(Αρκάς)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 96
Παράκληση
Παρακαλώ να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, μη
μου προγκήσετε τα πρόβατα!... Χάσαμε τον πόλεμο, μη χάσουμε και τα πρόβατα!...
Μη θορυβείτε! Μην κάνετε απότομες κινήσεις! Μην
ομιλείτε δυνατά! Κοντολογίς μην κάνετε σάλαγο και μου τα σαλαγήσετε!...
Μία
από τα ίδια…
Πλησιάζουμε προς τη λήξη του έτους. Άλλοι θα
κάνουν απολογισμούς, άλλοι θα μαστορεύουν προϋπολογισμούς κι άλλοι θα ψάχνουν
λύσεις κι απαντήσεις στους ατομικούς τους συλλογισμούς.
Το Καφενείο προσαρμόζεται (όσο μπορεί) σ’
αυτή την κατάσταση, επιχειρώντας (με την υποκειμενική του ανάγνωση) την
ερμηνεία των πραγμάτων και των γεγονότων… Μόνο που δεν έχει και μην περιμένετε
απαντήσεις στις εύκολες ή δύσκολες ερωτήσεις σας! Άλλωστε, υπάρχουν άλλα
μαγαζιά, τα οποία μπορούν να σας τις πουλήσουν πρόθυμα και σε χαμηλές τιμές,
αρκεί να δηλώνετε πελάτες τους…
Στον χρόνο που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες,
διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι: «όλα τριγύρω
αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», που έλεγε ο Νίκος Παπάζογλου ή ότι και
φέτος είχαμε: «μία από τα ίδια», από ελαφρώς
έως πολύ χειρότερα που θα συμπλήρωνε κι ο καφετζής.
Έτσι, δικαιολογώ και τον σημερινό τίτλο με τη
γνωστή παροιμία του Γιάννη. Ωστόσο, για να μη μας βγει κι ο Γιάννης αυτοδύναμος
με συντριπτική νίκη (πόσους συντριπτικούς ν’ αντέξουμε!...), θα κλείσω το παρόν
με την άλλη παρόμοια παροιμία: «Τα ίδια, Παντελάκη
μου, τα ίδια, Παντελή μου» κι όποια θέλετε… ψηφίζετε…
Αυτοδιοικητικές
εκλογές και άλλα τινά…
Με συγχωρείτε που σας οδηγώ πάλι στις κάλπες
για να ψηφίσετε παροιμίες, αλλά, αν δίνατε σημασία στις παροιμίες, δε θα
ψηφίζατε αυτούς που ψηφίσατε…
Δεν ξέρω τι προσδοκίες είχατε στο 2023, όμως,
μη μου πείτε πως έχετε παράπονο από εκλογές… Από μαθητές είχατε να βρεθείτε
τόσο συχνά στο σχολείο του χωριού σας. Υπομονή!... Καιρός είναι, θα περάσει και
θα ξαναπάτε του χρόνου στις ευρωεκλογές. Βλέπετε, πρέπει να ψηφίζουμε κι αυτούς
που θα πάνε στην ευρωβουλή, έστω κι αν κάποιοι μας έκαναν ρεζίλι και στο εξωτερικό.
Για τις εθνικές εκλογές τα σχολιάσαμε, ήδη
απολαμβάνουμε τα αποτελέσματα των επιλογών μας, κυτίον παραπόνων δεν υπάρχει
ούτε προβλέπεται… Ξανά συνιστώ: υπομονή!…
Ας ρίξω μια ματιά στα πρόβατα, πριν αλλάξω
σελίδα κι ας πούμε πια για τις αυτοδιοικητικές! Όποιος βαριέται τις περασμένες
ειδήσεις, μπορεί να αποχωρήσει.
Έγιναν οι εκλογές στις 8 και 15 Οκτωβρίου σε
δυο συνεχόμενες Κυριακές. Πρώτη επίπτωση: μας χάλασαν και το κυνήγι. Αυτός που
θα πήγαινε να ψάξει για ντορό και σκαψίματα αγριογούρουνων, ήταν υποψήφιος και
έψαχνε για ψήφους κι ο άλλος που είχε τα σκυλιά και έμπαινε παγάνα, τον έβαλαν
εφορευτική επιτροπή. Χώρια που και η ομάδα ήταν διχασμένη ως προς τις
προτιμήσεις της για τον δήμαρχο. Γίνεται χωριό έτσι;
Οι εκλογές κάποτε τελειώνουν. Όσοι δεν
εκλέγονται… κλαίγονται. Οι νικητές χαίρονται, πανηγυρίζουν τη νίκη τους (ιδίως,
αν είναι συντριπτική) και ρίχνουν κι ένα ευχαριστήριο με τις τελευταίες
μεγαλοστομίες τους, διότι την επαύριον αρχίζουν τα ζόρια… και τα ζόρια αυτά δεν
είναι παίξε-γέλασε…
Γέμισε η χώρα από «μεγαναπολέοντες», οι
οποίοι αγνοούν το επερχόμενο «Βατερλώ» τους και (δυστυχώς) το «Βατερλώ» που
οδηγούν τον τόπο τους.
Γέμισε ο τόπος από καλαμοκαβαλάρηδες που
κάνουν παρέλαση, ανυποψίαστοι ότι γίνονται του κόσμου ο περίγελος.
Παιδιά, αφιππεύσατε των καλάμων!... Διότι
κάλαμοι είναι, μπορεί να σπάσουν και να έχουμε ατυχήματα…
Ουδείς μη εκλεγμένος απαξιώνεται, ουδείς
εκλεγμένος αποκτά μόνο για την εκλογή του αξία… Άλλωστε, είναι γνωστό παλαιόθεν
ότι πολλές φορές συμβαίνει να είναι: «Οι καπετάνιοι στο
κουπί κι οι ναύτες στο τιμόνι». Επίσης, η κάλπη δεν είναι «κολυμβήθρα
του Σιλωάμ» για κανέναν, δε δίνει ποτέ απόλυτη αποδοχή ή έγκριση πεπραγμένων
ούτε δίνει λευκή επιταγή με την εντολή της.
Εκτός αυτών, να μη σας διαφεύγει και του Ζωρζ
Κλεμανσώ η άποψη: «Στην
πολιτική, διαδέχεται κανείς ηλίθιους και αντικαθίσταται από ανίκανους».
Επιτέλους, να κι ένας Γιωργάκης που του κόβει
το κεφάλι!…
Βέβαια, για όλα αυτά και πάντοτε την πρώτη ευθύνη την έχουμε συλλογικά εμείς οι πολίτες. Δικές μας είναι οι επιλογές και δικαιολογίες δε σηκώνω…
Ο Γιάννης Αγιάννης πήγε φυλακή για ένα καρβέλι ψωμί.
Άλλος αμάρτησε για
μια τυρόπιτα.
Κι άλλος ψήφισε για ένα τσουβάλι τσιμέντο στη ρούγα του (τοιούτος ψηφοφόρος, τοιούτον πολιτικόν…).
Όμως, έχουν και οι εκλογές
τα θετικά τους:
Πρώτον, εκλέγονται και
καλοί πολιτικοί. Δεν είναι όλοι σκάρτοι κι επικίνδυνοι. Γι’ αυτό δεν είναι και
σωστό να τους τσουβαλιάζουμε όλους μαζί.
Δεύτερον, χάνουν κάποιοι και αποφεύγουμε ή περιορίζουμε το κακό. Δεν το λες και λίγο…
Τρίτον… Πολύ αισιόδοξος είσαι που περιμένεις και τρίτο θετικό. Βολέψου με τα δύο και μην ενθουσιάζεσαι άνευ λόγου και παρασύρεσαι σε πανηγυρισμούς!…
Έχασε κι ο Αγοραστός. Εκεί
που παραλίγο να πάρει την τέταρτη θητεία, ήρθε απρόσμενη η πανωλεθρία. Θυμάστε,
κάτι λέγαμε για Βατερλώ εδώ παραπάνω… Μας έσωσε ο πρωθυπουργός και πρέπει να
του το αναγνωρίσουμε. Ήρθε ο Μητσοτάκης να τον στηρίξει κι ο Αυγενάκης βεβαίως,
βεβαίως και τον οδήγησαν σε βέβαιη ήττα. Τα ίδια έπαθε κι ο Μπακογιάννης στην
Αθήνα. Βγήκε μια βόλτα με τον μπάρμπα του κι από το 41 – 14 (σκορ του πρώτου
γύρου) το έχασε το ματσάκι στον δήμο και τελείωσε «ο
μεγάλος περίπατος» του Κωστάκη.
Τι περίμεναν απ’ τον Κυριάκο; Μια χειραψία έκανε παλιότερα με τον Φορτούνη κι έπαθε δυο χιαστούς ο παικταράς... Κόντιψι να τ’ κόψει του ποδόσφιρου, πατριώτ’!...
Την Πρωτοχρονιά εγκαθίστανται οι νέες αρχές και εξουσίες σε δήμους και περιφέρειες. Μαζί τους και οι απαραίτητες παραεξουσίες, παρατρεχάμενοι, ειδικοί σύμβουλοι, ειδικοί συνεργάτες, ειδικοί… (κολλάτε κι εσείς κάτι, όλα εγώ θα τα γράφω;). Πάντως, κενό εξουσίας δεν πρόκειται να υπάρξει…
Τελευταία, πολύ πέραση έχουν και οι αμισθί σύμβουλοι. Στα χρόνια μας, που
μόνο ο κούκος τζάμπα λαλεί, έχεις και μια εύλογη καχυποψία για τους αμισθί…
Γι’ αυτό αυτοπροτείνομαι!... Αναλαμβάνω (αμισθί, λέμε) σύμβουλος περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχη, δημάρχου και των συναφών εξουσιών. Όχι πως είμαι σε θέση να συμβουλεύσω για κάτι, αλλά, σάμπως και οι ειδικοί σύμβουλοι τι παραπάνω κάνουν; Ως προς το ασκαρδαμυκτί, ανοίξτε και κάνα λεξικό! Το έβαλα επειδή ταίριαζε με το αμισθί…
Κλείνοντας το θέμα των αυτοδιοικητικών
εκλογών, θέλω να ευχηθώ σε όλους τους εκλεγμένους καλή και αποδοτική θητεία
στον ρόλο που ανέθεσε στον καθέναν ο λαός, με επιτυχίες και για ό,τι καλύτερο
σε κάθε δήμο και περιφέρεια της χώρας μας.
Θέλω, επίσης, να τους θυμίσω ότι ο χειρότερος σύμβουλος είναι τα χειροκροτήματα κι ο καλύτερος η κριτική του κάθε πολίτη…
Βασιλικότεροι του βασιλέως
Μιας και ξεμπερδέψαμε από τις εξουσίες, ας
πάμε για λίγο και στις παραεξουσίες!... Ως γνωστόν οι βασιλιάδες έμεναν στα
παλάτια, τα παλάτια είχαν αυλές και οι αυλές αυλικούς, οι οποίοι περιφέρονταν
εκτελώντας διάφορες υπηρεσίες.
Πολλοί
απ’ αυτούς είχαν ως βασική υπηρεσία τη ρουφιανιά και την κολακεία. Έτσι,
προέκυψε μια ιδιαίτερη ράτσα, οι αυλοκόλακες. Η ράτσα αυτή είναι πολύ ανθεκτική
και συνεχώς αναπτύσσεται, ακόμη και σήμερα που η βασιλεία με τους βασιλιάδες
της οδεύει προς την πλήρη ανυποληψία και κατάργηση. Οι αυλοκόλακες ευδοκιμούν
πια σε άλλες αυλές, στο περιβάλλον κάθε εξουσίας. Τους διακρίνεις εύκολα. Είναι
αυτοί που εμφανίζονται κατά το λεγόμενο ως: βασιλικότεροι
του βασιλέως… Αυτόκλητοι υπερασπιστές του άρχοντα που αναλαμβάνουν
(αυθορμήτως) να προστατεύουν. Δικαιολογούν κάθε πράξη του, υμνούν το μεγαλείο και
την ικανότητά του, μπαίνουν ασπίδα μπροστά του, να τον προφυλάξουν από τους
υποτιθέμενους αντιπάλους του…
Συνήθως, είναι άτομα χαμηλού επιπέδου που
έχουν ανάγκη να ταυτίζονται με κάποιον ισχυρό, αλλά, ταυτόχρονα, να προωθούν
και τα δικά τους συμφεροντάκια. Γράφουν άρθρα εγκωμιαστικά για τον άρχοντα,
μισούν όποιους δεν είναι μαζί του και
ανοίγουν
πόλεμο μ’ αυτούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ή ξεκατινιάσματος), κρυμμένοι
πολλές φορές σε ψευδώνυμα. Κότες, που λέτε, τα πρωτοπαλλήκαρα!…
Όμως, ήρθε η ώρα να τους προτείνω ένα
τραγούδι, για να το παραγγέλνουν και να το χορεύουν στα πανηγύρια (ειδικά όταν
παρίσταται κι ο άρχοντας):
Για σένα, δήμαρχε, έβαλα το στήθος μου σημάδι
και το κορμί μου στο σπαθί
μη σε κακολογήσουν.
Χρόνια ας μου κόβει ο Θεός
και μέρες να στα δίνει,
στον τόπο τέτοιος άρχοντας
δε θα ξαναπεράσει…
Οικονομικά…
ανοικονόμητα
Είστε αχάριστοι!… Θα σας το πω κατάμουτρα κι
ας με κατηγορήσετε ως μητσοτακικότερο του Μητσοτάκη. Είναι δυνατόν να
διαμαρτύρεστε για την ακρίβεια, τώρα που ο πρωθυπουργός μας εξασφάλισε την
επενδυτική βαθμίδα; Ξεχνάτε ότι σε λίγο θα πάρετε αύξηση 3% και γκρινιάζετε
γιατί ανέβηκαν οι τιμές κατά 30%; Για ένα μηδέν που κόλλησε στο 3 κάνετε τόση
φασαρία;
Ο Κυριάκος υποσχέθηκε αύξηση των μισθών ως
25% σε βάθος τετραετίας (χαίρε βάθος αμέτρητον και ποιος ζει και ποιος
πεθαίνει…). Παραβλέψτε, λοιπόν, και μη σκέφτεστε ότι ως τότε οι τιμές θ’
ανέβουν κατά 125%, ποσοστό εντελώς ασήμαντο!...
Σας έδωσε επιδόματα, σας έδωσε μάρκετ πας,
καλάθι του νοικοκυριού, καλάθι του νονού, καλάθι της συμπεθέρας, καλάθι του καλαθιού
κι εσείς διαμαρτύρεστε... Μέχρι και επίδομα προσωπικής διαφοράς στους
συνταξιούχους έδωσε!... (στις επόμενες εκλογές, ελπίζω να στήσουν και οι
συνταξιούχοι μια προσωπική διαφορά μαζί του...).
Είχαμε τα ΜΜΜ, είχαμε τα ΜΜΕ, τώρα αποκτήσαμε
και τα ΜΜΤ. Είναι τα προϊόντα Μόνιμης Μείωσης Τιμής. Άλλο παραμύθι αυτό!...
Πήγαν τις τιμές στον ουρανό
και τις κατεβάζουν τώρα μόνο πέντε τα εκατό…
Τέτοια πολιτική κι εγώ την καταφέρνω. Θα την εφαρμόσω και στο Καφενείο…
Κατηγόρησαν προεκλογικά τον Κατρούγκαλο για
το σχέδιο νόμου φορολόγησης των μικρομεσαίων και ελεύθερων επαγγελματιών και
τώρα πάνε να τον εφαρμόσουν οι αντικατρούγκαλοι!... Εδώ Κατρούγκαλος, εκεί
Κατρούγκαλος, πού είναι ο Κατρούγκαλος; Πώς θα γλυτώσουμε απ’ τους
Κατρούγκαλους;
Τελικό συμπέρασμα: από μικρομεσαίοι θα γίνουμε
μικρομικροί;
Συνταγή: Παίρνουμε μια επενδυτική βαθμίδα, την
ξεπλένουμε με άφθονο νερό (αν και δεν ξεπλένετε με τίποτε) κι αφού στραγγίσει
καλά, τη μαρινάρουμε σε γυάλινο δοχείο με διάφορα καρυκεύματα κι ένα ποτήρι
κρασί. Την αφήνουμε εκεί, μέχρι να πιούμε το υπόλοιπο κρασί απ’ το μπουκάλι.
Στη συνέχεια την τοποθετούμε σε χαλκωματένιο ταψί (αρκεί να είναι γανωμένο, μην
πάθουμε καμιά δηλητηρίαση), ρίχνουμε λίγο λάδι (οι πιο εύποροι) και ψήνουμε για
τρεις ώρες στη γάστρα. Για ηλεκτρική κουζίνα
μην το συζητάτε, αφού σε λίγο προβλέπω να μας κόβουν το ρεύμα, επειδή δε θα
’χουμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς.
Η ψημένη επενδυτική βαθμίδα σερβίρεται ως
κρύο πιάτο και συνοδεύεται αποκλειστικά με ξίδι από κράνια ή γκόρτσα. Καλή
όρεξη!...
Θα τινάξει η βαλβίδα απ’ του Κούλη τη βαθμίδα.
Στης ακρίβειας ποιος θ’ αντέξει τη μεγάλη καταιγίδα;
Έλεος!...
με το έλαιον
Αυτή η κυβέρνηση μάς έβγαλε το λάδι…
Μεταφορικά και κυριολεκτικά!... Η χώρα μας, χώρα παραγωγός λαδιού και κατάφερε
να έχει το ακριβότερο λάδι.
Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και το λάδι λαδάκι.
Ένα κρασάκι μας μένει ακόμη. Προσοχή στον οίνον! Ο οίνος θα μας σώσει. Ο σίτος και το έλαιον πάει, πέταξαν!...
Εκτός της διατροφής η ακρίβεια στο λάδι δημιουργεί και πολλές άλλες
καταστάσεις:
Θέλει κάποιος να βαφτίσει ένα παιδί και προβληματίζεται με το λάδι, δε σκέφτεται τα υπόλοιπα βαφτιστικά. Μόνο ελαιοπαραγωγοί θα γίνονται νουνοί. Και οι νονοί της ακρίβειας θα δύνανται επίσης… Προβλέπω να γενικευτεί ο αεροβαπτισμός…
─ Ούτε για το καντηλάκι στο εικονοστάσι δε θα ’χουμε να κάψουμε λίγο
λαδάκι.
─ Το ζήτημα είναι πώς θα βγάλουμε το λάδι απ’ το καντηλάκι να το βάλουμε στη σαλάτα…
Το μόνο θετικό είναι ότι θα παταχθεί η διαφθορά. Άντε, τώρα, να λαδώσει κάποιος (χωρίς λάδι) τους «λαδιάρηδες» της δημόσιας διοίκησης… Τέρμα οι «λαδιές»!...
─ Τυχιρός ου Γιώργους! Πήρι προίκα ικατό ρίζις ιλιές. Του λαδάκι τ’
θα του βγάνει...
─ Τυχιρή κι η Γιώργινα!... Κι αυτήνη για του τυρί τουν πήρι του Γιώργου, από ’χει τα πρόβατα. Ξέρ’ς πού έφτασι του τυρί; Λίγοι μπουρούν να τ’ αγουράσουν. Θα τουν έπιρνι τέτοιου κορίτσι του Γιώργου, άμα δεν είχι ανάγκη;
─ Τρία τινικέδια λίπα έβγαλα φέτου απ’
του γ’ρούνι μ’… Θα πουρέψου μέχρι να
ματαφτηνύνει του λάδι.
─ Θα φας πολλά γουρούνια ως τότε.
Ό,τι ακριβαίνει δεν ξαναφτηναίνει…
Σαν πας στην Καλαμάτα και ’ρθεις με το καλό,
φέρε μου λίγο λάδι, έστω κι ένα κιλό…
(δε
θέλου μαντήλι)
Φέτου δεν είχαμαν ιλιές, αλλά ου Μητσουτάκ’ς
θέλει να κρατήσει ιδώ τριάντα χιλιάδις ξένοι, να μάσουν τ’ς ιλιές. Ου Σαμαράς
στου κλαρί!... (ανέφκι να τ’νάξει τ’ς ιλιές φαίνιτι). Αντέδρασι ου Αντών’ς. Κι
κουντά αντέδρασι η Ντόρα στουν Αντώνη (έχει ιλιές η Ντόρα;)… Ούλα για του λάδι
γένουντι…
Από
τον Αρκά στον Γκάτσο
Ξαναγυρνάμε πάλι στη βλακεία με ερώτημα, διά
του Νίκου Γκάτσου γράφοντος:
Ίσως, να μην υπάρχει απάντηση στο ερώτημα των
στίχων και να είναι μια ακόμη ποιητική ουτοπία με μοναδικό σκοπό να
προβληματίζει τη σκέψη μας. Μπορεί να είναι και μια ευχή για κάτι που είναι δύσκολο
να πραγματοποιηθεί ή βρίσκεται στα όρια του αδύνατου.
Βέβαια, η βλακεία για να υπάρχει, μπορεί να είναι και αναγκαία. Ας πούμε,
σαν τη χοληστερίνη στον οργανισμό μας, η οποία είναι επικίνδυνη μεν, απαραίτητη δε… Άλλωστε, ο Μέγας
Ναπολέων (ο κανονικός) είχε την άποψη ότι: « Στην
πολιτική, η βλακεία δεν είναι μειονέκτημα».
Μόνο που δεν ξέρω αν το είπε πριν ή μετά το Βατερλώ…
Επομένως, αφού δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, ας προσπαθούμε να την αντιμετωπίζουμε με διάφορους τρόπους, μιας και ειδικά χάπια δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής... Δεν είναι και τόσο εύκολο, ειδικά αν πρόκειται για τις δικές μας βλακείες...
Έχω και τα
πρόβατα…
Πρέπει να κλείσω σε λίγο το μαγαζί. Έχω και
τα πρόβατα σήμερα και πρέπει να πάω να τα μαζέψω, για να τα βάλω στο μαντρί. Κάθε
τσοπάνης αυτή την έγνοια έχει: να ασφαλίζει το κοπάδι του. Διότι τα πρόβατα που
δεν μπαίνουν στο μαντρί, τα τρώει ο λύκος ή φεύγουν και πηγαίνουν σε άλλο
μαντρί και ψάχνεις μετά να τα βρεις…
Όμως, θα ήθελα πριν κλείσω να σας κεράσω και
κάνα αισιόδοξο μήνυμα. Αρκετά με τα απαισιόδοξα, τα άχαρα, τα μονότονα, τα
προβληματικά και τους προβληματικούς! Ώρα να σταθούμε στα όμορφα και στα
ευχάριστα. Υπάρχουν κι αυτά…
☺ Φτάσαμε αισίως για άλλη μια φορά στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Από αύριο γυρνάει ο ήλιος κι η μέρα θ’ αρχίσει να μεγαλώνει. Πάμε για καλοκαίρι, αδέρφια!...
21/12/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου