Με κατάνυξη και μεγάλη λαμπρότητα εορτάστηκε η γέννηση της Θεοτόκου σήμερα στο Μοναστήρι της Γενέσεως της Θεοτόκου και Αγίου Χαραλάμπους στο Πετρίλο.
Σύσσωμοι οι Πετριλιώτες μετέβησαν στο μοναστήρι και τηρώντας την παράδοση συνέφαγαν στο προαύλιο της Μονής τα εδέσματα που έφεραν από τις οικίες τους.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες και το Ιστορικό του Μοναστηριού της Γενέσεως της Θεοτόκου και Αγίου Χαραλάμπους στο Πετρίλο στο διαβάστε περισσότερα…
Σε υψόμετρο 1300 μέτρων με θέα τους συνοικισμούς της κοινότητας Πετρίλου, βρίσκεται το μοναστήρι αφιερωμένο στη μνήμη της Γενέσεως της Θεοτόκου.
Ο κύριος ναός είναι του 1830. Η παράδοση στο χωριό θέλει τη μονή παλαιότερη και πράγματι η μελέτη των στοιχείων δείχνει ότι είχε μια συνεχή και ζωντανή παρουσία τουλάχιστον από το 1600, το ίδιο μαρτυρείται από την αλληλογραφία του διδασκάλου του γένους, Αναστασίου Γόρδιου 1654-1729, που υπογράφει χρονολογημένες επιστολές από τη μονή το 1713.
Ο Αναστάσιος Γόρδιος, φιλοξενήθηκε περιστασιακά στο μοναστήρι διδάσκοντας ταυτόχρονα στο σχολείο «κοινών γραμμάτων» το οποίο είχε ιδρυθεί και διατηρείτο με την οικονομική βοήθεια της μονής.
Στην εξέγερση του 1821 και στα επόμενα επαναστατικά κινήματα του 1854 και του 1862, προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες ενώ πολλές φορές οι επαναστάτες το χρησιμοποίησαν σαν οχυρό.
Πολύτιμος αρωγός στάθηκε στη διοικούσα επαναστατική επιτροπή Ηπείρου –Θεσσαλίας όταν τον χειμώνα του 1866-67 με έδρα της το Πετρίλο, προετοίμαζε και διένειμε την επαναστατική προκήρυξη για την ένωση με την Ελλάδα. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 η πορεία της μονής συνεχίστηκε.
Στην απογραφή του 1889 εμφανίζεται να έχει 4 μοναχούς. Μέρος της ακίνητης περιουσίας της, παραχωρήθηκε σε ακτήμονες γεωργούς.
Κατά τις αρχές του 20ου αι. η μονή διελύθη και οδηγήθηκε σε μια μη αναστρέψιμη πτωτική πορεία που κράτησε έως τα τέλη του 20ου αι. όπου με το ενδιαφέρον του τοπικού πληθυσμού έγιναν τα πρώτα έργα συντήρησης του ερειπωμένου μνημείου.
Το 2008 με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολήτου κ.κ. Κυρίλλου Β΄, εγκαταστάθηκε αδελφότητα στην Ιερά Μονή, όπου και ανακαινίστηκε εκ βάθρων.
Από το μοναστήρι δεν σώζονται τα αρχικά κτίσματα, παρά μόνον ο προαναφερθείς ναός ως καθολικό της Ιεράς Μονής σήμερα, και οι δύο πτέρυγες στα νότια και τα δυτικά του, όπου πριν από 105 χρόνια με τη συμπαράσταση των κατοίκων, με τα μέσα της εποχής αποδεικνύει πως το μοναστήρι είχε ακόμη ανθηρούς οικονομικούς πόρους.
Το εσωτερικό του ναού είναι κατάγραφο από τις 140 περίπου έντονες χρωματικά τοιχογραφίες του περιοδεύοντος δυτικό-μακεδονικού συνεργείου των Σαμαριναίων αδελφών Παπαϊωάννου, Ματθαίου και Μιχαήλ, το 1851
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου