Μαυροβούνι – Φλέγγα Το Μαυροβούνι βρίσκετε στα σύνορα των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών, πολύ κοντά στο Μέτσοβο, πάνω από την τεχνητή λίμνη Αώου και η κορυφογραμμή του αποτελεί τα νότια όρια του εθνικού δρυμού Πίνδου- Βάλια Κάλντα. Ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου που αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση Πάρκο της χώρας μας και αναφέρεται συχνά και ως Φλέγγα από την υψηλότερη κορυφή του. Ιστορικά ανήκει στα βουνά του Ζυγού που επί αιώνες αποτελούσαν το ψηλότερο πέρασμα μεταξύ Ηπείρου και Θεσσαλίας και μαζί με το Αυγό, την Πυροστιά, το Κακοπλεύρι, το Φλάμπουρο και... τη Τσούκα Ρόσσα αποτελούν τα λεγόμενα Όρη του Λύγκου.Πρόκειται για μια ευθεία οροσειρά με κατεύθυνση από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, με μήκος που φτάνει τα 12 χιλιόμετρα, συνολική έκταση τα 53.000 στρέμματα και περίμετρο 32 χιλιόμετρα. Από την κορυφή Φλέγγα έχουμε θέα προς το όρος Σμόλικα, την Βασιλίτσα, το Περιστέρι και άλλα βουνά.Στα νότια του βουνού απλώνεται αμφιθεατρικά η λίμνη των πηγών του Αώου και στα βόρεια η περίφημη Βάλια Κάλντα χωρίζει το Μαυροβούνι από το Αυγό, το Κακοπλεύρι και την Πυροστιά. Στα δυτικά ο Αώος ποταμός χωρίζει το Μαυροβούνι από το Φλάμπουρο και την Τσούκα Ρόσσα και στα ανατολικά καταλήγει σε μικρότερα βουνά που φτάνουν μέχρι τα Χάσια Όρη των Τρικάλων. Ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι η Φλέγγα 2.157 μέτρα, και ακολουθούν τα Αυτιά 2.081 μέτρα, του Τσανάκα 2.078 μέτρα, τα Τρία Σύνορα 2.049 μέτρα, του Καπετάν Κληδή 2.036 μέτρα, η Σαλατούρα 2.019 μέτρα, το Δίκορφο 1.977 μέτρα και το Κόντι 1.907 μέτρα. Κάτω ακριβώς από την κορυφή της Φλέγγας και σε υψόμετρο 1.960 μέτρα βρίσκονται οι δύο διάσημες μικρές αλπικές λίμνες Φλέγγα στις οποίες κατοικεί ο σπάνιος αμφίβιος τρίτωνας. Η λίμνη που βρίσκεται ψηλότερα δέχεται το νερό των πηγών και με τη σειρά της τροφοδοτεί την δεύτερη που βρίσκεται είκοσι μέτρα χαμηλότερα. Το χειμώνα οι δρακόλιμνες παγώνουν, και συνήθως παραμένουν κρυμμένες κάτω από ένα στρώμα χιονιού μέχρι την άνοιξη. Στο Μαυροβούνι τα πετρώματα του βουνού είναι σχεδόν αποκλειστικά οφιολιθικά. Στα χαμηλότερα σημεία του βουνού που ξεκινούν από τα 1.300 μέτρα υπάρχουν δάση μαυρόπευκων που στη συνέχεια ενώνονται με πυκνά δάση οξιάς. Το στοιχείο της χλωρίδας αλλά και του τοπίου που χαρακτηρίζει το αλπικό τοπίο του Μαυροβουνίου είναι το Ρόμπολο, ένα αειθαλές δέντρο που μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 40 μέτρα.Τα υπεραιωνόβια και μεγαλόπρεπα αυτά δέντρα βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την περιοχή, πολλά είναι πεσμένα και νεκρά από τους κεραυνούς ενώ μερικά από αυτά, άλλα παρότι είναι κεραυνοβολημένα, στέκονται όρθια και ξαναβλαστάνουν στα χαμηλά τους τμήματα. Στην ορνιθοπανίδα έχουν καταγραφεί 70 είδη πουλιών όπου και περιλαμβάνονται πολλά σπάνια είδη αρπακτικών. Τα αρπακτικά που ζουν εδώ είναι βασιλαετοί, χρυσαετοί, φιδαετοί, γερακαετοί, χρυσογέρακες, σφηκιάρηδες, γερακίνες, διπλοσάϊνα, ξεφτέρια, δεντρογέρακα και βραχοκιρκίνεζα. Στα δάση ζουν 8 από τα 10 είδη δρυοκολάπτη της Ευρώπης και στα πουλιά της αλπικής ζώνης περιλαμβάνονται οι πυρροκότσυφες, οι χιονάδες, οι χιονόστρουθοι, οι κιτρινοκαλιακούδες, οι κόρακες, τα χρυσοτσίχλονα, οι χιονοκότσυφες και οι χιονοψάλτες. Άλλα πουλιά του βουνού είναι η μπεκάτσα, η φάσσα, ο κούκκος, ο χουχουριστής, ο μπούφος, το γιδοβύζι, η δεντροσταρήθρα, η σταχτοσουσουράδα, ο νεροκότσυφας, ο φοινίκουρος, ο σταχτοπετρόκλης, η τσίχλα, η γερακότσιχλα, ο πυρροβασιλίσκος, η λοφιοπαπαδίτσα, ο δεντροτσοπανάκος, ο αετομάχος, η κίσσα, ο χειμωνόσπινος, το φανέτο, το σκαρθάκι, ο πύρρουλας, ο κοκκοθραύστης, ο σταυρομύτης, το βλαχοτσίχλονο και το βουνοτσίχλονο.Στις δρακόλιμνες της Φλέγγας ζούνε μεγάλοι πληθυσμοί από αλπικούς τρίτωνες, ενώ η πανίδα των αμφιβίων συμπληρώνεται από μακεδονικούς τρίτωνες, σαλαμάνδρες, κιτρινομπομπίνες, φρύνους, γραικοβάτραχους και βαλκανοβάτραχους. Η ερπετοπανίδα περιλαμβάνει μεσογειακές χελώνες, τοιχογουστέρες, πρασινόσαυρες, κονάκια, στεφανοφόρους, δεντρογαλιές, λαφιάτες του Ασκληπιού, σπιτόφιδα, οχιές και σπάνιες νανόχεντρες. Η περιοχή έχει ιδιαίτερο οικολογικό ενδιαφέρον, χάρη στα πυκνά φυλλοβόλα και αειθαλή δέντρα, τα οποία προσφέρουν καταφύγιο σε σπάνια θηλαστικά και γιαυτό η γύρω περιοχή θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια για την αρκούδα. Κοπάδια από λύκους εμφανίζονται περιστασιακά, ενώ στα δάση ζούνε ακόμα αγριόγατοι, ζαρκάδια, αγριόχοιροι, αλεπούδες, ασβοί, δεντροκούναβα, νυφίτσες, σκίουροι, δεντρομυωξοί, λαγοί και αγριόγιδα.Κατά τους χειμερινούς μήνες, οι κορυφές των βουνών γύρω από τη Βάλια Κάλντα καλύπτονται με χιόνι μετατρέποντας την περιοχή σε ορειβατική όαση. Ωστόσο οι περισσότερες κορφές έχουν ήπιο ανάγλυφο και προτείνονται ακόμη και για αρχάριους πεζοπόρους. Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κάποιος την περιοχή είναι τους ανοιξιάτικους μήνες. Τις βροχερές ημέρες, η περιοχή είναι αρκετά επικίνδυνη λόγω της μεγαλύτερης συχνότητας πτώσης κεραυνών που συχνά φτάνουν στο έδαφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου