Δείχνει του λαγού να φύγει,
του λαγωνικού να τρέξει.
(παροιμία)
Γράφει
ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 83
Υποκριτές και διπρόσωποι
Αφήστε τον λαγό να τρέχει και μην τον κοιτάτε
περισσότερο απ’ όσο πρέπει!... Διαβάστε καμιά αράδα απ’ αυτές που αραδιάζω!... Δε
θα κερδίσετε τίποτε, αλλά θα ξεφύγετε από τις κακές σκέψεις, διότι παρατηρώ ότι
αναπτύσσεται ένα κακόβουλο λογισμικό στο μυαλό σας. Παραδεχτείτε, με
ειλικρίνεια, τι σας πέρασε στον νου και υπογραμμίστε ένα απ’ τα παρακάτω:
J Να τον είχα να τον βάλω στην κατσαρόλα!
L Δεν ξέρω να τον μαγειρέψω, δε με νοιάζει... (κάτι σαν το
δεν ξέρω/δεν απαντώ...).
J Να μου δώριζαν έναν λαγό, να μου δάνειζε και η γειτόνισσα
τον τέντζερη, λίγα κρεμμύδια, ένα σκόρδο, λίγο κρασί, λίγο λάδι, αλάτι, πιπέρι,
σάλτσα, δαφνόφυλλα, κουρόμπλα ηλιασμένα και να έβαζα κι εγώ το νερό, τι ωραίο
στιφάδο θα έκανα!... (τουλάχιστον αυτός ξέρει τι θέλει…).
L Είμαι
εναντίον του κυνηγιού, αλλά είμαι υπέρ ενός καλομαγειρεμένου λαγού…
Άλλοι το προχώρησαν και παραπέρα. Νόμισαν ότι
τον έχουν σίγουρο τον λαγό και κατέβασαν τον τσελεμεντέ να ψάξουν συνταγές
μαγειρέματος. «Πίστεψε λαγό και κάλεσε κουμπάρο!...» που
λέει κι η παροιμία. Αυτοί είναι οι ευκολόπιστοι που ενθουσιάζονται άνευ λόγου
(κι άνευ λαγού), διότι αγνοούν μια άλλη σοφή παροιμία: «Μην
πουλάς το τομάρι πριν πιάσεις τον λαγό!»
Μην ντρέπεστε για ότι σκεφτήκατε ή κάνατε!
Άνθρωποι είμαστε κι έχουμε μια ροπή προς το πονηρόν, άρα δεν είναι έγκλημα να
θέλουμε να φάμε κι έναν λαγόν…
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας εξηγήσω, γιατί ξεκίνησα
αυτή τη λαγοκουβέντα και σας τάραξα στις λαγοπαροιμίες (θα σας ταράξω και με
άλλες). Όχι, δε θα σταματήσω τους
καφέδες, για να σας μαγειρεύω λαγούς… Άλλοι σας τάζουνε «λαγούς με πετραχήλια»
(περιτραχήλια είναι το σωστό, αλλά σιγά την έγνοια που έχουμε όλοι μας για το σωστό…) και δε φταίω εγώ που εσείς
τους πιστεύετε. Αιτία είναι η πρώτη παροιμία: «Δείχνει του λαγού να φύγει, του λαγωνικού να τρέξει». Μ’
αυτή ο λαός μας περιέγραφε κάποιον, ο οποίος εξαπατούσε με δόλιο τρόπο την
κοινωνία και τους ανθρώπους, κάνοντας ότι είναι με το μέρος τους, ενώ στην
πραγματικότητα ήταν εναντίον τους. Είναι ο ύπουλος, ο πονηρός, ο τακτικιστής, ο
υποκριτής που προσαρμόζει κάθε φορά στο πρόσωπό του το κατάλληλο προσωπείο,
αυτό που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις του. Τέτοια «προσόντα» διαθέτει κι ο διπρόσωπος
που: «Ρημάζει σπίτια και χτίζει εκκλησίες» όπως
λένε για εκείνον που παριστάνει τον καλό, αλλά στην πραγματικότητα είναι
άδικος, κλέφτης και απατεώνας.
Για κάτι παρόμοια... παλληκάρια είπε κι ο
Χριστός το: «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές». Όμως, κανένας δεν μπορεί
να σας τους υποδείξει. Κι εγώ, απλώς, να σας βάλω στον ντορό θέλω, με την
ευκαιρία που έχουμε και το λαγωνικό...
Δική
σας υπόθεση να τους αναγνωρίζετε και να τους αντιμετωπίζετε.
Ο λαγός γλυτώνει απ’ τους εχθρούς του δια της
φυγής κι επειδή κοιμάται με τα μάτια ανοιχτά, λαγοκοιμάται όπως λένε. Για να
γλυτώνουμε κι εμείς από διάφορους απρόσωπους, διπρόσωπους και επικίνδυνους αντιπρόσωπους,
δεν προτείνω να κοιμόμαστε με τα μάτια ανοιχτά, αλλά, τουλάχιστον, όταν τα
έχουμε ανοιχτά να μην κοιμόμαστε…
Επίσης, να μη θεωρούμε πάντοτε τους εαυτούς
μας ασπροπρόσωπους και να κάνουμε συχνά την αυτοκριτική μας, διότι καμιά φορά
συμβαίνει υποκριτές να είναι αυτοί που είναι κι εμείς που νομίζουμε ότι δεν
είμαστε…
Αυτό κι αν ήταν όνομα!...
Κακοκαιρία ερχόταν, ελπίδα την ονόμασαν...
Τον κακό τους τον καιρό... (και τον δικό μας…). Πιθανόν να επιλέχτηκε η
ονομασία «κατ’ ευφημισμόν», όπως λέμε Εύξεινο Πόντο τον αφιλόξενο πόντο,
Ειρηνικό ωκεανό τον τρικυμιώδη ωκεανό και Ρόγκια τη Κόλαση την τριζολιώτικη. Το «κατ’
ευφημισμόν» είναι σχήμα λόγου όπως το...
