Οι τετραπλές εκλογές τελείωσαν στην Αργιθέα.
Καλή θητεία σ’ όσους εκλέχτηκαν και μακάρι να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα
για τον τόπο μας! Υγεία σε όλους, νικητές και ηττημένους! Η νίκη και η ήττα
εναλλάσσονται σε μια αδιάκοπη διαδοχή, χωρίς πραγματικά να μπορούμε με ασφάλεια
να ορίσουμε τι είναι νίκη και τι είναι ήττα. Ας αντιλαμβάνεται ο καθένας ό,τι
θέλει, μέχρι ο χρόνος και τα αποτελέσματα να το φανερώσουν…
Τετραπλές εκλογές! Όπως λέμε τέσσερις φορές
εις θάνατον… Το καλό είναι ότι μετατρέπονται σε ισόβια δεσμά. Το τραβάει κι
εμάς η όρεξη, εδώ που τα λέμε…
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς
εκλογές; Και τώρα τι θα γένουμε γενικώς;
Αμάν, για να με λένε γέρο, (δις)
να πούμε μήνυμα που φέρνει τη χαρά.
Μας περιμένει με λαχτάρα ο λαός,
για να μας θάψει πιο βαθιά εκλογικώς… (θάψιμο Πολάκη, τρία μέτρα βάθος)
ούτε η μπόρα ούτε το χαλάζι… (μην το λέτε, σύντροφοι, μόνο από δροσιά δε θρηνήσαμε ακόμη θύματα με εσάς)
Μου διέφυγε, κύριε πρωθυπουργέ, ότι θα μας μειώσεις τον
Φ.Π.Α. σε τρόφιμα και εστίαση στο 13%
απ’ το 24%, αλλά δε μας λες ποιος τον
πήγε απ’ το 13% που τον βρήκες στο 24%. Εντάξει, μη λες, θα πουν άλλοι για
σένα…
«Να σε κάψω Γιάννη,
να σ’ αλείψω μέλι;»
Και μην είσαι και τόσο σίγουρος ότι θα μειωθούν οι τιμές με τη μείωση του Φ.Π.Α.
Και που τα δίνει τι κερδίζει; Είδες αχαριστία οι παλιάνθρωποι οι συνταξιούχοι; Αντί να τον ψηφίσουν τον κορόιδεψαν. Θα την πληρώσουν την αχαριστία τους… Είπαμε πότε. Όταν έρθει ο Κυριάκος… Αλλά, αν είναι να παίρνουμε 280 ευρώ πριν τις εκλογές, μακάρι να έχουμε κάθε μήνα εκλογές!
Απευθύνομαι προς υμάς ευθέως με μια απεύθυνση: Ό,τι μάθατε, μάθατε από γεωγραφία. Ο Αλέξης θα σταματήσει σε λίγο να παραδίνει μαθήματα… Θα πεις (και γιατί να το κρύψομεν άλλωστε) πού να βρεθεί ο χρόνος για διάβασμα, άμα έρθει ο Κυριάκος με την εφταήμερη εργασία. Αυτός είναι ο φόβος! Δε μας πειράζει η ανεργία και μας πειράζει η εφταήμερη εργασία. Κανείς δε διαμαρτύρεται για την εννιαήμερη εργασία (εννιά μέρες το χρόνο) και τα εννιάμερα της οικονομίας…
Εφταήμερη εργασία έχουν μόνο οι κτηνοτρόφοι.
Διαμαρτυρήθηκε ποτέ κανένας γι’ αυτούς; Απαντήστε, βρε ζώα!... (που έλεγε παλιά,
με κτηνώδη τρόπο, ο Λεβέντης…).
Εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος του Τζανακούλη στη Λάρισα, πήγε στον φυσικό του χώρο, να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας κι αφού δε χώραγε (είχε συμπληρώσει εκείνος ο θίασος), πήγε στον θίασο του Σύριζα, όπου και εκλέχτηκε. Στην υγειά μας, ρε παιδιά!
Α, ρε κακομοίρα πατρίς, πώς γίνεται εσύ να σωθείς;
Μια Γιωργάκης, μια Γεωργούλης, παραλίγο ο Κουρουμπλής,
Κουντουρά και Ζαγοράκης, Θεέ μου να μας λυπηθείς…
Είπα φάγαμε και μου άνοιξε η όρεξη. Κάντε ένα
διάλειμμα για πρόγευμα! Όσοι δε φάγατε τραχανά, πάρτε καμιά διακοσιαριά χαψιές
ψωμοτύρι (μη σας κουμπώσει κι ο κούκος...), κάνα αυγό, κάνα χάμπουργκερ και
ξαναφάτε στη μάπα τη Βόζεμπεργκ!
Και τη Μισέλ, μην ξιαστουχιόμαστι!
Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στη Λάρισα, τώρα Σαράφης και στο Παρίσι… Κόκκαλης στο Βλάσι, Κόκκαλης (Βασίλης) στην Ελλάδα, Κόκκαλης (Πέτρος) στις Βρυξέλλες… Αριστερά που σπάει κόκαλα! Τα δικά μας… Κοκαλώσατε, ε;
Και τώρα τι θα
γένουμε χωρίς τον Καρανίκα;
Ψηφίστε,
Αλέξη!
Το ’παμε χίλιες φορές, τον Καρδαμπίκη
εννοούμε… Δεν είναι δύσκολο αυτό που σας ζητάμε. Παίρνεις το ψηφοδέλτιο «ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ», το βάζεις μέσα στον φάκελο ασταύρωτο, το
σταυρώνεις μια φορά και το ρίχνεις στην κάλπη. Έκανε και τη συμμαχία του ο
Αλέξης με την Χρυσούλα Σουλιώτη (την άλλη υποψήφια δήμαρχο) και περιμένουμε να
πανηγυρίσουμε μια επιτυχία, μιας και εμείς οι ολυμπιακοί την επιτυχία του Αλέξη περιμένουμε να χαρούμε
φέτος, αφού πρωταθλήματα και κύπελλα τα χάσαμε.
Σε όποια άλλη εκλογική διαδικασία βρείτε Αλέξη, αφήστε τον στο παραβάν, δε χρειάζεται να κάνετε μια χαζαμάρα παραπάν…
Όσα
μύθια, τόσα αλήθεια…
Πέθανε, λέει, ο σαμαράς και τα γαϊδούρια
χαίρονταν που γλίτωσαν απ’ αυτόν που έφκιανε τα σαμάρια. Όμως, ένας
γερο-γάιδαρος στεκόταν συλλογισμένος και λυπημένος, δε συμμετείχε στη χαρά. Τον
πλησίασαν και τον ρώτησαν, γιατί δε χαίρεται κι αυτός. Τους είπε: «Ο σαμαράς που πέθανε ήταν καλός τεχνίτης και έφκιανε σαμάρια
που δεν πλήγωναν το κορμί μας. Τώρα θα τα φκιάνει ο βοηθός του που είναι
μαθητευόμενος και μέχρι να μάθει θα υποφέρουμε».
κι είναι μες στην τρελή χαρά στη λάκα τα γομάρια.
Μα ένας γερο-γάιδαρος με μαύρο δάκρυ κλαίει
κι ένας μικρός τον ζύγωσε, τι έπαθες; του λέει.
μην παρασύρεσαι κι εσύ το λέω για το καλό σου!
Τεχνίτης ήτανε καλός αυτός ο πεθαμένος.
Τώρα θα φκιάνει ο κάλφας του, αυτός ο ξεχαμένος.
και δεν ανοίγανε πληγές στα έρμα μας τομάρια.
Ο κάλφας είναι ατζαμής κι όλοι ετοιμαστείτε,
την τέχνη του την άτεχνη για να την υποστείτε.
Οι
φάκελοι
Τον Γενάρη του 2015 ο Τσίπρας κέρδισε στις
εκλογές. Κατά το πρωτόκολλον ο Αντώνιος (που ο Θεός απέλειπεν και ο λαός
κατέλειπεν δια της ψήφου) περίμενε στο μέγαρο Μαξίμου να παραδώσει στον νέο
πρωθυπουργό.
Ο Αλέξης, όμως, αργόσχολος και χασομέρης εκ πεποιθήσεως άργησε να πάει. Πέρασε πρώτα σε ένα προποτζίδικο, για να παίξει ένα ΠΡΟΤΟ. Σου λέει, εδώ βγήκα πρωθυπουργός στην Ελλάδα, πόσο δυσκολότερο είναι να πιάσω κι ένα ΠΡΟΤΟ, ένα ΠΡΟΠΟ, ένα λαχείο τέλος πάντων... Μετά σκέφτηκε ότι στην αριστερή κυβέρνηση δεν επιτρέπεται και δεν έχει νόημα η ιδιωτική περιουσία, οπότε έφυγε για Καισαριανή να πουλήσει λίγο αριστεριλίκι, ύστερα πέρασε στο Σύνταγμα να δει αν κούρνιασαν τα περιστέρια και να φάει κάτι στο φαστφουντάδικο που έτρωγε και ο απεργός πείνας, σύντροφος Μιχελογιαννάκης… Για το Μαξίμου έχουμε καιρό, όποτε λαγαρίσουμε…
Όρθιος ο Αντώνιος στο παράθυρο, λες και περίμενε την Κλεοπάτρα, μια σκούπιζε τα γυαλιά του, μια το τζάμι που θόλωνε από τα χνώτα του (Γενάρης μήνας είπαμε). Ανυπομονούσε πότε να έρθει, να παραδώσει μια ώρα αρχύτερα την εξουσία και να πάει σπίτι του να βάλει τα ποδάρια σε καμιά λεκάνη με νερό, που τον έφαγε η ορθοστασία. Μα πού Αλέξης! Πουθενά! Αμούντι…
Απελπίστηκε… (παρότι η ελπίδα ερχόταν!). Φώναξε έναν του υπηρετικού προσωπικού, του έδωσε τρεις κλειστούς φακέλους και του είπε: « Όταν έρθει αυτός, να του δώσεις τους φακέλους και να του πεις να τους ανοίξει μόνο όταν έχει μεγάλα ζόρια, αλλά με τη σειρά, όπως τους έχω αριθμημένους».
Κάποτε ήρθε ο Αλέξης, πήρε τους φακέλους κι
άρχισε να κυβερνά. Δεν άργησαν να έρθουν τα πρώτα ζόρια. Θυμήθηκε τους τρεις
φακέλους. Πήρε τον πρώτο, τον άνοιξε και διάβασε: Φταίνε
οι προηγούμενοι. Ρίξε τα όλα σ’ αυτούς!
Άρχισε να τους
κατηγορεί, να τους λέει προσκυνημένους, γερμανοτσολιάδες και μαζί με τον
Καμμένο και τον Βαρουφάκη ξεδίπλωναν ένα κυβερνητικό σχέδιο, που να μη γνωρίζει
η αριστερά τους τι ποιεί η αριστερά τους, μέχρι που το φτάσανε σε ένα
δημοψήφισμα και δυο κωλοτούμπες…
Αμέσως μετά, πάλι ζόρια ζόρικα, ζωή να ’χουμε
να τα θυμόμαστε, και κοντά σ’ αυτά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τους Λαφαζάνηδες.
Πιάνει κι ο Αλέξης ανοίγει τον δεύτερο φάκελο. Έγραφε: Φταίνε
και πολλοί δικοί σου. Ρίξε τα τώρα σ’
αυτούς!
Έκανε εκλογές έδιωξε εκείνους τους δικούς του,
οι οποίοι του φταίγανε και τον εμποδίζανε στο έργο του και συνέχισε με
απρόθυμους και πρόθυμους μέχρι στις πρόσφατες εκλογές.
Εκείνο το καταραμένο βράδυ, μόλις έγιναν
γνωστά τα αποτελέσματα της κάλπης λάμπαξε απ’ την απρόσμενη έκπληξη και τον
τσάκισε κρύος ιδρώτας (επιτέλους, ίδρωσε και μια φορά!…). Πήρε στα χέρια του
τον τρίτο και τελευταίο φάκελο. Τον άνοιξε με χέρια που έτρεμαν και είδε την
τελευταία οδηγία: Αλέξη, άρχισε να ετοιμάζεις κι εσύ τρεις φακέλους για εκείνον που ξεκίνησε να
σε αντικαταστήσει!
Ο Αλέξης κατάλαβε. Λίγη ώρα αργότερα
ανακοίνωσε εκλογές κι άρχισε να ετοιμάζει κι αυτός με τη σειρά του τρεις ίδιους
φακέλους…
διότι
Ουδείς μπορεί να αγνοεί τη γνώμη του λαού…
1/6/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου