Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 84
Πόλεμος…
Μετά την οικονομική κρίση και την πανδημία η
ανθρωπότητα χρειαζόταν κι έναν πόλεμο, για να συμπληρωθούν τα τρία κακά της
μοίρας της. Βέβαια, τα κακά είναι πολύ περισσότερα και πώς να τα περιγράψεις
όλα; Είναι και διαφορετικά από τόπο σε τόπο, από εποχή σε εποχή κι οπωσδήποτε
στις επιπτώσεις τους. Όμως, έχουν κι ένα κοινό στοιχείο: όλα ταλαιπωρούν τους
ανθρώπους και βάζουν στη ζωή τους ζόρια…
Ζωή ζαλικωμένη ζόρια…
Κάθε άνθρωπος αλλά και κάθε λαός κουβαλά τα δικά του ζαλίκια στην πορεία του
βίου του…
Πόλεμος… Η ζωή δεν είναι πια στα ζόρια είναι…
ζωή στα ζάρια…
Ο πόλεμος είναι το απόλυτο κακό, διότι φέρνει
όλα τα κακά μαζεμένα. Το ξέρουν αυτό όλοι οι άνθρωποι. Τότε, ποιοι κάνουν τον
πόλεμο και γιατί; Αυτή η ερώτηση δεν απαντήθηκε ποτέ πειστικά στην ιστορία της
ανθρωπότητας. Ίσως, επειδή η ανθρωπότητα δε διδάχτηκε ποτέ από την ιστορία της.
Ίσως, επειδή ο καθένας ξεκινά την ιστορία από το σημείο που τον βολεύει κι
ανάλογα την ερμηνεύει και την επικαλείται, ώστε
να υπηρετούνται οι επιδιώξεις του.
Έχει πολλές μορφές ο πόλεμος. Όμως, την πιο
αποκρουστική του μορφή την έχει όταν γίνεται με όπλα, τα οποία σκορπίζουν
αδιακρίτως τον θάνατο, τη συμφορά, τον αβάσταχτο πόνο, το μίσος, την προσφυγιά,
την πείνα, την καταστροφή…
Τέτοιος είναι κι ο πόλεμος που ξέσπασε
πρόσφατα. Αυτός είναι που πρέπει να σταματήσει τώρα. Όσο το δυνατόν
γρηγορότερα, για όσο το δυνατόν λιγότερο κακό...
Θουκυδίδεια παγίδα
Κάθε σημαντική ανθρώπινη πράξη, ατομική ή
συλλογική, καθοδηγείται από ομολογημένα και ανομολόγητα αίτια τα οποία
διαμορφώνουν σκοπούς και στόχους. Ακολουθεί ο σχεδιασμός, η υποστήριξη (για
νομιμοποίηση) από κάποια ιδέα, αφήγημα ή παραμύθι (διαλέξτε όποιο θέλετε!) κι
απομένει η εκτέλεση…
Τα ίδια ισχύουν και για τον πόλεμο.
Θέλουμε και μια αφορμή, ρεεεεε! Θα μας τη δώσετε ή θα την κατασκευάσουμε; Η συνταγή λέει: αίτιον – αφορμή – γεγονός – αποτελέσματα (θετικά, αρνητικά). Γίνεται πόλεμος χωρίς αφορμή; Δε θέλουμε να τον κάνουμε απρόκλητον… Είναι πολύ προκλητικόν…
Λένε ότι το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η
αλήθεια. Σωστά!... Αυτό είναι μια αληθινή… αλήθεια, διότι την αλήθεια δεν τη
μαθαίνουμε ούτε στον καιρό της ειρήνης, στον πόλεμο θα τη μάθουμε;
Επομένως, μη δίνεις βάση σε ό,τι ακούς από
ηγέτες, ηγετίσκους, παρατρεχάμενους,
αυλικούς, μέσα ενημέρωσης, στρατευμένους αναλυτές, αναθεωρητές ιστορικούς, αόριστες (και αόρατες) φημολογίες. Δε χάνεις κάτι, αν δεν έχεις την ενημέρωσή τους… Μπορεί να μην ξέρεις ή να μη μάθεις ποτέ την αλήθεια, αλλά δε θα σε ρημάξουν και στα ψέματα…
Η αλήθεια περί του πολέμου βρίσκεται στην «παγίδα του Θουκυδίδη». Είναι η θεωρία που λέει ότι μια κυρίαρχη δύναμη όταν βλέπει κάποια άλλη να μεγαλώνει την αντιλαμβάνεται ως απειλή και καταλήγουν σε σύγκρουση. Είναι ο ανταγωνισμός υπεροχής και επικράτησης… Βέβαια, ο Αχιλλέας Αντωνίου εκ Μαρκελεσίου το λέει πιο κατανοητά: στα μεγάλα συμφέροντα γίνονται πόλεμοι και στα μικρά δέρνονται με τις κλίτσες… Πάντως, πώς θα αποφύγουμε την παγίδα του Θουκυδίδη ούτε ο Θουκυδίδης λέει κάτι ούτε ο Αχιλλέας…
Δεν ξέρω τις αιτίες του πολέμου στην Ουκρανία,
πότε και ποιος «ήρξατο χειρών αδίκων» που λέει ο άλλος ιστορικός μας, ο Ηρόδοτος. Δε
γνωρίζω από γεωπολιτικά παιχνίδια. Ούτε για τα γεώμηλα δεν είμαι σε θέση να σας
πω μια γνώμη. Για τις πατάτες ξέρω λίγα πράγματα, αλλά για τηγανητές ούτε λόγος…
Με τι να τις τηγανίσεις, τόσο που πήγε το ηλιέλαιο, το αραβοσιτέλαιο, το
σπορέλαιο…
─ Καφιτζή, πες τίπουτα κι για του πιτρέλιου!
Χάθ’καμαν! Μπίτ’σαμαν ντιπ!...
─ Άφ’σι μι, αρέ χριστιανέ μ’! Μι πιτρέλιου τ’γανί’εις ισύ τ’ς πατάκις;
Ανεξαρτήτως αιτίων, αφορμών, νέων δεδομένων, νέας μόδας, νέας εποχής, νέας τάξης ή αταξίας πραγμάτων τον πόλεμο τον προκαλεί και τον χρεώνεται ο εισβολέας. Τελεία και παύλα… και χάνει και τα δίκια του, αν έχει…
Μπορεί να μην ξέρω γιατί γίνεται αυτός ο πόλεμος και πώς θα εξελιχθεί, αλλά γνωρίζω (και πολύ καλά, μάλιστα) τα αποτελέσματά του. Όμως, επειδή τα γνωρίζετε κι εσείς δε θα σας… βομβαρδίσω (φτάνουν οι βόμβες) με ήδη γνωστές πληροφορίες. Θα σημειώσω μόνο ότι ο κάθε πόλεμος προετοιμάζει και γεννά τον επόμενο πόλεμο.
Πατήρ πάντων ο πόλεμος… Κάπως έτσι, το
έλεγε ο Ηράκλειτος, ο σκοτεινός φιλόσοφος. Μη με ρωτάτε γιατί τον έλεγαν
σκοτεινό!... Μπορεί να του είχαν κόψει το ρεύμα, επειδή δεν είχε να πληρώσει,
οπότε καθόταν στα σκοτάδια και φιλοσοφούσε. Ποιος ξέρει πόσο είχαν πάει και
τότε οι λογαριασμοί της ΔΕΗ;
Μπατίρ’ πάντων ο πόλεμος… είναι το σωστότερο. Φτώχια και δυστυχία φέρνει στους απλούς ανθρώπους και στους λαούς, στους νικητές και στους ηττημένους.
Ποιοι κερδίζουν από τον πόλεμο; Απαντήστε το μόνοι σας! Όλο και κάτι θα ’χετε ακούσει. Κέρδος!... Όλα για το κέρδος!... Κέρδος που το συνοδεύουν οι κατάρες των αθώων θυμάτων και των πονεμένων ανθρώπων…
Στο μεταξύ η γη είναι σπαρμένη από κόκαλα κατακτητών. Στρατηλάτες, πορθητές, αυτοκράτορες, θαλασσοκράτορες κάτω από τα ραδίκια απολαμβάνουν τους μεγάλους θριάμβους τους. Τα «γεγυμνωμένα» οστά τους προκαλούν σταθερά την ίδια απορία: «άρα τις εστί βασιλεύς ή στρατιώτης;…» και είναι ανακατεμένα πολλές φορές με των εχθρών τους τα οστά, διότι «ο χάρος φίλους και εχθρούς σ’ ένα τραπέζι σμίγει»…
Πολύ με παραξένεψε που δεν έγινε μια εξαντλητική προσπάθεια διπλωματικής αποτροπής του πολέμου. Αντιθέτως, βιάστηκαν όλοι να εξωπετάξουν τη Ρωσία από κάθε συμμετοχή σε διεθνείς διαδικασίες, ανακοινώνοντας συνέπειες και μέτρα εναντίον της, λες και μπορούν να διαγράψουν τη Ρωσία από τον χάρτη και την πραγματικότητα. Λες και κάποτε, όταν γίνουν ολωνών οι δουλειές, δε θα κάτσουν πάλι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για να υπογράψουν νέες συνθήκες (να μην ξεχνούν να βάζουν και ημερομηνία λήξης στις καινούργιες). Άλλωστε, όλες οι συμφωνίες ισχύουν για όσον χρόνο βολεύουν τα συμφέροντα των ισχυρών. Πόσο αίμα χρειάζονται, για να γραφούν και να υπογραφούν;
Εκεί που τα χρειάστηκαν οι Ρώσοι ήταν η
απόφαση της Μενδώνη να απαγορεύσει τα μπαλέτα Μπολσόι και τη «Λίμνη των κύκνων».
Ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων από το Ρώσση Πετρίλου η υπουργός
υποχώρησε και δέχτηκε τα μπαλέτα να κάνουν τις παραστάσεις τους, αλλά στη Λίμνη
Στεφανιάδας και όχι στη Λίμνη των κύκνων. Φοβήθηκαν τους Ρωσσιώτες, μην κάνουν
καμιά επίθεση στην Κρανιά Πετρίλου κι ανάψει κάνα εσωτερικό μέτωπο. Ρωσία –
Ουκρανία, Ρώσση – Κρανιά… Κάτι
συμπτώσεις!...
Πάντως, όταν ρωτήθηκαν οι Στεφανιώτες αν συμφωνούν, είπαν: ιμείς φιλέτα θέλουμι, δε θέλουμι μπαλέτα!... (ακαλλιέργητος λαός, τι καρτιρείς; Του μυαλό στου φαΐ…).
Τώρα, ανακάλυψαν και τους Ρώσους ολιγάρχες. Ως τώρα δεν τους ήξεραν, αφού οι ολιγάρχες έκαναν δουλειές αποκλειστικά με το Καφενείο του Γιάννη… Στο τέλος, βλέπω να την πληρώνει το Καφενείο του Γιάννη…
ΟΗΕδες και Συμβούλια Ασφαλείας και λοιποί οργανισμοί άχρηστοι για ακόμη μια φορά. Τι τους θέλουμε; Για να πληρώνουμε χαρτογιακάδες, ανδρείκελα και αχυράνθρωπους; Για να τους πληρώνουμε τα ταξίδια και τα φαγοπότια τους σε ένα διαρκές σούρτα φέρτα σε συνέδρια, συνόδους, συνελεύσεις;
Και τώρα που πέσαμε στην παγίδα του Θουκυδίδη, πώς ξαναβγαίνουμε; Μιλάτε, ρε παιδιά! Τόσα νόμπελ ειρήνης καμαρώσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Πού είναι όλοι αυτοί οι ειρηνοποιοί; Διότι σήμερα ανάγκη για ειρηνοποιούς έχουμε…
Ακρίβυνε και η ακρίβεια
Έχουμε ακρίβεια… Για την ακρίβεια παραέχουμε ακρίβεια… Όμως, σήμερα να είστε χαρούμενοι, διότι αύριο θα έχουμε μεγαλύτερη ακρίβεια. Ωστόσο μην το βάζετε κάτω, διότι και το αύριο θα είναι καλύτερο απ’ το μεθαύριο…
Η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, λέει η κυβέρνηση. Ευχαριστούμε για την πληροφορία! Τέτοια ανακάλυψη ούτε ο Κολόμβος δεν έκανε που, ενώ έφτασε στην Αμερική και έδινε συνέντευξη στο σι εν εν, μας έλεγε ότι βρήκε την Ινδία. Ανάλογο γεωγραφικό μπέρδεμα μόνο ο Αλέξης μπορεί να το καταφέρει.
Ακρίβεια έχουμε για δυο λόγους: Πρώτον γιατί
υπάρχει ακρίβεια και δεύτερον γιατί δεν υπάρχουν λεφτά. Βέβαια, με τη δεύτερη
διαπίστωση έρχομαι σε πλήρη διαφωνία με τον Γιωργάκη, αλλά αν δε διαφωνούσα με
τον Γιωργάκη, το πράγμα θα ήταν πολύ σοβαρό, σοβαρότερο ακόμη κι απ’ την ακρίβεια…
Το άλλο καλό είναι ότι δεν αυξήθηκαν ακόμη οι τιμές στις τσιακμακόπετρες…
Έτσι μου ’ρχεται να αποσύρω τα κεφάλαιά μου και να τους βουλιάξω το τραπεζικό σύστημα. Με την ευκαιρία, ξέρει κάποιος να με ενημερώσει πόσο πήγε σήμερα η ουγγιά του χρυσού; Μήπως ξέρει κάποιος και πού έχει ζόχια να μάσω κάναν τρουβά;
Τα είδη ανεβαίνουν. Δε γνωρίζει ο
Βασιλόπουλος τι ποιεί ο Σκλαβενίτης. Για κάθε πράγμα που ανεβαίνει η τιμή του, αιτία
είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία. Άτιμες
τιμές!
─ Τα
’μαθις; Ανέφ’κι κι του κλουτσουτύρι…
─ Πάψι, αρέ! Απ’ τ’ν Ουκρανία του παίρνουμι κι του κλουτσουτύρι; Είμαστι για πουλλές κλουτσιές…
Ανακαλύφτηκε, λέει, αυτοκίνητο που ανιχνεύει αν ήπιες και δεν ξεκλειδώνει με τίποτε, για να μην οδηγείς μεθυσμένος. Σιγά την τεχνολογία!... Το σημαντικό θα ήταν να ανιχνεύει αν έχεις χρήματα να βάλεις βενζίνη. Να σου κάνει ένα σελφ τεστ τσέπης και να σε προειδοποιεί με το ηχητικό μήνυμα: πού πας καημένε Καραμήτρο, τα λεφτά σου δε φτάνουν ούτε για ένα λίτρο…
Μικρή
αγγελία: Πωλείται
γάιδαρος κριθαροκίνητος, διθέσιος και καμπριολέ, περασμένος ΚΤΕΟ, αθόρυβος
(μόνο όταν κορνάρει ακούγεται, δηλαδή όταν γκαρίζει) με ιπποδύναμη δύο
φορολογίσιμων ίππων…
─ Κόψε κάτι! Είναι δυνατόν γάιδαρος να είναι δύο ίππων;
─ Είνι κι παραείνι… Άμα είνι κανούτους φτάνει κι
μέχρι τρεις ίππους…
ΑιΟΛΙΚΗ ΑΠΕιλή… και των
βουνών η λοιμική
Ευκαιρία βρήκαν με τον πόλεμο οι αιολικοβρυκόλακες, για να τρέξουν ταχύτατα τα σχέδιά τους για εγκατάσταση ανεμογεννητριών παντού. Να η ευκαιρία για άμεση λεηλασία!... Σου λένε, την Ουκρανία τη βομβαρδίζει η Ρωσία, την Πίνδο ποιος θα τη βομβαρδίσει;
Κυριάκος και Αλέξης συμφώνησαν να επισπευστούν οι διαδικασίες εγκατάστασης. Εμάς μας παρασύρουν με τις κοκορομαχίες τους, για να μη βλέπουμε τις συμφωνίες τους. Συνιστώ πάντοτε να κοιτάζετε χαμηλά και κάτω απ’ το τραπέζι. Θα βλέπετε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα… Μπήκαν τα ενεργειακά σε ενέργεια…
Ο Κυριάκος πήγε πρόσφατα και στην Κοζάνη, όπου εγκαινίασε ένα τεράστιο φωτοβολταϊκό πάρκο. Είδατε ποτέ τον Κυριάκο να πάει να εγκαινιάσει κανένα χωράφι που σπάρθηκε σιτάρι και να παρακινήσει σε ανάλογες καλλιέργειες, για να μην πούμε το ψωμί ψωμάκι; Θα πεις, χωράφι που πάτησε ο Μητσοτάκης και να το σπείρεις σιτάρι, κριθάρι θα σου βγει στην καλύτερη περίπτωση, αν δε γεμίσει παλιούρια… Γιούργια στα παλιούρια!... (και του Μητσοτάκη γούρια…).
Μήπως πρέπει τελικά να μετατρέψουμε τον οργανισμό μας από μηχανή εσωτερικής καύσης κοψιδίων, οσπρίων, λαχανικών και τραχανά (παραλίγο να ξεχάσω τον τραχανά) σε ηλεκτροκίνητη μηχανή που θα δουλεύει αποκλειστικά με ρεύμα; Το βράδυ θα βάζουμε το καλώδιο στην πρίζα, θα φορτιζόμαστε και τη μέρα θα κόβουμε βόλτες μέχρι να πέσει η μπαταρία. Θα γλυτώσουμε κι απ’ τη δουλειά, αφού δε θα χρειάζεται να τρώμε. Μόνο η παραγωγή ρεύματος ενδιαφέρει πια τη χώρα.
Σε τα
μας η ίδια κατάσταση. Ο πυκνώς αρθρογραφών και μόνιμος υποστηρικτής των
αιολικών, διαβεβαιώνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αργιθεατών (δηλαδή τρία
άτομα που ούτε για μπιρίμπα δε συμπληρώνουν), θέλει τις ανεμογεννήτριες.
Έχει
και την αγωνία τι κάνουν εκείνοι που υπέγραφαν το Ψήφισμα Εναντίωσης κι
αναρωτιέται αν εξαντλήθηκε η πρωτοβουλία τους μόνο στις υπογραφές.
«Γρήγορα βάλτε φτερωτές πάνω στο Χοντροσπάνι,
στο Σ’μήνικο, στον Τύμπανο κι όπου υπάρχει ράχη,
πρέπει να γίνει ο τόπος μας πράσινη μπαταρία…».
Δεν ξέρω αν θα γίνει ο τόπος μας πράσινη μπαταρία, αλλά εγώ έγινα μπαρούτι, κατακοκκίνισα απ’ τα νεύρα μου… (δε γίνεται να γίνω κόκκινη μπαταρία σαν τις γιούκαρ;)
Δε θέλω, ορέ, να γίνω πράσινη μπαταρία, ούτε Αστυπάλαια (δεν αστυ-παλεύεται πια...), ούτε Αϊ – Στράτης (να μου ’ρχονται εξορία οι κομμουνιστές), ούτε Τήλος της Πίνδου. Μια χαρά είμαι κι Άγραφα της Πίνδου… Όποιος γοητεύεται με την Τήλο, γιατί δεν πάει στην Τήλο να απολαμβάνει πράσινη μπαταρία, ποιος τον εμποδίζει;
Δε θέλω, ορέ, να έχω διακόσια μέτρα πάνω απ’ το σπίτι μου στο Αετοχώρι τις φτερωτές να μου ’ρχονται γύρα στο κεφάλι, επειδή το αποφάσισαν κάποιες… σοφές κεφαλές του τόπου, χωρίς να ενημερώσουν κανέναν Αετοχωρίτη.
Τελικά,
πρέπει να γίνει δημοψήφισμα. Να απουφασίσουμι, τι θέλουμι να γένουμι… Τι θα
λέγατε να γίνουμε Ψαρά;
Νέον
πεδίον δόξης λαμπρόν και πάρκο νέον αιολικόν, θέλουν να στήσουν κάποιοι και
στην Κατούνα των Ελληνικών.
Θα σας κάνουμε τον βιότοπον σκουπιδότοπον…
Κάτω οι βιότοποι, ζήτω οι σκουπιδότοποι!...
Αυτή
κι αν είναι χαρά! Βαράτε, βιολιτζήδες, να χορέψουμε όλοι την «καραγκούνα». Βαράτε τη σβαρνιάρα
(ταιριάζει και με τη Μαγκανιάρα),
την παλαμιώτικη, βαράτε μια καραγκούνα τέλος
πάντων κι ας είνι κι απ’ του Μπισδάνι…
Αμ δεν κόλλησε η βελόνα, η επένδυση κόλλησε. Το αμ’ πώς δα σημαίνει: αμ’ δε, αμ’ πώς κι καλά, αμ’ δε θα σας γένει, μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάστε, κάντε όρεξη…
Ιστορική απόφαση: Αρχές Μαρτίου σε συνεδρίασή του το Δημοτικό
Συμβούλιο Αργιθέας πήρε μια ιστορική απόφαση, δίνοντας αρνητική γνωμάτευση για
την κατασκευή αιολικού στην Κατούνα Ελληνικών.
Υπήρξαν και προηγούμενα Δημοτικά Συμβούλια, τα οποία εξέφρασαν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις για τις
ανεμογεννήτριες στα βουνά μας. Όμως, αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που
η άρνηση δίνεται ενώπιον παρευρισκόμενου εκπροσώπου της ενδιαφερόμενης
εταιρείας και είναι ξεκάθαρη.
Συγχαίρω το Δημοτικό Συμβούλιο και ελπίζω να συνεχίσει με ανάκληση και ακύρωση των αποφάσεων που συμφωνούν με την εγκατάσταση αιολικών στον τόπο μας (αυτών που παράγουν τα έννομα αποτελέσματα, να καταλάβετε…). Η προστασία της περιοχής μας είναι για όλους μας ιστορική ευθύνη…
Αρνητική ήταν και η θέση δημοτικού συμβούλου της αντιπολίτευσης, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της ίδιας παράταξης, οι οποίοι ψήφισαν «παρών». Είναι δυνατόν στο σοβαρότερο θέμα που απασχολεί, εκτός της Αργιθέας, και την ευρύτερη περιοχή των Αγράφων αλλά και της Πίνδου γενικότερα, να μην έχεις άποψη και να λες απλώς «παρών»; Εκλογές έρχονται, μπορεί ο λαός να τους περάσει στο «απών» από το επόμενο δημοτικό συμβούλιο... Μέχρι τότε, να μην παραλείπουν να ψηφίζουν για την προμήθεια ειδών καθαριότητας και χαρτιών υγείας ή για έξοδα εκδηλώσεων και για τα λουκούμια επί των εθνικών επετείων…
Δε
γίνεται να βρίσκεις και να φωτογραφίζεις έναν κάδο σκουπιδιών γεμάτο ή να
ανακαλύπτεις σκουπιδότοπο σε μια πλαγιά και να αρθρογραφείς, εκφράζοντας την
αγωνία σου για την ανυπολόγιστη οικολογική και περιβαλλοντική επιβάρυνση του
τόπου και των κρυστάλλινων νερών του Αχελώου και να ψηφίζεις θετικά ή «παρών»
στην εγκατάσταση αιολικών, τα οποία θα λεηλατήσουν και θα μετατρέψουν την
περιοχή σε μόνιμο σκουπιδότοπο. «Οι διυλίζοντες τον
κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες»
κανέναν δεν πείθουν με τις… βολές και τις υπερβολές…
Ωστόσο, να έχουν τον νου τους μην πέσει κάνας γάιδαρος στα κρυστάλλινα νερά του Άσπρου και σε περίπτωση που συμβεί να προσέξουν μη στάξει η ουρά του μέσα (και μας λερώσει τα κρυστάλλινα), όταν θα τον βγάζουν έξω…
Γεια και
σιγουριά
Οι
παλιότεροι άνθρωποι που έζησαν και σε συνθήκες πολέμου, γνώριζαν ότι εκτός από
την υγεία εξίσου σημαντική είναι και η ασφάλεια. «Γεια και σιγουριά!» συνήθιζαν
να εύχονται. «Γεια και μαύρα λάχανα!» συμπλήρωναν, για να τονίσουν ότι δεν τους
ενοχλεί η φτώχια, όταν υπάρχει υγεία.
Σήμερα με όσα συμβαίνουν γύρω μας, καταλαβαίνουμε καλύτερα πόσο
ουσιαστικό ήταν το περιεχόμενο αυτών των ευχών. Εκεί που αισθανόμαστε ότι: «Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας» όπως λέει ο τίτλος
βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, είναι ανάγκη να βρίσκουμε τη δύναμη να
αντιπαλέψουμε τις όποιες δυσκολίες.
Θεωρήσαμε την οικονομική κρίση μεγάλο πρόβλημα, μέχρι που ήρθε η πανδημία ως απειλή για την υγεία μας και ήταν ακόμη μεγαλύτερο. Ο πόλεμος που ξέσπασε στην Ουκρανία, διασάλευσε σε μεγάλο βαθμό και το αίσθημα της ασφάλειας. Κανείς δε γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου υπαρκτός. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!...
Καλό Πάσχα!
Πάσχα λυτρωτικό και ειρηνοφόρο!
17/4/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου