Τρίτη 12 Απριλίου 2022

Κυριακή 10 Απριλίου 2022

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 31 - Αινίγματα και υπαινιγμοί

…καιρός του σιγάν
και καιρός του λαλείν…
Εκκλησιαστής

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  31

Αινίγματα


Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν τηγάνι κι από γύρω σαν τηγάνι. Τι είναι;    
  Απάντηση: το τηγάνι

Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν τηγάνι κι από γύρω σαν τηγάνι. Τι είναι;    
  Απάντηση: ο καραπαπάς (μεγάλο μπρίκι)

Μαύρα καλ’μαύχια, κινούργιοι καλουέροι. Τι είν’; 
Απάντηση: καινούργιος συνδυασμός

Άμα βλέπω δεν το βλέπω και το βλέπω όταν δεν βλέπω. Τι είναι;
  Απάντηση: το όνειρο. Αν το βλέπει πολιτικός, είναι όραμα. 

Έχω τρία βόδια: Το ένα τρώει και ποτέ δε χορταίνει. Το άλλο κοιμάται και ποτέ δεν ξυπνά. Το τρίτο φεύγει και ποτέ δε γυρνά. Τί είναι;
Δεν είναι σωστό που η σκέψη σας πήγε αμέσως στους  υποψήφιους δημάρχους, διότι  η σωστή απάντηση είναι: η φωτιά, η στάχτη, ο καπνός

Είνι ξανθός κι αξούριστους μι γένια κι μι μπστάκια, έχει τα ψήφια στη σειρά κι σι πουλλές αράδις. Τι είναι; 
Το βρήκαμε! Το βρήκαμε! Αυτός είναι ο Μήτσιος…
Βουλουμένου γράμμα διαβάζιτι… Βιάζιστι κιόλα! Ποιος Μήτσιους; Είναι η ρόκα του καλαμποκιού με τα σπυριά της σε σειρές.

Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν τηγάνι κι από γύρω σαν τηγάνι, τι είναι;                                                                                                                                
Απάντηση:  άλλος ένας καραπαπάς 

Αινιγματική και η φωτογραφία

  Δέντρο είναι κι αυτό, μην απορείτε! Υπό ειδικές συνθήκες φωτισμού (θερμοκρασίας και πιέσεως θα πρόσθετε ο Πάνος Στάθης, που αναλύει τα φυσικά φαινόμενα) δίνει αυτό το αποτέλεσμα. Θυμίζει τα χρυσά στεφάνια βελανιδιάς, τα οποία βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας στη Μακεδονία. Καταλαβαίνετε μετά, πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσετε τον χρυσό από τον μπρούτζο ή ακόμη και απ’ τον χρυσίζοντα τενεκέ. Ίσως αυτό να υπαινίσσεται και η φωτογραφία… 

Αγωνιστές και νεοαγωνιστές


  Πώς καταντήσαμε έτσι τη γλώσσα μας; Πώς αδειάσαμε τις λέξεις απ’ το περιεχόμενό τους, απ’ το σημαίνον και το σημαινόμενο και βάζουμε αυθαίρετα κάθε φορά αυτό που μας βολεύει ως νόημα, σημασία, ιδέα και εικόνα και έτοιμοι πάντα να τ’ αλλάξουμε «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…»; Τι να πεις και του Καβάφη τώρα, τι να πεις και στους φιλόλογους που μου στείλανε τον δραγάτη διαμαρτυρόμενοι, γιατί μπήκα στα χωράφια τους;


  Ας διαμαρτύρονται! Τι ξέρουν οι φιλόλογοι απ’ τη νέα προσέγγιση της γλώσσας; Εδώ επαναπροσδιορίζουμε το αυτονόητο, οι λέξεις θα γλύτωναν; Για παράδειγμα...