Αργύρι |
Αργύρι. από το 1832 έως το 1881 ήταν το σύνορο του Ελληνικού Κράτους. |
Αργύρι |
Λεοντίτο |
Πετρίλο |
«Άγραφα κυρίως η κωμόπολις, χαλασμένη τα νυν, με ίχνη μεγαλοπρεπών οικημάτων, κείται εντός των αποτόμων τόπων και φαράγγων του τμήματος κεντρικού (Ορτά κόλι) εις του [Λεοντίτου]. Εκτανθείσα η δικαιοδοσία της πολιτικώς, ανατολικώς μέχρι του χωρίου Γιαννιτσούς, δυτικώς μέχρι του Κοράκου γέφυρας και του Αχελώου ποταμού, βορείως μέχρι της Σαλαμπριάς, και μεσημβρινώς μέχρι του Αγαλινού ποταμού και του ζυγού του όρους Βελούχι, εμπεριείχον το πάλαι 180 χωριά και κωμοπόλεις».
Σ΄ αυτόν το τόπο η ιστορία έφερε τον Καραϊσκάκη να διαφεντεύσει και να δράσει και τους «προστάτες» να «εκδικούνται» τον τόπο για την παρουσία του, όταν το «τίμημα» ήταν ο διαμελισμός των Αγράφων με την παραχώρηση στο «Τούρκικο».
Συνεδρίασις Δ΄
Τα μέλη …..συνελθόντα την 29 Σεπτεμβρίου/11Οκτ.1832 ….
Απεφασίσθη ότι ……ακολουθούν τον χείμαρον στους Καπνούς μέχρι του Αχελώου ποταμού (σήμα 14). Στρατόπεδο Σουμερού.
Συνεδρίασις Ε΄
Εν τω στρατοπέδω Πετρίλου την 11/23 Οκτωβρίου 1832.
Οι αποτελούντες την οροθετική επιτροπήν Κύριοι οροθέται (εκτός του κ. οροθέτου της Οθωμανικής Πύλης, απολειφθέντος προ δώδεκα ήδη ημερών δια λόγους ευσχημοσύνης) συνήλθον εν τη σκηνή του κ συν/χου Βάκερ.
Εν τη συνεδριάσει ταύτη, θεωρήσαντες μετά συντόνου προσοχής τον από του Αχελώου διαχωρίζοντα αυτούς τόπον, απεφάσισαν την εξής οριοθέτησιν.
Από του σημείου όπου ο χείμαρος στους Καπνούς ρίπτεται εις τον Αχελώον, το όριον ακολουθεί τον ρουν του ποταμού τούτου, διαβαίνον υπό την κατεστραμμένην γέφυραν σταις Τριχιαίς, φτάνει εις τας εκβολάς του ποταμού Πλατανιά (σήμα 15), ανατρέχον δε την κυριωτέραν αυτού πηγήν, καταλαμβάνει την κορυφήν του όρους Τζουρνάτα (σήματα 16 και 17).
Εντεύθεν ακολουθούν τας κορυφάς, έρχεται εις τον ζυγόν Αφορεσμένη (σήμα 18), εκείθεν εις την κορυφήν πέντε πύργοι (σήμα 19) και εξακολουθεί την γραμμήν ταύτην, κατά την ρύσιν πάντοτε των υδάτων, μέχρι του ζυγού Τρία σύνορα (σήμα 20).
Η από των εκβολών του ποταμού Πλατανιά γραμμή μέχρι του όρους Τζουρνάτα είναι η ενεστώσα γραμμή του Λεοντίτου και Μεγάλης Βρύσεως, και η του Ζουρνάτα εις τα τρία σύνορα μεταξύ Πετρίλου και Τροβάτου.
Συνεδρίασις ΣΤ΄
……..Εν Πεζούλα την 14/26 Οκτωβρίου 1832.
Συνεπεία της γενομένης επιτοπίου επισκέψεως (εξακολουθεί να απέχει ο τούρκος) απεφασίσθησαν τα εξής. Αναχωρούν εκ της θέσεως τρία σύνορα και ακολουθούν πάντοτε την διαίρεσιν των υδάτων, το όριον φτάνει εις τον ζυγόν Σταυρό Κρανιώτικο (σήμα 21) έπειτα ανέρχεται εις την κορυφήν Βουγικάκι (σήμα 22), δια να καταβή εις την Σπηλιάν Κανιάκου, εξ ης εξέρχεται η κυριωτέρα πηγή του ποταμού Καρίτζας, όν ακολουθεί έως των εκβολών αυτού εις τον ποταμόν Μάγγαρον ή Μίγδοβα (σήμα 23)…..
Το λιγότερο που αισθάνεσαι είναι δέος, όταν καλείσαι …να τιμήσεις την ιστορία αυτού του τόπου.
Δήμαρχος Αργιθέας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου