ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 57- Εμβλήματα, χρησμοί και αφηγήματα

Αλλιώς μας τα ’λεγες παπά,

πριν σε χειροτονήσουν.

(παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  57

Βλέποντας και κάνοντας

  Έχω χρόνια που έκοψα την… κακή συνήθεια του διαβάσματος βιβλίων. Γλίτωσα, έτσι, από πολλούς ενοχλητικούς συγγραφείς, οι οποίοι μου έκλεβαν τον χρόνο μου. Προσαρμόστηκα όσο γίνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Όμως, καμιά φορά, όταν βαριέμαι να δω άλλο τηλεόραση ή την περιπλάνηση στο διαδίκτυο, ξεπέφτω πάλι και μπορεί να καταφύγω για λίγο στο ξεφύλλισμα κάποιου εντύπου, περιοδικού ή εφημερίδας. Ακόμα και διαφημιστικά φυλλάδια διαβάζω, διότι, αν δεν έχεις χρήματα, ο καπιταλισμός μπορεί να μην σου επιτρέπει να αγοράζεις, αλλά σου επιτρέπει να κοιτάζεις… (και να ξερογλείφεσαι, επίσης…)

  Τελευταία, διαβάζω κάποια προεκλογικά φυλλάδια κομμάτων, παρατάξεων, υποψηφίων, τα οποία είχα μαζέψει στις περσινές απανωτές εκλογές και, ευτυχώς, δεν πέταξα στην ανακύκλωση. Το τι ανακυκλώνουν από οράματα, προοπτικές, και υποσχέσεις δεν περιγράφεται. Γαρνιρισμένες προτάσεις με άφθονα θα (τα θα είναι σαν τις τηγανητές πατάτες και πάνε με όλα τα πιάτα) δίνουν λύσεις για όλα τα προβλήματα και δια πάσαν νόσον… Κοντεύουν να περιλάβουν στις λύσεις τους ακόμα και το «δήλιον πρόβλημα»! Λογικά το λύνουν κι αυτό…

  Τι πλούτος! Τι φαντασία! Τι ευρηματικότητα! Τι με κοιτάς που γέρασα, διαβάζοντας προγράμματα! Τι είνι ου κάβ’ρας κι τι είνι του ζ’μί τ’!... Τι παραμύθια! Ο Άντερσεν, οι αδελφοί Γκριμ, η Σεχραζάτ, οι φημισμένοι παραμυθάδες και αυτή ταύτη η Χαλιμά με τις χίλιες και μια νύχτες της ωχριούν και αποδεικνύονται τραγικά ερασιτέχνες. Οι κοκκινοσκουφίτσες, οι πρασινοσκουφίτσες και οι γαλαζιοσκουφίτσες δεν παίζονται! Κι άντε να σωθούμε εμείς τα κατσικάκια απ’ τον κακό λύκο!...

  Εδώ ακριβώς ξεκινάει το γέλιο.  Αντιπαραβάλλοντας προγράμματα και πεπραγμένα ως τώρα δεν σου μένει κάτι άλλο εκτός από το να γελάς. Τουλάχιστον, όταν δεν εξοργίζεσαι… «Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα». Βλέπεις ότι όλα είναι ίδια ή περίπου ίδια. Δεν θα αποφύγω, όμως, να δημοσιοποιήσω για μελλοντική χρήση μια προσωπική άποψη, ύστερα από μια προσωπική παρατήρηση. Όλα κι όλων τα προγράμματα πρακτικά συνοψίζονται, συγκλίνουν, συναντώνται (τρία τα ρήματα από σ, δηλαδή σσς!... και ξαναδηλαδή σαουριάστε!...) και καταλήγουν σε τρεις λέξεις: «βλέποντας και κάνοντας». Αυτό είναι το σίγουρο κι εκ των προτέρων βέβαιο. Τα υπόλοιπα εντάσσονται στην τακτική: «να σας εξαπατήσομεν…». Μόνο μια φράση δικαιούνται, για να συμπληρώνουν το βλέποντας και κάνοντας, κι αυτή η φράση είναι: «Με εμάς δεν θα πλήξετε!» ή «προτιμήστε να σας κοροϊδεύουμε εμείς και όχι οι άλλοι!» ή «ήθελές τα κι έπαθές τα!» Υπαναχωρώ και τους επιτρέπω, αν θέλουν, να χρησιμοποιούν και τις τρεις φράσεις…

  Σταματήστε τα αφηγήματα, όπως λέτε τις (υποτίθεται) πολιτικές προτάσεις σας. Προσγειωθείτε στην αλήθεια και την ανάγκη του πραγματικού. Κανένα πρόγραμμά σας δεν μπορεί να περιλαμβάνει τη λύση προβλημάτων έκτακτων, άγνωστων, αλλά πολύ πιθανών γεγονότων (σεισμών, λιμών, λοιμών, κορονοϊών και κατακλυσμών), επειδή κανένας δεν μπορεί να τα προβλέψει και ουδείς γνωρίζει τι θα κληθεί να διαχειριστεί στο αόρατο μέλλον. Ο καθένας σας θα κριθεί με βάση τη λύση αυτών των προβλημάτων κι όχι με τα αφηγήματα των προγραμμάτων, των θέσεων και των προθέσεων…

  Για να σας προφυλάξω από την αμετροέπεια, η οποία κάποια στιγμή θα σας εκθέσει, σημειώνω και τα παρακάτω κι όποιος θέλει τα διαβάζει, αλλιώς κάποια στιγμή θα πάει… αδιάβαστος και θα γελούν μαζί του κι όλα τα κατσίκια (παρδαλά και μονόχρωμα), τα οποία θα γλιτώσουν απ’ τον λύκο (ας μην πω δεύτερη φορά κακό λύκο κι έχω τίποτε ντράβαλα με τους οικολόγους!).

 

·         Όποιοι πήραν την εντολή να κυβερνούν χώρα, περιφέρεια, δήμο, ας το κάνουν  με αποφάσεις και δράσεις. Δεν είναι η δουλειά τους να μας λένε τι κάνουν και τι λένε οι της αντιπολίτευσης. Τους βλέπουμε και τους ακούμε μόνοι μας…

 

·         Όποιοι  είναι  στην  αντιπολίτευση  δεν  χρειάζεται  να  μας  λένε  τι  κάνει και τι λέει η κυβέρνηση. Κι αυτό το καταλαβαίνουμε. Θέλουμε να ακούμε τις προτάσεις τους και να μας λένε τι θα έκαναν αυτοί, αν ήταν στην κυβέρνηση.

 

  Και το σπουδαιότερο για πολιτικούς αλλά και πολίτες:

Το δύσκολο δεν είναι να κάνεις αντιπολίτευση. Το δύσκολο είναι να κάνεις εκείνο, το οποίο θα βοηθάει αυτόν που κυβερνά να καταλαβαίνει ότι δεν τα κάνει πάντα κι όλα σωστά… 

Χειρισμοί…

  Ήταν μια φορά μια μακρινή χώρα. Κάποτε της είπαν και την επιδοτούσαν να ξεριζώσει τα αμπέλια της, να ξεπουλήσει τις αγελάδες της, να χαλάσει τα ξύλινα καΐκια της τα ψαράδικα, να σταματήσει τις καλλιέργειές της. Την επιδοτούσαν ακόμα και  για γιδοπρόβατα που δεν υπήρχαν. Της έδωσαν να σπαταλήσει και κάποια χρηματικά πακέτα. Έτσι, χωρίς να το καταλάβει, από διατροφική υπερδύναμη που μπορούσε να είναι, βρέθηκε να ζητιανεύει, για να αγοράζει κρεμμύδια Αιγύπτου, πατάτες Τουρκίας και λαχανάκια Βρυξελλών…

  Τότε της είπαν να βάλει φωτοβολταϊκά στους εύφορους κάμπους της και  ανεμογεννήτριες στα βουνά, όπου βοσκούσαν παλιότερα χιλιάδες ζώα, για   να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα…

  Τώρα «Όπου λαλούν οι κόρακες, σωπαίνουνε τ` αηδόνια»…(παροιμία) 

Χρησμοί…

«Οι ΚΑΕ εστί ΛΑΕ…» Αυτό είπε η Πυθία και σπάγανε το κεφάλι τους οι ιερείς του μαντείου να καταλάβουν τι στον κόρακα λέει αυτή η καρακάξα. Βάλανε και ήπιανε 40 μόστρες τσίπ’ρα, μέχρι που ένας κατάλαβε τον χρησμό και έτσι θα ενημερώσουμε την αργιθεάτικη αμφικτυονία.

  Βοήθησε πολύ κι ο Γιάννης Θέος, ειδικός περί την αρχαιολογία, αν και όπως είπε δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσεις τους αρχαίους, τους νέους είναι το δύσκολο.

  ΚΑΕ είναι οι Kαινοτόμες Αειφορικές Επενδύσεις

  ΛΑΕ είναι οι Λαιμητόμες Αειφορικές Επενδύσεις

Είχε και συμπληρωματικό χρησμό η Πυθία που έλεγε: «δεν θα σας σώσουνε μωρέ!»   

Γίγαντας… ο Νάννος!

  Το θέμα των αιολικών έθεσε στον πρωθυπουργό ο δήμαρχος του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα, Παναγιώτης Νάννος κι εκείνος είπε:  «Δεν μπορώ να φανταστώ μεγάλες εγκαταστάσεις αιολικών χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας».

  Κυριάκου, τι πίν’ς να κιράσουμι, αλλά να ξέρ’ς δεν τ’ αστουχάμι αυτό που ’πις. Γι’ αυτό το ’βαλα μι γαλάζια κι χουντρά γράμματα…

  Έχει πλάκα να μας σώσει ο Κυριάκος, όταν οι  αντιπρόεδροι στο κόμμα του, Άδωνις και Χατζηδάκης, είναι υπέρ των  εναντίων μας… 

Δημώδη άσματα και σοφές παροιμίες

«Όποιος αέρα κυνηγά, αέρας τονε παίρνει» (παροιμία χρησμός)

 Ακούω τα ελάτια να βογκούν και τις οξιές να τρίζουν

βλέπω ψηλά στις ράχες μας οι φτερωτές γυρίζουν…(δημώδες για κοιμισμένους δήμους και ξύπνιους δήμιους) 

−Τι έχετε δόλια Άγραφα και είστε μαραμένα;
Μην είν’ τα χιόνια σας βαριά και τα νερά σας κρύα;
−Θα σας έλεγα τώρα, αλλά… Ειδικά εσάς που κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε… 

«Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε!» (κι άλλη παροιμία) 

Απορία: Πώς ένας λαός με τόσες σοφές παροιμίες κάνει τόσες και τέτοιες βλακείες; 

Κάηκε… (καημένος χρησμός από άσμα πυρκαγιάς)

«Από μια απροσεξία, κάηκε μια συνοικία.

Κάηκε κι ένα σχολείο», μαθητές κλάψανε δύο (κι αυτοί από χαρά)

«Κάηκε και μια δασκάλα, που ήταν άσπρη σαν το γάλα».

(δεν πειράζει έχουμε κι άλλες δασκάλες κι ας μην είναι τόσο άσπρες!...)

 

Θα καούν και τα βουνά από τα αιολικά.

Κάηκε κι ένα βανάκι δίπλα απ’ το Βουτσικάκι… 

(τι φωνάζουνε κάτι ρεμάλια εδώ παρακάτω και δεν μπορώ να τελειώσω το τραγούδι;)

Είναι στημένοοο!... Είναι στημένοοο!... Είναι στημένοοο!... 

  Ρεμάλια, ρεμάλια, αλλά με έβαλαν κι εμένα στην υποψία!... Διό θεσμοθετώ κι εγώ (ώσπερ η Κεραμέως τον δάσκαλο εμπιστοσύνης) τον ανακριτή του διαβόλου. (Τι μαναχά συνήγουρου θα να ’χει ου διάουλους; Αλλά, για να ’χει, φαίνιτι ου συνήγουρους είνι διαουλίτιρους απ’ του διάουλου!...)

  Ως ανακριτής λοιπόν ερωτώ, ρωτώ και ξαναρωτώ:
  Τι απέγινεν με αυτήν την ιστορίαν;
  Ποίον το έτος πρώτης κυκλοφορίας του οχήματος αυτού; (βανακίου)
  Ήτο ασφαλισμένον το βανάκιον, εις ποίαν εταιρείαν και εκαλύπτετο ασφαλιστικώς δια πυράν και τρομοκρατικάς – εκνόμους  ενεργείας;

  Ως Αργιθεάτης έχω κι άλλες ερωτήσεις:

  Γιατί ο δήμος ή άλλος φορέας της Αργιθέας δεν προκάλεσαν ποτέ ως τώρα μια ειδική εκδήλωση ενημέρωσης περί των αιολικών ή άλλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας;

  Ποιος λέει ότι οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων είναι αλάνθαστες κι ότι δεν μπορούν να αλλάζουν με άλλες αποφάσεις;

  Γιατί είναι ντροπή για τον τόπο μας, αν τελέστηκε σ’ αυτόν μια παράνομη πράξη από οποιονδήποτε; Θα μαζεύουμε και ντροπές τώρα; (προτιμάμε να μαζεύουμε ζόχια και ραδίκια) 

Κύριε ανακριτά  

  Εκτός απ’ το τεκμήριον αθωότητας υπάρχει και το τεκμήριον της ενοχής, το τεκμήριον υποψίας, το τεκμήριον υπόνοιας και το τεκμήριον «μας δουλεύουνε»;

  Κρίνι, κυρ-ανακριτή! Δεν κραίν’ς; Δεν π’ράζει!... Πάου σι άλλου θέμα… 

Διαφωνία επί της ομοφωνίας

  Με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ο δήμος Αργιθέας επιχειρεί να κατοχυρώσει ένα έμβλημα – λογότυπο – σφραγίδα (κάτι τέτοιο τέλος πάντων) το οποίο δόθηκε το 1883 στον νεοσύστατο τότε δήμο, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας.

  Η είδηση προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους κατοίκους, οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν βροντοφωνάζοντας διάφορα συνθήματα: «Δώστε μας εμβλήματα κι ας έχουμε προβλήματα!», «Δεν μας νοιάζει για τις γίδες, άμα έχουμε σφραγίδες!», «Θέλουμε τα σήματα κι ας μη φάμε σήμερα!», «Ήταν δίκαιο έγινε πράξη!…» (του βιουλί τ’ αυτός…). Μόλις διαβάσετε αυτή την παράγραφο, παρακαλώ να την διαγράψετε αμέσως, επειδή...

είναι ψέματα, τα οποία έπρεπε να είχατε καταλάβει. Δεν αναρωτηθήκατε, πού τους βρήκαν οι Αργιθεάτες τους δρόμους για να πανηγυρίσουν; Σας παρασύρουν άλλοι, σας παρασύρει κι ο καφετζής;

  Κατ’ αρχάς, χαιρετίζω την ομοφωνία. «Η ομόνοια κτίζει σπίτι κι η διχόνοια το γκρεμίζει». Κατά δεύτερον, την καταγγέλλω ως επικίνδυνη για τα Καφενεία, διότι «η διαφωνία φκιάνει Καφενεία κι η ομοφωνία τα χαλάει». Για τέτοια είμαστε τώρα; Άκου, ομοφωνία!... Ας ανάψω λίγα φυτίλια διαφωνίας κι όποιο πιάσει:

1^ον φυτίλιον: Πώς έχει ιδιαίτερα μεγάλη ιστορία το έμβλημα, αφού, μάλλον, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ή χρησιμοποιήθηκε για πολύ λίγο απ’ τον δήμο μας; Ουσιαστικά, μας έγινε γνωστό το 1993 από το βιβλίο του Ελευθερίου Σκιαδά  «Ιστορικό Διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος 1833-1912»

2^ον φυτίλιον: Ήξερε ο μανδαρίνος, ο  οποίος το σχεδίασε, κατά πού πέφτει η Αργιθέα; Η σύνθεση του εμβλήματος γίνεται από «νέον εν χιτώνι βραχεί, έχοντα εν μεν τη δεξιά φιάλη, εν δε την αριστερά ακόντιον, ιστάμενον εν κατατομή προς αριστερά». Ποιο γεωγραφικό, ιστορικό, πολιτισμικό στοιχείο της περιοχής αντιπροσωπεύει ο νέος εν χιτώνι βρακί (πες το κι έτσι), η φιάλη (μετά φκιάσαμε βαρέλες και φ’τσέλες;) και το ακόντιον; (φασ’λόξυλον θα το καταλάβαινα)  

3^ον φυτίλιον: Ορθά το ομόφωνο δημοτικό μας συμβούλιο ασχολείται με αυτό το θέμα. Μήπως, όμως, θα ήταν ορθότερο να αναζητήσει άλλα λογότυπα που να συμβολίζουν καλύτερα τον τόπο μας; Έχουμε αρκετούς και καλούς Αργιθεάτες ερευνητές, φιλολόγους, ιστορικούς κι αρχαιολόγους, λαογράφους κι άλλους επιστήμονες, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν. Μπορούμε να καταφύγουμε για βοήθεια και σε μη Αργιθεάτες, όπως είναι ο αρχαιολόγος Λεωνίδας Χατζηαγγελάκης (έκανε τις ανασκαφές στην Αργιθέα), ο σπουδαίος ερευνητής και εκδότης του Θεσσαλικού Ημερολογίου Κώστας Σπανός και άλλοι. Αλλά, αυτά ψάξτε τα οι ομόφωνοι, για να συνεχίσω εγώ τη διαφωνία.

  Διαφωνία υπήρξε μόνο από τους Στεφανιώτες. Με ομόφωνο κι αυτοί ψήφισμα απέρριψαν το έμβλημα λέγοντας: «Δεν ιπιτρέπιτι νέους να κρατεί σ’φλί κι να μην έχει τίπουτα απάν’. Μας π’ράζει κι η κατατουμή προς αριστιρά, αλλά λιγότιρου. Τι του κουβαλάει ικειό του νιρό στου τσ’κάλι; Άμα δε φας μιζέδια κι κουψίδια, διψάς; Δε διψάς!» Παρά την αρχική ομοφωνία τους διαφώνησαν λίγο αργότερα και μεταξύ τους (τι περιμένεις από Στεφανιώτες;), σχετικά με το τι πρέπει να έχει το σουφλί. Έτσι αποφάσισαν και κατοχύρωσαν τρία διαφορετικά εμβλήματα. Είναι αυτά που βλέπετε.  

  Η διαφωνία των Στεφανιωτών δεν άργησε να μεταδίδεται ως διαφωνιός και στα άλλα χωριά. Ούτε ο κορονοϊός δεν είχε τέτοια πρόοδο. Διάβασαν και την τελευταία φυτιλιά του καφετζή κι άρχισαν να πέφτουν βροχή οι προτάσεις, πιο πολλές κι από τις πέτρες που πέφτουν στον Ντρασκό.

 Ένας ήθελε να έχει το σήμα  κάποιο απ’ τα αργιθεάτικα γεφύρια και πρότεινε: «Θα πέσουν π’ θα πέσουν, να ’χουμι κάνι ένα στου έμβλημα να τα θ’μόμαστι!...». Διαφώνησε έντονα ο Μενέλαος και είπε: «Θέλου αληθινό γιουφύρι ιγώ, όχι ζουγραφιές!...». Η ιδέα δεν προχώρησε. Η καταστροφή των γεφυριών προχωρά κανονικά με επιτυχία…

  Άλλος  είπε να βάλουμε τον πλάτανο απ’ το Λεοντίτο. Αντέδρασαν ο Βασίλης Παληαντώνης (όταν μαλώνει χρησιμοποιεί αυτό το επώνυμο κι όχι το Αποστόλου) κι ο Ηλίας Μαντζιούρας.  Αυτοί παρέσυραν και τους άλλους και φώναζαν: «Ιμείς πλάτανου δε δίνουμι!  Βάλτι  ξιρουπλάτανου, νιρασφέντουμα, γαβρουμέραντζου, ό,τι θέλιτι! Πλάτανου δε γλέπιτι! (άιτε, να βρεις άκρη με συνταξιούχους δασκάλους!...) Η Παναγιώτα και η Ιωάννα,  δασκάλες κι αυτές, δεν ήταν αρνητικές στην ιδέα, αλλά δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με τα θηρία (εδώ μιλάμε για διαφωνία κλάδου). Ου Γρίβας ίφιρνι γύρα στουν πλάτανου, τραβώντα φουτουγραφίις, για να μην πάρει θέση κι έψαχνι νια πρόταση τέτοια π’ να συμφουνεί κι να διαφουνεί κι μι τ’ς δυο απόψεις. Έψαχνε, δηλαδή, έναν διφορούμενο χρησμό  ή μια σοφιστεία διαφυγής. Τελικά, σιγά που δεν θα το ’βρισκε! Ακούστε τι είπε: «Να μη δώκουμι τουν πλάτανου, αλλά να δώκουμι τα κουρδουμπούλια απ’ τουν πλάτανου!»

  Κάποιος έριξε την ιδέα να βάλουμε στο λογότυπο μια ανεμογεννήτρια, ώστε να συνηθίζουμε σιγά σιγά στη νέα πραγματικότητα. Θα του έριχναν πολλές φάπες, αν δεν επικρατούσε ο πολιτικός πολιτισμός και, προπαντός, αν δεν ήταν γρήγορος στο τρέξιμο, όταν τον πήραν κυνηγώντας με άγριες διαθέσεις.

̶ Κώτσια, έχουμι να βάλουμι κι του κουρκάρι. Πού κατ’ ανέμ’ πήγις πάλι; (τι να κάνουμι έπισι κι η Κώτσινα μες στου ριπουρτάζ…)

  Τα κεφαλοχώρια με εμφανώς αποικιοκρατική αντίληψη ενεπλάκησαν στο θέμα με τις προτάσεις τους, οι οποίες είχαν πολλή πλάκα (είπαμε ενεπλάκησαν).

  Οι Ανθηριώτες είπαν ότι εμείς, επειδή δεν πρόκειται να ξαναβγάλουμε δήμαρχο, πρέπει να βάλουμε το έμβλημα, αλλιώς τι σόι πρωτεύουσα είμαστε;

  Οι Βραγκιανίτες τόνισαν την ανάγκη να τονιστεί η ορεινότητα της περιοχής κι επομένως το καλύτερο στοιχείο θα ήταν να μπει η βουνοκορφή Φσόκα ή η Ραχούλα.

  Οι Πετριλιώτες ήθελαν να μπει στο έμβλημα μια τρύπα, η οποία θα συμβολίζει τις σήραγγες Φραμένου και Τυμπάνου και τις τρύπες στο νερό, τις οποίες κάναμε ως τώρα σ’ αυτό το θέμα και στις διάφορες προσπάθειες επίλυσης άλλων προβλημάτων.

  Κάπου εδώ σταματώ το ρεπορτάζ… Συνεχίστε το μόνοι σας! Σκεφτείτε, τι θα μπορούσε να έχει το έμβλημα; Βάλτε τη γίδα που στέκεται σούζα! (οι Λαρισαίοι γιατί έχουν το άλογο;) Βάλτε  ένα έλατο! Βάλτε έναν τρικέφαλο αετό! (να συμβολίζει τους τρεις πόλους) Βάλτι έναν ντζιουρουκέφαλου, δεν είνι δύσκουλου να βρείτι! Βάλτε ό,τι θέλετε! Βάλτι κι εσείς κουρκάρι σαν τουν Κώτσια και τ’ν Κώτσινα!...

  Τουλάχιστου, να φάμι κάνα κριμ’δόφ’λλου!... 

Προβλήματα…

  Αφήνουμε για άλλη φορά τα εμβλήματα και πάμε στα προβλήματα! Μπλέξαμε για τα καλά!... Ούτε που καταλάβαμε πώς βρεθήκαμε πολιορκημένοι απ’ τον κορονοϊό!...       

  Ας ακολουθούμε τις εντολές των ειδικών, ας κάνουμε αυτό που μπορούμε κι ας κάνουμε τον σταυρό μας να περάσει αυτό το κακό το γρηγορότερο δυνατό και να είναι όλοι οι άνθρωποι καλά.

  Διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε πάρα πολλά, τα οποία δημιουργούν σειρά αισθημάτων και ερωτημάτων. Αυτές τις μέρες κυριαρχεί το σύνθημα «Μένουμε σπίτι». Είμαστε αναγκασμένοι να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στις νέες συνθήκες. Όχι, στην επιπολαιότητα! Άλλο η ανοσία αγέλης κι άλλο η ανοησία αγέλης…

  Το Καφενείο, το μοναδικό καφενείο που παραμένει ανοιχτό, προσαρμόζεται κι αυτό, όσο μπορεί, στην επικαιρότητα και συνεχίζει, αφού καμιά επιδημία δεν περνάει, αν παραμείνουμε σκυθρωποί κι αγέλαστοι, ενώ η αισιοδοξία και η πίστη είναι σπουδαίο αντίδοτο για κάθε δύσκολη κατάσταση. Επειδή σας έφαγε η κλεισούρα, σας καλώ να το διαβάζετε ανά 8 ώρες και προπαντός μετά από τις εκπομπές των Χατζηνικολάου, Ευαγγελάτου και Τρέμη (ειδικά όσοι τρέμουν από τον φόβο τους, όπως εγώ). Γιατί τους βλέπετε; Είστε μέσα; Βρείτε κάτι καλύτερο να κάνετε! Πλέξτε τσουράπια! Κεντάτε! Ράψτε μάσκες! (το προϊόν του μέλλοντος) Παίξτε τον «κούκο» κι όποιος χάνει να πηγαίνει στον φούρνο για ψωμί! Στην έσχατη ανάγκη διαβάστε ένα βιβλίο του Ιουλίου Βερν, επειδή βλέπω να μας παίρνει Ιούλιος! Κατάλληλο είναι και το ποίημα του Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι». Ακούστε μουσική ή τις ηχογραφήσεις του Βαρουφάκη απ’ τα γιούρογκρουπ!... Σταματώ τις προτάσεις, για να μην τις εκλάβετε κι αυτές ως εντολές… 

  Εμείς οι παλιότεροι, θυμόμαστε και τον λοιμό που περάσαμε επί Πελοποννησιακού Πολέμου (431 π. Χ.) επί δημοκρατίας Περικλή (πανώλη ήταν κι ονομάστηκε έτσι από το πάν’ όλοι) και δεν πάθαμε τίποτε. Τώρα επί Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου, που μας ήρθε ένας κορονοϊός, θα σκιαχτούμε;  Δυο μέτρα υπουργό υγείας έχουμε. Άμα δει ο ιός τον Κικίλια, θα τρέχει με χίλια κι αν μπει στον αγώνα ο Πολάκης κι ο Βελόπουλος με τις αλοιφές του,  κουρνιαχτός θα γένει ου κουρουνουϊός!…

  Έχουμε και τον Σωτήρη Τσιόδρα. Τυχαία νομίζετε τον λένε Σωτήρη; Έχουμε προπαντός τις στρατιές γιατρών, νοσηλευτών, φαρμακοποιών, οι οποίοι δίνουν τη δική τους μάχη. Όλοι τώρα καταλαβαίνουμε και σωστά τούς χειροκροτούμε. Όμως, γιατί μας διαφεύγει, ότι κάθε χρόνο κι όλο το χρόνο παρόμοιες μάχες δίνουν και είναι πάντα και πρώτοι αυτοί εκτεθειμένοι στις διάφορες επιδημίες και αρρώστιες; Με πόση ακρισία πολλές φορές ασκούμε γενικευμένη προς όλους την κριτική μας!...

  Επίκαιρο γνωμικόν: Όποιος ζει στον Τσιόρδιακο τον Τσιόδρα δεν έχει ανάγκη…

  Μην ανησυχείτε!... Ο ιός, με τα νεότερα στοιχεία τα οποία έχει αποκλειστικά το Καφενείο, προσβάλλει μόνο νεοδημοκράτες, συριζαίους και κιναλίτες. Τους κουκουέδες δεν τους επηρεάζει ο κορωναϊός (γίνεται κορώνα και  κουκουές) ούτε τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, λόγω της δυνατότητας αραίωσης των ψηφοφόρων τους… Ελπίζω αυτή η πληροφορία να βοηθήσει στις αποφάσεις σας περί τήρησης ή μη των οδηγιών των ειδικών και υπευθύνων.

  Αυτή την περίοδο άλλοι είναι αναγκασμένοι να κάνουν πολλά κι άλλοι να κάνουν μόνο υπομονή. Αυτή η δύσκολη και περίεργη περίοδος θα περάσει. Ίσως, μας κάνει και σοφότερους για πολλά πράγματα. Στο τέλος αυτή η περιπέτεια μάς χρωστάει και μια χαρά… Τη χαρά του τέλους της…

  Μπήκαμε και ηλιακά στην άνοιξη. Σε λίγο θα περιμένουμε να δούμε και το πρώτο χελιδόνι. Ν’ ακούσουμε το λάλημα του κούκου και τις μοσκοβολιές της φύσης που ξυπνάει να μυρίσουμε. Αυτή την άνοιξη που ήρθε, ας ξεχάσουμε για λίγο τις δυσκολίες και με μια μαργαρίτα όμορφη ας την καλωσορίσουμε!...

                            

                                                                                             21/3/2020