Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 21
Αυτό είναι το
τελευταίο Καφενείο…
Μη χαίρεστε! Το τελευταίο για το 2018… Μην ανησυχείτε! Θεού θέλοντος και Κώστα Τσιάκαλου επιτρέποντος θα συνεχίσουμε… Εσείς απλώς τοποθετήστε τον εαυτό σας σε ποια κατηγορία ανήκετε. Ευχαριστώ για την ανοχή σας ή την αποδοχή σας. Ευχαριστώ όσους κοινοποιούσαν με οποιονδήποτε τρόπο τα κείμενά μου κι έτσι αυξήθηκαν κατακόρυφα τα έσοδα του Καφενείου, ώστε να κλείνουμε το οικονομικό έτος με μηδέν υπόλοιπο, αλλά ξεχρέωτοι και με πληρωμένον τον ΕΝΦΙΑ. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και θα προσπαθήσω να μη σας απογοητεύσω.
Άχρονος χρόνος και χρονολογημένος
Ο χρόνος δεν τεμαχίζεται. Κυλάει αδιάκοπα με τον ίδιο ρυθμό. Τον χρόνο τον ζούμε μέσα απ’ την κυκλικότητα των εποχών και των φαινομένων, των γεγονότων, των αναγκών και βιωμάτων μας. Ένα τρένο είναι που δεν ξέρουμε πότε ξεκίνησε ούτε πότε θα σταματήσει κι αν θα σταματήσει. Αυτά μόνο...
ο Άχρονος Θεός τα γνωρίζει… Σ’ αυτό το τρένο ανεβαίνει ο καθένας ως
επιβάτης με τη γέννησή του και συνταξιδεύει, μέχρι να πει ο ελεγκτής: «Κύριε,
κατεβείτε, ως εδώ ήταν το εισιτήριό σας! Σας ευχαριστούμε που προτιμήσατε το
δικό μας τρένο, αλλά πρέπει να πάτε τώρα και στον Άγιο Πέτρο που σας
περιμένει…».
Οι άνθρωποι κατάλαβαν την ψευδαίσθηση του
χρόνου, αφού οι ευχάριστες στιγμές περνούσαν γρήγορα και βασανιστικά αργά οι
δυσάρεστες, ανακάλυψαν το μέτρημα του χρόνου και με βάση αυτό οργανώνουν τη ζωή
τους. Γνωρίζουμε έτσι, πότε είναι ώρα για φαΐ, πότε πληρωνόμαστε (μας διαφεύγει
καμιά φορά, πότε πιάνουμε δουλειά) κι ο Μήτσιος πόσες μέρες έμειναν, μέχρι να
καταθέσουμε δημοτικούς συνδυασμούς στο Πρωτοδικείο, για τις επερχόμενες
δημοτικές εκλογές.
Αυτό δεν το αναφέρω τυχαία. Ξέρετε ότι βασικά
τον δήμαρχο τώρα τον έχουμε να ανάβει το χριστουγεννιάτικο δέντρο
(σιδηροκατασκευή εννοείται) και να μετράει ανάποδα για την αλλαγή του χρόνου.
Άρα είναι σημαντικό ποιος θα μας αλλάξει τον χρόνο του χρόνου κι όχι μόνο ποιος
θα μας αλλάζει τα φώτα…
Αντί οι άνθρωποι να κάθονται σπίτι τους με
συγγενείς και φίλους, για να περνούν αυτές τις γιορτινές μέρες, τρέχουν από
αμερικανιά σε αμερικανιά, κάνοντας και
τον αιρετικό, τρομάρα τους. Έτσι φτάνουν και στην πλατεία, όπου ο
δήμαρχος θα φέρει τον νέο χρόνο, μετρώντας (ανάποδα, το είπαμε αυτό…) από το
δέκα στο μηδέν.
Κάνει ό,τι μπορεί ο δήμαρχος, λέει ο υποστηρικτής. Αφού δεν μπορεί να μας φέρει το νερό, μας φέρνει τουλάχιστον τον νέο χρόνο…
Δέκα Δε θα μο’ ’ρθουν εκλογές, αρέ κιαρατά!
Είναι παράδοση, απ’ την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για Σύνταγμα και μετά, σ’ αυτή την πλατεία να γίνονται όλες οι αλλαγές. Αλλάζουν οι τσολιάδες, αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αλλάζουν τα χρόνια, μόνο τα περιστέρια μένουν σταθερά. Μαζεύονται οι άνθρωποι και χορεύουν. Κανένας δεν ξέρει με σιγουριά το γιατί. Για ό,τι έρχεται ή για ό,τι φεύγει; Θα το μάθουμε στον επόμενο χορό. Πάντως, οι πληροφορίες λένε πως φέτος έχουν πέραση στις σχολές χορού οι κρητικοί χοροί και ειδικά ο Πεντοζάλης με το τραγούδι που ακολουθεί:
Χρόνος
και οικονομία
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου
δεντροφιπιά…
Δένουν
αυτά; Αν δένουν, λέει!... Ο χρόνος πάει με όλα, άρα και με την οικονομία. Γι’ αυτό
λένε «ο χρόνος είναι χρήμα»… Π’λιότι ου χρόνους;
Βιβαίους! Όταν «π’λιούμι μέρα κι αγουράζουμι νύχτα». Είναι και απολύτως συνδεδεμένος με την παραγωγή «πέντε
μήνες, έξι αδράχτια». Αλλά, ας μη χάνω τον χρόνο μου με γνωστά πράγματα. Ως Έλλην δεν μπορεί
να μη γνωρίζω απ’ όλα, ασφαλώς και οικονομικά! Παρουσιάζω, λοιπόν,
επεξεργασμένη πρόταση για ανάπτυξη, με αυξήσεις που δεν μπορεί καμία κυβέρνηση
να σας δώσει. Μέχρι και 15%. Από 1000 ευρώ θα παίρνετε καθαρά 1150. Απλώς, θα
μείωνα τους μήνες από 12 σε 10. Τι να τουν κάν’ς του Φλιβάρη; Μ’σός κι
ανέσουστους είνι! Αμ, του Χαμένου; Τι τουν θέλ’ς του Χαμένου; Του λέει κι τ’
όνουμα τ’. Θα σας έδουνα κι απού 150 ευρώ δώρου Χριστουγέννουν κι Πάσχα συν δυο
λαγάνις κι ένα πλόχειρου ιλιές τ’ν Καθαρή Διφτέρα.
Δέκα μήνις θα τ’ς μάθινι κι η Αυλουνίτου. Θα να ’γραφι έναν σι κάθι
δάχ’λου. Θα μπορούσε μετά να εξηγήσει το σχέδιο και στον Τσακαλώτο, που τα
ελληνικά του είναι καλύτερα απ’ τα οικονομικά του. Καταλαβαίνετε…
Το σχέδιο, όμως, πιθανόν να καταλήγει στην ίδια απορία:
Θα δούμε με την εφαρμογή του, αν κάτι δεν πάει καλά. Στη συνέχεια θα κάνουμε κι άλλες στοχευμένες παρεμβάσεις για τη συγκράτηση των τιμών με αναπροσαρμογή του κιλού στα 900 γραμμάρια και ό,τι άλλο σκεφτούμε.
Παράδοση:
Ευχές και χαιρετίσματα
Με
τον ερχομό του νέου χρόνου οι άνθρωποι δίνουν και παίρνουν ευχές. Όμορφη
συνήθεια και σημαντική, αρκεί να την εκδηλώνουμε με αληθινό συναίσθημα και
ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Ευχές και χαιρετισμούς έχουμε κάθε μέρα. Κι
όμως, χωρίς να το καταλάβουμε μας τα άλλαξαν κι αυτά. Οκέι, τσάο κι ό,τι
ξενικός χαιρετισμός αντικατέστησε τα δικά μας. Νέοι χαιρετισμοί αντικατέστησαν
τους παλιούς. Πάνε οι καλημέρες, τα καλωσόρισες, το καλή αντάμωση. Τώρα ακούς:
·
Καλή συνέχεια! Πού το μάντεψες; Θα περάσω να πληρώσω την εφορία και
μετά θα πάω στον οδοντογιατρό, με παλάβωσε
ένα δόντι… Και πού θα ματαβρώ τέτοια διασκέδαση… Εύχομαι τα ίδια και για σένα!
·
Τα λέμε! Και γιατί δεν τα
λέγαμε τώρα; Ποιος ξέρει πότε θα ξαναβρεθούμε…
· Καλό Σου Κου! Έτσι μου είπε ένας, λες κι αν έλεγε Σαββατοκύριακο θα πλήρωνε φόρο. Τον ακούνε οι άλλοι και λένε: «τι πρακτικός άνθρωπος!»
·
Του Που Του Βου! τ’ λέου κι ιγώ.
Δηλαδή, τ’
παππού σ’ τα βόιδια…
Ευχές είναι σαν αυτή που είπε κάποτε ένας σε νεοχειροτονημένο παπά: «άιτι κι καλόηρους τώρα παπά!» Σε μια
βδομάδα έπιασε η ευχή, πέθανε η παπαδιά κι ο παπάς έμεινε αλήθεια καλόγηρος. Αθώος άνθρωπος, νόμιζε ότι ο καλόγηρος είναι
ανώτερος απ’ τον παπά.
Χαιρετισμούς στ’ς Μπστακαίους! Τ’ απάν’
χουριά να ρουτήσουν τα κάτ’, για να μάθουν…
Τα δέουντα στ’ς θ’κούς μας!
Απ’
το στρογγυλό τραπέζι του Μήτσιου στο οβάλ γραφείο του Τραμπ
Μπορεί
ο Μήτσιος να μη με κάλεσε στο στρογγυλό τραπέζι, αλλά με κάλεσε ο Τραμπ στο
οβάλ γραφείο. Όλα ξεκίνησαν στις αρχές Χαμένου (Νοεμβρίου), όταν αυτός ο
ξεχαμένος βρήκε μια μέρα στο σούπερ μάρκετ την ξαδέρφη μου την Αθηνά που ζει
στην Ουάσιγκτον. Κουβέντα στην κουβέντα έμαθε πως είμαστε ξαδέρφια.
─ Ώστε είστε
ξαδέρφια με τον Γιάννη, Αθηνά;
─ Ναι, πρόεδρε,
αλλά δε φταίω εγώ, αν έκανε τίποτε ο Γιάννης… Κατά λάθος θα το ’κανε! Πάει ο
ξάδερφος, σκέφτηκε η Αθηνά, θα τουν βουμπαρδίσει κι αυτόν…
─ Ω, μην ανησυχείς,
Αθηνά! Μη φοβάσαι! Στην Ελλάδα βομβαρδίζονται μαναχoί
τ’ς (ρε, μην είναι αλήθεια απ’ την Καρδίτσα που έλεγαν; Πώς την είπε τέτοια
λέξη;) δε χρειάζεται να το κάνουμε εμείς. Οι Έλληνες αυτοκαταστρέφονται, δε
θέλουν βοήθεια… Θέλω να έρθει να τον γνωρίσω, επειδή παρακολουθώ με ενδιαφέρον
αυτά που γράφει κι ας λέει το κογκρέσο ότι είναι σαχλαμάρες. Βαρέθηκα να μου
κουβαλιούνται εδώ ο Αλέξης, ο Κυριάκος κι ο Καμμένος. Δώσε μου το τηλέφωνό του!…
Ένα μισ’μέρι βρουντάει του τηλέφανου:
─ Ιμπρός! Ποιος είνι;
─ Αλό Γιάννης! Ο Ντόναλντ Τραμπ είμαι, ο
πρόεδρος.
Τι πρόιδιρους, λέου μι του νου μ’. Ιμείς
έχουμι πρόιδουρου τουν Προυκόπη (κι του πρόκουψαμαν) κι στ’ Στιφανιάδα του
Φλώτσιου. Κάνας Πάνο Στάθης μι κάνει πλάκα, αλλά αυτή τ’ν ώρα ου Πάνους είνι
στου φρουντιστήριου, σκέφ’κα. Αλλά πού ξέρ’ς;
─ Πάνου, σι κατάλαβα. Όταν μι κάνουν
πλάκις, ισύ είσι ου πρώτους ύπουπτους…
─ Γιάννης, είμαι αλήθεια ο πρόεδρος της
Αμερικής. Θέλω να έρθεις στην Αμερική να συναντηθούμε. Εσύ δεν έχεις το
Καφενείο; Ε, θέλω να μιλήσουμε…
Μι τσάκ’σι τριμ’τάνα. Να μι πάρει
τηλέφανου ου πλανητάρχ’ς!
─ Πρόιδιρι, σ’ ιφχαριστώ πουλύ. Θα
πιταχτού κάνα πουδάρι, αφού ιπιμέν’ς, αλλά τι μι θέλ’ς; Ξέμεινις απού
γαλουπούλα για την μέρα τουν ιφχαριστιών;
─ Εντάξει, Γιάννης, θα σε περιμένω! Η
πρεσβεία μας στην Αθήνα ήδη προετοιμάζει το ταξίδι σου. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε
στον Λευκό Οίκο.
Μην τα πολυλογώ. Μέσω πρεσβείας απέστειλα τον Μενέλαο να προετοιμάσει τη
συνάντησή μας. Θυμάστε που πήγε στον Καναδά με τον Αυγέρη; Ο λόγος ήταν
άλλος όπως καταλαβαίνετε και σήμερα
αποκαλύπτεται.
Την επομένη των Χριστουγέννων πραγματοποιήθηκε το τριήμερο ταξίδι, χωρίς
να δοθεί μεγάλη δημοσιότητα. Eπιλέξαμε τον χρόνο
που έχουν όλοι τον νου τους στις τσιγαρίδες,
ειδικά οι Βλασιώτες.
Ήταν
μαζί μου:
Ο
αστυνόμος Λάμπρος Αντωνίου για προσωπική μου φρουρά (μια ζωή ασφάλεια υψηλών
προσώπων ο Λάμπρος) και για να δει αν έχει σκαφταριές από αγριογούρουνα στην
Ουάσιγκτον.
Ο
Μενέλαος, ο οποίος με συνόδευσε ως τον Λευκό Οίκο και μετά σεργιάναγε στην πόλη
και ρώταγε πού ανατίναξαν κάνα γιουφύρι, όταν είχαν κι αυτοί εμφύλιο οι βόρειοι
μι τ’ς νότιοι.
Ο
Γρίβας, για να τραβάει φωτογραφίες. Μετά τον χάσαμε, δεν επέστρεψε μαζί μας.
Ακόμα τραβάει φωτογραφίες ή πήγε να περάσει με τον γιο του λίγες μέρες, ως τα
Φώτα. Τώρα, ποιος θα φωτογραφίζει τα Φώτα
στη λίμνη στη Στεφανιάδα, θα ιδούμε.
Η
ξαδέρφη μου η Αθηνά, για να κάνει παρέα τη Μελάνια, όσο διαρκούσε η συνάντηση.
Ο
Τηλέμαχος με τον Νίκο Νασιώκα, για να κάνουν τον διερμηνέα, μιας και γνωρίζουν
άριστα τα αμερικανοελληνομαρκελεσιώτικα. Μάλιστα, ο Τραμπ τούς χάρηκε
ιδιαίτερα, όταν έμαθε πως είναι Σπυρελιώτες κι ότι κάνουν γιορτή καρυδιού.
«Τέτοιες αμερικανιές ούτε εμείς οι αμερικανοί δεν κάνουμε» είπε συγκεκριμένα.
Πήραμε μαζί μας και συμβολικά δώρα: νια σφήνα τυρί απ’ τ’ν Πατλιά, λίγου
τσιαλαφούτι απ’ τ’ν Πλάκα, λίγα κάστανα απ’ του ζάβατου του μπουκουβτσιάν’κου
(για τ’ γαλουπούλα), έναν πλαστό βραγκιανίτ’κου μι ρουκίσιου αλεύρι κι νια
κλίτσα παν’γυρίσια καλουκιντ’σμένη.
Η
συνάντηση έγινε σε ιδιαίτερα θερμό και φιλικό κλίμα. Συζητήσαμε για πάρα πολλά
και σημαντικά θέματα. Εξήγησα στον Τραμπ ότι δεν είναι εύκολο να γίνει το
Καφενείο αλυσίδα καταστημάτων, ένα σε κάθε εμπορικό τους κέντρο, γιατί τα
καφενεία είναι για λαούς ξισ’λόιαστους, όπως οι Έλληνες κι όχι όπως οι
Αμερικανοί, που το μυαλό τους είναι στη δουλειά και στις μπίζνες. Δεσμεύτηκα,
βέβαια, να του στέλνω τα κείμενα των Καφενείων μου και συμφωνήσαμε να
επικοινωνούμε για ανταλλαγή απόψεων όταν
χρειάζεται ή όταν έχει κάποιες απορίες.
Ο πλανητάρχης εκδήλωσε τον θαυμασμό του για τους Έλληνες. Παραξενεύτηκε που ακόμη επιβιώνουμε παρά τις χαζαμάρες που κάνουμε και μου αποκάλυψε ποιος θα βγει δήμαρχος στην Αργιθέα, αν και οι μυστικές του υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ως τώρα, με ποιον θα πάει ο Μήτσιος. Παρότι ξέρω για τον Μήτσιο, δεν είπα τίποτε, όπως δε λέω και ποιος θα βγει δήμαρχος, αφού πια το ξέρω… Μου υποσχέθηκε ουσιαστική και διαρκή στήριξη στην Αργιθέα, με σειρά επενδύσεων και κατολισθήσεων που θα αλλάξουν τη φυσιογνωμία της περιοχής. Ολοκληρώθηκε έτσι η συνάντησή μας κι αποδέχτηκε την πρότασή μου να επισκεφθεί το συντομότερο τον τόπο μας και ειδικά την κοιλάδα Αχελώου, μιας και δεν έχει ξαναδεί μιλίστα, ρείκια και κουμαριές. Μου ζήτησε δε να μεταφέρω προς όλους σας τα χαιρετίσματά του.
Τις ευχές μου για έναν καινούργιο χρόνο με υγεία
Χρόνια πολλά!
29/12/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου