Βασίλης Αργύρης

Δευτέρα 12 Απριλίου 2021

Οδοιπορικό Κρανιά, Συρέπειτα, Μ΄ζέρη, Σουφλιρή Νο 13

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 11 Απριλίου 2021

Οδοιπορικό Κρανιά, Συρέπειτα, Μ΄ζέρη, Σουφλιρή Νο 12

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…

Διαβάστε περισσότερα »

Οδοιπορικό Κρανιά, Συρέπειτα, Μ΄ζέρη, Σουφλιρή Νο 11

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο διαβάστε περισσότερα…

Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 10 Απριλίου 2021

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 62 - Κανονική κανονικότητα!

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε,

μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε…

Οδυσσέας Ελύτης

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 62

Θα σας κανονίσουμε!...

Η κανονικότητα είναι σαν τον καφέ. Σκέτη, με ολίγη, μέτρια, ελαφριά, γλυκιά, βραστή (βράστα! που λένε…), μέχρι ναι και όχι κανονικότητα υπάρχει (ούτε δημοψήφισμα να ’τανε!...). Τελευταία, ανάμεσα σε πολλά και διάφορα νέα, μας ήρθε και η νέα κανονικότητα!... (κανονικά έπρεπε να βάλω πολλά !!!!!!!!!!)

Βέβαια, στον καφέ η κάθε ονομασία ορίζεται απ’ την αναλογία των υλικών και η επιτυχία του στην τέχνη του καφετζή, ενώ στην κανονικότητα ούτε υλικά γνωρίζουμε ούτε αναλογίες και, προπαντός, ούτε ποιος ορίζει αυτά τα υλικά… Βαδίζουμε στα γκαβά!… Πάντους, ιγώ στου Καφινείου δε βράζου κι δε σιρβίρου κανουνικότητις, για να ξέρου κι δε μπουρού να σας φανού χρήσιμους… Καλά είναι να ρωτάτε αυτούς που σας μαγειρεύουν τις κανονικότητες κι ακόμα καλύτερα να ρωτάτε αρκετά πράγματα, πριν τους αναθέσετε να σας τις ετοιμάζουν!...

Τι είναι η νέα κανονικότητα; Έρχεται να αντικαταστήσει την παλιά; Η παλιά ήταν λάθος και επομένως άχρηστη; Η νέα είναι σωστή και αναγκαία; Ποιος τα αποδεικνύει αυτά και με ποιον τρόπο; Ποιος έχει το δικαίωμα της αντικατάστασης, ποιοι το αποφάσισαν και πώς τον εξουσιοδότησαν να την κάνει;

Μπορώ να βάζω όσα ερωτήματα θέλω, σάμπως θα πληρώσω φόρο ή σάμπως θα πάρω απάντηση; Εδώ και αρκετά χρόνια μάς εμφανίζουν νεοφανείς όρους, ποτέ δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν τι σημαίνουν και ποιο είναι το περιεχόμενό τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι τους αναπαράγουμε και χωρίς να το καταλάβουμε τους αποδεχόμαστε, έχοντας και τον φόβο μην μας κατηγορήσουν για αντιπροοδευτικούς και μας κολλήσουν τα διάφορα αντιπροοδευτικά ταμπελάκια…

Έτσι καταπίνουμε ολόκληρα, αλλά χωνεύουμε εύκολα τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τη Νέα Εποχή, την Παγκοσμιοποίηση και ακολουθούμε την κάθε νέα σαχλαμάρα τους και εντυπωσιαζόμαστε από τις τιποτολογίες τους. Ρίγη συγκίνησης μας διαπερνούν (καλά είναι να βάζουμε και κάνα θερμόμετρο μην έχουμε πυρετό), όταν πληροφορηθούμε ότι σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα του ύπνου, αντί να μην μας κολλάει ύπνος και να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα κι ανοιχτά σαν γαρίδα…

Ίσως, η νέα κανονικότητα να είναι ένα ακόμα μεταλλαγμένο νέο φρούτο του νεόδεντρου. Έχω αρκετούς λόγους να υποψιάζομαι ότι δεν είναι μόνο μια πρόσκαιρη προσπάθεια, για να ξεπεράσουμε τις έκτακτες συνθήκες, οι οποίες δημιουργήθηκαν από έναν κορονοϊό και ύστερα να επανέλθουμε στην κανονικότητα (σκέτη χωρίς προσδιορισμούς), αλλά μια ευκαιρία επιβολής άγνωστων και μόνιμων καταστάσεων.

Απομένει να παρακολουθούμε το ξεδίπλωμα της καινούργιας πραμάτειας. Υπάρχει μια αστεία, αφελής, αλλά και επικίνδυνη αντίληψη, στην οποία διατυπώνεται ως άποψη και ο επαναπροσδιορισμός του αυτονόητου. Δεν είναι δύσκολο, σ’ όσους το υποστηρίζουν αυτό, να τους περνάνε κάθε περίεργο και ασυνήθιστο ως κανονικό, το ανόητον ως αυτονόητον και κάποιοι, ουσιαστικά, να τους λένε: θα σας κανονίσουμε!

Κάθε συρμή και σακαή θα μας αλλάζει τη ζωή;

Τι είναι αυτή η σακαή, ορέ Βασίλη Νταλαμπάσχα,
που γιόρτασες στην Ανάληψη το φετινό το Πάσχα;
Αν απαντήσεις σωστά, κερδίζεις εφταήμερη παραμονή στα Πετρίλια με όλα τα έξοδα πληρωμένα, δικαίωμα βοσκής μέχρι το Μαρκελέσι και θα σε περνάμε ζαλίκα στη Λεύκα Πετρίλου, όσες φορές χρειαστεί και μέχρι να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.

Τι είναι τελικά η Λεύκα Πετρίλου;

Πετριλιώτισσες, Πετριλιώτες (ντόπιοι και σχηματαρίσιοι, ζερβό και προσήλιο)!

Μιας και πήγαμε στη Λεύκα ερωτάσθε δια τελευταίαν φοράν. Τι είναι τελικά αυτή η Λεύκα; Είναι τμήμα δημοτικού ή επαρχιακού δρόμου; Ακούγεται τελευταία και μια πληροφορία ότι μπορεί να χαρακτηριστεί και διεθνές το σημείο (σημεία και τέρατα, δηλαδή), επειδή κάπου κοντά διέρχεται και το διεθνές ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Στις Βρυξέλλες λέγεται ότι προκρίνεται τελικά η λύση του προβλήματος στο εν λόγω ρέμα να γίνει σε συνδυασμό με τη σήραγγα Φραμένου. Με τα μπάζα που θα βγάνουν απ’ τη γαλαρία θα μπαζώνουν το ρέμα, το οποίο ακόμα παραμένει ρέμα και κατεβασιά… Ό,τι δεν γίνεται και ό,τι αργεί, χρεώστε το πια στον ιό που επιδημεί, στον δήμο που παρεπιδημεί και στον κάθε αρμόδιο που αδιαφορεί ή κωλυσιεργεί…

Άλλα είναι τα μεγάλα…

Τα μεγάλα προβλήματα, όμως, στην Αργιθέα δεν είναι οι δρόμοι. Είναι τα πανηγύρια μας, άντε και οι δρόμοι που οδηγούν στα πανηγύρια μας και στα διάφορα άλλα πολιτιστικά γεγονότα του θέρους. Κυρίως, είναι οι οδοί προς τους αιγιαλούς, για να μπορούν να προσπελάζουν (παραλίγο να βελάζουν) οι αοιδοί με τις μουσικές τους αηδίες, με τις οποίες τέρπουν την ακοή μας και τρέπουν σε φυγή πέστροφες, ασπρίτσες και μπακακάκια, ασβούς, κουνάβια, αλεπούδες κι άλλα τινά είδη πανίδας.

Υπάρχει κι ο εύλογος σκεπτικισμός. Αν ανοιχτούν αυτοί οι δρόμοι, διαμορφωθούν τα αναγκαία αεροστατοδρόμια στους χώρους των εκδηλώσεων και βγει ο Πέτσας με απαγορευτικό, δεν θα πάνε στο βρόντο αυτά τα χρήματα; Μήπως πρέπει τελικά να διατεθούν, ώστε να αποκτήσουμε δυο τρεις παιδικές χαρές (εγκεκριμένες, δεν διαπραγματεύομαι τίποτε λιγότερο απ’ το εγκεκριμένες…). Ας περιμένουμε λίγο!...

Τι θα γίνει με τα πανηγύρια μας;

Ως εκπρόσωπος του Καφενείου απέστειλα στον ομόλογό μου εκπρόσωπο της κυβέρνησης (ο οποίος πίνει τον καφέ του κάθε πρωί με τον Κυριάκο και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις εισηγήσεις των καφετζούδων του Μαξίμου) το παρακάτω κείμενο, όπου προτείνω λύσεις για τις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις στην Αργιθέα κατά τη θερινή περίοδο:

Κύριε, Πέτσα! Γνωρίζουμε πια, εδώ και πολύν καιρό, ότι όλη τη μέρα μαστορεύεις κι αγορεύεις, για να απαγορεύεις… Οι προτάσεις σου, όταν δεν ξεκινούν με το απαγορεύεται, ξεκινούν με το μη και το δεν. Για να μην καταλήξουν και στο μηδέν, παρακαλώ να διαβάσεις προσεκτικά αυτά που σου γράφω.

Ιμείς οι Αργιθιάτις είμαστι λαός απείθαρχους, άμα μας μπει ου άλλους στ’ μύτη κι θιλήσει μι του ζόρι να μας αλλάξει τα χούια. Ιμείς χουρίς ψουμί κάνουμι, χουρίς κοινωνικάς ικδηλώσεις δεν κάνουμι! Δέον εστί να συμφωνήσετε με το σχέδιον, το οποίον εκπονήσαμεν (μέχρι και παυσίπονο πήραμε για τον πόνο) και το οποίον εμπεριέχει τας βασικάς οδηγίας τήρησης των εντολών σας, δια την προστασίαν εκ του κορονοϊού, ώστε να επιτραπώσι άπασαι αι εκδηλώσεις εις Αργιθέαν.

Πρώτον. Μπορεί, κύριε Πέτσα, ο δικός μας ο Πέτσας, ο Κώστας, να μεταφέρει πάνω στην καρότσα του φορτηγού του δήμου μας τους κλαριντζήδες σε κάθε χωριό και μαχαλά, όπως ακριβώς έκανε ο Μπακογιάννης με την Πρωτοψάλτη. Πριν το φορτηγό, θα πηγαίνει ο Βασίλης Μπίνας ή ο Γιάννης Λέτσιος με το γκρέιντερ, για να καθαρίζουν τον δρόμο από τις πέτρες. Με ευθύνη των τοπικών προέδρων οι κάτοικοι σε ομάδες (μέχρι δέκα, το ξέρουμε!...) θα περιμένουν την μετακινούμενη κομπανία κι όταν θα φτάνει, θα μπαίνουν όλοι στον χορό. Για να τηρούνται οι αποστάσεις, θα κρατιούνται από κλίτσες που θα έχουν ενάμισι, τουλάχιστον, μέτρο κλιτσόξυλο. Επίσης, θα χορεύουν μπροστά από ένα τραγούδι ο καθένας, για να μην μείνει κανένας αχόρευτος. Τελειώνοντας, υπάλληλος του δήμου θα ψεκάζει τον τόπο συγκέντρωσης. Οι μουσικοί να πληρώνονται με απόφαση της κυβέρνησης απ’ το υπουργείο πολιτισμού, το οποίο ως γνωστόν πληρώνει κι άλλα πολλά… σπασμένα.

Δεύτερον. Ένας άλλος τρόπος και εύκολα εφαρμόσιμος μπορεί να είναι ο εξής: Ας πάρουμε για παράδειγμα το πανηγύρι Λεοντίτου. Μετά την εκκλησία οι κάτοικοι κατευθύνονται στα σπίτια τους και οι οργανοπαίχτες προς την πλατεία. Εκεί στον ιστορικό πλάτανο, όπου κρεμούσαν οι κλέφτες τ’ άρματα, στήνουν τα νταούλια τους, τα κουρδίζουν κι όταν είναι έτοιμοι, καλούν τα ταράφια να έρθουν να χορέψουν με τη σειρά. Η σειρά ορίζεται...

Διαβάστε περισσότερα »