Γράφει
ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 48
Επικοινωνία,
επικοινωνιακοί και δημαγωγική επικοινωνία
Επικοινωνία είναι η
επικοινωνία! Φαντάζομαι να έγινα σαφής. Πάντως, σαφέστερο ορισμό δεν
μπορώ να σας δώσω κι όποιος έχει σχετική απορία ή αμφιβολία, ας ρωτήσει κι
αλλού. Ολόκληρη κοινωνία δε θα βρεθεί κάποιος να σας πει για την επικοινωνία;
Η
επικοινωνία (θα του σουβαρέψου τώρα) είναι βασικό στοιχείο της συνύπαρξης των ανθρώπων σε
κάθε μορφή της ομαδικής και κοινωνικής τους ζωής. Καθημερινά, επικοινωνούμε με
διάφορους τρόπους και μέσα, με συνανθρώπους μας, ακόμα και μ’ αυτούς που είναι
πολύ μακριά μας, ασχέτως αν πολλές φορές μαζί κουβιντιάζουμι κι χώρια συνουϊόμαστι (του
ξισουβάριψα πάλι).
Επικοινωνία δεν είναι
η επικοινωνία!...
̶ Καφετζή επικοινωνείς; Τι
είναι αυτά που λες; Τη μία είναι επικοινωνία και την άλλη δεν είναι. Στέκουν
αυτά;
̶ Στέκουν και παραστέκουν! Πάνε αυτά που ξέρατε! Τώρα, επικοινωνία είναι να δουλεύεις την κοινωνία. Να την επηρεάζεις έντεχνα και να την παρασύρεις. Να καθοδηγείς τη συμπεριφορά της και...
Έτσι είναι σήμερα. Ο κυρίαρχος λαός
κυριαρχείται από τις οφθαλμαπάτες ΄΄του φαίνεσθαι΄΄ και δεν αντιλαμβάνεται ότι ο επικοινωνιακός αστέρας αυτής της επικοινωνιακής πολιτικής είναι ο σύγχρονος δημαγωγός. Παραβλέπει
ο λαός ότι αυτήν την τέχνη της πολιτικής απάτης και τους τρόπους εκτέλεσής της μεθοδικά τα
διδάσκεται από τους ειδικούς επικοινωνιολόγους
που τον συμβουλεύουν.
Όμως, δε σώνεται η κοινωνία απ’ την επικοινωνία…
Επικοινωνιολόγοι κι ένα σωρό άλλοι… λόγοι
Η ΝουΔούλα με τον Λούλη*, μάς τον φόρτωσαν τον Κούλη…
Κάθε πολιτικός (δημαγωγός ή όχι) και προπαντός πρωθυπουργίσιμος λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του αυτό το κεφάλαιο «επικοινωνία» στη μεταλλαγμένη σημερινή της έννοια και περιεχόμενο. Προσέχει, λοιπόν, την εικόνα του (το ίματζ που λένε στα Αργυροσελίπιανα), επιλέγοντας κάθε φορά ό,τι την υπηρετεί. Οι δράσεις και οι συμπεριφορές είναι απολύτως ενταγμένες σ’ αυτόν τον σκοπό, ο σχεδιασμός δεν δικαιολογεί καμιά προχειρότητα, τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη. Έτσι, ο πολιτικός περιστοιχίζεται από επικοινωνιολόγο, ενδυματολόγο, διαιτολόγο, διεθνολόγο, οικονομολόγο, εκλογολόγο, ορνιθολόγο (τόσα κουτορνίθια που υπάρχουν!...), μετεωρολόγο, αστρολόγο, μόνο ο τυρολόγος τού λείπει να καταλάβετε. Όλοι αυτοί (τι μαζευτήκατε τόσοι βρε; Θα τον σκάσετε!) δουλεύουν στο ίδιο έργο με πρόγραμμα και σχέδιο (στο πρότζεκτ, δηλαδή, μην ξεχνάτε ότι μας διαβάζουν και Αργυροσελιπιανίτες…) και στο τέλος παρουσιάζουν ένα προϊόν, που αναλαμβάνει να μας το πλασάρει ο διαφημιστής, να μας το εξηγήσει ο αναλυτής (άλλος αυτός πολύ χρήσιμος, για να λυνόμαστε στα γέλια) κι αποκοντά ο δημοσκόπος (ως αεί λειτουργών καιροσκόπος).
Στο μεγάλο παζάρι
Το προϊόν αυτό
βγαίνει προς πώληση στο μεγάλο παζάρι των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, Εξαπάτησης, Εκμαυλισμού (υπογραμμίστε όποιο νομίζετε από τα τρία Ε!...) κι εκεί πια γίνεται ακαταμάχητο και ακατανίκητο
από την κάθε δική μας λογική, αμφιβολία,
ένσταση και αντίρρηση. Αλλά, ας μην ανοίξουμε αυτό το κεφάλαιο περί των μου μου ε,
γιατί όλοι ξέρετε πόσο άψογα και αδιάβλητα
λειτουργούν (σαν να μας θεωρούν βλίτα…)
Η
επικοινωνία πια δεν είναι επικοινωνία, αλλά απροκάλυπτη προπαγάνδα.
Το
χειρότερο είναι ότι τα επικοινωνιακά μέσα επέβαλαν ίδιες συμπεριφορές σχεδόν σε
όλους. Η υπερβολή και το καταγγελτικό ύφος χαρακτηρίζει τον λόγο μας, ώστε πολύ
εύκολα αυτό χρεώθηκε ως συμπεριφορά λαού και ονομάστηκε λαϊκισμός (που πολλοί
τον μέμφονται και ταυτόχρονα τον ακολουθούν) και που κρύβει μια χαρά τους
σταθερά και διαχρονικά επικίνδυνους δημαγωγούς - δημοπίθηκους. Επίσης, επέβαλαν
κι ένα πλαίσιο έκφρασης. Όποιος τολμήσει να βγει έξω απ’ αυτό το πλαίσιο, ορμούν
να τον κατασπαράξουν. Έχουν στήσει παντού τις προκρούστειες κλίνες τους,
έτοιμοι κάθε φορά να σου κολλήσουν τις ταμπέλες που τους βολεύουν.
Να χαιρόμαστε την ελευθερία που έχουμε να λέμε μόνο αυτά που αρέσουν στην παντοδύναμη αόρατη αρχή, που ορίζει τι πρέπει να λέμε!… (καλά ξεμπερδέματα!)
Πάμε καλά;
Σ’ αυτή τη
χώρα η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως. Ζούμε καθημερινά απρόβλεπτα κι
αλλοπρόσαλλα πράγματα συμβολικής, στρατευμένης και διεστραμμένης βλακείας
(χαζομάρας μονολεκτικά) που ο κάθε βλαξ επιμένει και να την επικοινωνήσει. Τι
να κάνουμε; Η βλακεία είναι ανίκητη. Είναι, επίσης, και ικανή να ορίζει τη
θεματολογία του πολιτικού και κοινωνικού μας βίου.
Τα μικρά παιδιά κάνουν ό,τι τους περνάει στο μυαλό με στόχο να προκαλέσουν την προσοχή μας. Η συμπεριφορά αυτή πέρασε πια και σε μεγάλους. Είμαι ακτιβιστής, σου λέει ο άλλος και ενδύεται τον μανδύα του σύγχρονου ήρωα. Είμι βίγκαν! (Καλά κάν’ς, αλλά γιατί μας του λες;) Κάνουμε αυτό για να στείλουμε το μήνυμα ακούμε κάποιους άλλους. Στείλτε το, παιδιά, και δε θα πάει χαμένο! Εμείς τα νοούμενα δεν πιάνουμε, στα υπονοούμενα είμαστε ξεφτέρια…
Παρέλαση: Δέκα σούργελα (δυστυχή σε κάθε περίπτωση) μπήκαν σε μια παρέλαση χοροπηδώντας σαν μαϊμούδες, για να διεκδικήσουν τη δική τους δημοσιότητα. Ύστερα ασχολούνταν όλοι μ’ αυτό. Περάσαμε καμιά βδομάδα, υποστηρίζοντας καθένας ό,τι του υπαγορεύει η σκούφια του. Χιλιάδες άλλοι νέοι συμμετείχαν στις παρελάσεις της εθνικής γιορτής και πέρασαν εθνικώς μεν απαρατήρητοι δε… Η δημοσιότητα είναι βέβαιο ότι προετοιμάζει το επόμενο περιστατικό με σούργελα. Τα σούργελα αναζητούν κάτι το πρωτότυπον… (παρακαλώ, διατυπώσατε προτάσεις!)
Όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλες μπριζόλες! Ένας βλαμμένος ή κάποιοι βλαμμένοι (ποτέ δεν ξεμείναμε από τέτοιους) έψηναν, λέει, χοιρινό κρέας και έπιναν αλκοόλ κοντά σε δομή φιλοξενίας μουσουλμάνων, για να τους προκαλέσουν. Το πήραν δυο τρεις βουλευτές, το ’καναν ολόκληρο θέμα στη βουλή και περάσαμε μ’ αυτό άλλη μια βδομάδα. Επειδή και το Καφενείο θεωρεί ότι είναι πολύ σοβαρό αυτό το θέμα θα επιχειρήσει να το παρουσιάσει από διάφορες πλευρές, μιας που ενεπλάκη κι ο Πλεύρης).
Δεν προκαλούνται, κύριοι, μόνο οι μουσουλμάνοι. Προκαλούμεθα και εμείς που δεν έχομεν πια να αγοράσομεν για να ψήσομεν και μόνον συχνάκις περνοδιαβαίνομεν εις τας χασαποταβέρνας, ολίγην τσίκναν να μυρίσομεν…
Γιαννούλη, εκείνοι που όρισαν και οργάνωσαν μέρα κρεωφαγίας σε διάφορες πόλεις τη Μεγάλη Παρασκευή, για να προκαλέσουν τους νηστεύοντες χριστιανούς, δε σε ενόχλησαν; Φέτος ανακάλυψες τον σαδισμό και την κτηνωδία; Ενημερωτικά, πάντως, να ξέρεις ο κόσμος (νηστεύοντες και μη νηστεύοντες) τους αγνόησε κι έτρεχαν να κρυφτούν… Το ίδιο θα έκανε και πάλι ο κόσμος με τους ανοήτους, αν εσύ δεν τους πρόβαλες ανοήτως…
̶ Ψέν’ς;
̶ Ψένου, τι κάνου, θυμιατίζου; Λίγου αρακά, νια σούφλα
φακή κι λίγις μπριζόλις γουρ’νουκρίατου. Κάτσι να σι φ’λέψου! Να τσούξουμι κι
ένα κρασί…
̶ Έχ’ς άδεια;
Μην του μάθει ου Γιαννούλ’ς! Καλύτιρα, τρύπουσι π’θινά!
̶ Γιατί, σάματι
το ’χου κλιμμένου. Άφ’σι που ’πι κι ου Κυρανάκ’ς ότι ιπιτρέπιτι του γουρ’νίσιου
του κριάσι στ’ν Ιλλάδα… Άιτι, να πιάσου κι κάνα τραγούδι!
ν’ ανάψω μια τρανή φωτιά, μπριζόλες για να ψήσω…
(Όπααα! Γεια σου, Καρναβά, με τα τραγούδια σου, αλλά με τόσα καρναβάλια που μπλέξαμε, τι να κάνουμε;)
Οδηγίες για όσους θέλουν να ψήσουν:
ü Χρειάζεται συγκέντρωση υπογραφών συναίνεσης από τους γείτονες σε ακτίνα 100 μέτρων. Επί ανέμου περισσότερο των 5 μποφόρ η ακτίνα γίνεται 150 μέτρα.
ü Χρειάζεται έγκριση από τον Δήμο, την Πυροσβεστική, το Δασαρχείο, την Αρχαιολογική υπηρεσία και την Τροχαία (επειδή ο καπνός μειώνει την ορατότητα).
ü Χρειάζεται άδεια της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ κατόπιν εισήγησης τριών τουλάχιστον Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και του πλησιέστερου μουφτή.
ü Χρειάζεται γνωμάτευση κτηνιάτρου ότι το κρέας δεν είναι χοιρινό.
ü Χρειάζεται ρίγανη και αλατοπίπερο. Προσθέστε και κάνα δυο λεμόνια!...
ü Χρειάζιτι κι κάρ’να η ψησταριά, ξιχαμένι! Μι τι θα ψή’εις; Μι τουν ήλιου;
Στα Βραγκινά σ’ έχου; Τράβα ν’ αγουρά’εις κάρ’να!
Παρένθεση για ερώτηση: (Τελικά αυτό το τελευταίο πρόβλημα της χώρας είναι προσφυγικό ή μεταναστευτικό; Όσους λαθροέλληνες ρώτησα, που κυκλοφορούν ακόμα εδώ, κανένας δεν ήξερε να μου πει. Δε βρίσκεις άκρη). Κλείνει η παρένθεση, έστω και χωρίς απάντηση…
Συνελήφθησαν, ύστερα από έφοδο της αστυνομίας σε απόκρυφη λαγκάδα της ευρύτερης αγροτικής περιοχής Στεφανιάδας, πέντε Στεφανιώτες που έψηναν παράνομα. Η αστυνομία αξιοποίησε σχετικές πληροφορίες και τη μυρωδιά που έφτανε ως τα Πετρίλια και συνέλαβε επ’ αυτοφώρω τους δράστες. Κατασχέθηκαν ένα ελατίσιο ξύλινο σουφλί κι του τσιατσιούλι μι τ’ αλάτι. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται για παράβαση του νόμου περί ψησίματος και κοκορετσοαπαγόρευσης. Υποστήριξαν ότι είναι μόνον χρήστες και δεν κάνουν εμπορία. Ζήτησαν και πήραν προθεσμία να απολογηθούν. Με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα αφέθηκαν ελεύθεροι και θα οριστεί τακτική δικάσιμος. Παρακρατήθηκαν, επίσης, το ψητό κρέας και το κοκορέτσι και μάλλον τα έφαγαν (που να τους σταθούν στο λαιμό!) αυτοί με τη σύμφωνη γνώμη. Πάντως, υπάρχουν και... υπόνοιες ότι το σφάγιο δεν ήταν κλεμμένο…
Να κλείσουν τα οβελιστήρια, τα γυράδικα και τα σουβλατζίδικα! Τέρμα οι γουρ’νοχαρές, τα λουκάνικα και οι πατσιάδες… Βλέπω και τους Βλασιώτες να έχουν πρόβλημα με τη γιορτή τσιγαρίδας. Πατριώτες, για να μην περάσετε στην παρανομία, κάντε κι εσείς γιορτή καρυδιού σαν τους Σπυρελιώτες. Οι Σπυρελιώτες στη φετινή γιορτή δεν είχαν καρύδια, γιατί τους τα έφαγαν τα αγριογούρουνα. Υποθέτω, όμως, ότι είχαν αγριογούρουνα, γιατί τόσες κουμπουριές που έπεφταν κάθε βράδυ (ούτε Κουμπουριανίτες να ήταν) δεν μπορεί να έπεφταν στον βρόντο…
Εικόνες
και φωτογραφίες
Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις…
Μια φωτογραφία μπορεί και δυο χιλιάδες λέξεις, αλλά να μην έχει καμία αξία, ειδικά όταν είναι στημένη για επικοινωνιακούς λόγους…
Κι αν τη ζωή σου όλη τη βγάλεις σε φωτογραφίες και βίντεο, άχρηστα είναι. Δεν έχεις άλλη μια ζωή για να τα δεις…
Θα σας χορτάσομεν φωτογραφίες, για να σας φλομώσομεν ψάρια, ψίχουλα, ψέματα
Όταν δεν εργαζόμεθα, ας φωτογραφιζόμεθα!
Δε
χρειάζεται να κουραζόμεθα, αρκεί να φαινόμεθα!
Όλα για το ΄΄έβγα ιδές΄΄!... Να λάμπει κι ας είναι τενεκές!…
«Κοίτα στη φωτογραφία, πόσο αλλάξαμε λοχία!» (από λαϊκόν άσμα)
«Μπρος στη φωτογραφία σου στέκω και την
κοιτάζω». (από άλλο λαϊκόν άσμα)
Πώς από σένα γλίτωσα την τύχη μου θαυμάζω!… (και καταλλήλως συμπληρωμένον)
Άνοιξε
το σχολείο Ανθηρού!!!!!
Σαράντα μέρες περπατώ και βρίσκω το σχολείο κλειστό…
(Ξαναγειά σου, ρε Τάκη Καρναβά, να ζήσει το Ξηρόμερο!)
Το σχολείο άνοιξε στις 11 Σεπτεμβρίου, έγινε ο
αγιασμός και στη συνέχεια έκλεισε λόγω έλλειψης δασκάλου.
Καλός ο αγιασμός, αλλά πάρτε και καμιά γάτα,
συνέστησε ο παπάς στους νοικοκύρηδες ενός σπιτιού, όπου έκανε αγιασμό για την
αποτροπή των ποντικιών.
Καλός ο αγιασμός, οι ευχές και οι βαρύγδουπες
δηλώσεις την ημέρα έναρξης των μαθημάτων, αλλά στείλτε και κάνα δάσκαλο ν’
ανοίγουν τα σχολεία!
Από τις 3 Οκτωβρίου παρακολουθούμε τη
δημοσιοποίηση του προβλήματος με μια αντίδραση μεταξύ μηδενικής ανοχής και καλοπροαίρετης
ανοχής και την προσπάθεια επίλυσής
του με εμπλοκή διαφόρων αρμοδίων και άρα υπευθύνων.
Η υφυπουργός Ζαχαράκη είπε ότι γνωρίζει το
πρόβλημα. Τι να του κάνουμι, κυρία μ’, αν του γνουρί’εις, αν μπουρείς να του
λύ’εις πες μας! (Τέτοια πίκρα από Ζαχαράκη δεν την περιμέναμε. Κρίμα το
επώνυμο!…).
Ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης είπε
ότι δεν είναι σωστό να κλείνουμε τα παιδιά στο σχολείο από Σεπτέμβρη μήνα και
να χάνουν τα φθινοπωρινά φρούτα (κράνια, γκόρτσα, τσάπουρνα, κάστανα και
βελάνια) και τις ομορφιές της
ανθηριώτικης φύσης. Ακολούθησε η διευθύντρια πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
Καρδίτσας, η οποία επισήμανε ότι και οι κουρουμπλιές ανοίγουν έναν μήνα αργότερα
στην Αργιθέα, αλλά κανένας δε διαμαρτυρήθηκε ποτέ ως τώρα…
Συμπέρασμα:
Η πρόοδος και η ανάπτυξη ξεκινά από τα κλειστά σχολεία, που επιτρέπουν στους
μαθητές τους να πηγαίνει ο καθένας απερίσπαστος στα βετούλια τ’ ή στα ζ’γούρια
τ’. Έτσι παράγεται πλούτος, τον οποίο απολαμβάνουν
αυτοί που δεν τον παράγουν…
Άνοιξε το σχολείο Ανθηρού!!!!! Πέντε τα
θαυμαστικά, για να πάρουν από ένα οι εμπλεκόμενοι αρμόδιοι (βρείτε εσείς ποιοι
είναι!...). Πάντως δόθηκε μια λύση, χωρίς να ξέρουμε αν είναι στην
πραγματικότητα λύση και χωρίς να αναζητηθεί κάποια άλλη που θα λειτουργούσε
επωφελώς για τους μικρούς μαθητές, οι οποίοι πληρώνουν ανυπεράσπιστοι το κόστος κάθε γραφειοκρατικής
δυσλειτουργίας της πολιτείας και της τοπικιστικής μας στενοκεφαλιάς.
Όποιος θέλει περισσότερες λεπτομέρειες, ας περάσει καμιά μέρα απ’ το Καφενείο να πούμε περισσότερα…
Ο
δρόμος έχει τη δική του ιστορία
Ποιος θα με πληροφορήσει, ποιος μπορεί να
μου το πει,
πότε αυτό το Μαρκελέσι δρόμο άσφαλτο θα ιδεί;
Έχει κι ο δρόμος προς το Μαρκελέσι τη δική
του ιστορία και μάλιστα τώρα γράφεται ο δεύτερος τόμος μιας και ξεκίνησε η
ασφαλτόστρωσή του. Προέκυψαν, όμως, απορίες. Είχα την εντύπωση ότι η πρώτη
εργολαβία θα έφτανε ως τη λίμνη. Μπορεί να το
κατάλαβα εσφαλμένα, αλλά ουδείς άσφαλτος (καμιά σχέση με το ασφαλτοστρωμένος).
Τώρα μαθαίνω θα φτάσει μέχρι εκεί που φαίνεται η λίμνη.
Έγιναν ήδη τα χωματουργικά. Καλά κάνατε παιδιά! Σκάψατε το εύκολο, σγαρλίσατε το
σχεδόν έτοιμο και αφήσατε το υπόλοιπο δύσκολο και ασύμφορο. Μια ειδική διαδρομή
μάς έμεινε, γιατί να μας τη χαλάσετε;
Άλλη πληροφορία λέει ότι η δεύτερη εργολαβία
θα ξεκινήσει την άνοιξη μετά τη βούλια κι ότι το κομμάτι της βούλιας θα μείνει
έτσι χαλικόδρομος, μέχρι να γίνουν γεωλογικές μελέτες (όπως άλλωστε έγιναν σε
όλους τους αργιθεάτικους δρόμους…).
Τέλος πάντων… Αυτά ας τα βρουν οι αρχές και
οι εξουσίες, οι θρόνοι, δυνάμεις,
κυριότητες… (ήταν μην πάρω φόρα). Έχω αντιληφθεί από ετών ότι το
Μαρκελέσι αποτελεί ένα ιδιαίτερο μέρος της Αργιθέας και καλό θα είναι να
παραμείνει ιδιαίτερο.
Υποβάλλω δυο προτάσεις που θα διασφαλίσουν
αυτή την ιδιαιτερότητα και θα φτάσει κι η άσφαλτος στον οικισμό. Πρώτη λύση
είναι η παρδαλή άσφαλτος, δηλαδή ένα κομμάτι να έχει άσφαλτο, το άλλο να
παραμένει χωματόδρομος και να εναλλάσσονται έτσι τα κομμάτια του δρόμου, δημιουργώντας
έναν πρωτότυπο δρόμο.
Η δεύτερη λύση είναι, αφού γίνουν τα
χωματουργικά και για να μας φτάσει η άσφαλτος, να ασφαλτοστρώνεται η μία λωρίδα
του δρόμου και η άλλη να παραμένει χωματόδρομος. Έτσι κάθε οδηγός θα μπορεί να
επιλέγει σε ποια λωρίδα επιθυμεί να οδηγεί. Εκτός αυτού, θα μπορούμε στη
χωμάτινη λωρίδα να βλέπουμε κι αν πέρασαν αγριογούρουνα σια κάτ’ ή σι’ απάν.
Αγοραστέ, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν! Πάντως με ρήματα στον ιστορικό ενεστώτα και με ονοματικές προτάσεις δε στρώνεται ο δρόμος… και πιστεύω καταλαβαίνεις γιατί το γράφω…
Αιωνία
η μνήμη, σεβαστέ μας παπα - Κώστα
Πλήρης
ημερών ο ταπεινός λειτουργός του Υψίστου αναχώρησε απ’ τα επίγεια σε ηλικία 101 ετών και εισήλθε στη
θριαμβεύουσα εκκλησία μας. Πένθιμα η καμπάνα της εκκλησιάς του Αετοχωρίου, με
την οποία συνέδεσε αφιερωματικά την ιεροσύνη του, ανάγγειλε τον επίλογο επί γης
του αγαπητού και σεβαστού μας παπα-Κώστα και τον συνόδευσε αποχαιρετώντας στο
τελευταίο του ταξίδι.
Ταυτίστηκε όλα τα χρόνια του βίου του με τον
ιερό ναό των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, με τους ενορίτες του Αετοχωρίου που
τον υπεραγαπούσαν, έζησε τις ιστορικές στιγμές του τόπου μας για έναν αιώνα.
Προσέφερε αγόγγυστα τη διακονία του όχι μόνο στο Αετοχώρι, αλλά επί πολλά
χρόνια και στη Στεφανιάδα και στο Πετρωτό και όπου υπήρχε ανάγκη, οδοιπορώντας
ώρες ολόκληρες με αντίξοες συνθήκες. Έχαιρε της εκτίμησης όλων που τον γνώρισαν,
γαλήνευαν οι ψυχές όσων είχαν την τύχη να συμμετέχουν σε κάθε ιερή ακολουθία
και μυστήριο που ιερουργούσε. Παράλληλα
ήταν κι ένας ιδιαίτερα φιλοπρόοδος άνθρωπος, ο οποίος ζούσε
τις δύσκολες συνθήκες ζωής της Αργιθέας και των ανθρώπων της και προσπάθησε να τις βελτιώσει,
παρεμβαίνοντας πάντα με πατρικό και αθόρυβο τρόπο όπου μπορούσε. Παρακολουθούσε
με μεγάλο ενδιαφέρον κάθε έργο που γινόταν οπουδήποτε στην Αργιθέα και την
ευρύτερη περιοχή. Γνώριζε όσο λίγοι την ιστορία και τους αγώνες του τόπου μας.
Καθένας μας πια ας κρατάει ως παρακαταθήκη
τις ιδιαίτερες στιγμές που έζησε με τον παπα- Κώστα. Κάθε φορά που θα
βρισκόμαστε στον περίβολο της εκκλησιάς μας εμείς οι Αετοχωρίτες, νοερά πια, θα
έρχεται στο νου μας η εικόνα να τον περιμένουμε
να βγει να του φιλήσουμε το χέρι και να πάρουμε την ευλογία του.
Η δική μας μαρτυρία ας ενδυναμώνει την παράκλησή μας προς τον Πανάγαθο να του χαρίσει τον παράδεισο κι από εκεί πια ο καλός μας παπα-Κώστας να εύχεται για όλους μας… Αιωνία του η μνήμη!...
Η
κοινωνία των μανιταριών
Ας δούμε και μια ακόμα φωτογραφία απ’ την
κοινωνία των μανιταριών. Η φύση επιμένει να μας διδάσκει με πολλούς τρόπους, με
τις εικόνες και τους ήχους της, ακόμα και με τη σιωπή της, αρκεί να είμαστε
πρόθυμοι δέκτες αυτής της διδαχής της.
Στις κοινωνίες και των πιο ταπεινών έμβιων όντων της ( φυτών και ζώων), ας αναζητήσουμε παραδείγματα, ίσως και λύσεις για τη δική μας κοινωνία. Ας κατανοήσουμε την ανάγκη της συνύπαρξης και της αλληλοπεριχώρησης. Ας επαναφέρουμε στην κοινωνία μας αληθινή και στην κυριολεκτική της έννοια την ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α
9/11/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου