ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 56 - Ακατάληπτα κι απροκάλυπτα

Αν θέλετε

να μην αποτυγχάνουν τα σχέδιά σας,

μην κάνετε σχέδια!  (καφετζής)

8/3/2020

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  56

 

Μάθημα κοινωνικής και πολιτικής αγωγής

  Ζήτημα 1^ον :

  Κράτος, κράτα με να σε κρατώ να δουλεύω τον λαό!...

  Το κράτος, Κυριάκο, έχει τρία στοιχεία: χώρο, λαό και εξουσία. (Αυτή η πληροφορία είναι εντελώς δωρεάν. Πες ότι θα ήμουν μια εταιρεία και θα σου ’κανα ένα δώρο, όπως συνηθίζεται…)

  Το κράτος αυτό, για να έχει δημοκρατία, Κυριάκο, πρέπει να έχει δικαιοσύνη και η εξουσία του να μπορεί να επιβάλλει την εφαρμογή των νόμων και των  δικαστικών αποφάσεων. Αν δεν μπορεί, τότε καλύτερα να μαζευόμαστε σε μια λάκα και να παίζουμε το «κουτσό», το «περνά περνά η μέλισσα» (η σφήκα σίγουρα) και το «λύκο με τ’ αρνί». (Η δεύτερη πληροφορία και οι υπόλοιπες από τούδε και στο εξής θα πληρώνονται, επειδή όλα εδώ πληρώνονται…)

  «Ο μπαινάκης ο βγαινάκης κι ο Λευτέρης Αυγενάκης…» (από πού ήρθε αυτό το παράσιτο στην εκπομπή μου;… Δεν βαριέσαι! Ας ήρθε! Συνεχίζουμε!... )

  Όταν, Κυριάκο, ένας μεγαλοκέρατος παρανομεί κι αντί να τον αρπάξει ο νόμος απ’ το κέρατο, αρπάζεις εσύ τον νόμο και τον αλλάζεις (με κομματική πειθαρχία), κατά παραγγελίαν του θιγόμενου υποθέτω, πρέπει να παραδεχτείς ότι...

δεν κυβερνάς με βάση την εντολή του λαού, αλλά με εντολές άλλων… Κρίμα!...

  Δεν μπορεί αντιπρόεδρος ομάδας να αναφέρεται σε εθνικό διχασμό που θα προκληθεί απ’ την κόντρα των Σαββιδομαρινάκηδων, να εμπλέκει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να μην τον αρπάζει κανένας απ’ τον σβέρκο. Ας είναι! Καταλάβαμε, τουλάχιστον, ότι τα σοβαρά προβλήματα αυτής της χώρας είναι μην δυσαρεστηθούν οι πρόεδροι των ομάδων;  Έτσι και είσαι ματσωμένος, έχεις ομάδα, αποκτάς και τηλεοπτικό κανάλι και μετά κάνεις ό,τι θέλεις…

  Μπαίνει στη φάση ο Αυγενάκης, βγαίνει πλάγια δεξιά, κάνει μια σέντρα κι ο Ζαγοράκης στην προσπάθειά του να διώξει, όπως όπως, τη μπάλα την καρφώνει στα δίχτυα του Μητσοτάκη κι έτσι μ’ αυτό το αυτογκόλ ανοίγει το σκορ. (Άλλα παράσιτα αυτά… Είναι παράσιτα από την αναμετάδοση της ΕΡΑ σπορ… Από παράσιτα η ΕΡΤ, άλλο καλό!...)  Και σ’ άλλα με υγεία!...

  Όμως, μην στεναχωριέσαι, Κυριάκο! Ποιοι να σε κατακρίνουν; Αυτοί που ανακοίνωναν νυχτιάτικα δικαστική απόφαση, για να εκτυπωθούν τα απαραίτητα εισιτήρια ποδοσφαιρικού αγώνα και οι οποίοι αποδέχονταν τον κουμπουροφόρο πρόεδρο να κάνει βόλτες μέσα στο γήπεδο; Κι αυτοί που θα σε κρίνουν, με οπαδικά και κομματικά κριτήρια θα σε κρίνουν, οπότε βάλε το καπελάκι σου στραβά, για να ταιριάζει και μ’ όλα τα στραβά που γίνονται, διαχρονικά, σ’ αυτή τη χώρα!...

  Κυριάκο, τον Ζαγοράκη με οπαδικά κριτήρια και για το κομματικό σου όφελος τον ξανάκανες ευρωβουλευτή. Κι ας μην άνοιξε ποτέ το στόμα του στην ευρωβουλή! Κι αν το άνοιγε, τι τάχα θα μπορούσε να πει; Το άνοιξε κι ο Γεωργούλης και κάηκαν όλα τα μεταφραστικά μηχανήματα του ευρωκοινοβουλίου απ’ τις ασυναρτησίες.

  Είναι δυνατόν στην ευρωβουλή να στέλνουμε, για να εκπροσωπούν τη χώρα μας, άτομα χωρίς ειδικές γνώσεις και ικανότητες και να περιμένουμε καλά αποτελέσματα;

Το ίδιο ισχύει και για την Βουλή των Ελλήνων. Μεγάλη ευθύνη έχει κι ο λαός που τους επιλέγει με την ψήφο του.  Ο καλός ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει ότι θα είναι και καλός βουλευτής (εξαιρείται ο εξαιρετικός κι εξαίρετος Ανατολάκης…) Παντού και σε κάθε τομέα πρέπει να επιλέγονται και να μας εκπροσωπούν οι καλύτεροι…

Αυγενάκηδες και Ζαγοράκηδες! Ζαγοράκηδες και Αυγενάκηδες! (Αυτά τα παράσιτα ήρθαν από αλλού. Πλέον δεν μας προξενούν καμιά έκπληξη. Τα συνηθίσαμε. Δεν μπορούμε να ζήσουμε πια χωρίς παράσιτα…)

 

  Ζήτημα παρασιτικόν (μεταξύ 1^ου και 2^ου ζητήματος)

  Εξ αποανέκαθεν η χώρα μας ήταν ιδανικός τόπος και για κάθε είδους και τύπου «παράσιτα». Το κλίμα (γενικώς), η ανοχή, η αδιαφορία και τα διάφορα κουσούρια μας ως λαού δημιουργούσαν ιδανικές συνθήκες παρασιτοανάπτυξης. Πάντα πληρώνουμε το ανάλογο τίμημα, αλλά και πάντα επιβιώνουμε, επειδή εκτός απ’ τα κουσούρια μας έχουμε και τα θετικά μας στοιχεία. Σιγά μην κολλήσουμε στα παράσιτα!...  Μ’ αυτά ας ασχοληθεί η βιολογία και η χημεία!...

  Το Καφενείο συντάσσεται με την άποψη του Τραμπ, ο οποίος τα έβαλε με τον διαγωνισμό των Όσκαρ, επειδή βράβευσαν  ως καλύτερη ταινία της χρονιάς τη νοτιοκορεατική ταινία «Παράσιτα». Ο Ντόναλντ δεν μπορεί να δεχτεί να μην βραβεύονται οι Έλληνες ανοιχτομάτηδες ως παράσιτα (τσιμπούρια, βδέλλες και τρωκτικά) και να βραβεύεται η ταινία απ’ τους Νοτιοκορεάτες σχιστομάτηδες.

 

  Ζήτημα 2^ον :

  Είπαν…

  Τι είπαν; Κατάλαβαν τι είπαν; Κι αν δεν κατάλαβαν αυτοί, εμείς καταλάβαμε; Κι αν καταλάβαμε, ποιος θα θυμάται (όταν πρέπει…) τι είπαν και ξείπαν;

  Αλέξης ο αρμολόγος: «Τη δεύτερη φορά να ελέγξουμε όλους τους αρμούς της εξουσίας». Αλέξη, να κάνεις προσεκτικό έλεγχο, όταν ξαναπάρεις την εξουσία, επειδή οι αρμοί έχουν μεγάλη σημασία για τη στερεότητά της. Οι σεισμοί και οι εκλογές καταπονούν πολύ την εξουσία και ενίοτε τη γκρεμίζουν. Καλά είναι η αρμολόγηση να γίνεται με κουρασάνι, με το οποίο αρμολογούσαν παλιά τα πέτρινα γεφύρια. Ίσως, ο Μενέλαος να γνωρίζει πώς γινόταν το κουρασάνι, δεν είναι ντροπή να τον ρωτήσεις! Ντροπή θα είναι να ξεπέσεις και να ρωτάς τον Παπαδημούλη… Πάρε το μυστρί σου κι έλα κάνα δυο μέρες να αρμολογήσουμε και το γεφύρι στο Μεζήλο, για να μην γκρινιάζει ο Χρυσούλης και ο Νίκος Φώτος!...  

  Δούρου: «Πήραμε μια χρεοκοπημένη χώρα τεμπέληδων και παραδώσαμε μια χώρα με παρακαταθήκη τη συμφωνία των Πρεσπών». Πώς μας αντέξατε, κυρία Δούρου, εσείς οι δουλευταράδες; Τα έργα σας με τα οδυνηρά αποτελέσματα στη Μάντρα και στο Μάτι παραμένουν αλησμόνητα… Τώρα αντιλαμβανόμεθα ότι τα κάνατε, για να απαλλάξετε τη χώρα απ’ τους τεμπέληδες. Ευτυχώς, μας αφήσατε πλην της συμφωνίας  και τα φασόλια των Πρεσπών. Ελλάδα και φασολάδα είναι έννοιες ταυτόσημες. Χωρίς φασολάδα πώς θα πανηγυρίζαμε τις τόσες επιτυχίες σας;

  Νίκη Κεραμέως: (μετά από περιστατικό βίας σε σχολείο της πρωτεύουσας) «Θεσμοθετούμε τον δάσκαλο εμπιστοσύνης». Νίκη μου, οι άλλοι δάσκαλοι που είναι στα σχολεία δεν είναι εμπιστοσύνης; Τι τους κρατάς τότε;  Πώς εμπιστευόμεθα ως τώρα τα παιδιά μας σ’ αυτούς που δεν πρέπει να εμπιστευόμεθα, αφού δεν είναι δάσκαλοι εμπιστοσύνης;  Νίκη μου, κάπως έτσι  πάμε  από ήττα σε ήττα, αλλά κι εγώ παρόμοιο με εσένα καημό είχα και έχω.  Να βρω κάποτε  έναν υπουργό εμπιστοσύνης για την πολύπαθη Παιδεία μας… Έστω για μια ισοπαλία, Νίκη μου!...

  Θοδωρής Ζαγοράκης: «Δεν έχω μάθει στη ζωή μου να μασάω τα λόγια μου και να κρύβομαι...». Γιατί Θόδουρη να ματσιαλάς τα λόγια σ’; Ισύ  έχ’ς να τρως. Φάι κι μην κρύβισι, μην αντρέπισι! Άφ’σι τα λόια κι φάι κι τουν αγλέουρα! (όλα τα χρόνια στο Πρυτανείον…) Αλιά, απού ’κείνους π’ σι ψηφίζουν κι δεν έχουν τίπουτα να βάλουν στου στόμα τ’ς!... Ας μασάν αυτοί τα λόγια τ’ς κι ας ξιρουκαταπαίνουν, μέχρι να μάθουν ότι οι βλακείις πληρώνουντι…

  Α, κι όταν δεν τρως Θόδουρη να μασάς κανιά τσίχλα, για να μην αστουχάς του άθλημα…

  Πάνος Σκουρλέτης: «Ο Σύριζα είναι ο παράδεισος της δημοκρατίας». Πάνο, και να μην το ’λεγες, φαίνεται απ’ τους αγγέλους που κυκλοφορούν και την παρουσία των «εξαπτέρυγων», προπαντός του Ραγκούση και του Μπίστη…

  Γιωργάκης ο Α.Π: «Δεν με ενδιαφέρουν οι καρέκλες». Τι το ’θελες και το ’λεγες Γιωργάκη; Τι πέσιμο απ’ την καρέκλα ήταν αυτό μέσα σε αίθουσα της Βουλής; Τζόρτζ,  στεντ απ! (του μιλάω στη γλώσσα που ξέρει) Αφού δεν βάρεσες, ας έπεσες δεν πειράζει, αλλά να προσέχεις! Μακριά από καρέκλες κι άλλα έπιπλα! Καλύτερα να στέκεσαι όρθιος, να κοιμάσαι όρθιος, παρά να κινδυνεύεις κάθε ώρα και στιγμή…

  Έπεσε απ’ την εξουσία, απ’ το ποδήλατο, απ’ το κανό στη θάλασσα, τώρα απ’ την καρέκλα. Αυτό το παιδί, να μου το θυμάστε, θα πάει από πέσιμο…

  Αντώνης Λιάκος: «Η Ελλάδα έχει ανάγκη τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Για να αντιμετωπίσει την πληθυσμιακή κατάρρευση». Αντώνιε, δεν το κάνουμε ενάμισι το εκατομμύριο, για να είμαστε σίγουροι; Έχω, όμως,  μια απορία. Δεν σε είδα να προτείνεις και τρόπους πώς να ξαναγυρίσουν οι πεντακόσιες ή και περισσότερες χιλιάδες νέων Ελλήνων, οι οποίοι έφυγαν στο εξωτερικό στα χρόνια της κρίσης. Επειδή λες και το «πατριωτισμός είναι να προβλέπεις το μέλλον της χώρας και να το προετοιμάζεις» θα σου θυμίσω ότι ήσουν επί χρόνια και συμβουλάτορας πρωθυπουργού και τώρα συμβουλεύεις άλλους. Πάντα επί της προετοιμασίας ήσουν και είσαι, Αντώνιε, μαζί με τα γνωστά πνευματικοπαίδια σου…

  Μιας και περνάς συχνά απ’ το μαγαζί μου, ας σε κεράσω και δυο στιχάκια καβαφικά απ’ το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον»

«…τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις…» 

Μπέρδεμα…

  Αμάν, πια και με αυτές τις κάλτσες! Ποτέ δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποια είναι η δεξιά και ποια η αριστερή…

  Τι είπατε; Το παθαίνετε κι εσείς; Μόνο με τις κάλτσες το παθαίνετε;

  Τελευταία βρήκα μια λύση και σας την προτείνω. Δεν είναι απολύτως αξιόπιστη, αλλά είναι μια κάποια λύσις: Παίρνεις τη μια κάλτσα και τη φοράς στο δεξιό ποδάρι (πάντα από δεξιά ξεκινάμε!). Η άλλη που σου έμεινε είναι ξεκάθαρο πια ότι είναι η αριστερή κι απλώς τη φοράς στο ξεκάλτσωτο πόδι, το οποίο, μάλλον, είναι το αριστερό. 

Στο χέρι το μαχαίρι

  Κύριε χωροφύλαξ, επειδή τον είδατε με μαχαίρι στο χέρι, μην τον συλλαμβάνετε για οπλοφορία! Πολιτικός είναι και περιφέρεται όπου τον καλούν σύλλογοι, φορείς (συμφορείς), σωματεία, οργανισμοί και όργανα,  για να κόβει πίτες. Κόβεται η πίτα χωρίς πολιτικό; Σε λίγο θα τους καλούμε, για να μας  αυγοκόβουν και τη σούπα στα σπίτια μας, να αποκόβουν τ’ αρνοκάτσικα, να κόβουν το τριφύλλι στο χωράφι με την κοσιά, να κόβουν και να μοιράζουν την τράπουλα, για να παίζουμε δηλωτή κι όποιος δεν το κάνει, θα τον πετσοκόβουμε στις εκλογές… Ο πολιτικός να γίνει πράγματι υπηρέτης του λαού! Δεν μπορεί να είσαι σε κόμμα και να μην ξέρεις να κόβεις!

  Κύριε χωροφύλαξ, όστις φέρει εγχειρίδιον (σουφλιρόν) και δεν τυγχάνει πολιτικός να μην συλλαμβάνεται, επίσης, διότι δια πίταν υπάγει και ούτος. Ούτος ψάχνει να βρει τίποτα λάχανα (λάπατα, ψουρίλια, κουντουτσίπις, τσ’κνίδια), ούτως ώστε, να φκιάσει καμιά πίτα ή πλαστόν ή αρμυρόκ’λουραν…

 

Κοροναϊός ή κορονοϊός;

  Κοντεύουμε να πέσουμε σε πανδημία κι ακόμα δε μάθαμε με σιγουριά πώς τον λένε.

Ιός!... Τι είνι ου ιός; Παράσιτου να ’νι κι αυτό; Ματαρουτάτι πάλι τ’ βιουλουγία κι τ’ χημεία, μάκι βγάλουμι κανιά άκρη! Για τ’ν πανδημία ξέρου. Είνι αυτά π’ τραβάμι απού τότε π’ γίν’καμαν δήμους. Τι τουν ήθιλαμαν ιμείς του δήμου; Νια χαρά ήμασταν μι τ’ς κοινότητις!...

  Λένε πως μερικοί απ’ όσους αρρωστήσουν θα αποδημήσουν εις Κύριον και θα τους ψάλλουν σε ήχο πλάγιο Α΄ το αναστάσιμο ευλογητάριο «Των Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε…»… Απ’ του δήμου αυτήνου καλύτιρους είνι ου θ’κός μας!

  Με τέτοιες αισιόδοξες προβλέψεις οι άνθρωποι λογικό είναι να φοβούνται. Έτσι αυτό το κάθαρμα ο κορονοϊός όχι μόνο τρομοκράτησε τον κόσμο, αλλά τον έστειλε να αγοράζει και μακαρόνια. Δεν βλέπεις μακαρόνια στα πολυκαταστήματα ούτε με το μακαρόνι!... Η κατάσταση είναι «βράσε ρύζι», αλλά ρύζι βράζανε κι οι Κινέζοι και έκανε αντίδραση με τη νυχτερίδα που είχαν για τη σούπα και βγήκε ο ιός… (μη γελάς είναι απολύτως επιστημονική η εξήγηση)… Χαίρε, άνθρωπε, παντοδύναμε!

  Ο ιός επέφερε και διαφορετικές συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας. Περπατάς στο δρόμο και δεν γνωρίζεις κανέναν. Αποκριές διαρκείας! Όλοι με μάσκες! Σαν ζοριστήκαμε, γίναμε όλοι Ζορό. Ούτε απλώνει κανένας το χέρι να σε χαιρετήσει. Μόνο όταν πληρώνεις δεν φοβούνται και παίρνουν τα χρήματα που τους δίνεις. Με δέκα ευρώ τον ξεχνάμε τον ιό.

  Στην Αργιθέα δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Δεν πατιέται η Αργιθέα από ιούς. Άλλες πανδημίες μας δέρνουν εμάς. Ειδικά το Κοζιοκάρι, το Τσιοκαρίσι και η κοιλάδα Αχελώου (επειδή δεν αντέχει στη ζέστα ο ιός) θεωρούνται οι ασφαλέστερες περιοχές του πλανήτη. Εμπρός για το Κοζιοκάρι με ένα δίκαννο κι ένα ζαγάρι!

Υπάρχει ιός, αλλά υπάρχει και Θεός. Ο ιός ας περάσει ανώδυνα, ίσα να μας  θυμίσει να διορθώνουμε, έστω και  λίγο, την αλαζονεία μας και  να αναθεωρούμε τον εγωισμό της παντοδυναμίας μας…  

Άλλο και τούτο!... Τεμπέλικη σαλαμάνδρα σπηλαίου!

  Ανακαλύφθηκε, λέει, τεμπέλικη σαλαμάνδρα σπηλαίου, η οποία ήταν ακίνητη για 7 χρόνια. Αυτά τα αμφίβια ζουν πάνω από εκατό χρόνια στο απόλυτο σκοτάδι, είναι τυφλά (σάματι κι τι θα να ’βλεπαν να χρειαστούν τα μάτια;) και χωρίς τροφή για αρκετά χρόνια…

  Σιγά το κατόρθωμα!... Ο δικός μας ο Κωστάκης είναι ακίνητος 10 χρόνια, βλέπει δεν βλέπει θα σας γελάσω και ζει, επίσης, για αρκετά λεπτά χωρίς να βάλει κάτι στο στόμα του!...

  Οι επιστήμονες, που μελετούν αυτά τα ασυνήθιστα πλάσματα, διαπίστωσαν ότι σε διάστημα μιας δεκαετίας μετακινούνται το πολύ δέκα μέτρα. Είναι σαν τους δρόμους στην Αργιθέα. Κάθε χίλιες μέρες φκιάναμε και χίλια μέτρα! Κι  συνιχάμι…

  Προτείνω να αντικαταστήσουμε την ταχύτατη χελώνα και να ορίσουμε αυτή τη σαλαμάνδρα ως σύμβολο της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και γραφειοκρατίας… 

Τριχολογείν και τρίχας αναλέγεσθαι. (Να ασχολείσαι με τρίχες)

  Εκεί που περπατούσα μια μέρα σε κεντρικό δρόμο της Λάρισας, βλέπω μια αγγελία, η οποία έγραφε: «ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΜΑΛΛΙΑ» Παραξενεύτηκα στην αρχή κι επειδή είχα λίγο χρόνο και πολλή περιέργεια, αποφάσισα να πάω και να ρωτήσω.

  Μπήκα μέσα. Καθόταν μια κυρία σ’ ένα γραφείο και τρόχιζε τα νύχια της με ένα εργαλείο σαν πριάκονο. Την καλημέρισα, σταμάτησε τη δουλειά της (βαριά δουλειά εδώ που τα λέμε) και μου ανταπέδωσε τον χαιρετισμό:

̶  Καλημέρα κύριε! Τι θα θέλατε;

̶  Ιγώ, τι να θέλου κυρία μ’; Ισείς θέλιτι… Δε λέτι ιδώ απόξου ότι θέλιτι ν’ αγουράσιτι μαλλιά;

̶  Ναι, κύριε , αλλά από σας τι να αγοράσουμε; Είστε φαλακρός!...

̶ Τι σουμασία έχει; Ιγώ έχου μαλλιά!… Έχου κανιά τριανταριά κιλά τραγόμαλλου, καμπόσα πουκάρια απού πρόβατα κι λίγα αρνουπόκια.

̶  Δεν ξέρω τι είναι αυτά τα αρνουπόκια που λέτε, δεν θέλω τέτοια μαλλιά!

̶ Λυπούμι πουλύ, κυρία μ’! Τέτοια κυρία κι να μην ξέρει τι θα πει αρνουπόκια! Μαλλιά απ’ αρνιά είνι… Κι είνι ούλα φλώρα, δεν έχου ντιπ λάιου!...

̶  Εμείς αγοράζουμε μαλλιά από ανθρώπους.

̶  Κι ιγώ άνθρουπους είμι. Τι είμι κουρκόδειλους;

̶ Δεν καταλαβαίνετε!... Πώς να συννενοηθούμε; Αγοράζουμε ανθρώπινα μαλλιά. Εσείς δεν έχετε, τι να αγοράσουμε;  

̶  Πώς δεν έχου; Αουπάν είμι καραφλός, δεν είμι ουλούθι... Πίσου έχου μαλλιά κι μάλιστα κατσαρά κι πουλύ ανθιχτικά. Κι δίχου ψείρις, άμα θέλ’ς να μάθ’ς!... 

̶  Ας τελειώνουμε! Έχω και δουλειά! Σας επαναλαμβάνω και κλείνω τη συζήτηση. Δεν μας κάνετε! Το κεφάλι σας είναι φτωχό από τρίχες…

̶  Να ’ταν μαναχά απού τρίχις φτουχό του κιφάλι μ’, ποιος χουλουϊόνταν!... Άλλοι μ’ λέν’ ότι είνι φτουχό κι απού μυαλό… Φτουχό είνι κι του πουρτουφόλι μ’, γι’ αυτό έλιγα να π’λήσου τα μαλλιά να πάρου λίγις παράδις… Αλλά, δε σκανιάζου κιόλα! Αλλιώς να ’νι γιρό του κιφάλι μ’ κι ας μην είνι πουλύ… δασουμένου! Να βρείτι άλλα κιφάλια πλούσια κι ακούριφτα για ν’ αγουράσιτι μαλλιά!... Στ’ν ανάγκη αγουράστι κι μαλλί τ’ς γριάς!... 

Ελληνική λύση για τη φαλάκρα

  Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, λέει μια παροιμία. Εγώ πήγα για μαλλιά κι αν δεν έδινα τόπο στην οργή, θα γινόμουν μαλλιά κουβάρια με την κυρία, η οποία είχε μακριά μαλλιά και λίγη γνώση κι άντε μετά να πληρώνεις τα μαλλιά της κεφαλής σου, για να ξεμπερδέψεις απ’ τα δικαστικά μαλλιοτραβήγματα!... (αν βρεις φαλακρό δικηγόρο, Μενέλαε, να σε υπερασπιστεί, και φαλακρό δικαστή, Μπάμπη, για να σε απαλλάξει…)

  Ενοχλήθηκα πολύ απ’ το περιστατικό αυτό κι αποφάσισα να χρηματοδοτήσω ως Καφενείο την έρευνα για την ανακάλυψη φαρμάκου, για τη θεραπεία της φαλάκρας. Την προσπάθεια ανέλαβε ο Πάνος Στάθης, ο οποίος είναι επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας της επιχείρησης, συνεπικουρούμενος απ’ τον διαπρεπή και διεθνούς φήμης μαντζουνολόγο Αχιλλέα Αντωνίου. Η ομάδα δούλεψε εντατικά και με απόλυτο συντονισμό (δεν παίζεται σ’ αυτά ο Πάνος) και σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι έχουμε πια την ελληνική λύση για τη φαλάκρα. Το φαλακροφάρμακον (FALACROFARM η λατινική ονομασία και αναγραφή του ονόματός του. Είδατε κανέναν Έλληνα να βάζει ελληνική επιγραφή πουθενά;) είναι στη διάθεση του κάθε αναξιοπαθούντος φαλακρού!...

  Είχαμε και εμπόδια στην προσπάθεια. Όταν βρέθηκε το φάρμακο δεν βρίσκαμε πειραματόζωα, για να το δοκιμάσουμε, επειδή δεν υπάρχουν φαλακρά ζώα. Είδες φαλακρό; Ξέρεις σίγουρα ότι είναι άνθρωπος (να κι ένα καλό που έχουν…). Ευτυχώς, προσφέρθηκαν αρκετοί φαλακροί (τα ζώα!...), οι οποίοι δέχτηκαν να το δοκιμάσουν εθελοντικά. Ποιος ξέρει πόσα άλλα μαντζούνια να δοκίμασαν απ’ τον καημό τους να ξαναβγάλουν μαλλιά και πόσοι επιτήδειοι να τους κορόιδεψαν;

  Το σοβαρότερο εμπόδιο ήταν ο Βελόπουλος. Πήρε τηλέφωνο και μας είπε: «Κύριοι, δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε τη φράση ελληνική λύση, επειδή την έχω κατοχυρωμένη στον τίτλο του κόμματός μου. Εκτός αυτού, έχω κι εγώ πεντέξι αλοιφές για τη φαλάκρα και μου βγαίνετε πολύ ανταγωνιστικά. Για να μην αντιδικούμε, προτείνω να συνεργαστούμε». Του απαντήσαμε κι εμείς με ευγενικό τρόπο, άι, παράτα μας!... και ησυχάσαμε…

  Το φάρμακο είναι και σχετικά φτηνό. Δεν σου παίρνουμε το κεφάλι, για να βγάλεις μαλλιά στο κεφάλι… Βέβαια, οι άνθρωποι για τα μαλλιά τους ξοδεύουν πολύ περισσότερα χρήματα και με ευχαρίστηση, απ’ ό,τι για άλλες ανάγκες τους. Έτσι θεωρούν ακριβό τον γιατρό, ο οποίος παίρνει τριάντα ευρώ για μια επίσκεψη και φτηνή την κομμώτρια με τα πενήντα ευρώ… Μάλλιασε η γλώσσα μου να σας το λέω: Πρώτα η υγειά σας και μετά τα μαλλιά σας!...

  Οι φωτογραφίες πελάτη μας παρακάτω  θα σας πείσουν για την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου. Βλέπετε στην πρώτη πώς ήταν πριν και το αποτέλεσμα μετά τη θεραπεία. Πιστεύω να συμφωνείτε ότι με τα μαλλιά φαίνεται και νεότερος. Φυσικά έχουμε και το φάρμακο για όποιον θέλει να αποκτήσει φαλάκρα. Δεν θέλετε; Καλά!...

Μαζί με τη θεραπεία δώρο και οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου:
Είναι καλό το φεγγάρι, δε θα φαίνεται που άσπρισαν τα μαλλιά μου.
Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.

Αντίκλαρο
Ήμουν δεντρί π’ αψήλωσα από μικρό βλαστάρι,
πήρα κορμί και δύναμη, πήρα ομορφιά και νιότη,
μα βγήκες εσύ τ’ αντίκλαρο και μ’ έχεις ζαραλέψει.  

  Πολλά παράσιτα έχει αυτό το Καφενείο σήμερα. Παράσιτα με την κύρια ή μεταφορική σημασία της λέξης. Παράσιτα διάφορα. Παράσιτα ακατάληπτα. Παράσιτα απροκάλυπτα.  Αντίκλαρα έλεγε ο λαός μας τα παράσιτα στον κόσμο των φυτών. Στην πρώτη φωτογραφία είναι αντίκλαρο πάνω σε δέντρο (όπως λέμε στην Αργιθέα τη βελανιδιά).

 Στην τελευταία άλλο αντίκλαρο, ο ξος (ιξός) που βγαίνει στα έλατα. Όπως όλα τα παράσιτα ζουν εις βάρος των οργανισμών, απομυζούν τα θρεπτικά τους στοιχεία, τους φθείρουν, και τελικά τους καταστρέφουν.

  Ο θάνατος των οργανισμών επιφέρει και τον δικό τους θάνατο.

 Ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν όλα τα παράσιτα!...