Επαναπατρισμός της Δίζωνης Εικόνας στο Μοναστήρι της Γενέσεως της Θεοτόκου του Πετρίλου (Φωτογραφίες & 2 Βίντεο)

Με βαθειά συγκίνηση και αισθήματα  χαράς, υποδέχτηκαν οι Πετριλιώτες την Δίζωνη Ιερή Εικόνα της Γενέσεως και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα (1848) και βρέθηκε στην Αγγλία από την Ιντερπόλ λίγο πριν πουληθεί. Η εικόνα  είχε κλαπεί το 2006 μαζί με άλλες 6 εικόνες και μέρους του τέμπλου από το Μοναστήρι.

Η Ιερή  Εικόνα, επέστρεψε στην Ελλάδα από την Αγγλία που βρέθηκε το 2012,και  έκτοτε φυλασσόταν στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών όπου και συντηρήθηκε. Επέστρεψε  το απόγευμα της  Τετάρτης της 1η Οκτωβρίου στον φυσικό της χώρο, στην Ιερά Μονή Πετρίλου όπου πλέον θα φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού προκειμένου να παρέχει την ευλογία τόσο στους κατοίκους της περιοχής, όσο και στους επισκέπτες του μοναστηριού.

Την Ιερή  Εικόνα, υποδέχτηκε επισήμως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων κ. Τιμόθεος, μαζί με τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π.Θεόκλητο  και πλήθος κόσμου στην είσοδο της Ιεράς Μονής. Την εικόνα μετέφερε η προϊσταμένη της 19ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρυσταλλία Μαντζανά, συνοδεία Αστυνομικής δύναμης. Μετά την υποδοχή σχηματίστηκε πομπή προς το καθολικό της Μονής, κάτω από τις επευφημίες του κόσμου οι οποίοι χαρούμενοι αντίκριζαν την Ιερή  εικόνα μετά από 8 χρόνια.

Αμέσως μετά την υποδοχή της Ιεράς Εικόνος σχηματίστηκε πομπή με τελική κατεύθυνση το Καθολικό της μονής όπου εψάλλει σύντομη Δοξολογία και ακολούθως η Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ο Μητροπολίτης  κ. Τιμόθεος εξήρε το έργο της αδελφότητας  ενώ ο ηγούμενος της Μονής ευχαρίστησε όλους τους εμπλεκόμενους που συντέλεσαν στην εύρεση και επαναφορά της εικόνας στο σπίτι της. Τέλος η προϊσταμένη της 19ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κ. Μαντζανά ανέφερε όλες τις ενέργειες που έγιναν για να επιστρέψει το  σημαντικό αυτό κειμήλιο πίσω στο Μοναστήρι.

Η Δίζωνη Ιερή Εικόνα της Γενέσεως και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (πριν κλαπεί) την  8 Σεπτεμβρίου «σηκώνοντας» το ύψωμα στο μοναστήρι του Πετρίλου

Στις 9:00 μ.μ. άρχισε η μεγάλη πανηγυρική αγρυπνία που παρακολούθησαν αρκετοί πιστοί και διήρκεσε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Σε υψόμετρο  1300 μέτρων με θέα τους συνοικισμούς της κοινότητας Πετρίλου, βρίσκεται το μοναστήρι αφιερωμένο στη μνήμη της Γενέσεως της Θεοτόκου.

Ο κύριος ναός είναι του 1830. Η παράδοση στο χωριό θέλει τη μονή παλαιότερη και πράγματι η μελέτη των στοιχείων δείχνει ότι είχε μια συνεχή και ζωντανή παρουσία τουλάχιστον από το 1600, το ίδιο μαρτυρείται από την αλληλογραφία του διδασκάλου του γένους, Αναστασίου Γόρδιου 1654-1729, που υπογράφει χρονολογημένες επιστολές από τη μονή το 1713. 

Ο Αναστάσιος Γόρδιος, φιλοξενήθηκε περιστασιακά στο μοναστήρι διδάσκοντας ταυτόχρονα στο σχολείο «κοινών γραμμάτων» το οποίο είχε ιδρυθεί και...
διατηρείτο με την οικονομική βοήθεια της μονής.
  

Στην εξέγερση του 1821 και στα επόμενα επαναστατικά κινήματα του 1854 και του 1862, προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες ενώ πολλές φορές οι επαναστάτες το χρησιμοποίησαν σαν οχυρό. 

Πολύτιμος αρωγός στάθηκε στη διοικούσα επαναστατική επιτροπή Ηπείρου –Θεσσαλίας όταν τον χειμώνα του 1866-67 με έδρα της το Πετρίλο, προετοίμαζε και διένειμε την επαναστατική προκήρυξη για την ένωση με την Ελλάδα. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 η πορεία της μονής συνεχίστηκε.

Στην απογραφή του 1889 εμφανίζεται να έχει 4 μοναχούς. Μέρος της ακίνητης περιουσίας της, παραχωρήθηκε σε ακτήμονες γεωργούς. 

Κατά τις αρχές του 20ου αι. η μονή διελύθη και οδηγήθηκε σε μια μη αναστρέψιμη πτωτική πορεία που κράτησε έως τα τέλη του 20ου αι. όπου με το ενδιαφέρον του τοπικού πληθυσμού έγιναν τα πρώτα έργα συντήρησης του ερειπωμένου μνημείου. 

Το 2008 με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολήτου κ.κ. Κυρίλλου Β΄, εγκαταστάθηκε αδελφότητα στην Ιερά Μονή, όπου και  ανακαινίστηκε εκ βάθρων.

Από το μοναστήρι δεν σώζονται τα αρχικά κτίσματα, παρά μόνον ο προαναφερθείς ναός ως καθολικό της Ιεράς Μονής σήμερα, και οι δύο πτέρυγες στα νότια και τα δυτικά του, όπου πριν από 105 χρόνια με τη συμπαράσταση των κατοίκων, με τα μέσα της εποχής αποδεικνύει πως το μοναστήρι είχε ακόμη ανθηρούς οικονομικούς πόρους. 

Το εσωτερικό του ναού είναι κατάγραφο από τις 140 περίπου έντονες χρωματικά τοιχογραφίες του περιοδεύοντος δυτικό-μακεδονικού συνεργείου των Σαμαριναίων αδελφών Παπαϊωάννου, Ματθαίου και Μιχαήλ, το 1851.