Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου "Σύλλογος Αργιθεάτων η Εστία" ο Λευτέρης Κάμπας έστειλε την παρακάτω επιστολή με την οποία επισημαίνει την σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας, τους ψευδείς ισχυρισμούς και την αποσιώπηση σημαντικών γεγονότων.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή του Λευτέρη Κάμπα
Από: Λευτέρη Κάμπα
Προς τον Σύλλογο
Αργιθεατών Θεσσαλών
«Η ΕΣΤΙΑ»
Σολωμού 35
10682 Αθήνα
Αθήνα 29 Απρίλη 2015
ΜΙΑ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Κύριοι,
Την 19 Νοέμβρη 2014 απέστειλα μια επιστολή στο Δ.Σ. του Συλλόγου Αργιθεατών Αθήνας, όπου επεσήμανα τους ψευδείς ισχυρισμούς, την σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας και την αποσιώπηση σημαντικών γεγονότων στο βιβλίο που εξέδωσε ο Σύλλογος με τίτλο:
«ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΓΙΘΕΑΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ
Η ΕΣΤΙΑ
60 ΧΡΟΝΙΑ ΔΡΑΣΗ»
Ο υπότιτλος που θα ταίριαζε γάντι
«ΜΙΑ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ»
Ακολούθησε επιστολή του συντάκτη της ανιστόρητης αυτής ιστορίας κ. Θεοδόση Μακρυγιάννη παληού Προέδρου με προκλητική συνέχιση των ψευδών ισχυρισμών και με αρκετή δόση ειρωνείας για το πρόσωπό μου. Πληροφορούμαι δε ότι ο Σύλλογος προτίθεται να παρουσιάσει την «ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ» αυτή ιστορία στο κοινό την 6η Μαΐου στην ΕΣΗΕΑ.
Με την επιστολή μου αυτή που είναι συνέχεια της προηγούμενης θα ήθελα να ξεκαθαρίσω...
ωρισμένα πράγματα για την πλήρη και αντικειμενική ενημέρωση συμπατριωτών και φίλων του Συλλόγου.
ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗΣ»
Ισχυρίζεται ο φίλος μας κ. Θεοδόσης Μακρυγιάννης ότι οι ηχογραφήσεις στον Σίμωνα Καρά, η έκδοση των κασετών που ακολούθησε και η παρουσίαση των Αργιθεάτικων χορών στο Θέατρο Φιλοπάππου της Δόρας Στράτου απ’ το 1978-1981 ήταν δικές του πρωτοβουλίες και δικές του εργασίες.
Αν ήταν έτσι ας μας πει ποιά έρευνα έκανε σχετικά με την μουσικοχορευτική παράδοση της Αργιθέας, πότε την έκανε και ποιό είναι το αρχείο του. Όλος ο κόσμος γνωρίζει ποιός έκανε αυτή την έρευνα και ποιός ανέλαβε αυτές τις πρωτοβουλίες.
Όχι κ. Θεοδόση Μακρυγιάννη δεν λέω καμμιά υπερβολή, όπως περιπαιχτικά αναφέρεις στην επιστολή σου, όταν λέω στο βιογραφικό μου ότι «Η ανακάλυψη – αξιοποίηση της φωνής του Στέργιου Βλαχογιάννη και η άνευ προηγουμένου προβολή της Αργιθέας μέσα απ’ την παράδοσή της πρέπει να θεωρούνται απ’ τις κορυφαίες επιτυχίες του στον Πολιτιστικό Τομέα». Είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του βιογραφικού που σου έστειλα και το οποίο αφαίρεσες για να ισχυριστείς ότι ήταν δικές σου οι πρωτοβουλίες αυτές.
Ειρωνικά αναφέρεις ότι στο τέλος θα πω ότι ανακάλυψα τον τροχό, την τυπογραφία και δημιούργησα τον κόσμο. Όχι κ. Θεοδόση Μακρυγιάννη. Δεν θα το έλεγα ποτέ γιατί δεν είμαι επαγγελματίας του ψεύδους.
Γι’ αυτό που είμαι σίγουρος ότι ανακάλυψα μαζί με τη σύζυγό μου Σούλα Τόσκα Κάμπα είναι ο πλούτος της Αργιθεάτικης μουσικοχορευτικής παράδοσης που την ερευνήσαμε, την καταγράψαμε, την αξιοποιήσαμε αφιλοκερδώς και την υμνήσαμε ποικιλοτρόπως όπως της αξίζει. Το δεύτερο για το οποίο είμαι σίγουρος ότι ανακάλυψα και δεν μπορεί κανένας να το αμφισβητήσει είναι η φωνή του Στέργιου Βλαχογιάννη την οποία και αξιοποίησα με τον πιο αγνό τρόπο. Εγώ και οι Πετριλιώτες τιμήσαμε τον Στέργιο, όταν ζούσε, με τον καλύτερο τρόπο. Ηχογραφήσαμε πάμπολλα τραγούδια για να ακούγεται η φωνή του στο διηνεκές. Όταν ο Στέργιος ζούσε δεν απουσίαζε από κανένα Πετριλιώτικο γλέντι. Αυτή είναι μία έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς του και όχι με παχιά λόγια και τιμητικές εκδηλώσεις μετά θάνατον όπου δεν ακούγεται ούτε ένα τραγούδι με την φωνή του.
Δεν αμφισβητώ τα αφιερώματα στον Στέργιο. Αμφισβητώ το περιεχόμενο των εκδηλώσεων αυτών που δεν σέβονται την μνήμη του αλλά οι διοργανωτές το κάνουν για να προβληθούν οι ίδιοι.
Ας θυμηθούμε με δύο μικρά αποσπάσματα τι έγραφε ο «Αργιθεάτικος Αγώνας» της εποχής.
«ΑΡΓΙΘΕΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ» τεύχος 10 Σεπτέμβρη 79. «Σε ποιόν ανήκουν οι προσπάθειες αυτές; Στο Λευτέρη Κάμπα. Το γράψαμε και θα το ξαναγράψουμε χίλιες φορές, όπως θα χειροκροτήσουμε και θα προβάλουμε κάθε παρόμοια προσπάθεια. Το Δ.Σ. απεχθάνεται τα παχιά λόγια. Μόνο τα έργα επικροτεί».
Στο τεύχος 7 του «ΑΡΓΙΘΕΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ» τον Σεπτέμβρη του 1978 υπάρχει ολοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Μια πρωτοβουλία για χειροκρότημα» που αφορούσε στην οργάνωση του χορευτικού και την παρουσίαση των χορών μας στο Θέατρο Δόρας Στράτου.
Μεταξύ των άλλων έγραφε για το πρόσωπό μου. «… Μετά από όλη αυτή την επιτυχία που οφείλεται στην προσπάθεια, το ζήλο αλλά και την δραστηριότητα του Λευτέρη Κάμπα να παρουσιάσει τους χορούς και τα τραγούδια της Αργιθέας. Μιά επιτυχία που κατέπληξε όλους μας».
Πώς γίνεται ο κ. Θεοδόσης Μακρυγιάννης στον «Αργιθεάτικο Αγώνα» εκείνης της εποχής να αναγνωρίζει τις πρωτοβουλίες αυτές ότι ήταν του γράφοντος και στην ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ιστορία του να τις παρουσιάζει για δικές του; Τί να πεί κανείς. Ανακολουθία, πλήρης αντίφαση ή αμετροέπεια. Ίσως όλα μαζί.
Συμπερασματικά, για να ξεκαθαρίσουμε το θέμα και να αποκατασταθεί η αλήθεια. Δεν αρνούμαι ότι οι δραστηριότητες αυτές έγιναν επί προεδρίας Θ. Μακρυγιάννη στον Σύλλογο. Αυτό τον τιμά βεβαίως ως πρόεδρο. Δεν τον τιμά όμως να ισχυρίζεται ότι οι ηχογραφήσεις, η έκδοση των κασετών και η παρουσίαση των χορών της Αργιθέας στο Θέατρο Δόρας Στράτου ήταν δικές του πρωτοβουλίες και εργασίες. Αυτό αποτελεί ασέλγεια σε βάρος της αλήθειας.
ΜΙΑ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
Νομίζω ότι η προσφορά μου εκείνης της εποχής όπως και η συνέχισή της μέχρι σήμερα με την έκδοση ακόμη δύο κασετών (Νο 4 και Νο 5) και των τριών CD (Νο 6, Νο 7 και Νο 8) εκ των οποίων τα δύο διπλά από πλευράς περιεχομένου είναι ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη.
Είναι νομίζω τεράστια και από οικονομικής πλευράς. Ανάρπαστες έγιναν οι 3.000 κασέτες της πρώτης παραγγελίας της 1ης κασέτας «Τραγούδια της Αργιθέας Νο 1». Έχουμε και λέμε 3.000 κομμάτια χ 500 δρχ. = 1.500.000 δρχ. Ποσό τεράστιο για την εποχή.
Συνολικός απολογισμός από το 1978 μέχρι σήμερα. Περίπου 30.000 κομμάτια χ 7 ευρώ το κομμάτι (καθαρά σε σημερινές τιμές) μας κάνουν 210.000,00 €. Σκεφθείτε το μέγεθος της προσφοράς.
Ε λοιπόν γι’ αυτή την προσφορά ο φίλος μας κ. Θεοδόσης Μακρυγιάννης που προσωπικά βοήθησα για να είναι ένας πετυχημένος Πρόεδρος, δεν βρήκε ούτε ένα μικρό ευχαριστώ για το πρόσωπό μου. Ευχαριστεί πάρα πολλούς ονομαστικά. Για μένα, ούτε μια λέξη.
ΚΛΙΜΑΚΑ ΔΩΡΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΩΝ
Μάλιστα στο τέλος της ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗΣ ιστορίας παραθέτει μια κλίμακα όπου παρουσιάζει από μικρούς δωρητές έως μεγάλους ευεργέτες. Αλήθεια την δική μου προσφορά που την κατατάσσει; Στο τίποτα. Οποία μικροψυχία, αμετροέπεια και πάλι; Δεν πειράζει. Μου αρκεί που στην συνείδηση των απλών Αργιθεατών αναγνωρίζονται όλα όσα έκανα για τον Σύλλογο.
ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω και μιά εξομολόγηση εκ βαθέων. Υπάρχει και μία άλλη οικονομική προσφορά από μέρους μου προς τον Σύλλογο την οποία ο κοντόφθαλμος φίλος μας κ. Θεοδόσης Μακρυγιάννης δεν αντιλήφθηκε ούτε την αναφέρει πουθενά.
Το μεράκι μου για τα τραγούδια της περιοχής με έκανε το 1978 να αγοράσω ένα μαγνητόφωνο ταινίας για να κάνω μόνος μου τις ηχογραφήσεις που ήθελα και έπρεπε να κάνω για τον Σύλλογο Αθήνας και άλλους Συλλόγους.
Το μαγνητόφωνο αυτό (ένα γερμανικό χειροποίητο φορητό “UHER”) το αγόρασα ελαφρώς μεταχειρισμένο στην τιμή των 120.000 δρχ. όταν ο μέσος μισθός ήταν περίπου 5.000 δρχ. Δεν χρέωσα ούτε μία δραχμή τον Σύλλογο. Το ξεχρέωσα μετά από έξι χρόνια. Ο μόνος Σύλλογος που με βοήθησε στην αποπληρωμή ήταν ο Σύλλογος Αργιθεατών Καρδίτσας. Κι εγώ σε ανταπόδοση έκανα ηχογραφήσεις για λογαριασμό του σε Λοξάδα, Μαυρομάτι, Καρδίτσα και βοήθησα να εκδοθεί η αριστουργηματική κασέτα «ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΚΟΝΤΟΒΡΑΔΟ» με τις φωνές του Πέτρου Νάκου, του Κώστα Νάκου, του Νίκου Πανάγου και Ομίλου ανδρών και γυναικών. Στο βιολί ήταν ο Γ. Βασιλακάκος.
Με αυτό το μαγνητόφωνο έκανα ηχογραφήσεις στο Σχηματάρι με συμμετοχή του Στέργιου Βλαχογιάννη και ομίλου ανδρών και γυναικών του Πετρίλου. Βιολί έπαιζε ο Λάμπρος Καζιακούρας. Με αυτά τα τραγούδια εκδόθηκε η κασέτα «ΝΑΜΟΥΝΑ ΠΕΤΡΟΠΕΡΔΙΚΑ» του Συλλόγου Πετρίλου.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν την άνοιξη του 1985 στην ταβέρνα του Σουφλάκη στο Σχηματάρι. Η κασέτα αυτή ήταν το κύκνειο άσμα του αείμνηστου Στέργιου.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ Η «ΑΡΓΙΘΕΑΤΙΤΙΔΑ»
Στην «ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ» ιστορία ο συντάκτης αναφέρει ότι το 1982 μετά από δύο θητείες το Δ.Σ. απεχώρησε απ’ τον Σύλλογο για να για να δώσει την θέση του σε νεώτερους. Τόσο γρήγορα κουράστηκε; Κι εκείνη η ανίατη ασθένεια η «Αργιθεατίτιδα» που τους είχε πιάσει και δήλωναν ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποχωριστούν τον Σύλλογο τι έγινε; Πήγε περίπατο;
Δεν μας είπαν ποτέ ο κ. Θεοδόσης Μακρυγιάννης και η παρέα του τι τους έκανε να αποχωρήσουν τόσο νωρίς και να εμφανιστούν ξανά σε ενεργό ρόλο μετά από τριάντα χρόνια. Μήπως έτσι εκδίδοντας την ιστορία του Συλλόγου προσπάθησαν να εξασφαλίσουν την υστεροφημία τους και μάλιστα με χρήματα του Συλλόγου; Και μάλιστα με την απαξίωση ή οικειοποίηση της προσφοράς άλλων
ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΔΙΟΡΘΩΤΕΣ
Απορώ για το τί διόρθωναν οι διορθωτές. Μόνο τα συντακτικά και ορθογραφικά λάθη; Η ουσία δηλαδή τα ψέματα, η παραχάραξη της αλήθειας, η αποσιώπηση σημαντικών γεγονότων δεν προκάλεσαν καμμιά αντίδραση; Όλοι παληοί στον Σύλλογο δεν είναι δυνατόν να μην ήξεραν τα πραγματικά γεγονότα. Μάλιστα όλοι τους θα συμμετάσχουν μοιραίοι και άβουλοι στην παρουσίαση της «ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗΣ» ιστορίας. Λυπάμαι πολύ.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ «ΤΗΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗΣ»
Αν υποθέσουμε ότι το 1977 το φθινόπωρο δεν πήγαινα να συναντήσω τους αδελφούς Μακρυγιάννη να τους προτείνω ο Σύλλογος να αγκαλιάσει τις δύο πρωτοβουλίες και τις εργασίες που έκανα για τα τραγούδια και τους χορούς της Αργιθέας. Θα υπήρχε αυτή η φωτογραφία για να κοσμεί αυτή την «ανιστόρητη ιστορία;»
Στη συνάντηση αυτή δυσκολεύτηκα να τους πείσω ώστε στο χορό της 11-1-78 στο «ΡΕΤΡΟ» να έρθει ένας όμιλος απ’ το Σχηματάρι να πει μερικά τραγούδια της Αργιθέας για να τα ακούσει ο Σίμων Καράς που θα καλούσαμε στο χορό.
Ήρθε ο όμιλος απ’ το Σχηματάρι προστέθηκαν και μερικοί συμπατριώτες απ’ την Αθήνα και τραγούδησαν μερικά τραγούδια. Είχε έρθει και ο Σίμων Καράς με την σύζυγό του Αγγελική, την βοηθό του Μαρία Βούρα και άλλους συνεργάτες. Άκουσαν τα τραγούδια και τους άρεσαν. Ξεχώρισαν δε μιά φωνή που τους άρεσε ιδιαίτερα. Ήταν η φωνή του Στέργιου. Έτσι άρχισε η καθιέρωσή του. Μετά τα τραγούδια που άκουσαν απ’ τον όμιλο ο Σίμων Καράς με τους συνεργάτες του απεχώρησε γιατί δεν τον ενδιέφερε το υπόλοιπο μοντέρνο πρόγραμμα.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΡΟΠΟΥ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ
Με τις ηχογραφήσεις στον Σίμωνα Καρά την άνοιξη του 1978, με την έκδοση των πρώτων κασετών και με την παρουσία των χορών στο Θέατρο Φιλοπάππου αλλάζουν όλα στον τρόπο διασκέδασης των Αργιθεατών.
Η παραγκωνισμένη και απαξιωμένη Αργιθεάτικη παράδοση παίρνει την θέση που της αξίζει σε όλα τα Αργιθεάτικα γλέντια.
Η έκδοση της πρώτης κασέτας έδωσε νέα πνοή και κύρος στην ύπαρξη και δράση του Συλλόγου. Όλοι μάς αναγνώρισαν για δυναμικό και δραστήριο Σύλλογο. Όλοι μάς είχαν για υπόδειγμα στην δράση τους.
Τα τραγούδια της κασέτας ακούγονταν σε όλα τα στέκια των Αργιθεατών σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στα μαγαζιά της Αργιθέας, στα λεωφορεία του ΚΤΕΛ, στο Μουζάκι και την Καρδίτσα. Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και συναρπαστικό.
Είχαμε μιά γενικευμένη στροφή όλων των Συλλόγων στην παραδοσιακή μορφή των χορών. Αυτή η τάση ξεκίνησε το 1978 και συνεχίζεται ευτυχώς μέχρι σήμερα.
ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΜΕ ΝΟΗΜΑ
• Την άνοιξη του 2014 ο Σύλλογος και ο συντάκτης της ιστορίας του μού ζήτησαν κείμενα με τις δραστηριότητες που έγιναν όταν ήμουν πρόεδρος του Συλλόγου αλλά και αυτές που είχα είτε σαν μέλος Πολιτιστικών Επιτροπών είτε σαν μέλος Δ.Σ. Έφτιαξα 36 σελίδες με όλες αυτές τις δραστηριότητες καθώς και ένα σύντομο βιογραφικό. Τέλος μου ζήτησαν στοιχεία για όλες τις μουσικές εκδόσεις. Συμφωνήσαμε δε ότι όταν είναι έτοιμα τα δοκίμια της έκδοσης, να με καλέσουν να κάνουμε μαζί τις διορθώσεις.
Τελικά απ’ το υλικό που έδωσα δεν συμπεριέλαβαν στην έκδοση παρά ελάχιστα και μάλιστα τεχνικά όπως π.χ. ότι στις ηχογραφήσεις στον Σίμωνα Καρά χρησιμοποιήθηκε το παγκοσμίως φημισμένο ελβετικό φορητό μαγνητόφωνο «ΝΑΓΚΡΑ». Απ’ την ουσία των κειμένων και των δράσεων ελάχιστα. Το βιογραφικό μου το πετσόκοψαν, αφαιρώντας όλα τα σημαντικά για μένα στοιχεία. Τέλος δεν με κάλεσαν ποτέ να κάνουμε τις διορθώσεις όπως είχαμε συμφωνήσει.
• Στις μουσικές εκδόσεις Νο 1, Νο 2 και Νο 6 δεν αναφέρεται ποιος τις επιμελήθηκε. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Αν το έγραφε δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ήταν δικές του πρωτοβουλίες οι ηχογραφήσεις στον Σίμωνα Καρά και η παρουσίαση των χορών στην Δόρα Στράτου.
• Δεν αναφέρεται καθόλου η μεγαλύτερη χορηγία προς τον Σύλλογο, το 1999 της «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ» με ενέργειες του συμπατριώτη μας Κίμωνα Παπαγεωργίου που υπήρξε μέλος του Δ.Σ. σε δύσκολες περιόδους και βοήθησε τον Σύλλογο. Η χορηγία αυτή ήταν πολύ σημαντική γιατί έγινε πλήρης ανακαίνιση των Γραφείων και αγοράστηκε όλος ο εξοπλισμός που υπάρχει σήμερα. Σίγουρα υπήρξε προεδρικός δάκτυλος για την απάλειψη αυτού του γεγονότος παρ’ ότι το κατέγραφα σε κείμενα 36 σελίδων που παρέδωσα στον συντάκτη κ. Θεοδόση Μακρυγιάννη.
• Δεν αναφέρονται καθόλου τα πρακτικά αποτελέσματα του 4ου Παναργιθεάτικου Συνεδρίου που έγινε στα Πετρίλια και για πρώτη φορά στην Αργιθέα, τον Αύγουστο του 1990. Ήταν ένα μεγάλο τόλμημα.
Τα πρακτικά αποτελέσματα αυτού του Συνεδρίου ήταν η ηλεκτροδότηση όλων των μικρών συνοικισμών της Αργιθέας και η ασύρματη τηλεφωνία με τις Εγκαταστάσεις στον Τύμπανο το 1993. Επιτέλους η Αργιθέα απέκτησε ανθρώπινες τηλεπικοινωνίες.
• Παρέλειψαν ο συντάκτης της «ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗΣ» και το Δ.Σ. του Συλλόγου να ευχαριστήσουν:
α) Την οικογένεια του Στέργιου Βλαχογιάννη για την παραχώρηση του υλικού για την έκδοση της 5ης κασέτας.
β) Τον Στράτο Λέκκο που παραχώρησε το υλικό για την έκδοση του διπλού CD το Νο 7 με τίτλο «Τ’ ΑΡΓΙΘΕΑΤΙΚΑ» με τον Γιώργο Λέκκο.
• Την τεράστια προσπάθεια της Διοικούσας Επιτροπής για να γλιτώσει το ακίνητο (Σολωμού 35) που κινδυνεύαμε να χάσουμε γιατί επί τρία χρόνια δεν πληρώθηκαν οι δόσεις του ενυπόθηκου δανείου στην Τράπεζα.
Η Διοικούσα Επιτροπή της οποίας υπήρξα Πρόεδρος από 6/3/88 μέχρι 13/11/88 κατάφερε τελικά να αποπληρώσει το δάνειο (με λαχειοφόρο που οργάνωσε) και πήρε την εξοφλητική απόδειξη.
• Αγνοήθηκε εντελώς η τεράστια προσπάθεια που έγινε απ’ τον Σύλλογο και όλους τους άλλους Συλλόγους και τους Δήμους το 2008-2010 για τον ενιαίο Δήμο Αργιθέας. Η προσπάθεια αυτή έγινε επί προεδρίας μου. Τελικά καταφέραμε να υπάρξει ο Δήμος ενιαίας Αργιθέας.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω και πολλά άλλα πράγματα που σκοπίμως παραποιήθηκαν ή αγνοήθηκαν. Θα περιοριστώ όμως σ’ αυτά που θεωρώ και σπουδαιότερα.
Θέλω να σας πω τέλος ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Εμπιστεύομαι την κρίση του κόσμου.
Με Πατριωτικούς Χαιρετισμούς
Λευτέρης Κάμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου