείαν και εκαλύπτετο
ασφαλιστικώς δια πυράν και τρομοκρατικάς – εκνόμους ενεργείας;
Ως Αργιθεάτης έχω κι άλλες ερωτήσεις:
Γιατί ο δήμος ή άλλος φορέας της Αργιθέας δεν προκάλεσαν ποτέ ως τώρα
μια ειδική εκδήλωση ενημέρωσης περί των αιολικών ή άλλων ανανεώσιμων πηγών
ενέργειας;
Ποιος λέει ότι οι αποφάσεις
των δημοτικών συμβουλίων είναι αλάνθαστες κι ότι δεν μπορούν να αλλάζουν με
άλλες αποφάσεις;
Γιατί είναι ντροπή για τον τόπο μας, αν τελέστηκε σ’ αυτόν μια παράνομη
πράξη από οποιονδήποτε; Θα μαζεύουμε και ντροπές τώρα; (προτιμάμε να μαζεύουμε
ζόχια και ραδίκια)
Κύριε
ανακριτά
Εκτός απ’
το τεκμήριον αθωότητας υπάρχει και το τεκμήριον της ενοχής, το τεκμήριον υποψίας,
το τεκμήριον υπόνοιας και το τεκμήριον «μας δουλεύουνε»;
Κρίνι, κυρ-ανακριτή!
Δεν κραίν’ς; Δεν π’ράζει!... Πάου σι άλλου θέμα…
Διαφωνία επί της ομοφωνίας
Με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ο
δήμος Αργιθέας επιχειρεί να κατοχυρώσει ένα έμβλημα – λογότυπο – σφραγίδα (κάτι
τέτοιο τέλος πάντων) το οποίο δόθηκε το 1883 στον νεοσύστατο τότε δήμο, μετά
την απελευθέρωση της Θεσσαλίας.
Η είδηση προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού
στους κατοίκους, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν
βροντοφωνάζοντας διάφορα συνθήματα: «Δώστε μας εμβλήματα κι ας έχουμε προβλήματα!», «Δεν μας νοιάζει για
τις γίδες, άμα έχουμε σφραγίδες!», «Θέλουμε τα σήματα κι ας μη φάμε σήμερα!»,
«Ήταν δίκαιο έγινε πράξη!…» (του βιουλί
τ’ αυτός…). Μόλις διαβάσετε αυτή την παράγραφο, παρακαλώ να την διαγράψετε
αμέσως, επειδή...
