θα σερβίρεται και φέτος
και πλαγίως και καθέτως…
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 52
Περνούν τα τρένα
και τα χρόνια, τα βάσανα του κόσμου δεν περνούν…
Χάθηκε να μετράει τον χρόνο μας
ένας ψευδός που να πεδικλώνεται η γλώσσα του, ένας κεκές (όχι κουκουές βρε, που
αντιδράσατε αμέσως) που να λέει το εφτά εφ… εφ… εφ… εφ… εφ… εφτά (το οχτώ να
μην το λέει έτσι. Ποιος αντέχει τόσες φορές το οχ… ), για να μην περνάει τόσο
γρήγορα σαν το τρεχούμενο νερό;
Περνάει ο χρόνος. Κάθε δευτερόλεπτο κτίζει το παρελθόν μας, κάθε δευτερόλεπτο
γκρεμίζει το μέλλον μας. Περνάει ο καιρός, ζούμε τις στιγμές, τις
ώρες, τα γεγονότα. Όλοι θέλουμε το καλό
και το καλύτερο, αλλά πώς να αποφύγουμε και το κακό; Πάντα θα υπάρχει κι αυτό. «…Σαν να ’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου» μας λέει ο Παπαδιαμάντης,
κι η παροιμία του λαού μας μάς θυμίζει: «Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος»
Τότε πάλι στον χρόνο
τον πανδαμάτορα
καταφεύγουμε και επικαλούμαστε διότι: «Πάντων των
αναγκαίων κακών ιατρός χρόνος εστίν.» (Μένανδρος)
Αυτά, όμως, είναι άνευ σημασίας και άχρηστα για φέτος, γιατί ο καινούριος χρόνος θα είναι πολύ καλός. Δεν είμαι απολύτως σίγουρος, αλλά σας το εύχομαι ολόψυχα!…
Το ύψος της ζωής
σας
Υπάρχουν κάποια ημερολόγια τοίχου,
που ξεφυλλίζεις ένα φύλλο την ημέρα. Τι νομίζετε είναι η μια μέρα; Ένα φύλλο
χαρτιού που αφαιρείτε απ’ το ημερολόγιό σας (κι απ’ τη ζωή σας, παρότι δεν θέλω
να σας το θυμίζω).
Τα ημερολόγια αυτά έχουν πάχος 3
εκατοστά το λιγότερο. Δεν έχετε παρά να πολλαπλασιάσετε τα χρόνια σας επί 3 και
θα βρείτε πόσο ύψος έχει το βιβλίο της ζωής σας που ξεφυλλίσατε ως τώρα. Αν για
παράδειγμα είστε 50 ετών, το βιβλίο σας είναι 150 εκατοστά, δηλαδή ενάμισι μέτρο
ύψος. Μακάρι να το φτάσετε τρία μέτρα!
Αυτό, βέβαια, δεν μπορούν να το εφαρμόσουν οι γυναίκες, γιατί δεν λένε ποτέ τον πραγματικό πολλαπλασιαστέο (επειδή κρύβουν χρόνια), άρα δεν βγάζεις άκρη. Μην τους πεις για πολλαπλασιασμό! Μόνο αφαίρεση και...
