Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
Πέμπτη 1 Απριλίου 2021
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 08
Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 74 - Τραγούδια και παρατράγουδα
Ζήτω η Ελλάδα
και καθετί μοναχικό στον κόσμο!
Διονύσης Σαββόπουλος
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 74
Η ζωή τραγούδι θέλει...
Το ζήτημα είναι ποιος έχει κουράγιο να
τραγουδήσει. Με αυτά που συμβαίνουν δεν ανοίγει στόμα κανένας. Κι αν ακούει
κάποιος τραγούδια, τον κοιτάζουμε περίεργα. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά
είμαστε μια... χαρούμενη ατμόσφαιρα, που έλεγε κι ο Ντίνος Ηλιόπουλος.
Όμως, δεν φταίνε αυτά που συμβαίνουν… Είναι
μια εύκολη δικαιολογία να το λέμε, αλλά δεν είναι έτσι. Σε κάθε χρονική περίοδο
υπάρχουν δυσκολίες και κατά το παρελθόν πολύ σοβαρότερες από τις σημερινές. Δεν
ξέρω αν με προσέχετε, μάλλον, αλλού πρέπει να ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες…
Το τραγούδι έφυγε από τη ζωή μας. Απομακρύνθηκε
χωρίς να το καταλάβουμε και χάσαμε ένα από τα σπουδαιότερα μέσα έκφρασης των
συναισθημάτων μας, τη δύναμη που μας έδινε στους αγώνες και στις αγωνίες μας, τη
λυτρωτική του συμπαράσταση στα παθήματά μας.
Ας το αναζητήσουμε, για να το επαναφέρουμε
και να το βάλουμε πάλι στη θέση του. Θα βρούμε την ευκαιρία και τους τρόπους να
το κάνουμε, αρκεί να το θέλουμε και να το προσπαθήσουμε, γιατί δεν ξέρω αν το
προσέξατε, αλλά όταν φεύγουν τα τραγούδια έρχονται
τα παρατράγουδα.
Το ίδιο λέει κι ο Κώστας Κρυστάλλης στο ποίημά του «Τραγούδι
της ξενιτιάς»
βγάλε κάνα χαμόγελο και πες κάνα τραγούδι».
βγάλε κάνα χαμόγελο και πες κάνα τραγούδι».
̶ Καφετζή, πού γελάνε
σήμερα μ’ αυτά που γράφεις εσύ κι ο Κρυστάλλης; Μας ψυχοπλακώσατε… Βαλτοί είστε
να μας αποτελειώσετε;…
̶ Εσείς φταίτε που κάθεστε και τα διαβάζετε. Να τραγουδάτε είπα, όχι να διαβάζετε!... Για σκεφτείτε πόσον καιρό έχετε να τραγουδήσετε μόνοι σας ή με την παρέα σας;
̶ Πού να βρεθεί χρόνος για τέτοια, καφετζηηηηή…
̶ Ενώ χρόνο, για να κολλάτε το πρόσωπό σας στην τηλεόραση και να παρακολουθείτε αηδίες ή τις κοκορομαχίες των αυταπατημένων με τους εξαπατημένους, έχετε, ε;…
̶ Εμείς ανήκουμε στους τσαλαπατημένους και το ξέρουμε, αλλά τι να κάνουμε; Τίποτε άλλο έχεις να μας πεις;
̶ Όχι, τίποτε άλλο, γιατί: ό,τι κάνεις κι ό,τι πεις το μπελά σου θα τον βρεις…
̶ Εσείς φταίτε που κάθεστε και τα διαβάζετε. Να τραγουδάτε είπα, όχι να διαβάζετε!... Για σκεφτείτε πόσον καιρό έχετε να τραγουδήσετε μόνοι σας ή με την παρέα σας;
̶ Πού να βρεθεί χρόνος για τέτοια, καφετζηηηηή…
̶ Ενώ χρόνο, για να κολλάτε το πρόσωπό σας στην τηλεόραση και να παρακολουθείτε αηδίες ή τις κοκορομαχίες των αυταπατημένων με τους εξαπατημένους, έχετε, ε;…
̶ Εμείς ανήκουμε στους τσαλαπατημένους και το ξέρουμε, αλλά τι να κάνουμε; Τίποτε άλλο έχεις να μας πεις;
̶ Όχι, τίποτε άλλο, γιατί: ό,τι κάνεις κι ό,τι πεις το μπελά σου θα τον βρεις…
Και θα τραγουδήσομεν και θα
χορέψομεν…
Αφού θα τραγουδάμε, γιατί να μην χορεύουμε
κιόλας; Εμ τραγούδι, εμ χορός!… Γιατί να πηγαίνουν χαμένα τα τραγούδια;
Αν δεν χορέψουμε τώρα που έρχεται η ανάπτυξη, πότε θα χορέψουμε; Εμπρός, να
ξεκινήσει ένας αναπτυξιακός χορός!Ω, παρέα! Κλιτσώστι τα πουδάρια, να ιτοιμαστούμι!... Πάμι!... Βαρείτι, όργανα!...
Στης Αργιθέας τα χωριά στον Τύμπανο στη ράχη
να βάλουνε αιολικά το ’χουν κρυφό μεράκι. (όπα!... όπα, παρέα!...)
Καράβα, Ζ’γουρολίβαδο κι ως την Καζάρμα πέρα
μπουλντόζες ξεκινήσανε σ’ Αφεντικό κι Αέρα.
Βασίλη, κράτα γιρά! Θα κάνου πουλλές γυρουβουλιές, κουλουκαθιές κι τσιαλ’μάκια!
Πετρίλια, Βλάσι κι Ανθηρό να πω μια καλημέρα (πες τους και για τις ΑΠΕ!...)
Βασ’λακάκου, γύρνα του σι τσιφτιτέλι! Απόλα μι ισύ, Βασίλη κι βαρείτι παλαμάκια!
Πετρίλια, Βλάσι κι Ανθηρό θα πήξουν στο αιολικό
και στα υπόλοιπα χωριά παντού θα πάει το κακό…
Βασ’λακάκου, γύρνα του σι γαϊτανάκι, σι κουφτό, σι μοιρουλόι, όθι θέλ’ς γύρνα του!
Στης Αργιθέας τα χωριά θέλω να σεργιανίσω, (του σιργιάνι σι μάρανι!...)
την Αργιθέα τη γλυκιά να μην αλησμονήσω. (μην την αλησμουνάς!... αστόχα την!...)
Των ορέων ημών απειλουμένων με καταστροφήν ημείς άδομεν και χορεύομεν…
−Ποιος μίλησε, ορέ παιδιά; Ποιος θέλει να μας χαλάσει τον χορό;
Είδαμε και πάθαμε να στήσουμε αυτόν τον χορό!... Μη (του
χορού) μου τους κύκλους τάραττε!...
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 07
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 06
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 05
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 04
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
Τρίτη 30 Μαρτίου 2021
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 03
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
Οδοιπορικό Κρανιά, Χαλκιόπουλο, Πράκαρη Νο 02
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 66 - Κάθε πέρυσι και καλύτερα…
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 66
…κάθε φέτος και χειρότερα
Πολλές φορές και για
διάφορους λόγους λέμε ή ακούμε από άλλους το «κάθε πέρυσι και καλύτερα, κάθε φέτος και
χειρότερα». Μπορεί να είναι έτσι,
μπορεί και να μην είναι. Εξαρτάται σε τι αναφέρεται αυτή η διαπίστωση και ποια
πράγματα ή γεγονότα συγκρίνει. Κάποια είναι καλύτερα, κάποια είναι χειρότερα και κάποια
παραμένουν ίδια. Όμως, δεν μπορούμε και να συμφωνήσουμε όλοι για το τι είναι το
καθένα από αυτά τα κάποια… Έτσι, μπορεί τα ίδια να παραμένουν ίδια, εσύ να τα
βλέπεις ίδια και μερικοί να σου λένε ότι δεν είναι ίδια. Αναρωτιέσαι μήπως
πίνουν τίποτε χαλασμένα αλκοολούχα, αλλά έχεις και την αμφιβολία σου μήπως δεν
βλέπεις καλά και τραβάς γραμμή για τον οφθαλμίατρο, να σου κάνει έναν έλεγχο και
να σου δώσει και κάνα κολλύριο της προκοπής…
Άλλα, όμως, έχουν τη σημασία και την πρακτική αξία, αρκεί να πάρουμε ως
βάση ότι το
καλύτερο και το χειρότερο δεν σώνεται ποτέ. Διαπιστώνουμε τότε ότι αυτά
που θεωρούμε σημαντικά μπορεί να είναι ή να αποδειχτούν ασήμαντα και το
αντίστροφο. Κανένας δεν ξέρει τι είναι για καλό και τι για κακό. Ο λαός μας
πολύ σοφά έλεγε, για να ενισχύει και την αισιοδοξία του: «κάθε εμπόδιο για καλό»…
Οι λύσεις, βέβαια, δεν έρχονται με τις διαπιστώσεις, αλλά με τις προσπάθειες και τους αγώνες. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες…
Καταστροφή…
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις είναι και οι τελευταίες καταστρεπτικές
πλημμύρες του Σεπτεμβρίου. Μέχρι τότε γκρινιάζαμε (και με το δίκιο μας) για τις
λακκούβες των δρόμων μας. Σήμερα κανένας δεν τις θυμάται. Είναι τόσο ασήμαντες
πια, τώρα που το οδικό δίκτυο της περιοχής μας καταστράφηκε σε βαθμό που ακόμα
δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Αποκλεισμένα χωριά και δύσκολη ή αδύνατη η συγκοινωνία
από και προς την Αργιθέα. Αυτή τη συνθήκη βιώνουν οι μόνιμοι κάτοικοί της, αλλά
και όσοι έχουν ανάγκες μετακίνησης.
Ας κρατήσουμε το θετικό ότι δεν είχαμε απώλεια ανθρώπινης ζωής, όπως
έγινε σε άλλες περιοχές του νομού μας ή
όπου αλλού συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Οι καταστροφές στα άλλα χωριά,
στο Μουζάκι και στην Καρδίτσα είναι τεράστιες και δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο.
Ο νομός μας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πια...
Ως προς τα υπόλοιπα μπαίνουμε ξανά σε μια περιπέτεια. Μέτρο μέτρο και με πολλούς αγώνες τον αποκτήσαμε αυτόν τον δρόμο, έστω με την προχειρότητά του, τα λάθη, τις παραλείψεις, τις κακοτεχνίες του… Πριν προλάβει...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)