Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα...
Σάββατο 15 Μαΐου 2021
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 49 - Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν
Όποιος σπέρνει πολλές προσδοκίες, κερδίζει κάποιες εξουσίες. Ας ετοιμάζεται να θερίσει κι άλλες τόσες αποδοκιμασίες! Κανείς δεν θα κριθεί πια απ’ τις προθέσεις του, αλλά απ’ τα αποτελέσματα…
̶ Κρασί σε πίνω για καλό κι εσύ με πας στον τοίχο.
̶ Καλά να πάθεις! « Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι!»
«Λάδια πολλά, τηγανίτες πουθενά…» τ’ άκουσες ποτέ αυτά;
Περίοδος χάριτος
Την πρώτη μέρα που άνοιξα το καφενείο μου, λέει ένας πελάτης:
̶ Καφετζή, βρήκα μια μύγα στον καφέ.
̶
Τι ήθιλις να βρεις, πέστρουφα; Χουράει η πέστρουφα σι αυτήν τ’ν κύκαρη π’ σο’ ’βαλα
τουν καφέ; Θα σ’ φκιάσου άλλουν, μη στινουχουριόσι κι να μι συνχουρείς!
̶ Αυτό έχεις να πεις; Αν με ξαναδείς, κακατσίδα
να με πεις!...
̶
Καλά, κύριους! Ιγώ είπα ένα αστείου,
έτσι να γιλάσουμι… Στου καφινείου ήρθις, δεν ήρθις στ’ν Ακαδημία Αθηνών! Μι το
νου μ’, όμους, έλιγα: Ορέ, αϊ κατ’ ανέμ’ απού δω, γιδουξούρι, π’ σι πείραξι η
μύγα κι μυγιάσ’κις. Δεν έχιτι μύγις στου χουριό σ’; Δε σι κόβου κι για
προυτιβουσιάνου, αφού ήξιρις απού κακατσίδα… (όσοι δεν ξέρετε την κακατσίδα,
πάρτε το απόφαση: είστε πρωτευουσιάνοι…)
Καφιτζής είμι, δεν είμι δημόσιους υπάλληλους να κάθουμι ν’ αγναντεύου πού φλιντ’ράν οι μύγις… Λέου καλά; Ούτι θα στέκου μι τ’ μυγουσκουτώστρα σαν του Στέφου Τσιτσιπά μι τ’ ρακέτα, γιατί...
Παρασκευή 14 Μαΐου 2021
Τετάρτη 12 Μαΐου 2021
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 50 - Σύλλογοι, επιτροπές και συλλογισμοί ασυλλόγιστοι…
Έχτισαν έτσι
και συντηρούσαν τα χωριά τους, τα σχολεία και τις εκκλησιές τους, τις στράτες
και τα γεφύρια τους, τ’ αλώνια τους, τις βρύσες
και τ’ αυλάκια τους… Στις δουλειές που ήθελαν πολλά χέρια, προσέτρεχαν
όλοι να βοηθήσουν αυτόν που είχε την ανάγκη. «Οι
πουλλοί πήραν τ’μ πόλη κι ου μαναχός
απόμεινι», έλεγαν σχετικά και έδιναν το παρόν στην παρακαλιά (έτσι
έλεγαν την επείγουσα ομαδική εργασία).
Αργότερα, οι
περισσότεροι άνθρωποι μετακινήθηκαν από την ύπαιθρο προς τα αστικά κέντρα ή βρέθηκαν μετανάστες στο
εξωτερικό. Στους νέους τόπους διαμονής ξαναέστησαν τη ζωή τους, αλλά δεν
ξέχασαν και τους τόπους καταγωγής και θέλησαν να κρατήσουν όσο πιο πολλά στοιχεία
μπορούσαν απ’ τις μικρές πατρίδες. Ένιωσαν την ερημία των πόλεων. «Στην πόλη εδώ βουβοί,
τυφλοί ’ναι οι δρόμοι κι όλο λύπη…» σημειώνει σε ποίημά της η Διαλεχτή Ζευγώλη – Γλέζου.
Έτσι ήρθε η ανάγκη του συλλόγου.
Οι σύλλογοι έγιναν το σημείο αναφοράς, επικοινωνίας
και δράσης των ανθρώπων και σημαντικό μέσο επαφής τους με τον τόπο τους. Επιτέλεσαν
τεράστιο και σημαντικό έργο σε πολλούς τομείς. Όμως, με τα χρόνια, δυστυχώς,
πήραν οι περισσότεροι τους δρόμους της παρακμής. Απόμειναν σύλλογοι σφραγίδες,
είτε γιατί στέρεψαν από ιδέες, είτε γιατί ατόνισε ο αρχικός ζήλος και οι
άνθρωποι ακολούθησαν τις νέες υποχρεώσεις τους και ανάγκες, είτε γιατί υπήρξαν
διάφορα νοσηρά φαινόμενα, είτε γιατί δεν μπόρεσαν να αντιπαλέψουν τον
απομονωτισμό του ατόμου που επέβαλε με πολλούς τρόπους η σημερινή πραγματικότητα.
Πολλές φορές δράσεις ερμηνεύονται ή είναι
απροκάλυπτος κομματισμός, υπάρχουν φαινόμενα παραγοντισμού, κάποιοι δεν
διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ως όχημα οποιονδήποτε σύλλογο για την επιδίωξη
προσωπικών στόχων. Σε περιβάλλον γενικευμένης υπόνοιας και καχυποψίας δεν
μπορεί να υπάρχει υγιής συλλογική έκφραση. Σ’ αυτή τη γενίκευση το χειρότερο
είναι ότι αδικούνται, πικραίνονται κι απογοητεύονται άνθρωποι με αγνότητα, που
πάντα υπάρχουν και έχουν τη διάθεση της προσφοράς.
Σύλλογος
δεν υπάρχει εκεί που αλληλοστριμώχνονται κι ανταγωνίζονται τα ατομικά υπερεγώ.
Σύλλογος
δεν είναι η περιπλάνηση αυτάρεσκων γλεντοκόπων από γλέντι σε γλέντι.
Συλλογικότητες σήμερα ονομάζονται ακόμα και ομάδες με αντικοινωνικές δράσεις, βία και παρανομία. Ασυλλόγιστοι κι όσοι έτσι τις αποκαλούν…
Αλλά δεν θα κλείσω εγώ το Καφενείο, για να περιγράφω τι εστί σύλλογος…
Ιδρύεται…
Ιδρύεται σύλλογος ατόμων που δεν
ανήκουν σε σύλλογο με την επωνυμία «Οι ξισ’λλόιαστοι». Ήδη το καταστατικό του, που
αποτελείται από ένα και μόνο άρθρο (όπως ο νόμος του Αλέξη με τον οποίο κατάργησε
τον ΕΝΦΙΑ και το ΜΝΗΜΟΝΙΟ), πήρε τη στράτα το στρατί και πάει γραμμή για τον
κατή.
Με αίτηση ζητήθηκε να ορισθεί τριμελής προσωρινή διοικούσα επιτροπή, αλλά ο πρωτοδίκης όρισε μόνο τα δυο απ’ τα προτεινόμενα πρόσωπα με σκεπτικό: Στους δύο τρίτος δεν χωρεί και ότι...
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 51 - Αστραπόβροντα…
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 51
…κι αστραποτσιοκανίσματα
Σάββατο 8 Μαΐου 2021
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 61 - Μένουμε ανασφαλείς!
Παρασκευή 7 Μαΐου 2021
Σε άθλια κατάσταση η επαρχιακή οδός Πευκόφυτου - Πετρίλου
Πέμπτη 6 Μαΐου 2021
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 60 - Διάγγελμα!
Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα
ταχύ,
να τον προϋπαντήσουμε παιδιά
στην πιλοτή!
(διάγγελμα Άγγελου Βλάχου, ποιητή)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ
ΓΙΑΝΝΗ 60
Διαγγέλματα και διαγγέλματα
Είχα την εντύπωση
ότι το διάγγελμα ήταν ένα σύντομο
κείμενο, το οποίο χρησιμοποιούσε ένας ηγέτης, όταν ήθελε να ανακοινώσει προς τον λαό ένα πολύ σημαντικό
θέμα ύψιστης σημασίας και απόλυτης ανάγκης.
Το διάγγελμα
παράγεται από το διά + αγγέλω, ενώ
απ’ την Αγγέλω παράγεται το: «Αγγέλω μ’ κραίνει η μάνα σου, δεν ξέρω τι σε θέλει...» Παράγεται
και το Άγγελα, αλλά δεν θέλω να σας θυμίζω αχώνευτες φάτσες, δυσάρεστα
περιστατικά και τις πληγές του Φαραώ. Αρκετά τραβάμε από τον κορονοϊό, ας μην
επιβαρύνουμε κι άλλο την κατάσταση!...
Τα διαγγέλματα
παλιά ήταν σπάνια. Σήμερα με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και με τη χρήση
κατάλληλων λιπασμάτων παράγονται πάρα πολλά, περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να
καταναλώσουμε, γι’ αυτό έπεσε πολύ και η τιμή τους.
Την τελευταία
δεκαετία ο ΓΑΠ απ’ το Καστελόριζο, ο Λουκάς (ο Παπαδήμος, όχι ο μπατίρης ο
Λουκάς του άσματος, άλλο που εμείς γίναμε τότε μπατίρηδες και άνευ άσματος…), ο
Αντώνιος (της Αντώναινας, μην πάει ο νους σας στην Κλεοπάτρα), ο Αλέξης (όταν
είδε τα κουμπιά της Αλέξαινας) και τώρα ο Κυριάκος μάς τάραξαν στα διαγγέλματα. Ευτυχώς δεν μας
τάραξαν και στη νομιμότητα…
Εκτός της τιμής τους έπεσε και η σημασία τους. Πολύ λίγο διαφέρουν απ’ τις ανακοινώσεις των τελάληδων, προεξάρχοντος του Χατζηαβάτη, κι αυτών ακόμα των πλανόδιων πωλητών. Δεν μας φτάνει που δεν ξέρουμε...